Δεν είναι η πρώτη φορά αλλά κι ούτε η τελευταία που ο Rockmachine.gr ασχολείται με τους Winger. Πριν 2 χρόνια ο Χρήστος Ζερβός είχε παρουσιάσει στη στήλη Garden of Eden (τότε την ονομάζαμε Chronicles/Melodic Rock) τα πρώτα 3 άλμπουμ τους (πατήστε εδώ) και τώρα ήλθε η σειρά ενός μεγαλύτερου άρθρου με ολόκληρη την καριέρα τους αλλά και τους δίσκους τους. Τα αποσπάσματα στα εισαγωγικά, προέρχονται από συνεντεύξεις των Paul Taylor (από το 1990) και Kip Winger. Η γνωριμία τους με τον παραγωγό Beau Hill, το πρώτο συγκρότημα του Kip Winger, η… Fiona, πώς ήλθαν σε επαφή μεταξύ τους τα 4 μέλη, ο τίτλος του πρώτου άλμπουμ Sahara, ο Γιώργος Γάκης, οι εμφανίσεις στην Ελλάδα, η προσωπική δισκογραφία του Kip Winger, τα βελάκια του Urlich κι άλλες σημαντικές ή μη πληροφορίες, που μας…φτιάχνουν την ημέρα διαβάζοντάς. «Ήμουν φίλος με τον Beau Hill πολλά χρόνια πριν κάνει παραγωγή στον πρώτο άλμπουμ μας. Τότε έπαιζα με τον αδελφό μου στους Blackwood Creek κι ο Beau έκανε παραγωγή στο δίσκο μας που ήταν η πρώφτη παραγωγή. Όταν οι Blackwood Creek διαλύθηκαν και οι 2 βρεθήκαμε στη Νέα Υόρκη όπου ο Beau έβγαινε με μια τραγουδίστρια, την Samdy Stewart που είχε συμβόλαιο με την Atlantic, ανακάλυψη του Προέδρου της εταιρείας, Doug Morris! Με τον Beau έκανε κάποια demos, τα άκουσε η Steve Nicks και την υπέγραψε στο δικό της label, Modern Records, την διανομή των δίσκων την είχε η Atlantic. Ο Beau της έκανε παραγωγή στο δίσκο της Cat Dancer (1984, ένα ανούσιο synth driven ποπ-ροκ). Εκείνη την εποχή ήμουν βοηθός του κι έπαιξα μπάσο σε ορισμένα τραγούδια του δίσκου της Stewart. Την επόμενη χρονιά μέσω του Beau γνώρισα τον Reb Beach που έπαιξε κιθάρα στο δίσκο της Fiona (Flanagan), Beyond the Pale όπου παραγωγή έκανε ο Beau κι εγώ κάποια φωνητικά. Στην αρχή δεν τα βρήκαμε, τον βρήκα αρκετά αλλαζόνα. Στο Headstock της κιθάρας του δεν είχε το σήμα της εταιρείας αλλά το όνομά του. Όταν τον ρώτησε το λόγο, μου είπε »Μου το προσέφερε ένας fan”. Τελικά αποδείχτηκε ότι καμία φορά η πρώτη εντύπωση δεν είναι απαραίτητα και η καλύτερη, αφού γίναμε φίλοι!» K.W.
%2029.11.90.PNG) |
| Με τον Paul Taylor ξενοδοχειο President (29/11/90) |
ΟΙ ROME, ΠΟΙΟΣ ΤΟΥΣ ΒΑΦΤΙΣΕ WINGER, O ΠΡΩΤΟΣ ΔΙΣΚΟΣ
Οι Winger και Beach αρχίζουν να δουλεύουν μαζί σε κάποια demos και μαζί με τον ντράμερ David Rosenberg κι ένα μουσικό από το συγκρότημα της Fiona, σχηματίζοντας τους Rome. Η τύχη χαμογέλασε στον Kip Winger που μέσω του Beau Hill που έκανε παραγωγή στο άλμπουμ Constrictor του Alice Cooper, που στην ουσία τον επανέφερε στη δισκογραφία, έπαιξε στα τραγούδια όπως κι ο ντράμερ David Rosenberg κι αμέσως μετά βγήκαν περιοδεία μαζί του. « Ήταν μεγάλο σχολείο για εμένα, μέσα σε αυτό το χρόνο, έμαθα πολλά πράγματα. Μόνο που τον έβλεπα στη σκηνή να κινείται, μάθαινα να συμπεριφέρομαι, δεν θα μπορούσα να βρω καλύτερο δάσκαλο» K.W. Όμως στο μπροστινό μέρος του μυαλού ήταν να σχηματίσει το δικό του συγκρότημα και στις ηχογραφήσεις του επόμενου άλμπουμ του Alice Cooper, Raise Your Fist and Yell, όπου συμμετέχει συνθετικά σε 4 τραγούδια, γνωρίζεται με τους Paul Taylor πλήκτρα και τον ντράμερ Ken Mary, ήδη μέλος των Fifth Angel. Η περιοδεία του άλμπουμ, τους έφερε πιο κοντά και με τον Beach στην κιθάρα, επανασυστήνουν τους Rome. Μόλις τελείωσε η περιοδεία, πηγαίνουν στο Colorado όπου ο Kip κι ο αδελφός του Nate έχουν studio και ηχογραφούν κάποια καινούργια demos. Σε όλο αυτό το διάστημα, η μουσική στην Αμερική έχει αλλάξει κι αυτό που κάποιοι μάλλον υποτιμητικά αποκαλούσαν hairy metal, ήταν στην κορυφή. Κι ενώ όλα ήταν έτοιμα για να ξεκινήσουν τη δική τους καριέρα, κατά τη διάρκεια συναυλίας του Alice Cooper, o Winger γλύστρησε σε μια λίμνη ψεύτικου αίματος που χρησιμοποιούσε για εφέ ο Cooper και τραυμάτισε το γόνατό του, με αποτέλεσμα να χάσει κάποιες συναυλίες. Ο χρόνος αποθεραπείας του, τον βοήθησε να ξεδιαλέξει το υλικό που είχε φτιάξει με τον Beach, να φέρουν τον ντράμερ Rod Morgenstein (έπαιξε κι αυτός σε άλμπουμ της Fiona) και να ηχογραφήσουν τα «Seventeen», «Headed for a Heartbreak»,”Hungry’ και “State of Emergency” σε ένα 16κάνολο. Έχει πολύ ενδιαφέρον αν ακούσετε πως γνώρισαν τον Morgsenstein. «Ο άνθρωπος που μας έδωσε το 16κάναλο ήταν ο manager του Kitaro(Γιαπωνέζος new age μουσικός) μας πρότεινε να του κάνουμε audition. Ήταν μέλος των Dixie Dregs που δεν τους είχα ακούσει ποτέ, αλλά με έπεισε να τον ακούσω και τελικά έγινε μέλος μας. Αρχικά ήταν να μόνο να παίξει στο άλμπουμ κι όχι στην περιοδεία, αλλά έγινε κανονικό μέλος»K.W. Υπέγραψαν στην Atlantic και με παραγωγό τον Beau Hill μπήκαν στο studio της Atlantic στη Νέα Υόρκη και ηχογράφησαν τα τραγούδια του πρώτου δίσκου τους. «Ο Hill ήταν πολύ αυστηρός στο studio, στις ώρες που παίζαμε και του οφείλουμε πολλά. Ξεκινάγαμε νωρίς(!) το πρωϊ και κάθε ημέρα κάναμε βήματα προόδου».P.T. Μια από τις σημαντικές ρωτήσεις που έκανα του Winger ήταν πόσο εγωιστικό ήταν να δώσει στο σχήμα το όνομά του. »Δεν ήταν δική μου ιδέα, δεν μου άρεσε καθόλου. Ήταν ιδέα του Προέδρου της Atlantic, Doug Morris και μάλιστα άρεσε και στον Alice Cooper. Στη ν αρχή ένιωθα πολύ άβολα».K.W.
Όταν κυκλοφόρησε, το άλμπουμ σταμάτησε στο Νο 21 του αμερικάνικου chart, ξεπερνώντας το 1.000.000 αντίτυπα, μόνο στην Αμερική, βγάζοντας επιτυχίες όπως «Madalaine», «Seventeen» και «Headed for a Heartbreak». Εκείνο που δεν είχα παρατηρήσει, ‘ήταν η σχετικά μεγάλη λέξη Sahara χαμηλά, κάτω δεξιά στο εξώφυλλο και μου το ανέφερε μόνος του: “Αρχικά θέλαμε να ονομαστούμε Sahara αλλά υπήρχε κι άλλο συγκρότημα με αυτό το όνομα κι έτσι όπως σου είπα καταλήξαμε στο Winger. Όμως είχαμε προχωρήσει το εξώφυλλο με το όνομα Sahara και τυπώθηκε έτσι, αφού το memo (δες trivia) που ενημέρωνε τους managers της Atlantic δεν πήγε σε όλους κι έτσι δόθηκε η εντολή να τυπωθεί με το όνομα Sahara. Η κυκλοφορία του άλμπουμ συνδυάστηκε με σειρά συναυλιών με Bad Company, Poison, Bon Jovi, Cinderella αλλά και Scorpions.
 |
| Κάτω δεξιά, αχνά φαίνεται η λέξη SAHARA |
Πριν παίξουν στην Αθήνα στις 29 Νοεμβρίου 1990 στο ΣΕΦ είχαν παίξει μαζί τους σε περιοδεία στην Αμερική και στη συναυλία τους στο Illinois “ήμουν τόσο κακός που οι Scorpions ήθελαν να μας διώξουν από την περιοδεία. Οι managers τα βρήκαν, εγώ διορθώθηκα κι ευτυχώς συνεχίσαμε να παίζουμε μαζί τους γιατί μας βοήθησε στις πωλήσεις του δίσκου. Γίναμε φίλοι και παίξαμε μαζί τους στην ευρωπαική περιοδεία”K.W”.Μιλώντας μαζί του κατάλαβα ότι δεν θυμόταν πολλά πράγματα από την εμφάνιση του 1990, σε αντίθεση με τον Paul Taylor με τον οποίο παρακολουθήσαμε μαζί ολόκληρη την εμφάνιση των Scorpions στο ΣΕΦ (οι Winger είχαν ανοίξει τη συναυλία). Καθόμουν δίπλα του και τον άκουγα να μιλά μόνος του «Αδύνατον ξέρουν τους στίχους». Σε μια στιγμή γυρνώντας σε μένα μού λέει »δεν φανταζόμουν ότι ο κόσμος θα είχε τόσο συμμετοχή»! Για να ξανά γυρίσω στο πρώτο πολύ καλό άλμπουμ τους, το αστέρι των Beach και Winger, ξεχώρισε αμέσως και θα πρότεινα να ΜΗΝ επικεντρωθείτε στα hit-singles, γιατί στο σύνολό του είναι αρκετά επίπεδα από παρόμοιες κυκλοφορίες της εποχής. Σαν καλεσμένος, ο Dweezil Zapa παίζει το σόλο στη διασκευή του “Purple Haze” του Jimi Hendrix. «Η ιδέα ήταν δική μου καθώς ήμουν σε ένα ταξί κι το άκουσα από το ραδιόφωνο. Μια καλή διασκευή μπορεί να μας βοηθούσε. Αλλά τελικά δεν μπορέσαμε να το περάσουμε στις συναυλίες και γρήγορα το βγάλαμε από το set list. Τα κομμάτια του Hendrix δεν τα αγγίζεις».
Δεν πρόλαβαν να κλείσουν 2 χρόνια από την κυκλοφορία του πρώτου τους άλμπουμ, διάστημα που τοι πέρασαν περιοδεύοντας, και το καλοκαίρι του 1990 και πάλι με παραγωγό τον Beau Hill κυκλοφορούν το δεύτερο άλμπουμ τους με τίτλο In the Heart of the Young,(1990, Νο 15 Αμερική) με τις πωλήσεις του να ξεπερνούν το 1.500.000 και δεν θα ήταν υπερβολή να έγραφα ότι ίσως να ήταν καλύτερου του πρώτου άλμπουμ τους! Τραγούδια σαν τα «Can’t Get Enuff», «Miles Away»(τι ωραία μπαλάντα) και «Easy Come Easy Go» έγιναν επιτυχίες. Οι στίχοι παραμένουν στο κλασικό ερωτικό/ασθηματικό επίπεδο (σ.σ. δηλαδή ακούγοντας τους Winger, γιατί θα θέλατε να σας μιλήσουν;) και το παίξιμο του Beach ξεχωρίζει για ακόμα μια φορά. Πάντως αν κάποιο τραγούδι ξεχωρίζω από τα 3 παραπάνω, αυτό είναι power μπαλάντα “Miles Away”(N 12 Αμερική),σύνθεση του Paul Taylor. Και κάτι παραλειπόμενο από το In the Heat of the Night:” Τα “Can’t get..” και “Easy come, easy go”, δεν ήταν προγραμματισμένα να μπουν στο άλμπουμ αλλά όταν πήγαμε στο υλικό στους ανθρώπους της εταιρείας, μάς είπαν ότι το υλικό δεν μπορούσε να εγγυηθεί την επιτυχία του δίσκου κι έτσι γράψαμε 2 ακόμα που ευτυχώς ήταν τα κατάλληλα» K.W. Η κυκλοφορία του άλμπουμ συνοδεύτηκε από μεγάλη αμερικάνικη περιοδεία, μεταξύ των οποίων και οι συναυλίες με τους Scorpions που διαβάσατε πιο πάνω αλλά και η ευρωπαική περιοδεία που περιελάμβανε και τη χώρα μας! Η εξάντληση «χτύπησε» τον Paul Taylor που αποχώρησε με τον Kip Winger να αναλαμβάνει τα πλήκτρα στο τρίτο άλμπουμ τους Pull (1993) σε παραγωγή του Mike Shipley, όπου στην ουσία οι Winger είναι τρίο (Kip Winger, Reb Beach, Rod Morgenstein). Αρχικός τίτλος του ήταν Blind Revolution Mad, από το τραγούδι που ανοίγει το άλμπουμ αλλά ο Kip Winger, άλλαξε τον τίτλο. «Ήξερα ότι κανείς δεν θα μας περίμενε για να γράψει καλά λόγια. Αντιπροσωπεύαμε το hard rock που ήταν παρελθόν και συνήθως οι κριτικοί περιμένουν τέτοιους δίσκους για να βγάλουν ότι κακία έχουν! Επέλεξα τη λέξη Pull γιατί αυτοί χρησιμοποιούν οι χειριστές στόχων σκοποβολής όταν εκτοξεύουν πιάτα στόχων»!!!
Το Pull(1993, No 83 Αμερική) έχει ένα διαφορετικό ήχο σε σχέση με τα δύο πρώτα άλμπουμ, πιο βαρύ και πιο επιθετικό, με διαφοροποιημένους στίχους (κοινωνικοπολιτικούς) και μάλλον μη φιλικό προς το ραδιόφωνο. Αλλά το 1993 ποιος ασχολούταν με τους Wingers όταν τα grunge συγκροτήματα είχαν πάρει όλο το ακροατήριο; Πάντως σαν άλμπουμ δεν είναι κακό, αντίθετα. Θα σας πρότεινα να ακούσετε τα “Down Incognito”, “Blind Revolution Mad” και “In for the Kill”. Προς τιμήν τους, δεν θέλησαν να αλλάξουν ύφος και να προσαρμοστούν στο grunge/alternative που σάρωνε, αλλά συνέχισαν στο ίδιο ύφος με το άλμπουμ να ξεπερνά τα 500.000 αντίτυπα και την περιοδεία να έχει μόνο 32 συναυλίες, δείγμα του χαμηλού ενδιαφέροντος και βέβαια το συγκρότημα να διαλύεται.
Ο Kip Winger ακολούθησε σόλο καριέρα, ο κιθαρίστας Reb Beach συνέχισε σε περιοδείες με τους καλλιτέχνες Dokken, Alice Cooper και Whitesnake για να τον βρούμε το 2022 στους Black Swan. O οργανίστας Paul Taylor συνέχισε την καριέρα του σαν session μουσικός παίζοντας με καλά ονόματα όπως Steve Perry, Alice Cooper, Cinderella και Tommy Shaw.
Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΚAΡΙΕΡΑ ΤΟΥ KIP WINGER
Με το συγκρότημα στον πάγο, ο Kip Winger, προσπάθησε να στήσει τη δική του καριέρα, ξεκινώντας το 1977 με το πρώτο προσωπικό του άλμπουμ που είχε τίτλο This Conversation Seems Like a Dream για να ακολουθήσει το Down Incognito (1999) το οποίο κυκλοφόρησε με…3 διαφορετικούς τίτλους, Down Incognito στην Αμερική, Made by Hand στην Ευρώπη και Another Way στην Ιαπωνία! Το άλμπουμ περιείχε 3 κλασικά hits των Winger σε ακουστική εκτέλεση («Miles Away»,»Headed for a Heartbreak” και «Easy Come Easy Go»). Ακολούθησε το Songs from the Ocean Floor (2001) με συμμετοχές των Dweezil Zappa (γιός του Frank), Rod Morgenstein, Andy Timmons(Danger Danger), Moon Zappa (κόρη του Frank), Ken Mary κ.α. Τα επόμενα χρόνια κυκλοφόρησε τα From the Moon to the Sun (2008), Ghosts Suite No. 1(2010), Conversations with Nijinsky (2016), έραψε τη μουσική για το Soundtrack Jack with Damien Gray (2019), ενώ έχει κυκλοφορήσει και το Box set Solo Box Set Collection (2018). To “Ghosts – Suite No 1” του 2010 είναι ουσιαστικά κλασική μουσική γραμμένη για μπαλέτο, όπως και η τελευταία του προσωπική δουλειά, “Conversations with Nijinsky”, που ηχογραφήθηκε από την San Francisco Ballet Orchestra και για την οποία προτάθηκε για Grammy – στην αντίστοιχη κατηγορία.
ΤΟ REUNION
Το 2001 το συγκρότημα επανασυνδέθηκε για να προωθήσει τη συλλογή The Very Best of Winger που περιέχει κατά κύριο λόγο τραγούδια από τα πρώτα 3 άλμπουμ τους αλλά και τα «Hell to Pay» που ήταν bonus στο Pull και το καινούργιο «On the Inside». Το 2006 κυκλοφόρησαν το IV και σαν ήχος διαφέρει αρκετά από τον κλασικό 80’s και τους στίχους να αναφέρονται στις περιπέτειες των Αμερικάνων στρατιωτών στον πόλεμο του Ιράκ. Ο Winger είχε επισκεφτεί αμερικάνικες βάσεις και είχε συγκινηθεί από τις; Ιστορίες τους τις οποίες μετέφερε στα τραγούδια του. Εδώ έχουμε τη συμμετοχή 2 κιθαριστών των Reb Beach και John Roth, ενώ πλήκτρα παίζει ο Cenk Eroglu και ντραμς ο κλασικός Rod Morgenstein
Το 2009 επανήλθαν με καινούργιο και καλό άλμπουμ, το Karma (2009) κοντά στον κλασικό ήχο τους με τους John Roth (τη διετία 1983-1985 ήταν μέλος των Medieval Steel) και Reb Beach να συνεχίζουν να «κτίζουν» τον ήχο τους. Το κομμάτι “Deal with the devil” άνετα θα γινόταν επιτυχία στα τέλη του 80 και γενικά όλο το άλμπουμ είναι ένα ευχάριστο «πισωγύρισμα» στο hard rock της δεκαετίας του 80.Η τελευταία studio δισκογραφική προσπάθεια τους ήταν το Better Days Comin’ (2014, Νο 85 Αμερική), μ ε καθαρό hard rock /metal ύφος με αρκετές blues επιρροές. Δύο επίσης πάρα πολύ καλά άλμπουμ που αξίζουν και να τα ακούσετε αλλά και να τα αποκτήσετε..
Οι Winger ήταν ένα αντιπροσωπευτικό hard/melodic συγκρότημα του τέλους της δεκαετίας του 80, με καλά άλμπουμ που σε καμία περίπτωση δεν άλλαξαν τον ήχο τους για να προσεταιριστούν το ταχαίως αναπτυσσόμενο grunge/alternative ακροατήριο. Η συνύπαρξη Kip Winger και Reb Beach, τους έδωσε αν πλούσιο «αέρα» που στιγμάτισε με τον καλύτερο τρόπο τον ήχο τους, κάνοντας τα πρώτα 2 άλμπουμ αλλά και το Karma, σαν τα καλύτερα άλμπουμ εκείνης της περιόδου.
ΟΤΑΝ O ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΑΚΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕ ΤΟΝ KIP WINGER
«Η γνωριμία μου με τον Kip Winger με πηγαίνει πίσω στο 2006 όταν ανοίξαμε τη συναυλία τους το 2006 στη Θεσσαλονίκη. Από τότε γίναμε φίλοι, έχουμε παίξει πάρα πολλές φορές μαζί, τον έχω φιλοξενήσει σπίτι μου στα Γιάννενα, κι έχει παίξει στο μαγαζί μου, στο Καπλάνειο (σ.σ.το έχει πλέον πουλήσει) όπου έχουν εμφανιστεί ακουστικά και οι Joe Lynn Turner και Glenn Hughes. O Kip έκανε συνπαραγωγή, μίξη και mastering στο άλμπουμ μου Too Much ain’t never enough και στο καινούργιο άλμπουμ που θα κυκλοφορήσει στις 26 Μαϊου με τίτλο Parallel Dimension, έχει γράψει κι επιμεληθεί τη φωνή μου, ενώ το mastering έγινε στο Nashville. Το νέο μου άλμπουμ δεν θα ακούγεται σαν Whitesnake θα είναι ο κλασικός ήχος με πολλά καινούργια στοιχεία και τον έχει αναλάβει εξ ολοκλήρου ο Μπάμπης Σαγανάς. Ντραμς παίζει ο αδελφός μου, ενώ υπάρχουν 2 καλεσμένοι που παίζουν φυσαρμόνικα και τσέλο. Δεν θα υπάρχει άλλος καλεσμένος. Στις 27 Μαϊου θα γίνει μια μεγάλη γιορτή στα Γιάννενα για τα 30 Χρόνια Troublemakers και στις 9 Ιουνίου (σ.σ. η ημερομηνία την ώρα που γραφόντουσαν αυτές οι γραμμές δεν είχε κλείσει) θα τον παρουσιάσει με τη συνοδική Συμφωνικής στη Θεσσαλονίκη. Για την Αθήνα δεν υπάρχουν για την ώρα σχέδια για παρουσίαση του δίσκου”. Εκείνο που δεν ξέρετε, είναι ότι ο Kip Winger μένει αρκετά μεγάλο διάστημα στην Ελλάδα αφού έχει αγοράσει σπίτι στο Π.Φάληρο!!!
ΟΙ 16 ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΤΩΝ WINGER KAI TOY KIP WINGER ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Και ξαφνικά το συγκρότημα επιλέχτηκε να «γελιοποιηθεί» από τη σειρά κινουμένων σχεδίων του MTV, Beavis and Butt-head με τον δημιουργό της σειράς Mike Judge, να αποκαλύπτει ότι είχε ενημερωθεί λάθος ότι ο Kip Winger είχε ζητήσει από το δίκτυο να μην κάνει αστεία για το συγκρότημα στη σειρά, κάτι που οδήγησε στον πολλαπλασιασμό των αστείων. Το αποκορύφωμα ήταν στο video του“Nothing else Matters” των Metallica όπου υπάρχει ένα πλάνο με τον Lars Urlich να βρίσκεται μέσα στο studio και πετάει βελάκια (darts) σε αφίσα του Kip Winger, αφού προηγουμένως έχει χαμογαλάσει στην κάμερα! Η αφίσα που είναι κρεμασμένη στο studio και στην οποία εξασκείται στα βελάκια ο Urlich, προέρχεται από το αγγλικό περιοδικό Kerrang και κυκλοφόρησε σε μια εποχή που το συγκρότημα είχε δύο άλμπουμ που στην Αμερική είχαν πουλήσει περισσότερο από 1.000.000 αντίτυπα το καθένα! Μάλιστα ο Kip Winger προσπάθησε να πλησιάσει και να μιλήσει στον Urlich αλλά δεν του επέτρεψαν οι άνθρωποι της ασφάλειας του.
Η περίεργη κόντρα των δύο συγκροτημάτων, συνεχίστηκε κι από τον κιθαρίστα των Winger, Reb Beach, νυν μέλος των Whitesnake που είχε δηλώσει στη ραδιοφωνική εκπομπή Decades of Distortion ότι ο Kirk Hammett (σ.σ. κιθαρίστας των Metallica) είναι ένας από τους χειρότερους κιθαρίστες που έχει ακούσει κι ότι ποτέ δεν άκουσε ένα σόλο από αυτόν που να αξίζει «Παίζει σαν «αρχάριος» είχε πει!!!! Πάντως η γιαπωνέζικη έκδοση του , περιέχει το τραγούδι “Hell to pay” με μέρος των στίχων να αποτελείται από τίτλους τραγουδιών των Metallica!
It’s sad but true, you tread on me/
As if nothing else matters.
Σήμερα, 26 χρόνια μετά οι Metallica δεν σχολιάζουν το συγκεκριμένο θέμα και το έχουν αφήσει στο παρελθόν.
Το περίεργο είναι ότι σε ανύποπτο χρόνο και ο τραγουδιστής των Def Leppard, Joe Elliott έχει δηλώσει την απέχθεια του για συγκροτήματα τύπου Poison και Winger! O Reb Beach το προσχώρησε και προκάλεσε τον Elliott να παίξουν live με μια ακουστική κιθάρα σε όποιο club του Λος Άντζελες θέλει, χωρίς Pro Tools!!!
Σε μεταγενέστερη συνέντευξή του ο Kip Winger εξέφρασε την απορία του για τη μανία(!) του να τον σημαδεύει ο Urlich με βελάκια κι ο ίδιος παραδέχεται ότι του αρέσουν οι Metallica στο Black Album. Κι εδώ να συμπληρώσουμε ότι με το συγκεκριμένο άλμπουμ οι Metallica πέρασαν σε ένα πολύ πιο μεγάλο χώρο ακροατών κι έγιναν αυτό που ήταν κι οι Winger, εμπορικοί!
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
12/2/23
Την άλλη Κυριακή: Ο Άγγελος Γεωργιόπουλος μιλαέι για την πορεία του στο ραδιόφωνο, το βιβλίο του 665 Ημέρες, τη διαδικτυακή εκπομπή του, την καλύτερη συνέντευξη που έχει πάρει, την μουσική εφημερίδα ΟΖ, τον Atlantis FM, τον πρώτο δίσκο που αγόρασε αλλά και τον τελευταίο και το διάβασμα στα...μαθηματικά!
Δημοσίευση σχολίου