Με τα τραγούδια του πρώτου δίσκου των Danger Angel, είχα μια πνευματική(!!!) επαφή πριν ακόμα τα ακούσω, αφού ο τραγουδιστής του συγκροτήματος Jim Cage (Δημήτρης Κλουβάτος), ερχόταν κάθε Παρασκευή στο Le Roi Χαλανδρίου κι ενθουσιασμένος μου μετέφερε το πνεύμα των ηχογραφήσεων και…μού τραγουδούσε τα κομμάτια. Έτσι όταν έβαλα το cd στο cd player, ήξερα τι θα ακούσω, μόνο που δεν ήξερα ότι θα ήταν τόσο καλό. Στην παρουσίαση του πρώτου τους άλμπουμ, βοήθησε ο κιθαρίστας Σπύρος Φουσέκης (όπου υπάρχουν εισαγωγικά και italics). “Η γέννηση των Danger Angel πηγαίνει πολλά χρόνια πίσω όταν ακόμα πηγαίναμε σχολείο και είχα γνωριστεί με τον Θάνο Χιόνο. Χαθήκαμε για ένα διάστημα, ξανά βρεθήκαμε μέσω ενός κοινού φίλου, του ντράμερ Αλέξη Παπαλεξίου που έπαιζε στους Velvet Gang και έτυχε να δω το Θάνο να παίζει σε διάφορα clubs με συγκροτήματα. Ήταν πολύ καλός κιθαρίστας κι ένα βράδυ που είμαστε στο Wizard (σ.σ rock club επί της οδού Κηφισιάς, που δυστυχώς δεν υπάρχει πια), αποφασίσαμε να φτιάξουμε ένα δικό μας συγκρότημα. Στα ντραμς ήλθε ο Τόνυ Βενιέρης και το πρώτο όνομα που είχαμε ήταν Black Out αλλά μάθαμε ότι υπάρχει συγκρότημα με αυτό το όνομα και το αλλάξαμε σε Danger Angel. Για το όνομα του συγκροτήματος, είχαμε αποφασίσει να συνδυάσουμε 2 λέξεις και είπα ότι ήθελα η μια λέξη να είναι Angel, o Θάνος είπε το Danger και καταλήξαμε στο Danger Angel!»
Το “Com on and Rock me” που ανοίγει το άλμπουμ, λειτούργησε σαν χρονοκάψουλα και με μετέφερε στο 1982 στην Sunset Strip με τον ήχο των Motley Crue να ακούγεται μέσα από τα clubs και τις εκπομπές του Howard Srern. Εντελώς φρέσκος ήχος με ένα ικανότατο τραγουδιστή, θα μπορούσα να τον χαρακτηρίσω ως και χαρισματικό, να απογειώνει τα τραγούδια. Μόλις τελειώνει το πάρτι του “Com on and Rock me”, ξεκινάει το “Runaway Angel”, πλασμένο για να γίνει επιτυχία (σε άλλες εποχές). Ευκολομνήμευτο ρεφρέν, σύνθεση που τρέχει, με καλά πλήκτρα στην πλάτη του τραγουδιού, είναι από τις καλύτερες στιγμές του άλμπουμ με το “Poison Dreams” που ακολουθεί στον ίδιο ρυθμό. Ξεχωριστό κομμάτι, η σύνθεση των Φουσέκη/Χιόνου “I’ll be there for you”, μια power μπαλάντα, που αν ήταν ένα μέτρο πιο κάτω θα ήταν ακόμα καλύτερη. Έξυπνη η χρήση πιάνου στην αρχή, καλή η ερμηνεία του Jimmy Cage όπως και τα κιθαριστικά σόλο.
Από τα καλά τραγούδια το “Rebel Son” με τους στίχους να μιλούν για τον άνθρωπο που ξεκινάει από πολύ χαμηλά και θέλει να φτάσει ψηλά για να φθάσουμε στο “Never let you go” όπου τραγουδάει ο Jeff Scott Soto. “Το τραγούδι αν ήταν σε δίσκο των Talisman θα ήταν sure hit αλλά με τα «αν» δεν γίνεται δουλειά. «Ή συμμετοχή του Soto ήταν ιδέα του Αλέξη Πολίτη με τον οποίο γνωρίζεται καλά. Με τον Αλέξη είχαμε συνεργαστεί από την εποχή των Silver Risc όπου ήταν manager μας. Για να καταλάβεις ότι είμαστε μια παρέα από παιδιά, ο Αλέξης είναι γαμπρός του Τόνι Βενιέρη, έχει παντρευτεί την αδελφή του! Ο Αλέξης άκουσε τα τραγούδια μας, του άρεσαν κι αποφάσισε να τρέξει κάποια πράγματα για το συγκρότημα. Είχαμε γράψει τα τραγούδια όταν το όνομα του Soto έπεσε στο τραπέζι και φυσικά δεν χάσαμε την ευκαιρία να δουλέψουμε μαζί του. Είναι πολύ καλός επαγγελματίας, σωστός χαμελαίων, ξέρει να προσαρμόζεται σε κάθε περίσταση, έγινε αμέσως μέρος της μπάντας». Την ηχογράφηση του δίσκου την κάναμε στα Basement και DA Studios με τη σύνθεση μας να είναι Θάνος Χιόνος και Σπύρος Φουσέκης κιθάρες, Ρούντι τι Ράλλης μπάσο, Τόνι Βενιέρης ντραμς, Γιώργος Λιγνός πλήκτρα και Μιχάλης Κασιδάκης τραγούδι. Κι έχουμε τελειώσει τις ηχογραφήσεις και προχωράμε στο mastering, o Κασιδάκης μάς ανακοινώνει ότι φεύγει και ξαφνικά με το δίσκο έτοιμο ψάχνουμε για καινούργιο τραγουδιστή. Δεν μπορούσαμε να υποστηρίξουμε ένα δίσκο live, σε συνεντεύξεις και φωτογραφίσεις με άλλον να τραγουδάει κι άλλον να εμφανίζεται. Ο Γιώργος Λιγνός πρότεινε τον Jim Cage που είχε το πακέτο. Είχε πιο τσιριχτή φωνή, έφερνε σε φάση Faster Pussycat, Cinderella με καλή προσφορά στα αγγλικά, εμφάνιση και τραγουδούσε στο ύφος που θέλαμε και γράψαμε τις φωνές ξανά. Καταλαβαίνεις, κι άλλα έξοδα"!
Οι Σπύρος Φουσέκης και Θάνος Χιόνος κιθάρες, Jimmy Cage τραγούδι, Αντώνης Βενιέρης ντραμς, Rudy Rallis μπάσο και Γιώργος Λιγνός πλήκτρα, έκαναν έναν από τους καλύτερους hard rock/sleaze/μελωδικούς δίσκους της ελληνικής rock δισκογραφίας μόνο που δεν το κατάλαβαν. Το άλμπουμ κυκλοφόρησε το Δεκέμβριο του 2009 με το εξώφυλλο να αποτελεί μια κοινή απόφαση των μελών »να έχει μια διακριτική παρουσία γυναίκας και κόκκινο χρώμα για να χτυπάει στο μάτι».
O Soto ήταν μαζί τους στη σκηνή του club «όνομα του Ρόδον» στην Καλλιθέα όπου, έπαιξαν τραγούδια του δίσκου τους αλλά και κάποια του Soto(Talisman/W.E.T). «Είχαμε κάνει 3 πρόβες και μείναμε ικανοποιημένοι από το παίξιμό μας» λέει ο Φουσέκης.
ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕΤΑ
Οι Danger Angel επανήλθαν δισκογραφικά το 2013 με το άλμπουμ Revolutia σε παραγωγή του Jeff Scott Soto.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
22/2/23
Δημοσίευση σχολίου