Τους Ashbury δεν είχε τύχει να τους ακούσω μέχρι πρόσφατα, παρά μόνο ως όνομα, πιθανόν σε κάποιο από τα διάφορα αφιερώματα που κατά καιρούς έχει κάνει το περιοδικό Metal Hammer. Η «συνάντησή» μου μαζί τους έγινε εντελώς τυχαία χάρη στο Spotify, όπου εμφανίστηκαν στα προτεινόμενα συγκροτήματα βάσει των μουσικών μου επιλογών. Δεν θα έμπαινα στον κόπο να τους ακούσω, αλλά μου κέντρισε το ενδιαφέρον το εξώφυλλο του Endless Skies και είπα να τους ρίξω μια «αφτιά», ένα βράδυ λίγο πριν πέσω για ύπνο. Η «αφτιά» όμως κατέληξε σε μεταμεσονύκτια ακρόαση ολόκληρου του άλμπουμ και σε τρελό κόλλημα για το επόμενο, τουλάχιστον, δεκαήμερο καθώς διαπίστωσα ότι είχα πέσει πάνω σε έναν καλά κρυμμένο hard rock θησαυρό.
Η «ΜΠΑΝΤΑ»
Πριν προχωρήσω όμως την παρουσίαση του Endless Skies, ας δούμε πρώτα κάποια βιογραφικά στοιχεία της μπάντας, από τα ελάχιστα που υπάρχουν στο διαδίκτυο, τα περισσότερα των οποίων τα βρήκα σε μια συνέντευξη που είχαν δώσει τα δυο βασικά τους μέλη στο ελληνικό epic/power metal blog, «Forgotten Scroll».
Οι Ashbury δημιουργήθηκαν στο Tucson της Arizona από τα αδέλφια Randy και Rob Davis και ξεκίνησαν ως ένα ηλεκτρακουστικό σχήμα παίζοντας αποκλειστικά διασκευές κομματιών γνωστών rock συγκροτημάτων, όπως οι Jethro Tull, Pink Floyd , Deep Purple κ.α. Σε αυτή τους τη μορφή, ο Randy έπαιζε ακουστική κιθάρα και τραγουδούσε, ενώ ο Rob έπαιζε κλασική, ακουστική και ηλεκτρική κιθάρα και έκανε δεύτερα φωνητικά. Παράλληλα, και οι δυο τους συμμετείχαν και σε διάφορες τοπικές μπάντες ως βοηθητικά μέλη, με τον Rob Davis να δουλεύει επιπλέον και ως μηχανικός ήχου σε διάφορα live. Κάποια στιγμή αποφάσισαν να κυκλοφορήσουν ένα άλμπουμ με δικά τους τραγούδια κάνοντας μόνοι τους όλες τις ηχογραφήσεις και την παραγωγή, πλην των τυμπάνων για τα οποία έφεραν τον Johnny Ray ως session ντράμερ για να τα παίξει και να τα ηχογραφήσει.
ΤΟ ΑΛΜΠΟΥΜ
To Endless Skies κυκλοφόρησε τον Μάιο του 1983, σε περιορισμένο αριθμό κομματιών (η πρώτη κοπή ήταν μόλις 1000 δίσκοι) και έκανε αίσθηση κυρίως στην βάση της μπάντας, την Αριζόνα, αλλά και σε γειτονικές πολιτείες, όπως το Τέξας. Η προώθησή του έγινε μέσω δισκάδικων καθώς το άλμπουμ ήταν αυτοχρηματοδοτούμενο και δεν είχε από πίσω κάποια εταιρεία να το στηρίξει. Παρόλα αυτά, απέκτησε φανατικούς οπαδούς και η φήμη του έφτασε και σε πιο μακρινές πολιτείες, πάντα βέβαια στο πλαίσιο του underground.
Ο δίσκος κερδίζει αμέσως την προσοχή, πρωταρχικά με το εξώφυλλό του, που, αν και σχετικά ερασιτεχνικό, βγάζει μια επική/μυστικιστική αίσθηση, με έναν μάγο να κοιτάει από ένα ύψωμα ένα χωριό χαμηλά σε μια κοιλάδα. Για τους οπαδούς του epic metal, το εξώφυλλο φέρνει αμέσως στο μυαλό το εξώφυλλο του άλμπουμ Crystal Logic των γειτόνων τους από το Τέξας, Manilla Road, που εικονίζει δυο πολεμιστές που κοιτάνε και εκείνοι από ένα ύψωμα ένα μαγικό κάστρο σε μια κοιλάδα.
Το περιεχόμενο του άλμπουμ επιβεβαιώνει την αίσθηση που βγάζει το εξώφυλλο. Μόλις η βελόνα ακουμπήσει το βινύλιο, από τα ηχεία αναδύεται μια πλειάδα μουσικών επιρροών που συνθέτουν ένα ονειρικό αποτέλεσμα: 70s rock και συγκεκριμένα Jethro Tull και Wishbone Ash του Argus, ψήγματα Southern rock, hard rock και πρωτο-metal, όλα αυτά μέσα σε μια άκρως μελωδική και επικο-λυρική ατμόσφαιρα που σε αρκετά σημεία φέρνει στο μυαλό τον λυρισμό των Warlord.
ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
Το Endless Skies σε κερδίζει ήδη από τα πρώτα δευτερόλεπτα του πρώτου τραγουδιού, “The Warning”, μιας hard rock επικής σύνθεσης που διηγείται την ιστορία του μάγου που βλέπουμε στο εξώφυλλο, ενώ η μελωδία του θυμίζει έντονα Wishbone Ash, αν και η επιρροή του συγκεκριμένου συγκροτήματος είναι διάχυτη σε όλα τα τραγούδια και κυρίως στις κιθαριστικές μελωδίες και τα σόλο. Το “Take your love away” συνεχίζει σε γρήγορο, 70s στυλ, με τα licks της κιθάρας σε όλη του τη διάρκεια να φτιάχνουν μια εντυπωσιακή ατμόσφαιρα, ενώ μετά από ένα ακουστικό instrumental (“Twilight”) ακολουθεί το αργό και επικό “Vengeance”, με Sabbath-ικό riff και εντυπωσιακά ξεσπάσματα της κιθάρας στη μέση του αλλά και προς το τέλος. Πολύ καλό κομμάτι είναι το “Madman”, με φοβερό μελωδικό ξεκίνημα με ακουστική κιθάρα σε μελαγχολικό τόνο και αλλαγή σε γρήγορο ρυθμό από τη μέση και μετά και σχεδόν στο ίδιο μοτίβο ακολουθεί και το “Hard Fight”, με ακουστικές κιθάρες για να τσιτώσει στην συνέχεια και να κλείσει με εισαγωγή σε μελαγχολικό τόνο.
Ακολουθεί instrumental διάλειμμα (No Mourning) και προχωράμε στις δυο κορυφαίες στιγμές του άλμπουμ που οι Ashbury τις έχουν φυλάξει για το τέλος. “Mystery Man” η πρώτη και ξεκίνημα με ονειρική, ακουστική εισαγωγή, βελούδινα φωνητικά και background πλήκτρα και στη συνέχεια άνοδος της ταχύτητας και εντυπωσιακή ανάπτυξη, όπου κυριαρχούν οι καταπληκτικές μελωδίες στις κιθάρες και οι εναλλαγές στα σόλο που θυμίζουν αρκετά το Sultans of Swing των Dire Straits. Πραγματικά, απίστευτο τραγούδι.
Το άλμπουμ κλείνει με το δεύτερο κορυφαίο κομμάτι, το ομώνυμο “Endless Skies”: εισαγωγή με κλασική κιθάρα σε φλαμένγκο ύφος, ακουστική συνέχεια με μελωδία γεμάτη λυρισμό, βελούδινα φωνητικά, εφέ ανέμου και ατμοσφαιρικά synths, «σπάσιμο» με ακόμα ένα Sabbath-ικό riff, επαναφορά στη μελαγχολία με φωνητικά πραγματικό χάδι, συνοδεία πιάνου και τέλος, το σταδιακό κλείσιμο του κομματιού σε πιο σκληρό, ηλεκτρικό τόνο με ένα ακόμα εντυπωσιακό σόλο. Φοβερή σύνθεση, απίστευτο συναίσθημα και μελωδίες που μένουν χαραγμένες στο μυαλό.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Το Endless Skies, αν και εντυπωσιακό άλμπουμ, έμεινε στον στενό χώρο του underground και έγινε γνωστό κυρίως από στόμα σε στόμα. Για την παρουσίασή του, τα αδέρφια Davis έκαναν κάποιες περιορισμένες εμφανίσεις όπου τα υπόλοιπα μέλη – μόνο για τα live - ήταν οι Mark Zilmer στο μπάσο, Pete Smith στα ντραμς και Phil Lupo στα keyboards και στο φλάουτο. Ουσιαστικά, ποτέ δεν αποτέλεσαν ένα συγκρότημα με την κανονική έννοια αλλά ένα project των δυο αδερφών.
Μετά την κυκλοφορία του έγινε μια προσπάθεια να κλείσουν κάποιες εμφανίσεις στην Ευρώπη αλλά όλοι οι promoters ήθελαν μπάντες που να έχουν πίσω τους μια μεγάλη εταιρεία οπότε τα σχέδια δεν ευοδώθηκαν. Ο Rob Davis, επίσης, έφτασε μέχρι στο Los Angeles όπου συναντήθηκε με άτομα από γνωστές δισκογραφικές εταιρείες προσπαθώντας να κλείσει κάποιο συμβόλαιο. Ούτε αυτή η αναζήτηση όμως είχε αποτέλεσμα γιατί, ενώ όλοι αναγνώριζαν το ταλέντο τους, δεν ενδιαφέρονταν για τους Ashbury ως μπάντα ούτε για το Endless Skies, αλλά ήθελαν μόνο να τους βρουν έναν παραγωγό που θα τους έγραφε εμπορικά τραγούδια τα οποία θα μπορούσαν να μπουν στα charts του billboard.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, οι Ashbury μπήκαν στον πάγο και τα αδέρφια Davis ασχολήθηκαν με άλλες μουσικές δραστηριότητες και το Endless Skies δεν είχε συνέχεια. Έμεινε στην καρδιά μόνο λίγων μυημένων, και όπως κάθε θησαυρός, σκεπάστηκε από τη σκόνη του χρόνου, στερώντας από το ευρύ κοινό την ευκαιρία να ακούσει αυτό το αδικημένο αριστούργημα.
TI EKANAN META
Όσο υπάρχει η μνήμη υπάρχει και ελπίδα και έτσι το 2001, κάποιοι από τους μυημένους κατάφεραν να επανεκδώσουν το Endless Skies σε CD, το οποίο έγινε sold out και οδήγησε και σε άλλες επανεκτυπώσεις. Με αυτό τον τρόπο, οι νεώτεροι οπαδοί μπόρεσαν να γνωρίσουν τους Ashbury και το αριστουργηματικό Endless Skies, το οποίο πλέον έχει αποκτήσει cult status στους κύκλους του epic metal, αν και παράδοξο, καθώς η μουσική τους δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως καθαρόαιμο heavy metal.
Με το ξαφνικό ενδιαφέρον που προέκυψε για το άλμπουμ, 20 σχεδόν χρόνια μετά την κυκλοφορία του, τα αδέρφια Davis επαναδραστηριοποίησαν την «μπάντα» και το 2004 κυκλοφόρησαν το άλμπουμ Something Funny Going On, μέρος του οποίου είχε γραφτεί μετά την κυκλοφορία του ντεμπούτου από την τότε touring σύνθεση. Καλό άλμπουμ αλλά δεν εντυπωσιάζει όπως το Endless Skies, ενώ από ένα σημείο και μετά αρχίζει και κουράζει.
Οι Ashbury έχουν ακόμη μια κυκλοφορία, το Eye of the Stygian Witches, που κυκλοφόρησε το 2018 και είναι αρκετά καλό, κοντά στο στυλ του πρώτου, αν και αυτό, από ένα σημείο και μετά, ακούγεται επαναλαμβανόμενο.
TRIVIA
Το οπισθόφυλλο
- Το όνομά τους το εμπνεύστηκαν από την περιοχή Haight-Ashbury του San Francisco, μια από τις περιοχές-βάσεις του χίπικου κινήματος της δεκαετίας του 1960.Στο Spotify υπάρχει ένα τραγούδι των Ashbury με τίτλο “Leave her Johnny”, που κυκλοφόρησε το 2021 και είναι διασκευή ενός παραδοσιακού ναυτικού τραγουδιού. Για τους fans των video games και κυρίως της σειράς Assassin’s Creed, στο AC IV- Black Flag, το συγκεκριμένο τραγούδι είναι ένα από τα shanties (οι νότες) που μαζεύεις σε διάφορες πίστες και ένα από τα ναυτικά κομμάτια που τραγουδάει το πλήρωμα του πλοίου σου όταν διασχίζεις τις θάλασσες της Καραϊβικής.
- Πληροφοριακά, για όποιον ενδιαφέρεται, το άλμπουμ σε φυσικό format, είναι διαθέσιμο από το e-shop της Steel Gallery Records (Δισκάδικο και εταιρεία στη Θεσσαλονίκη). Σε digital μορφή ολόκληρη η δισκογραφία υπάρχει στο Spotify αλλά και στο Youtube.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΖΕΡΒΟΣ
22/3/23
Δημοσίευση σχολίου