Από τα αγαπημένα μου…σπορ, ήταν κι είναι, η επίσκεψη σε μουσεία. Μουσεία κάθε είδους, αρχαιολογικά, λαογραφικά, πινακοθήκες…Κι επειδή το σπορ(!) αυτό κρατάει δεκαετίες, ακόμα θυμάμαι τα ελληνικά μουσικά που παλαιότερα δεν πληρούσαν στο παραμικρό την άνεση, πρόσβαση και γενικά ποιότητα προβολής των εκθεμάτων. Τις 2 τελευταίες δεκαετίες τα πράγματα έχουν αλλάξει, τα μουσεία στη χώρα μας εκσυγχρονίστηκαν, πληρούν με το παραπάνω τις συνθήκες προβολής και ανάδειξης των εκθεμάτων. Έτσι το τελευταίο διάστημα μού δόθηκε η ευκαιρία να επισκεφθώ και μάλιστα 2 φορές, το Ίδρυμα Βασίλη και Ελίζας Γουλανδή, στην οδό Ερατοσθένους στο Παγκράτι. Εξαιρετικός χώρος, σωστή προβολή αντικειμένων (πίνακες, γλυπτά) ακόμα και ηλεκτρονικό μαγνητόφωνο με την ξενάγηση/παρουσίαση κάθε εκθέματος. Όμως εκείνο που κάνει ένα μουσείο να ξεχωρίζει, είναι τα εκθέματά του, οι άνετοι χώροι κι ο τρόπος προβολής του και σε αυτά, το Ίδρυμα Βασίλη και Ελίζας Γουλανδή, παίρνει άριστα. Πίνακες των Cezanne, Van Gogh, Picasso, Lautrec, Kandisky, Monet καθώς και των Ελλήνων, Τσαρούχη, Τέτση (εκπληκτικό το 10μετρο(!) έργο του «Λαική Αγορά»), Μόραλη, Βασιλείου, Χατζηκυριάκου-Γκίκα κ.α. Όπως διαβάσατε πιο πάνω, επιστέφτηκα την έκθεση και δεύτερη φορά κι αυτό γιατί θεώρησα αδύνατον να υπάρχει ένας πίνακα του van Gogh κοντά στο σπίτι μου κι εγώ να μην τον απολαμβάνω. Αλλά όχι μόνο του van Gogh αλλά και των υπόλοιπων όπως το αριστούργημα του Degas “Μικρή Χορεύτρια», που δεν χορταίνεις να θαυμάζεις. Γι να ξανάγυρίσω στον van Gogh, η συλλογή φιλοξενεί ένα από τα λιγότερα προβεβλημένα έργα του, τη «Συγκομιδή της Ελιάς» του 1889, το οποίο διεκδικείται από 9 συγγενείς της Γερμανοεβραίας συλλέκτριας Χέντβιχ Στερν, που αναγκάστηκε να φύγει από το Μόναχο για το Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνιας με τον σύζυγο και τα παιδιά της προκειμένου να γλιτώσει τις ναζιστικές διώξεις του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου χάνοντας όλη της την περιουσία. Για την ώρα, με ανακοίνωσή του το Μουσείο, λέει ότι δεν έχει λάβει έως σήμερα γνώση της αγωγής, επομένως δεν μπορεί να τοποθετηθεί πάνω στο θέμα. Πέραν αυτών των νομικών θεμάτων, εκείνο που δεν ήξερα ήταν ότι ο Ολλανδός ζωγράφος είχε ζωγραφίσει 9(!) πίνακες με ελιές και κυπαρίσσια που ήταν μεταξύ των αγαπημένων του θεμάτων.
Για να επισκεφτείς ένα μουσείο ΔΕΝ χρειάζεται να ξέρεις τέχνη. Χρειάζεται να έχεις ανοιχτό μυαλό, ευρύ πνεύμα και διάθεση να δεις τα πράγματα με διαφορετικό μάτι. Και σας διαβεβαιώ ότι η Αθήνα τουλάχιστον είναι γεμάτη ενδιαφέροντα μουσεία
Υ.Γ.
Βγαίνοντας από το Μουσείο, ακριβώς μπροστά υπάρχει μια μεγάλη πλατεία, όπου βρίσκεται ο ναός του Άγιου Σπυρίδωνα. Το πρώτο που παρατήρησα ήταν η καλαίσθητη μικρή πλατεία και γενικά η αισθητικής της. Είπα μέσα μου «αποκλείεται αυτό να επιμελήθηκαν άνθρωποι του Δήμου Αθηναίων». ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙ, λίγο πιο κάτω μια επιγραφή με πληροφόρησε ότι η πλατεία ΑΓ. Σπυρίδωνα αναπλάστηκε με δωρεά του Ιδρύματος. Είπα κι εγώ!
Α.Ρ.
18/3/23
Δημοσίευση σχολίου