Μέσα από μια σειρά βιβλίων των Εκδόσεων Οξύ, που αφορούν ξένους καλλιτέχνες (Patti Smith, Rolling Stones, Freddie Mercury, Pink Floyd, AC/DC κ.α.), διάλεξα να παρουσιάσω αυτό του Γιώργου Αλλαμανή, «Παύλος Σιδηρόπουλος & Σπυριδούλα Φλου» που εξετάζει το πώς οι δύο…πλευρές (Σπυριδούλα-Σιδηρόπουλος) συνεργάστηκαν για αυτόν τον δίσκο-αναφορά της ελληνικής δισκογραφίας. Κατ’ αρχάς, απαραίτητη διευκρίνιση, ότι οι 144 σελίδες του μικρού μεγέθους, είναι καλογραμμένες, σε καθομιλουμένη, με όλα τα στοιχεία της στίξης και του συντακτικού, με αποτέλεσμα το κείμενο να διαβάζεται εύκολα. Μην απορείτε για την παραπάνω διευκρίνηση, γιατί έχω(έχετε) διαβάσει βιβλία που …δεν διαβάζονται!
Οι κύριες πηγές του Αλλαμάνη είναι τα τότε μέλη των Σπυριδούλα, ο κιθαρίστας Βασίλης Σπυρόπουλος κι ο μπασίστας Τόλης Μαστόκαλος, με την αφήγησή τους που ξεκινάει από τη γνωριμία τους και φθάνει έως την κυκλοφορία του ιστορικού αυτού δίσκου και το…διαζύγιο τους. Για τους νεότερους, θα πρέπει να σημειώσω ότι επειδή το 1979, ανήκει στον προηγούμενο αιώνα και η 45χρονη χρονική διαφορά με το σήμερα, είναι τεράστια, τα πράγματα(πολιτικά, κοινωνικά, τεχνολογικά ακόμα και πολιτιστικά) ήταν ΕΝΤΕΛΩΣ διαφορετικά από τα σημερινά. Μόλις είχαμε βγει από την 7χρονη δικτατορία, με την έννοια του βαλκανικού rock να κυριαρχεί (σ.σ. ευτυχώς ο Φλου δεν έχει καμία τέτοια σχέση), και το πολιτικό τραγούδι να σαρώνει κι οτιδήποτε αγγλόφωνο να θεωρείται αντιαμερικάνικο. Σε όλα αυτά, προσθέστε την μόνιμη διαμάχη της δυσκολίας του ελληνικού στίχου στα rock τραγούδια κι έχετε μια εικόνα της εποχής. Ο συγγραφέας, ρίχνει φως σε όλα τα πρόσωπα που πήραν μέρος όπως στον νεαρό, τότε, υπάλληλο της EMI του ξένου ρεπερτορίου Μάνο Ξυδού (μετέπειτα υπεύθυνο ξένου ρεπερτορίου και μέλος των Πυξ Λαξ!) που μετά από χρό νια παραδέχτηκε ότι η συμμετοχή του ήταν να φτιάχνει καφέδες! Ο Σιδηρόπουλος του είχε πει” Δεν ξέρεις πόσο σημαντικός είναι ο καφές για ένα μουσικό στο studio σε μια στιγμή ανάπαυλας». Μια σημαντική παρατήρηση είναι αυτή του Βασίλη Σπυρόπουλου, η οποία στις ημέρες μας ακούγεται ακατανόητη, αλλά τότε ήταν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ: »Η αγωνίας μας ήταν τι θα αποτυπωθεί στην ηχοληψία, στο remix και στην παραγωγή”, δείχνοντας έτσι τις δυνατότητες των ελληνικών studio, να ηχογραφήσουν ένα rock δίσκο. Στο δεύτερο μέρος του βιβλίου, αναλύονται όλα τα τραγούδια ένα προς ένα.
Εκδόσεις Οξύ,σελ.150
23/2/23/
Δημοσίευση σχολίου