Υπάρχει ένα μικρό Πάνθεον καλλιτεχνών που κατάφεραν να μείνουν στην ιστορία, κυκλοφορώντας ΜΟΝΟ ένα άλμπουμ. Ένα αλλά Λέων! Με αυτά τα λίγα συγκροτήματα θα ασχοληθούμε σήμερα, καταγράφοντας αυτά τα άλμπουμ και την όποια ιστορία τους. Να εξηγήσουμε ότι στο αφιέρωμα έχουμε συμπεριλάβει ΜΟΝΟ τα σημαντικά συγκροτήματα που έκαναν επιτυχία κι όχι κάποιες περιστασιακές συνεργασίες, που για να είμαστε ειλικρινείς, με μεγάλη δυσκολία αποφύγαμε να τους συμπεριλάβουμε. Επίσης αρκετά από τα συγκροτήματα που θα διαβάσετε, μετά την κυκλοφορία του μοναδικού άλμπουμ τους, κυκλοφόρησαν και live το οποίο βέβαια «δεν πιάνεται»!
Συνεργάστηκαν οι Επαμεινώνδας Κολιός, Κώστας ‘Elton” Κοντογιάννης, Αλέξανδρος Ριχάρδος και ο Δημήτρης Τσουγκράνης .
Ξεκινάμε με το ιστορικό, ομώνυμο και αξεπέραστο άλμπουμ των Blind Faith (1969), που τούς συναντάμε αμέσως μετά τη διάλυση των Cream. Ο Eric Clapton προσπαθεί να διοχετεύσει το ταλέντο του σε ένα καινούργιο συγκρότημα με τη συνεργασία του φίλου του, οργανίστα και τραγουδιστή Steve Winwood που μόλις είχε αποχωρήσει από τους Traffic (σ.σ. επανήλθε αργότερα). Απογοητευμένοι από τα προηγούμενα συγκροτήματά τους, ο μεν Eric Clapton τους Cream και τους διαρκείς τσακωμούς του με τους Bruce και Baker, ο δε Steve Winwood αντιμετώπιζε τα ίδια προβλήματα με τον Clapton στους The Spencer Davis Group γι αυτό κι είχε σχηματίσει τους Traffic το1967, όπου μπορούσε να πειραματιστεί με στοιχεία jazz, πράγμα που ήθελε πολύ. Ένα μεγάλο κενό που παρουσιάστηκε στις δραστηριότητες των Traffic τα Χριστούγεννα του 1968 κι ένα τζαμάρισμα με τον Clapton, οδήγησε τους 2 μουσικούς στην ιδέα σχηματισμού ενός καινούργιου συγκροτήματος με την απρόσκλητη(!) προσθήκη του Ginger Baker, οι Blind Faith ήταν έτοιμοι. Στο μπάσο, ο αθόρυβος Ric Grech των Family! Το πρώτο και μοναδικό άλμπουμ τους πήγε στο Νο1 και στην Μ.Βρετανία και στην Αμερική ενώ δεν κυκλοφόρησε κανένα single, πράγμα παράδοξο για την εποχή. Το συγκρότημα δίκαια πήρε τον τίτλο του πρώτου (και καλύτερου) supergroup στην ιστορία της μουσικής, χαρακτηρισμό που στο μέλλον δόθηκε σε χιλιάδες άλλα συγκροτήματα. Αλλά αυτοί ήταν οι πρώτοι! Το μοναδικό τους άλμπουμ παραμένει έως σήμερα (κι.…έως πάντα!) σαν ένα εξαιρετικό δείγμα του λεγόμενου κλασικού rock. Και απευθυνόμενος στους σημερινούς 60άρδηδες, πόσοι από εμάς δεν στοιχειώθηκαν από το παίξιμο της κιθάρας του Eric Clapton, στα “Had to Cry today”, “Well allright” και τη παραμόρφωση στο “Presence of the Lord”; Πόσοι δεν μαγεύτηκαν από τη ‘μαύρη’ φωνή του Stevie Winwood που για να λέμε την αλήθεια δεν τον είχαμε ανακαλύψει στους Traffic, πόσο μάλλον στους Spencer Davis Group που εμφανίστηκαν το 1965. Διαλύθηκαν μετά την αμερικάνικη περιοδεία τους, γιατί δεν τα βρήκαν μεταξύ τους! Α.Ρ.
Η διάλυση των Blind Faith, φέρνει τον Eric Clapton να ενώνει τις δυνάμεις του με τους Bobby Whitlock πλήκτρα, Carl Radle μπάσο και Jim Gordon ντραμς, σχηματίζουν τους Derek and the Dominos και να κυκλοφορούν το Layla and Other Assorted Love Songs(Νο16 Αμερική). Κεντρικό τραγούδι του δίσκου το αιώνιο «Layla» με τη γνωστή ιστορία πίσω του αλλά και τα αξεπέραστα σόλο Clapton και Duane Allman. Μπορεί εκείνη τη χρονική στιγμή, το άλμπουμ να μην εκτιμήθηκε όσο θα έπρεπε αλλά στη συνέχεια κατατάχτηκε σαν ένα από τα σημαντικότερα στην ιστορία του Eric Clapton. Ωστόσο, το συγκρότημα δεν ήταν προορισμένο να επιβιώσει αφού τα ναρκωτικά είχαν μπει μέσα στο συγκρότημα και μετά από μια πετυχημένη περιοδεία στην Αμερική και την κυκλοφορία του In Concert(1973), διαλύθηκε.Α.Ρ.
Οι Mad Season σχηματίστηκαν 3 χρόνια μετά την εμφάνιση του grunge κι αποτέλεσε ένα supergroup του είδους με συμμετοχές Mike McCready (Pearl Jam) κιθάρα,Layne Staley (Alice in Chains) τραγούδι, Barrett Martin(Screaming Trees) μπάσο και John Baker Saunders ντραμς. Με αυτή την σύνθεση κυκλοφόρησαν ένα άλμπουμ, το Above(1995, Νο24 Αμερική, Νο41 Μ.Βρετανία), το οποίο άνετα ξεπέρασε το 500.000 αντίτυπα. Σε όλα τα τραγούδια κυριαρχεί η κιθάρα του McCready και σε γενικές γραμμές ενδιαφέρει τους grunge/alternative rockers.
Οι Damageplan σχηματίστηκαν το 2003 στο Dallas από τα αδέλφια Dimebag Darrell (κανονικό όνομα Darrell Abbott) και Vinnie Paul Abbott, τον πρώην κιθαρίστα/τραγουδιστή των Halford, Patrick Lachman και τον μπασίστα Bob Zilla, πρώην Hellyeah και παρ΄όλη τη συμμετοχή των δύο αδελφών Abbott, σπάνια μνημονεύονται. Κυκλοφόρησαν ένα και μοναδικό άλμπουμ, το New Found Power(2004, Νο38 Αμερική) με συμμετοχές των Corey Taylor, ο Jerry Cantrell και ο Zakk Wylde. Τραγική σύμπτωση, 10 μήνες μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ, ο Dimebag Darrell δολοφονήθηκε επάνω στη σκηνή από ένα τρελό και οι Damageplan διαλύθηκαν. Αν είστε metal fan αξίζει να ακούσετε το New Found Power.
Ο θάνατος του τραγουδιστή των Mother Love Bone, Andrew Wood οδήγησε στην ηχογράφηση ενός ακόμα άλμπουμ με τους Temple of the Dog(1991, No5 USA) να απαρτίζονται από τον τραγουδιστή Chris Cornell, ο οποίος ήταν συγκάτοικος του Wood και τους Stone Gossard, Jeff Ament, Mike McCready, Matt Cameron και Eddie Vedder να συμπληρώνουν τη σύνθεση. Εκ των υστέρων, οι Temple of the Dog ονομάστηκε supergroup, αλλά εκείνη την εποχή ήταν απλώς μια συνεργασία κυρίως άγνωστων μουσικών που ξεπήδαγαν από το grunge. Ίσως να μην κέρδιζε την εκτίμηση που …κέρδισε αν το grunge δεν γινόταν αυτό που έγινε! Από τα καθοριστικά άλμπουμ του είδους, εξακολουθεί να αποτελεί σημείο αναφοράς.Α.Ρ.
Αν και στην πραγματικότητα έχουμε μπροστά μας ένα ακόμα άλμπουμ των Sabbath, η απόφαση λόγω νομικών περιορισμών να κυκλοφορήσουν το The Devil You Know (2009), ως Heaven & Hell μας επιτρέπει να το συμπεριλάβουμε στο άρθρο. Η σπουδαιότητά του έγκειται στο ότι οι εκ των δημιουργών του metal, Iommi και Butler, θα βρεθούν στο studio για τελευταία φορά με τον μεγαλύτερο τραγουδιστή του σύμπαντος. Λίγους μήνες αργότερα η θεϊκή φωνή του Ronnie James Dio θα σιγήσει για πάντα! Υπό το συναισθηματικό βάρος των ανωτέρω δεν υπάρχει λόγος να αναφερθούμε περεταίρω την σπουδαιότητα αυτού του άλμπουμ…Δ.Τ. To 1985 δυο μεγάλοι κιθαρίστες, ο Steve How (Yes, Asia) και Steve Hackett (Genesis), μαζί με τους Jonathan Mover ντραμς(πρώην Marillion), session μπασίστα Phil Spalding και τον πρώην τραγουδιστή των Bronz, Max Bacon σχηματίζουν τους GTR, κυκλοφορόντας τα πετυχημένα singles "When the Heart Rules the Mind" και ”The Hunter”.
To μοναδικό studio άλμπουμ τους, αφήνει τις καλύτερες εντυπώσεις (σ.σ. στα βήμτα του ήχου των Asia), αλλά οι προσωπικές διαφωνίες των Howe-Hackett, οδήγησαν το συγκρότημα στη διάλυση. Σίγουρα θα είχαν πολλά πράγματα να πουν ακόμα…Ε.Κ. Oι 12 συνθέσεις του, κυριολεκτικά αναβλύζουν από τα αυλάκια του δίσκου σαν ολόφρεσκο νερό. Οι στίχοι του, καθαρά κοινωνικοί και έντονα πολιτικοί καρφώνονται στο μυαλό κι απηχούν στη Βρετανική νεολαία, σε μια εποχή που η χώρα αντιμετωπίζει το πρόβλημα της ανεργίας. Η άρνηση της ΕΜΙ να κυκλοφορήσει το single, “God save the Queen”, δίνει την ευκαιρία στην Virgin του Richard Branson να κυκλοφορήσει το άλμπουμ, εν μέσω του Ιωβηλαίου της Βασίλισσας με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει στην ανταπόκριση του κόσμου. Η πρώτη δισκογραφική εμφάνιση των Sex Pistols είναι τόσο απλή, πραγματική και ατόφια που σε βάζει να ακούσεις ξανά και ξανά το ιστορικό Never Mind the Bullocks. Το 1977, η μουσική ζητούσε μια έντονη αλλαγή και οι Sex Pistols όχι μόνο την προσέφεραν αλλά βοήθησαν και στην εξέλιξη της μετά punk εποχής. Ε.Κ.
....ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Ένα από τα πλέον ιστορικά σχήματα της Ελληνικής σκηνής των αρχών της δεκαετίας του ‘70, ήταν οι Πελόμα Μποκιού. Αν και οι επιρροές τους ήταν μεγάλα ξένα συγκροτήματα της εποχής και τραγουδούσαν με ξένο στίχο, η πρώτη τους δισκογραφική δουλειά ήταν ένας μικρός δίσκος με τα τραγούδια “Γαρύφαλλε Γαρύφαλλε/Μην Κλαίς”. Το ‘72 κυκλοφορεί κι ο μοναδικός τους ολοκληρωμένος δίσκος με τίτλο τ’ όνομά τους. Είναι ένα αριστούργημα της Ελληνικής underground σκηνής των ‘70ς, με τραγούδια που μέχρι σήμερα θεωρούνται κορυφαία της εγχώριας ροκ, όπως τα “Ύμνος Στη Ζωή”, “Ανατριχίλα”, “Κάποιος Πεθαίνει” κ.α. Μέσα στο πνεύμα μιας εποχής που η ροκ μουσική έχει φτάσει το peak της, οι Πελόμα με τραγουδιστή τον Βλάσση Μπονάτσο και μέλη μερικούς από τους σπουδαιότερους μουσικούς που έβγαλε αυτός ο τόπος, μας άφησαν παρακαταθήκη ένα διαχρονικό άλμπουμ. Οι επόμενες εκδόσεις που κυκλοφόρησαν περιελάμβαναν και το «Γαρύφαλλε Γαρύφαλλε», με φωνητικά από τον Νίκο Δαπέρη. Κ.e.K
Αρχές του ’80 και το κορυφαίο Ελληνικό συγκρότημα με ξένο στίχο, οι Socrates, αξιοποιούν μια πρόταση για καριέρα στο εξωτερικό και ηχογράφηση νέου υλικού σε συνεργασία με κορυφαίους ξένους παραγωγούς, ηχολήπτες, στιχουργούς και μουσικούς. Ανάμεσά τους ο Vic Coppersmith-Heaven, ο Gary Osborne, η Kiki Dee, ο Louis Bertigmac, η Suzy Coppersmith-Heaven και ο Trevor Horn. Έτσι βρίσκονται στο Λονδίνο όπου και δέχονται την πρόταση της Virgin για συμβόλαιο αλλά με διαφορετικό όνομα, Plaza, που περιλαμβάνει ένα δίσκο αλλά και εμφανίσεις σε γνωστά κλαμπς. Τα αποτέλεσμα ήταν ένα δίσκος το “Plaza”, με αρκετά λουστραρισμένο ήχο σε σχέση με το παρελθόν τους, αλλά χωρίς να μειώνει το ταλέντο τους η την αξία των τραγουδιών! Ένα άλμπουμ που πρόσθεσε πολλά credits στο βιογραφικό τους και σήμερα θεωρείται από πιο σημαντικές τους δουλειές! Δυστυχώς το άλμπουμ αυτό δεν είχε την συνέχεια που ανέμεναν και σύντομα το συγκρότημα επέστρεψε στην Ελλάδα.Κ.e.Κ.Το μοναδικό ομότιτλο άλμπουμ των Ακρίτας, θεωρείται το καλύτερο δείγμα Ελληνικού progressive rock, ένα άλμπουμ ισάξιο των πρωτοποριακών δίσκων που κυκλοφορούσαν την ίδια εποχή στο εξωτερικό, παντρεύοντας με αριστοτεχνικό τρόπο την Ελληνική μουσική παράδοση με την jazz, την folk αλλά και τον προοδευτικό ήχο. Ιδρύθηκαν από τον Σταύρο Λογαρίδη, αμέσως μετά την διάλυση των Poll, τον Σεπτέμβριο του 1972 και μαζί του ήταν οι Δήμος Παπαχρήστου (κιθάρα), Αρης Τασούλης (πλήκτρα) κι Γιώργος Τσουπάκης (τύπανα), ενώ στιχουργικά τους βοηθούσε και ο γνωστός σκηνοθέτης Κώστας Φέρρης, που είχε δείξει ανάλογα δείγματα και στο 666 των Aphrodite's Child. Στιχουργικ΄λα, το Ακρίτας, είναι εμπνευσμένο από την «Ασκητική» του Ν. Καζαντζάκη και αναφέρεται στον ήρωα Ακρίτα, ο οποίος την στιγμή του θανάτου του επιχειρεί μια αναδρομή στην ζωή του.Κ.e.K
Την άλλη Κυριακή: Συνέντευξη Τάκης Μπαρμπάγαλας (Will O the Wisp)
Δημοσίευση σχολίου