Αν σας έλεγα ότι οι Styx, είναι progressive συγκρότημα, σίγουρα θα κάνατε ένα μορφασμό άρνησης. Η αλήθεια είναι ότι με τα ευρωπαικά δεδομένα, κι ειδικά για εμάς που μεγαλώσαμε με άλμπουμ σαν τα Wall, Nursery Crime, Tarkus, In the Court of Crimson King και τόσα άλλα, οι Styx ακούγονται σαν ένα πολύ καλό hard rock αμερικάνικο συγκρότημα, με αρκετά στοιχεία progressive αλλά με κανένα τρόπο δεν μπορούμε να τους κατατάξουμε σε αυτήν την κατηγορία! Και πως είναι δυνατόν να τους βάλουμε τη λέξη progressive όταν έχουν επιτυχίες σαν τα «Babe», «Lady» και «Boat On The River».
Βέβαια θα μου πεις και τα “Man of the Miracles”, “Suite Madame Blue” και"Clair de Lune / Ballerina", τι είναι; Και βέβαια είναι μικρά progressive αριστουργήματα και στα άλμπουμ τους The Serpent Is Rising (1973), Man of Miracles (1974), Equinox (1975), Crystal Ball (1976) και The Grand Illusion (1977) θα βρούμε πολλά στοιχεία prog που ενσωμάτωσαν πολύ καλά στη μουσική τους, έστω κι αν δεν …έγιναν Starcastle που όσο κι αν προσπάθησαν, δεν κατάφεραν να αγγίξουν το progressive μεγαλείο των Άγγλων. Και για να είμαι ακόμα πιο σωστός, οι Αμερικάνοι σπάνια χρησιμοποιούν τον όρο progressive, σε αντίθεση με τον όρο pomp rock που σίγουρα ταιριάζει περισσότερο στους Styx! Κι όπως λέει ο κιθαρίστας τους, James "J.Y." Young “Αν ρωτήσεις έναν fan των Gentle Giant(σ.σ. βρήκε κι αυτός συγκρότημα να φέρει προς παράδειγμα!), θα σου πει ότι οι Styx με κανένα τρόπο ΔΕΝ είναι prog συγκρότημα, με την έννοια του όρου. Όμως η μουσική μας έχει ρίζες στα βρετανικά prog συγκροτήματα, ειδικά στους Yes και ELP».Ο ίδιος, μιλώντας στο περιοδικό Prog Rock (τεύχος 31), είχε πει ότι αυτός ήταν το μέλος που μπόλιασε τη μουσική τους με στοιχεία prog, χωρίς όμως να προσθέσουν το θεατρινίστικο στοιχείο, το οποίο ανέπτυξαν οι Άγγλοι κι έτσι δεν ήταν έκπληξη η επιτυχία τους, αφού κατάφεραν να παντρέψουν το μελωδικό rock/A.O.R με στοιχεία progressive. H αλήθεια είναι ότι οι Styx, πάντα αναμειγνύαν prog στοιχεία, πράγμα που εξακολουθούν να κάνουν. Ο Tommy Shaw που εντάχθηκε στο συγκρότημα το 1975, λέει ότι ακόμα και το (μελό) «Babe» είχε τέτοια στοιχεία, αν και προσωπικά διαφωνώ απόλυτα, άσε που το συγκεκριμένο τραγούδι είναι από τα …χειρότερα τους!
Οι Styx, είχαν πλούσια φαντασία που κυριαρχούσε στα τραγούδια τους και κατάφεραν να κυττάξουν πιο μακριά και δίπλα στην πρώτη επιτυχία τους”Lady” να υπάρχει το 8λεπτο «A Day», που κάλλιστα θα μπορούσε να ερμηνευτεί από ένα αγγλικό prog συγκρότημα. Ο ερχομός του Shaw, συνδυάστηκε με την ιστορικά πιο πετυχημένη περίοδό τους, με άλμπουμ σαν τα The Grand Illusion, Pieces Of Eight, Cornerstone και Paradise Theatre, με τα οποία αναγνωρίστηκαν σαν ένα από τα κορυφαία pomp rock συγκροτήματα. Κι αν ψάχνετε να βρείτε τι σημαίνει pomp rock, θα γράψω ότι ο όρος παρουσιάζει με τον καλύτερο τρόπο τη μεγαλοπρέπεια και μερικά συγκροτήματα που ηχογράφησαν μερικά πολύ καλά άλμπουμ κάτω από αυτόν τον όρο είναι οι Kansas, Starcastle, Angel, Trillion, οι άγνωστοι Roadmaster ακόμα και οι White Sister αλλά και οι κορυφαίοι κατ’ εμέ, New England. Επιτρέψτε μου να διαχωρίσω τα πρώτα 3 άλμπουμ των Journey (Journey (1975), Look into the Future (1976), Next (1977) που πραγματικά συναγωνίζονται τα αντίστοιχα των Άγγλων συναδέλφων τους!
«΄Όταν έχεις εμπιστοσύνη στον εαυτό σου και στα τραγούδια που γράφεις, μπορείς εύκολα να προσθέσεις κι άλλα στοιχεία, χωρίς να τα αλλάξεις λέει ο De Young, συνεχίζοντας ότι «οι Styx μετά το Crystal Ball(1976) άλλαξαν αλλά κανένας δεν τους κατηγόρησε. Αντίθετα, κάναμε πιο μεγάλη επιτυχία». Και περνάμε σε ένα άλλο κομμάτ, αυτό των στίχων, όπου οι Styx ξεχωρίζουν από τα παραδοσιακά prog συγκροτήματα, αφού το κύριο μέρος των στίχων τους δεν αναφέρεται σε μυστικιστικά θέματα αλλά στην καθημερινότητα και στις σχέσεις των ανθρώπων.
«Θέλαμε στίχους με τους οποίους να μπορεί να συνδεθεί ο κόσμος. Και θα ρωτήστε «πως κατάφεραν να διατηρηθούν τόσα χρόνια στην επικαιρότητα κάνοντας επιτυχίες”; Νομίζω ότι η απάντηση είναι απλή: πάλεψαν να μείνουν σταθερή σε μια prog/hard rockγραμμή, χωρίς ποτέ να την πατήσουν. Ο Tommy Shaw (Prog Rock Magazine, τεύχος 31) λέει κάτι πολύ σωστό »τα κλασικά progressive αγγλικά συγκροτήματα, άλλαξαν τον ήχο τους τη δεκαετία του 80, κάνοντας τεράστιες επιτυχίες, που ακόμα παίζονται από το ραδιόφωνο. Ήταν προφανές ότι δεν μπορούσαν να επιβιώσουν και έκαναν τον ήχο τους, αυτόν που είχαμε εμείς τη δεκαετία του '70. Δεν λέω ότι τους επηρεάσαμε, απλά αναγκάστηκαν να ρίξουν μια σκληρή ματιά στον εαυτό του. Κι αν δεν το έκαναν, θα ήταν καταδικασμένοι». Εκείνο που κατάφεραν οι Styx ήταν να επιβιώσουν, μέσα από μυριάδες αλλαγές στη μουσική βιομηχανία, εμπνευσμένοι από τα αγγλικά prog συγκροτήματα.
ΟΙ ΔΥΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
Και κάτι τελευταίο, που αφορά τις 2 μαυρόασπρες φωτογραφίες. Η κεντρική φωτογραφία, προέρχεται από το αρχείο της A&M όπου εκείνη την εποχή οι φωτογραφίες ήταν μαυρόασπρες κι όπως βλέπετε κάτω από τη φωτογραφία αναγράφονται τα ονόματα των μελών. Η δεύτερη φωτογραφία, είναι από την επίσκεψη του James Young το 1977 ή αρχές του 1978 στην Ελλάδα, για την προώθηση του Grand Illusion. Δίπλα του ο Δ/ντης marketing της εταιρείας, Μίλτος Καρατζάς. Η φωτογραφία πρέπει να είναι από την αίθουσα συνεδριάσεων, το ονομαζόμενο meeting room όπου ο Μίλτος προφανώς μετέφραζε. Τότε τα γραφεία της εταιρείας ήταν Λ.Συγγρού 11.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
19/3/23
Την άλλη Κυριακή: Συνέντευξη με τον Γιώργο Στρατάκη των Rust.
στην αρχή του πολύ ωραίου άρθρου σας, αναφέρετε τον Dennis DeYoung ως κιθαρίστα, ενώ ήταν κιμπορντίστας, τραγουδιστής και βασικός συνθέτης της μπάντας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ ευχαριστώ, το διόρθωσα
Διαγραφή