Η Ιστορία της Μπαλάντας είναι μία ιστορία που έχει αναφορά πολύ βαθιά μέσα στο χρόνο της μουσικής. Η δεκαετία του ογδόντα, αγαπημένο σημείο μελέτης της στήλης, εισήγαγε τον όρο στην ζωή μας της λεγόμενης "Power Ballad". Επιπλέον, την συγκεκριμένη δεκαετία τελειοποιήθηκαν πάρα πολλές μουσικές φόρμες οι οποίες έγιναν καλούπια για τις επόμενες δεκαετίες. Οι μπαλάντες φυσικά δεν θα μπορούσαν να εξαιρεθούν.
Όσο αφορά το "δικό μας" μετερίζι, κάθε συγκρότημα και καλλιτέχνης θα επεδίωκε να έχει το λιγότερο μία μπαλάντα σε κάθε του δουλειά. Αν η συνταγή ήταν επιτυχημένη, τότε η εκτόξευσή του στην επιτυχία δεν θα είχε προηγούμενο. Αν το σκεφτείς και καλύτερα, ο μεγάλος θρύλος των μελωδικών δεινοσαύρων του ογδόντα κάπως έτσι δεν χτίστηκε; Σε μία εποχή που οι "δεινόσαυροι" ήταν η ισχυρότερη δύναμη στον πλανήτη του πενταγράμμου, οι ελπίδες για μεγάλη μερίδα της πίτας από τα υποδεέστερα "θηλαστικά" ήταν λιγοστές. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως και οι προσπάθειές τους ήταν ανάξιες λόγου και προσοχής. Το αντίθετο μάλιστα!
Αυτή την φορά, με διάθεση ελαφρώς μελαγχολική, πάμε να τσεκάρουμε δέκα υποτιμημένες μπαλάντες από συγκροτήματα και καλλιτέχνες που δεν άγγιξαν ποτέ την υλική δόξα αλλά ακούμπησαν τον ψυχισμό μας με την πρώτη ακρόαση των "αγνώστων" τραγουδιών τους κερδίζοντας την πολυπόθητη καταξίωση στην προσωπική μας κλίμακα δόξας.
Γράφει ο Σπύρος Γιαννακόπουλος
1. AFTER HOURS : Samantha ("st" - 1989)
Αν έχετε κατηγοριοποιήσει τον εαυτό σας σε αυτό που λέμε "80's dreamer" τότε εδώ έχετε το θεματικό σας τραγούδι. Οι After Hours μας έρχονται από την Μεγάλη Βρετανία και αυτός που τραβάει τα βλέμματα είναι ο τραγουδιστής τους John Francis που ξεδιάντροπα δηλώνει μαθητής της σχολής Steve Perry. Το γυναικείο όνομα του τίτλου υπονοεί εξαρχής πως πρόκειται για κομματάρα, πράγμα που έρχεται να επιβεβαιώσει η παθιασμένη ερμηνεία και το μελωδικό σόλο.
2. BILOXI : Love Prevails (1989)
Ο φλεγόμενος Μισισιπής μας παρουσιάζει τους παντελώς άγνωστους Biloxi, ένα συγκρότημα άκρως μελωδικό που η πρώτη του δουλειά με τίτλο "Let The Games Begin" του 1993 έκανε μία μικρή αίσθηση στο L. A. Το τραγούδι Love Prevails έρχεται από ένα demo του συγκροτήματος με πέντε επιπλέον τραγούδια που κυκλοφόρησε το 1989. Το συναίσθημα που κυριαρχεί είναι η θλίψη και η μελαγχολία και μάλιστα ποτέ άλλοτε δεν θα μπορούσαν να είναι τόσο θελκτικές.
3. VAN STEPHENSON : Heart over mind ("Righteous Anger" - 1984)
Ο πιο διάσημος του άρθρου μας! Ο Van Stephenson άφησε μεγάλο αποτύπωμα στην μελωδική σκηνή. Μέσα από δύο τρομερά αλμπουμς, τα "Righteous Anger" του 1984 και "Suspicious Heart" του 1986 ξεχώρισε τόσο ερμηνευτικά όσο και συνθετικά. Το τραγούδι Heart Over Mind είναι μια σπαρακτική μπαλάντα με ένα "κοψοφλέβικο" σόλο από τον υπερτεράστιο Dunn Huff. Αν επιθυμείτε να ακούσετε την εκδοχή του Joe Lynn Turner στο συγκεκριμένο τραγούδι, ανατρέξτε στο πρώτο άλμπουμ των Sunstorm του 2006. Ο σπουδαίος Van Stephenson έφυγε από την ζωή το 2001 λόγω μελανώματος.
4. SARAYA : Timless love (" Shocker" O.S.T. - 1989)
Η cult ταινία θρίλερ "Shocker" κυκλοφόρησε το 1989 με ένα soundtrack που θεωρείται δικαίως από τα καλύτερα αντιπροσωπευτικά δείγματα του Hard And Heavy ήχου στην μεγάλη οθόνη. Η Sandi Saraya με το συγκρότημά της, τους Saraya, συμμετείχαν με μία κορυφαία μπαλάντα, υπογεγραμμένη από τον περίφημο Desmond Child. Όταν μιλάμε για Απόλυτη Ανιδιοτελή Αγάπη δίχως θνητούς φραγμούς τότε το μοναδικό τραγούδι που την σκιαγραφεί είναι το Timless Love! Αν ψάχνετε να βρείτε τον αρμόδιο για το απίθανο δραματικό σόλο στο τραγούδι τότε ψάξτε την λίστα με τους περιζήτητους session μουσικούς του ογδόντα με θητεία στο συγκρότημα των Toto.
5. METROPOLIS : The Power Of The Night ("The Power Of The Night" - 1999)
Να ξεκινήσουμε με μία διευκρίνιση. Το τραγούδι χρονολογικά τοποθετείται στα τέλη της δεκαετίας του ογδόντα και αφορμή για να γραφτεί δόθηκε από τον θάνατο ενός φίλου των μελών του project. Πίσω από τους Metropolis βρίσκουμε τους Peter Fredette στο μπάσο και στα φωνητικά και τον πιο γνωστό Stan Meissner σε κιθάρες, τύμπανα και πλήκτρα. Ο Καναδάς φημίζεται για την έφεση στην μελωδία και οι Metropolis το επιβεβαιώνουν. Ατμόσφαιρα, συναίσθημα και έμπνευση προκαλούν υπερχείλιση ποιότητας σε ένα κυριολεκτικά υποτιμημένο τραγούδι.
6. DOUGLAS : Sandy ("Mad" - 1991)
Μας έφαγε στην στροφή η δεκαετία του ενενήντα αλλά συνήθως ότι καλό κυκλοφόρησε στις αρχές του ενενήντα έχει την αύρα του ογδόντα και λαμβάνεται ως προέκταση της αγαπημένης μας δεκαετίας. Η περίπτωση των Douglas έχει το Ελληνικό στοιχείο αφού συναντάμε τον Tony Κονταξάκη στις κιθάρες και τα αδέρφια Αλέκο και Ηλία Παρασκευόπουλο που αναφέρονται ως Alex και Eliot Douglas αντίστοιχα. Στα φωνητικά ο εκπληκτικός Κορνήλιος Μισαηλίδης με μια χροιά που θυμίζει τον Γερμανό Klaus Luley των Craaft. Σπουδαίο τραγούδι το Sandy από την δεύτερη δουλειά τους που σίγουρα άξιζε μία καλύτερη πορεία όπως και το εξαιρετικό συγκρότημα άλλωστε.
7. ATLANTIC : Nothing To Lose ("Power" - 1994)
Όταν οι Foreigner φόρεσαν το τιγρέ σακάκι των Survivor τότε προέκυψαν οι Atlantic. Βρετανικό εγγυημένο A. O. R. μέσα από μία και μόνο δουλειά που έφτανε για να θεωρηθεί κλασσική. Ο Phil Bates, τραγουδιστής του συγκροτήματος, έχει μία από εκείνες τις πολύ αισθαντικές φωνές που δεν υπάρχει περίπτωση να αφήσει ασυγκίνητο κανέναν. Το Nothing To Lose είναι η μπαλάντα σε έναν δίσκο που δεν έχει ούτε ένα περιττό δευτερόλεπτο.
8. BOULEVARD : Rainy Day In London (" Into The Street" - 1990)
Από τον τίτλο και μόνο γνωρίζεις πώς το τραγούδι κόβει σαν μαχαίρι! Σπουδαία Καναδική μπάντα με δύο μνημειώδες κυκλοφορίες στο δεύτερο μισό του ογδόντα και μία τρίτη καλή το 2007. Το συγκεκριμένο τραγούδι σου δίνει την αίσθηση πώς καθώς παίζει, περνάει ολόκληρη η ζωή μπροστά από τα μάτια σου σαν φλας. Αριστουργηματικό από την αρχή μέχρι το τέλος του με ένα σαξόφωνο που κλιμακώνει την ένταση του συναισθήματος.
9. FROM THE FIRE : Tears Cried In The Rain ("Thirty Days And Dirty Nights" - 1992)
Αμερικανικό συγκρότημα στις τάξεις των οποίων έπαιξε ο οργανίστας Paul Morris, μετέπειτα εκλεκτός του Ritchie Blackmore στους Rainbow των μέσων του ενενήντα. Τα δάκρυα που ξεσπάνε στην βροχή δεν μπορείς να τα δεις, την πληγή όμως στην ψυχή μπορείς να την καταλάβεις μέσα από αυτή την πανδαισία με νότες. Κάποια πράγματα δεν μπορούν να κρυφτούν,αλ απλά!
10. ROKO : Hold On ("st" - 1990)
Σε έναν άλλο κόσμο θα ήταν οι Bonfire στην θέση των Bonfire καθότι "Γερμανοκαψούρηδες". Το Hold On είναι μία τρυφερή αργή μουσική στιγμή που με το χορωδιακό ρεφρέν του σε παρασέρνει πολύ μακριά από το σημείο που χτυπάνε τα κύματα της βαρετής καθημερινότητας.
Καλλιτέχνες και τραγούδια βγαλμένα από την ναφθαλίνη του χρόνου. Εφτάψυχα μουσικά αριστουργήματα που απευθύνονται σε αυτούς που την "ψάχνουν" με την μουσική γενικότερα. Χαμηλώστε τα φώτα, κάντε ατμόσφαιρα και αφήστε αυτά τα "μωρά" να κάνουν την δουλειά τους. Καλό ταξίδι!
ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
8/3/23
Δημοσίευση σχολίου