Είχα πολλά χρόνια να την δω και χάρη στο "Άγιο" internet τελικά την είδα! Μία από τις πλέον αγαπημένες μου ταινίες ever, που μου ξύπνησε παιδικές μνήμες (όχι ότι έχουν κοιμηθεί και ποτέ! ) η όποια γυρίστηκε στο πολύ μακρινό 1950, με κεντρικούς ηθοποιούς τον πιτσιρικά τότε Bobby Driscoll στον ρόλο του Jim Hawkins και τον απολαυστικό Robert Newton ως μυστηριώδης Long John Silver! Η ταινία στην οποία αναφέρομαι είναι το Treasure Island και αξίζει να την δείτε και να απολαύσετε ερμηνείες αλλά και να παρασυρθείτε σε έναν κόσμο περιπέτειας όπου η θάλασσα, οι ανεξερεύνητοι κόσμοι και οι υποσχέσεις για πιθανό πλούτο σου έκλειναν πονηρά το μάτι για να καταταγείς και εσύ στο πλήρωμα του πλοίου με την ασπρόμαυρη σημαία με την νεκροκεφαλή και τα χιαστί οστά. Ίσως αυτός να είναι ο λόγος που αγαπώ τους Running Wild και ίσως αυτή να είναι μία μικρή αφορμή για να σηκώσουμε τις άγκυρες, βάζοντας πλώρη για το 1989 όπου και κυκλοφόρησε το καλύτερο κατά την γνώμη μου άλμπουμ τους με τίτλο Death Or Glory.
Οι Γερμανοί Running Wild την δεκαετία του ογδόντα ήταν θεοί! Μαζί με τους συμπατριώτες τους Helloween και λίγο πιο πίσω τους Grave Digger, κάτω από τα φτερά της Noise Records, θεωρούνταν ξεκάθαρα οι ηγέτες της νέας γενιάς του Γερμανικού metal, κοιτάζοντας στα ίσια οποιοδήποτε πρωτοκλασάτο Αγγλικό και Αμερικανικό συγκρότημα. Οι λόγοι που διετελούσαν για αυτό ήταν απλοί: Εξωφρενικά τεράστιος ήχος, συνέπεια της αυστηρά τελειομανούς Γερμανικής παραγωγής, επικά φωνητικά με την συνοδεία άλλοτε μανιασμένων και άλλοτε μελωδικών κιθαρών, λυσσαλέα θορυβώδης τύμπανα και εμπνευσμένα τραγούδια με πειρατικά "υπονοούμενα" που ταίριαζαν γάντι στην metal αισθητική που φλέρταρε με το περιθώριο, την επανάσταση και την αποκοπή γενικότερα από το "καθωσπρέπει" κοινωνικό κατεστημένο. Ο όρος "πειρατικό metal" εν έτη 1989 όπου και κυκλοφόρησε το Death Or Glory είχε ήδη καθιερωθεί μερικά χρόνια νωρίτερα ως ένα νέο παρακλάδι της σκληρής μουσικής με την ευθύνη να βαραίνει εξολοκλήρου τους Running Wild. Οι πειρατικές ιστορίες δόξας που ακροβατούσαν στην λεπτή γραμμή του μύθου και της Ιστορίας ήταν τόσο δελεαστικές που κατάφεραν να σαγηνεύσουν αλλά και να εμπνεύσουν τον τραγουδιστή, κιθαρίστα και ηγέτη των Running Wild, "Rockin'" Rolf R. Kasparek, αποτραβώντας τον οριστικά από το σατανικό image που είχαν υιοθετήσει ως συγκρότημα στους δίσκους Gates To Purgatory (1984) και Branded And Exiled(1985). Το άλμπουμ Under Jolly Roger (1987) όπως δηλώνει ο τίτλος του, θα ύψωνε την πειρατική σημαία με προορισμό νέα ανεξερεύνητα χωρικά ύδατα, βάζοντας κάπως έτσι στις ζωές μας την ορολογία "πειρατικό" metal.
Με το Port Royal του 1988 δεν είχαν μόνο καθιερώσει τον όρο του "πειρατικού" Metal αλλά θεωρούνταν σε ολόκληρη την Ευρώπη ως ένα από τα καλύτερα metal συγκρότηματα, πρώτης γραμμής, ενός ολοκληρωτικού μεταλλικού ρεύματος που σάρωνε όλο τον κόσμο. Η Γερμανία ήταν μία πολύ υπερηφάνη χώρα και ένας από τους λόγους ήταν και οι Running Wild που βρίσκονταν στην κορυφή του εμπορικού και καλλιτεχνικού παιχνιδιού τους.
Ενώ όλα έδειχναν να πνέουν με ευνοϊκό άνεμο στα πανιά των Πειρατών, η κακοτυχία θα έκανε την εμφάνισή της και όλα αυτά ενώ ετοιμαζόταν για την περιοδεία στήριξης του Port Royal. Ο Iain Finlay, πρώην μέλος των Άγγλων Demon Pact, είχε μόλις ενταχθεί στο πειρατικό ως αντικατάστασης στα τύμπανα του Stefan Schartzmann ο οποίος είχε εγκαταλείψει το κατάστρωμα για χάρη του καταξιωμένου Udo Dirkschneider και του συγκροτήματος του, U. D. O. Μην έχοντας ηχογραφήσει για το άλμπουμ Port Royal και λίγο πριν την έναρξη της περιοδείας, ο Finlay τραυματίστηκε στο χέρι από πτώση με συνέπεια να μείνει εκτός δράσης.
Ο Jorg Michael (Avenger, Rage, Stratovarius) ανέλαβε να καλύψει την θέση για τις ζωντανές εμφανίσεις, γεγονός που στεναχώρησε τον Finlay. Με έντονη την δυσαρέσκεια, ο Finlay όταν θα επέστρεφε στην ενεργό δράση θα έπαιζε σε τρεις εμφανίσεις με το συγκρότημα και στην συνέχεια θα έφευγε. Ευτυχώς όμως, όχι οριστικά! Η επιστροφή του Finlay στην παρέα του Kasparek, Jens Becker(μπάσο) και Majk Moti(κιθάρες) θα ήταν έγκαιρη λίγο πριν την διαδικασία δημιουργίας του πέμπτου άλμπουμ των Γερμανών με τίτλο Death Or Glory. Τα προβλήματα στο camp όμως φαίνεται δεν είχαν ακόμα εξαλειφθεί. Περίπου ενάμιση χρόνο πριν η ανταρσία είχε ξεσπάσει. Ο Kasparek και ο Moti από την μία μαχονταν για την metal κατεύθυνση του συγκροτήματος σε αντίθεση με τους τότε ντράμερ και μπασίστα, Wolfgang 'Hasche' Hagemann και Stephan Boriss αντίστοιχα που αρεσκονταν σε πιο εμπορικές διεξόδους. Έτσι αυτός ο αρχικός πυρήνας των αλμπουμς Branded and Exiled και Under Jolly Roger διασπάστηκε για το Port Royal που ακολούθησε.
Η νέα σύνθεση(Kasparek, Becker, Moti, Finlay) όμως είχε τα θέματα της. Ο Kasparek σε ρόλο διαιτητή - καπετάνιου προσπαθούσε να διατηρήσει το πλοίο στην μεταλλική θάλασσα, βρισκόμενος ανάμεσα στις εθιστικές τάσεις για "μπάφο" του Becker και στην νηφαλιοτητα των άλλων δύο που τον είχαν στοχοποιήσει για το χούι που είχε. Η ένταση ευτυχώς κόπασε και η σωστή προεργασία που έγινε έφερε αυτό το άρτιο μουσικό αποτέλεσμα που ακούμε στην δισκάρα Death Or Glory. Ο Finlay βοήθησε πάρα πολύ τον Kasparek σε στιχουργικό επίπεδο αφού η αγγλική καταγωγή του του έδινε μεγάλο αβαντάζ.Τα πειρατικά θέματα ήταν πάλι παρόντα όμως αυτή την φορά η στροφή στην ιστορία ήταν αυτή που θα έκανε την διαφορά. Το άλμπουμ είναι ένα χαρακτηριστικό υπόδειγμα ενός συγκροτήματος που έχει ωριμάσει καλλιτεχνικά και που βρίσκεται στην κορυφή του παιχνιδιού του! Με την παραγωγή να ανήκει στους ίδιους τους Running Wild όπως και στο Under Jolly Roger, η χρησιμοποίηση του στούντιο Μ που βρίσκεται στην μικρή πόλη Machtsum, 30 χιλιόμετρα μακριά από το Ανόβερο ήταν απαραίτητη για την ηχητική αναβάθμισή τους. Το πλεονέκτημα του στούντιο ήταν το γεγονός ότι είχε αγοράσει την κονσόλα με την όποια οι ABBA είχαν ηχογραφήσει όλες τις επιτυχίες τους. Αξίζει επίσης να αναφέρουμε ότι τα κιθαριστικά μέρη οφείλονται εξολοκλήρου στον Kasparek καθώς ο Moti είχε τα θέματά του....
ΤΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟ
 |
| Το οπισθόφυλλο |
Ο Sebastian Kruger είναι ο αρμόδιος για το εξώφυλλο του δίσκου, το οποίο βασίζεται σε μία ιδέα που είχε ο Kasparek. Συγκεκριμένα, ο Θάνατος παρουσιάζεται σαν πλούσιος ευγενής που ζει στην χλιδή αλλά είναι διεφθαρμένος μέχρι το κόκκαλο. Η Δόξα από την άλλη είναι ο φτωχός άνθρωπος που ζει λιτά, μένοντας πιστός στα ιδανικά του και για αυτό και γίνεται αντικείμενο θαυμασμού και μνημονεύεται ακόμη και μετά το θάνατό του σε αντίθεση με τον πλούσιο άρχοντα.
Η κυκλοφορία του δίσκου θα γίνει τον Νοέμβριο του 1989 και θα είναι ο πιο εμπορικός τους μέχρι τότε με διπλές πωλήσεις από το έτερο διαμάντι, Port Royal. Η Noise Records με την φορά που είχε από τους Helloween προώθησε σωστά το άλμπουμ αλλά στην τελική αν τα τραγούδια δεν ήταν εξαιρετικά δεν θα πήγαινε πουθενά ο δίσκος. Όλα τα στοιχεία που δούλεψαν τα προηγούμενα χρόνια για τους Γερμανούς πειρατές βρίσκονται και στον συγκεκριμένο δίσκο. Το καταιγιστικό speed - power metal που δεν κρύβει την αγάπη του για τους Judas Priest αυτή την φορά αποδίδεται μέσα από τρομερά εμπνευσμένες συνθέσεις εμπλέκοντας ιστορικά γεγονότα με μεταλλικά κλισέ, κάνοντας όλα τα λεπτά διάρκειας του άλμπουμ... Απαραίτητα! Το επικό The Battle Of Waterloo που κλείνει τον δίσκο αναφέρεται στην μάχη που διεξήχθη το 1815 στο Βατερλώ (ανήκει στο Βέλγιο) και εντάσσεται στο κεφάλαιο των Ναπολεόντιων Πολέμων. Η ανάγνωση της Ιστορίας βοήθησε τον Kasparek να ανακαλύψει την αλήθεια που δεν διδασκοταν στα σχολεία και να γράψει στίχους που ανταποκρίνονταν στην ιστορική αλήθεια. Σε αυτό του έδωσε έμπνευση και η ταινία "Waterloo" του 1970.
Στο Evilution οι στίχοι είναι γραμμένοι από τον Iain Finlay και σχετίζονται με την διαμόρφωση των ζωών μας μέσα από την ιστορία δηλαδή τις μάχες και τους αγώνες που δόθηκαν και που μας έφτασαν στο σημείο να ελεγχόμαστε από κυβερνήσεις και άτομα πίσω από την "κουρτίνα".
Άλλος ένας που προσέφερε συνθετικά ήταν και ο Moti που μάλιστα έγραψε το τραγούδι που χάρισε το όνομά του σαν τίτλο στον δίσκο.
Από εκεί και πέρα, όπως είπαμε ο συνθετικός οίστρος των Γερμανών έχει κυριολεκτικά τερματίσει. Riding The Storm, Renegade, Marooned, Bad To The Bone, Tortuga Bay και φυσικά το περιπετειώδες instrumental Highland Glory (The Eternal Fight) τοποθετούν τους Running Wild στην πρώτη κατηγορία metal συγκροτημάτων, σίγουρα για την Ηπειρωτική Ευρώπη.
Προχώρησαν μπροστά, πήραν ρίσκα και τα κατάφεραν. Τόσο απλά!
ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
25/1/23
Δημοσίευση σχολίου