To 1980 οι Magnum είχαν ήδη κυκλοφορήσει δύο άλμπουμ, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Όλο αυτό το διάστημα, ήταν σε περιοδεία στη Μ.Βρετανία, παίζοντας όπου τους καλούσαν, μη έχοντας τη δυνατότητα επιλογής χώρου. Ήθελαν χρήματα για να ζήσουν και να παίξουν για να μάθει ο κόσμος τα τραγούδια τους. Η κυκλοφορία του τρίτου άλμπουμ τους Chase the Dragon(1982, Νο 17 Μ.Βρετανία) ήταν η καλύτερη στιγμή τους, μέχρι τότε τουλάχιστον. Έχοντας υπογράψει στη Jet Records του μαφιόζου Don Arden (πατέρα της Sharon Osbourne) και απόλυτα εξαρτώμενοι οικονομικά από τον Arden ο οποίος τους έδινε ελάχιστα χρήματα (εδώ που τα λέμε οι πρώτοι 2 δίσκοι τους δεν είχαν πουλήσει για να φέρουν κέρδη), η Jet Rec. νοικιάζει το υπερσύγχρονο Townhouse studio του Richard Branson και προσλαμβάνει τον γεμάτο παράσημα από τη δουλειά του στους Kansas, Αμερικανό παραγωγό Jeff Clixman. Όλα τα τραγούδια των Magnum ήταν συνθέσεις του κιθαρίστα Clarkin και ήταν ένα βήμα παραπάνω από ότι είχε κάνει έως τότε. Το συγκρότημα ήταν σε πολύ καλή διάθεση και σε αυτό βοήθησε κι ο Clixman που είχε φρέσκιες ιδέες, ενώ είχαν καινούργιο οργανίστα αφού ο Granville Harding είχε φύγει στο τέλος της περιοδείας με τους Def Leppard. Και τον αντικατέστησε ο Mark Stanway, που έπαιξε την συναρπαστική ορχηστρική εισαγωγή στο “Sacred Hour’ σ ένα μεγάλο πιάνο Steinway Baby που είχε χρησιμοποιήσει ο Mike Oldfield για τους Tubular Bells. Το τραγούδι, σαν σύνθεση ήταν παλαιότερο, αλλά ο Clarkin του άλλαξε κλειδί και μεταμορφώθηκε. Στο Townhouse, οι Magnum και ο Glixman δούλεψαν γρήγορα και τα 8 τραγούδια του άλμπουμ ηχογραφήθηκαν σε 13 ημέρες. Αν εξαιρέσουμε ένα μάλλον σοβαρό περιστατικό όπου ο Glixman μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο με τροφική δηλητηρίαση, έχοντας φάει ένα χαλασμένο carry, οι ηχογραφήσεις κύλησαν κανονικά με το πιάνο του Oldfield να «παίρνει» μέρος και στην ηχογράφηση του πανέμορφου »Soldier Of The Line« που έγινε ένα από τα signature τραγούδια τους. Το εφέ στην αρχή του τραγουδιού, προέρχεται από το κτύπημα που κάνει ο Stanway στο καπάκι του πιάνου στο πάτωμα περισσότερες από 50 φορές! Πλήρης έλλειψη σεβασμού σε ένα Grand Baby Piano! Ένα άλλο σπουδαίο τραγούδι του άλμπουμ, επίσης signature για το συγκρότημα είναι το «The Spirit» με τον Clarkin να θέλει οπωσδήποτε ένα τσέμπαλο για τη γέφυρα και το ρεφρέν, όπου ο Stanway δοκίμασε να αναπαραγάγει τον ήχο του με συνθεσάιζερ, αλλά χωρίς επιτυχία κι έτσι νοικιάσανε ένα πρωτότυπο όργανο του 18ου αιώνα. Ο προϋπολογισμός είχε ξεφύγει αλλά ούτε κανείς πληρωνόταν, οπότε γιατί να ανησυχούν;
Κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης του “The Spirit” στο studio ήταν και ο Ozzy με τον Randy Rhoads (επίσης καλλιτέχνες της Jet Records) που μόλις το άκουσαν μέσα από τα φοβερά ηχεία του Townhouse, ο Ozzy είπε: ‘My God, man!’ We’d never heard anything that sounded so big”. Ο αρχικός τίτλο του άλμπουμ ήταν The Sport αλλά ένας roadie του πρότεινε «αν ήθελε να κυνηγήσει ένα δράκο»( if I wanted to chase the dragon”). Ο Clarkin δεν είχε ιδέα γιατί πράγμα του μίλαγε ώσπου ο roadie έβγαλε από την τσέπη του ένα ασημένιο χαρτί, καπνό κι έναν αναπτήρα κάνοντας όλο το τελετουργικό. «Μού έμεινε η έκφραση “Chase the Dragon” που ήταν τρομερός τίτλος « λέει ο Clarkin.
TRIVIA
Καθ’ όλη τη διάρκεια της ενοικίασης του τσέμπαλου, έξω από το studio περίμεναν 2 μεταφορείς με άσπρα γάντια. Το είχαν μεταφέρει πολύ προσεκτικά σε θήκη κι έτσι προσεκτικά το πήραν πίσω.
«Το συγκρότημα παρέδωσε το δίσκο και περμένε..2 χρόνια για να αποφασίσει η Jet να τον κυκλοφορήσει. Αυτό συνέβη γιατί η εταιρεία είχε οικονομικά προβλήματα, έχοντας κυκλοφορήσει τα προηγούμενα χρόνια υπερπαραγωγές ( A New World Record (1976), Out Of The Blue(1977) αλλά και το soundtrack Xanadu(1980) και είχαν ξεμείνει από χρήματα! Στην πραγματικότητα η Jet δεν είχε πληρώσει το studio και το Townhouse αρνήθηκε να τους δώσει τις ταινίες. Τα μέλη ζούσαν με 50 λίρες την εβδομάδα που τους έδινε η Jet. «Αρχικά ήταν 30 £ αλλά τους ζητήσαμε να τα κάνουν 50 γιατί δεν έφθαναν να ζήσουμε» λέει ο Clarkin! “Τότε δεν μας ένοιαζαν τα χρήματα, θέλαμε απλώς να βγάλουμε ένα δίσκο. Δεν έχω ιδέα πόσα άλμπουμ πουλήσαμε όσο είμαστε στη Jet. Ούτε ρώτησα ούτε μπόρεσα να ρωτήσω. Ήμασταν ηλίθιοι, τόσο απλά».
ΤΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟ
 |
| Το οπισθόφυλλο |
Το εξώφυλλο ζωγράφισε ο Rodney Matthews κι απεικονίζει ένα ζευγάρι δράκων να περιφέρονται σε μια έρημο, με φόντο μια φουτουριστική πόλη. Το ακριβές νόημά του μπορεί να μην ήταν εμφανές στα μικρά εξώφυλλα των cd, αλλά στην αρχική του μορφή βινυλίου ήταν υπέροχο. Θα ήταν ακόμα πιο πλούσιο αν η Jet δεν είχε αρνηθεί την αρχική υπόσχεσή της να είναι διπλό εξώφυλλο. Τα έργα του Matthews έχουν σαν βάση τη φαντασία και το εξωπραγματικό παραμύθι, εξ άλλου ο ίδιος παραδέχεται ότι έχει επηρεαστεί από τον Άγγλο συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας Michael Moorcock! Κάπως έτσι συνεργάστηκε και με τους Magnum, αφού προηγουμένως είχε διαβάσει μια συνέντευξη του κιθαρίστα του συγκροτήματος Tony Clarkin, που μίλαγε για τα έργα επιστημονικής φαντασίας αλλά και τα βιβλία του Moorcock. Έχοντας αγοράσει το Magnum II κι όντας fan της μουσικής τους, στέλνει ένα γράμμα στον Clarkin (σ.σ. τότε δεν υπήρχε email) όπου μετά από κάποια αλληλογραφία ο Clarkin του προτείνει αν θέλει να φτιάξει το εξώφυλλο του Chase the Dragon. Ο Matthews παρουσίασε για το εξώφυλλο την εικόνα που βλέπετε, που την τιτλοφόρησε “Sanctuary”, που τελικά δεν προκρίθηκε για εξώφυλλο αλλά για αφίσα και φωτό που μπήκε στο ένθετο του cd. O Matthews έμαθε τελευταίος την αλλαγή τίτλου αλλά, ευτυχώς γι' αυτόν, σε ένα από τα σχέδια που είχε προτείνει –και το οποίο έγινε εξώφυλλο- είχε δράκο! Το Chase the Dragon ήταν η αφετηρία μιας πολύχρονης φιλικής κι επαγγελματικής σχέσης με τους Magnum και κυρίως με τον Tony Clarkin που γράφει τους στίχους και συνθέτει όλα τα τραγούδια του συγκροτήματος. Μιας σχέσης που διαρκεί έως και σήμερα!
Την εποχή που κυκλοφόρησε το Chase the Dragon, το NWOBHM βρισκόταν στο αποκορύφωμά του στο Ηνωμένο Βασίλειο – οι Iron Maiden θα ήταν σύντομα στην κορυφή των charts με το Number Of The Beast, οι συνάδελφοί τους πρωταγωνιστές Saxon και Def Leppard είχαν κυκλοφορήσει τα Denim And Leather και High 'N' Dry αντίστοιχα. Εκείνη τη χρονιά θα προανήγγειλε επίσης καταξιωμένους δίσκους από τους Judas Priest (Screaming For Vengeance) και τους Scorpions (Blackout), ενώ το Diary Of A Madman του Ozzy Osbourne τον καθιέρωσε ως σούπερ σταρ στις ΗΠΑ. Δίπλα σε αυτά, το πιο έμπειρο μελωδικό ροκ του Magnum φαινόταν γραφικά παλιομοδίτικο, αλλά υπήρχε μια αίσθηση διαχρονικότητας στα τραγούδια του Clarkin. Τελικά το άλμπουμ εξελίχθηκε σε ένα πολύ καλό κι εμπορικό δίσκο που σημάδεψε το συγκρότημα και την μετέπειτα πορεία του.
ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕΤΑ
Έχοντας σχεδόν έτοιμα όλα τα τραγούδια, την επόμενη χρονιά κυκλοφόρησαν το The Eleventh Hour (1983).
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
7/4/23
Την επόμενη Παρασκευή: Rush - Moving Pictures
Ο ΝΟΤΗΣ ΓΚΙΛΛΙΑΝΙΔΗΣ ΓΙΑ ΤΟ CHASE THE DRAGON
Αυτή η μουσική στον συγκεκριμένο δίσκο είναι μια τέλεια
μίξη Styx, Boston και Ronnie James Dio (Holy Diver). Αν
το συγκρίνω με το άλμπουμ On a storyteller, ο
ήχος εδώ είναι πολύ λιγότερο δυναμικός και λιγότερο
ατμοσφαιρικός, ενώ η ηλεκτρική ρυθμική κιθάρα δεν είναι
τόσο επιδεικτική... Αυτό είναι από την άλλη πλευρά ένα
από τα πιο prog άλμπουμ των Magnum.
Οι συνθέσεις είναι αρκετά επεξεργασμένες για ένα
άλμπουμ σε στυλ hard rock, ώστε να ακούγεται σαν
progressive hard rock μουσική.
Οι συνθέσεις του Tony Clarkin είναι εμπνευσμένες,
πλούσιες, μεγαλόπρεπες, επικές, ποικίλες, δυνατές και
συγκινητικές και σίγουρα έχουν αφήσει το στίγμα τους. Τα
“Sacred Hour”, “The Spirit” και “We All Play The Game” που είναι τα αγαπημένα μου
δεν έγιναν επιτυχίες τυχαία. Το συγκρότημα το γνωρίζει
επίσης πολύ καλά, καθώς πολλά από τα κομμάτια από το
Chase The Dragon παίζονται ακόμα ζωντανά σήμερα. Τα
εύσημα αυτής της επιτυχίας πάνε όμως και στον Mark
Stanway με τη λεπτή, συνετή και ως εκ τούτου εντυπωσιακή
δουλειά του στα πλήκτρα είναι σημαίνουσα για την
ποιότητα αυτής της παραγωγής. Όσο για τον ήχο, είναι
αρκετά άμεσος – απλά, ακούστε το «Soldier On The Line».
Θα πρέπει να ομολογήσω πως τον συγκεκριμένο δίσκο τον
αγόρασα λόγω της φήμης της μπάντας και του εξώφυλλου
σε στυλ prog και θα πρέπει να πω ότι εξεπλάγην
ευχάριστα από την εξαιρετική μουσικότητα/ποιότητα αυτού
του άλμπουμ. Πολλά από τα τραγούδια δεν είναι αυτό που
θα μπορούσε κανείς να ονομάσει αληθινό prog, αλλά
σίγουρα σχετίζεται με το είδος και τα τραγούδια είναι
υψηλής ποιότητας ροκ σίγουρα, καινοτόμο και
δημιουργημένο με εξαιρετικές φωνητικές ερμηνείες και
μουσικότητα.
Το Chase The Dragon είναι απαραίτητο στη δισκογραφία
τους δίπλα στο On A Storytelle Night. Μην το χάσετε!
O Νότης Γκιλλιανίδης είναι συνεργάτης του Rocktime.gr
Δημοσίευση σχολίου