Πίσω στο μακρινό πλέον 1993, μετά την κυκλοφορία του The Battle Rages On και την επεισοδιακή περιοδεία που ακολούθησε, οι δρόμοι των Τιτανοτεράστιων με τον μεγάλο Ritchie Blackmore θα χωρίσουν οριστικά. Σύντομα ο Μαυροφορεμένος θα αναζητήσει νέους συνοδοιπόρους επαναφέροντας στην δράση τους Rainbow. Εξάλλου η δισκογραφική BMG στο πρόσφατο παρελθόν είχε δεσμευθεί να χρηματοδοτήσει το solo εγχείρημα του προκειμένου να πείσει τον Μαυροφορεμένο να αποδεχθεί την αντικατάσταση του Turner από τον Gillan!
Ο Blackmore τελικά θα επιλέξει για την θέση πίσω από το μικρόφωνο τον πολύ καλό Doogie White, ενώ οι υπόλοιπες θέσεις θα καλυφθούν από τους Greg Smith (μπάσο, ex - Alice Cooper και Joe Lynn Turner), Paul Morris (πλήκτρα – ex Doro) και John O'Reilly (τύμπανα, ex - Joe Lynn Turner) με τους οποίους ο Ritchie είχε τζαμάρει ή του είχαν συστήσει συνεργάτες του. Ο Μαυροφορεμένος είχε ακούσει ένα demo του Doogie White, που μέσω της νυν συζύγου του Candice Night έφτασε στα χέρια του και είχε εντυπωσιαστεί από την φωνή του. Αν και είχε σκεφτεί την εκ νέου συνεργασία με τον Turner, θεώρησε ότι η ακατέργαστη bluesy χροιά του White ταίριαζε περισσότερο στο όλο εγχείρημα σε σχέση με την πιο «μαλακή» φωνή του Turner.
Εξάλλου ο White όπως έχει δηλώσει θαύμαζε και επηρεάστηκε από μεγάλους ερμηνευτές με τους οποίους ο Ritchie είχε συνεργαστεί στο παρελθόν όπως, Gillan, Hughes, Coverdale και Dio, αν και αγαπημένος του ερμηνευτής ήταν ο μεγάλος David Bowie, ενώ η ευχέρειά του στο να τραγουδά ό,τι του ζητούσε ο Blackmore έδινε την δυνατότητα στον μεγάλο κιθαρίστα να δημιουργήσει ελεύθερα. Πέραν της ανάγκης για ανανέωση, ο Blackmore υποστήριξε ότι οι συνεχείς εναλλαγές μελών οφείλονται στο ότι, όταν γνωρίζει καλύτερα τους συνεργάτες του, ανακαλύπτει αδυναμίες τους και επισημαίνει λάθη στην απόδοσή τους.
Το συγκρότημα συνήθιζε δουλεύει στα νέα κομμάτια καθημερινά για τουλάχιστον 5 ώρες ηχογραφώντας όλες τις ιδέες για να κρατήσει και να απομονώσει τα καλύτερα μέρη. Ήταν ένα καθήκον το οποίο από την αρχή είχε επιφορτιστεί ο White με την επίβλεψη του Blackmore. Αυτός είναι και ο λόγος που στα χέρια του White υπάρχει αρκετό υλικό από την περίοδο εκείνη.
O Blackmore μάλιστα ήθελε το νέο του μουσικό εγχείρημα να μην φέρει το όνομα των Rainbow. Πρόθεσή του ήταν το νέο σχήμα να ονομάζεται Rainbow Moon ή απλά Moon (Moon λεγόταν ο παππούς του) - αναγκάστηκε όμως να ενδώσει υπό την πίεση της δισκογραφικής. Ο αινιγματικός τίτλος του άλμπουμ σύμφωνα με τον ίδιο τον Blackmore σχετίζεται με το Perfect Strangers των Τιτανοτεράστιων και υπονοεί το μέρος του εαυτού μας, που οι ίδιοι δεν γνωρίζουμε. Ο στίχος Stranger In Us All περιέχεται στο Wolf To The Moon τους στίχους του οποίου έγραψε η Candice Night, ταξιδεύοντας προς Μασαχουσέτη όπου το συγκρότημα δούλευε πάνω στο άλμπουμ.
Το Stranger In Us All θα κυκλοφορήσει την 21η Αυγούστου του 1995 ξαφνιάζοντας ευχάριστα τους φίλους του μεγάλου κιθαρίστα.
ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
Wolf To The Moon
Το άλμπουμ ανοίγει με μια κομματάρα, η οποία εμπεριέχει όλα τα στοιχεία ενός κλασικού Rainbow κομματιού. Ο αρχικός τίτλος ήταν Temptation με τους στίχους του White να αναφέρονται σε μια νεαρή κυνηγό χρυσού, η οποία αναγκαζόταν να υποκύπτει στις ορέξεις των πλουσιοτέρων ανδρών της περιοχής. Ο White με τους στίχους του «φωτογράφιζε» μια γνωστή του κοπέλα, η οποία μόλις έμαθε ότι έγινε τραγουδιστής στους Rainbow, προσπαθούσε με κάθε τρόπο να τον προσεγγίσει. Το περιεχόμενο δεν άρεσε στον Blackmore, με την Candice Night να δίνει τη λύση γράφοντας τους στίχους. Είναι δυνατό, μελωδικό και μοιάζει να παίρνει την σκυτάλη από την μετά Dio εποχή. Η ερμηνεία του White είναι εξαιρετική (πού τους βρίσκει ο Ritchie ρε γαμώτο), ενώ και το solo είναι από τα καλύτερα στο άλμπουμ. Ιδανικό άνοιγμα για έναν εξαιρετικό δίσκο!
Cold Hearted Woman
Τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά παραπέμπει στην περίοδο του Joe Lynn Turner. Η blues ατμόσφαιρα της σύνθεσης και τα πλήκτρα προσδίδουν ιδιαίτερο χρώμα στο κομμάτι. Οι στίχοι αναφέρονται και πάλι στην κοπέλα, η οποία «κυνηγούσε» τον νέο τραγουδιστή των Rainbow και για την οποία ο White είχε γράψει τους στίχους του Temptation, που όπως αναφέραμε και παραπάνω δεν χρησιμοποιήθηκαν για να προκύψει τελικά το Wolf To The Moon.
Hunting Humans
Το απόκοσμο Hunting Humans με τον «υπνωτικό» του ρυθμό θυμίζει την ατμόσφαιρα του Can't Let You Go από το Bent Out of Shape. Οι στίχοι αναφέρονται στον Dennis Nilsen, τον κατά συρροή δολοφόνο από την Σκωτία. Ο Nilsen δούλευε για την υπηρεσία κοινωνικής πρόνοιας στο Λονδίνο ο οποίος στο πλαίσιο ικανοποίησης των διαστροφικών του ορέξεων δολοφόνησε 17 παιδιά! O White έχει δηλώσει ότι έγραψε τους στίχους μέσα σε 45 μόλις λεπτά, αφού διάβασε την είδηση ότι είχε αυτοκτονήσει ο επίσης serial killer, Fred West.
Stand and Fight
Ανεβαίνει ο ρυθμός και η διάθεση. Υπάρχει η party ατμόσφαιρα κομματιών όπως το Long Live Rock 'n' Roll από το ομώνυμο album ή το All Night Long από το Down to Earth. Η bluesy ερμηνεία του White θυμίζει κάτι από τον τεράστιο Paul Rogers. Η αρχική demo ηχογράφηση περιείχε την χρήση Hammond που προτιμούσε ο White, το οποίο εκ των υστέρων αντικαταστάθηκε από φυσαρμόνικα. Η αρχική demo εκτέλεση χάθηκε καθώς ο Blackmore ξέχασε να φέρει στο studio στην Μασαχουσέτη το υλικό, που είχαν ηχογραφήσει στο Cold Spring!
Ariel
Υπέροχη μπαλάντα! Το σκοτεινό riff και το εξαιρετικό solo του μεγάλου κιθαρίστα καθώς και τα αιθέρια φωνητικά της Knight στο κλείσιμο κλέβουν για μια ακόμα φορά την παράσταση. Ο White ερμηνευτικά δικαιώνει για μια ακόμη φορά τον Blackmore για την επιλογή του. Το κομμάτι προήλθε από την «ένωση» δύο riffs, που ο Blackmore είχε συνθέσει και ο White είχε φροντίσει να ηχογραφήσει. Οι στίχοι είναι της Candice Knight. Το κομμάτι είχε αρχικά γραφτεί από τους Blackmore & Night για το επερχόμενο εγχείρημα των Blackmore s Night.
Too Late for Tears
Ο White εμπνεύστηκε τους στίχους βλέποντας ένα videoclip των Van Halen, το οποίο παρουσίαζε νεαρούς, που ανήκαν σε συμμορίες, να επιδεικνύουν τα σημάδια από μαχαιρώματα. Οι στίχοι αρχικά αναφέρονταν σε έναν θανατοποινίτη, δράστη μιας τέτοιας δολοφονίας. Για μια ακόμα φορά το στιχουργικό περιεχόμενο θα μεταβληθεί πριν λάβει την τελική του μορφή. Μουσικά ξεχωρίζει ο κλασικός rock ρυθμός που θυμίζει έντονα το Lost In Hollywood! Αξίζει να αναφέρουμε βέβαια ότι η ομοιότητα μεταξύ συνθέσεων του ιδίου καλλιτέχνη σε διάστημα τόσο μεγάλο είναι απόλυτα φυσιολογική. Εξάλλου ο Blackmore είναι γνωστό ότι πολύ σπάνια άκουγε υλικό που είχε ηχογραφήσει παλαιότερα.
Black Masquerade
Είναι αναμφίβολα για ένα από τα καλύτερα κομμάτια του δίσκου. Πρόκειται για μια σύνθεση που έχει τα πάντα - γρήγορο, μελωδικό ρυθμό, ενώ το riff του Ritchie αλλά και η γεμάτη ένταση ερμηνεία του White μας χαρίζουν μια σύνθεση είναι από άλλο πλανήτη! Σήμα κατατεθέν το χαρακτηριστικό break με την ακουστική κιθάρα και φυσικά το solo του Ritchie!!! Οι στίχοι είναι προϊόν συνεργασίας του White με την Candice Night με την δεύτερη να γράφει τους περισσότερους στίχους, ενώ στον White ανήκει η μελωδία στα φωνητικά.
Silence
Το συγκεκριμένο κομμάτι με τον ανεβαστικό ρυθμό και την bluesy ατμόσφαιρα ξεχωρίζει για την μελωδία στα φωνητικά, η οποία είναι δανεισμένη από το κλασικό You Fool No One.
Hall Of The Mountain King
Κομματάρα! Ο Ritchie φέρνει στο προσκήνιο για μια ακόμη φορά την αγάπη του για την κλασική μουσική διασκευάζοντας την σύνθεση του Edvard Grieg. Η προσαρμογή είναι του Blackmore, ενώ οι στίχοι της Candice Night. Ο White, αν και δεν αναφέρεται στους συντελεστές, έγραψε την μελωδία στα φωνητικά. Ο μεγάλος κιθαρίστας συνήθιζε να παίζει την μελωδία του κομματιού ήδη από την δεκαετία του ’60. Σε ένα τζαμάρισμα στο studio έπαιξε στην κιθάρα την μελωδία με τα υπόλοιπα μέλη να ακολουθούν με το αποτέλεσμα να αφήνει ικανοποιημένους τους πάντες! Ο White ξεδιπλώνει το ερμηνευτικό του ταλέντο! Ο Blackmore μάλιστα θέλοντας να τρελάνει τον White ζήτησε μέσω του παραγωγού Pat Regan να ερμηνεύσει προσδίδοντας blues χροιά στα φωνητικά του με τον White να αδυνατεί αρχικά να εξηγήσει το αίτημα του παραγωγού!
Still I'm Sad
Όπως και το πρώτο άλμπουμ του 1975 έτσι και το Stranger In Us All κλείνει με την διασκευή του κλασικού κομματιού των Yardbirds – αυτή την φορά με φωνητικά όπως εξάλλου συνήθισε και ο Dio στις ζωντανές εμφανίσεις του γκρουπ. Η συγκεκριμένη εκτέλεση είναι πιο «γυαλισμένη» σε σχέση με αυτήν του 1975. Η επιλογή της διασκευής δεν ήταν προσχεδιασμένη καθώς ο White τραγούδησε τους στίχους στο studio με το υπόλοιπο συγκρότημα να τον ακολουθεί στο τζαμάρισμα και έτσι να προκύπτει η απόφαση να το συμπεριλάβουν στον δίσκο. Σύμφωνα με τον White η επιλογή της διασκευής ήταν λανθασμένη δεδομένου ότι υπήρχαν και άλλα κομμάτια, που θα μπορούσαν να τελειοποιηθούν και να συμπεριληφθούν στο άλμπουμ, ενώ το Still I'm Sad στην καλύτερη περίπτωση θα μπορούσε να είναι bonus track στην ιαπωνική έκδοση.
Η παραγωγή του άλμπουμ είναι μάλλον μέτρια, περισσότερο «γυαλισμένη» από όσο θα έπρεπε προκειμένου ο ήχος να είναι φιλικός προς το αμερικανικό κοινό. Αυτός είναι εξάλλου και ο λόγος, που σύμφωνα με τον White, η δυναμική των τραγουδιών αναδείχθηκε στις ζωντανές εμφανίσεις, όπου ο ήχος ήταν περισσότερο ωμός.
Μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ το συγκρότημα θα περιοδεύσει εκτεταμένα σε Ευρώπη Αμερική και φυσικά στην Ιαπωνία. Το setlist της περιοδείας περιελάμβανε κομμάτια από το Stranger In Us All αλλά και από το ένδοξο παρελθόν - εξαιρέθηκε το Down To Earth καθώς ο White θεωρούσε αδύνατόν να πλησιάσει το εύρος και την χροιά του Bonnet. Μετά την περιοδεία ο Blackmore αποφάσισε να βάλει το σχήμα στον πάγο για να κυκλοφορήσει το πρώτο άλμπουμ των Blackmore ‘s Night. Η απρόσμενη επιτυχία του εγχειρήματος δυστυχώς δεν επέτρεψε την άμεση επαναδραστηριοποίηση των Rainbow!
TRIVIA
• Ο Doogie White έχει δηλώσει ότι ψάχνοντας στην σοφίτα, που έμενε η κόρη του, βρήκε ανολοκλήρωτο υλικό – σχεδόν 10 κομμάτια - από την εποχή των ηχογραφήσεων του Stranger In Us All! Να ελπίζουμε;
• Η γιαπωνέζικη έκδοση έχει ένα τραγούδι παραπάνω, το"Emotional Crime".
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΟΥΓΚΡΑΝΗΣ
6/1/23
Την επόμενη Παρασκευή: Το πρώτο άλμπουμ των Fastway
Ο ΚΩΣΤΑΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΑΚΟΣ ΓΙΑ ΤΟ STRANGER IN US ALL
 |
| Το οπισθόφυλλο του cd |
Ο Blackmore μετά από μία τραυματική, για όλα τα μέλη των Deep Purple, εμπειρία αρκετών χρόνων, φεύγει από το συγκρότημα με την προσωπική του εικόνα στραπατσαρισμένη στα μάτια πολλών φανς μετά την επεισοδιακή τελευταία περιοδεία μαζί τους. Ένα μεγάλο ρήγμα επίσης εμφανίζεται ανάμεσα στους οπαδούς οι περισσότεροι των οποίων τον θεωρούν τον βασικό υπεύθυνο για τα προβλήματα με τον Ian Gillan.
Με την νέα του δουλειά σαν Rainbow, απαντά στην κριτική που του ασκήθηκε, με ένα σπουδαίο κιθαριστικό άλμπουμ, με μοντέρνο hard rock ύφος, και σπουδαίες συνθέσεις.
Στις περιοδείες που ακολούθησαν, ο τύπος απλά ‘’σκότωνε’’ επί σκηνής, με εξαιρετικές
εμφανίσεις, που τον αποκατέστησαν στην συνείδηση των θαυμαστών του. Το σχήμα δεν
κράτησε πολύ, μιάς και ο ίδιος είχε βάλει σκοπό να ταξιδέψει στον Μεσαίωνα, κάτι που
δυστυχώς για τους φίλους του ηλεκτρικού είχε διάρκεια πολλών χρόνων.
Δημοσίευση σχολίου