Οι Μεγάλες Καριέρες τελειώνουν με Μεγάλα Άλμπουμ. Αν κι αυτό δεν είναι θεώρημα, μπορεί να θεωρηθεί σαν ότι καλύτερο για έναν καλλιτέχνη/συγκρότημα, ο τελευταίος δίσκος της καριέρας του να είναι καλός ή αν προτιμάτε πολύ καλός. Αυτούς τους δίσκους επέλεξαν ο Επαμεινώνδας Κολιός κι ο Αλέξανδρος Ριχάρδος για να τους θυμηθείτε, να τους τραβήξτε από τη δισκοθήκη σας και να τους ξανά ακούσετε. Η απαραίτητη διευκρίνιση είναι παρουσιάζουμε ΜΟΝΟ τα τελευταία studio άλμπουμ που κατά γενική αποδοχή ήταν καλά κι όχι ΟΛΑ όσα έκλεισαν την καριέρα τους οι καλλιτέχνες. Παράδειγμα: ΔΕΝ παρουσιάζουμε το What’s the Funk που ήταν το τελευταίο άλμπουμ των Grand Gunk ή το In the Hot Seat των Emerson Lake and Palmer και άλλα αυτής της κατηγορίας που ήταν πολύ μέτρια. Επίσης, ΔΕΝ θεωρούμε τελευταία άλμπουμ αυτά που κυκλοφόρησαν μετά θάνατο και τα τραγούδια είναι υπόλοιπα από άλλα άλμπουμ, live και γενικά ανακατασκευασμένο υλικό. Παραδείγματα υπάρχουν πολλά: How Blue can you Get- Gary Moore, Coda - Led Zeppelin. Εννοείται ό, τι συγκροτήματα που συνεχίζουν την καριέρα τους όπως, AC/DC, Uriah Heep, Τιτανοτεράστιοι, Scoprions,Journey, Kansas κ.α. δεν συμμετέχουν στο αφιέρωμα, σε αντίθεση με όσους συνεχίζουν να περιοδεύουν αλλά έχουν δηλώσει ότι σταματούν τη δισκογραφία (Kiss, Aerosmith, Roxy Music κ.α.). Ξεκινάμε….
AEROSMITH – MUSIC FRON ANOTHER DIMESION
Ακόμα δεν αρχίσαμε και ήλθε η πρώτη εξαίρεση.Έχοντας συμπληρώσει 10 χρόνια από την κυκλοφορία του, μπορούμε να υποθέσουμε ότι το άνοστο Music from Another Dimension! (2012) είναι το τελευταίο studio άλμπουμ των Aerosmith. Όσες φορές κι αν το άκουσα, δεν βρήκα ένα έστω μέτριο λόγο για να το κυκλοφορήσουν, άσε που τα 15 τραγούδια του, ακούγονται σαν ένα είδος βασανιστηρίου. Α.Ρ.
ALLMAN BROTHERS – HITTIN’ THE NOTES (2003)
«Ο δίσκος με τους ελέφαντες» όπως τον ονομάζει ο Gregg Allman σε μια συνέντευξή του στο περιοδικό Classic Rock. Αυτός ήταν ο τελευταίος δίσκος των Μεγάλων του Νότου, με όλα εκείνα τα στοιχεία που τους χαρακτήρισαν μέσα στις προηγούμενες δεκαετίες. Το Hittin’the Notes είναι από τους δίσκους που αγοράζεις και σε αποζημιώνουν! Α.Ρ.
DAVID BOWIE- BLACKSTAR(2016)
Βαρύ και σκοτεινό, καμία σχέση με τα προηγούμενα άλμπουμ του αλλα όταν το ηχογραφούσε ήξερε ότι είχε καρκίνο και ήξερε ότι δεν μπορούσε να τον νικήσει. Ο Bowie πέθανε 2 ημέρες μετά την κυκλοφορία του. Α.Ρ.
BEATLES – ABBEY ROAD(1969)
Αν και στις δισκογραφία τους το Let it Be(1970) αναφέρεται σαν τελευταίο άλμπουμ τους, στην πραγματικότητα είναι το Abbey Road γιατί το Let it Be είχε ήδη ολοκληρωθεί αλλά έμενε στο ράφι λόγω προστριβών τόσα για τα τραγούδια του όσο και την παραγωγή του. Το Abbey Road περιέχει το ερωτικότερο τραγούδι όλων των εποχών, το "Something" αλλά και αριστουργήματα όπως "Come Together",»Ηere Comes the Sun» και το μοναδικό 16λεπτο medley, που καλύπτει σχεδόν ολόκληρη τη 2η πλευρά του LP. Αριστούργημα ΔΙΚΑΙΟΠΟΛΙΣ
BLACK SABBATH – 13
Ο αριθμός 13 είναι για πολλούς ξεχωριστός ή καλύτερα «γρουσούζικος» αλλά και για άλλους τυχερός (Lucky 13). Για ορισμένους είναι η αγαπημένη Θύρα στο γήπεδο αλλά για τους Black Sabbath, το 13 ήταν ο τίτλος του τελευταίου studio άλμπουμ τους που οι fans το περίμεναν με αδημονία και με πολλές προσδοκίες. Για πολλούς, το 13 έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο τη μεγάλη δισκογραφική καριέρα του συγκροτήματος αλλά σύμφωνα με πρόσφατες δηλώσεις από τον Ozzy, τα κομμάτια του απομυθοποιήθηκαν! Ε.Κ.
CREAM - GOODBYE (1969)
Το κύκνειο άσμα του μεγάλου συγκροτήματος των Cream με όλη τη hard rock blues διάθεση, τις ψυχεδελικές διαστάσεις των τραγουδιών, τον παροξυσμό των σόλων του Clapton κι αυτό το πανέμορφο “Badge”, είναι πάντα εκεί για να ερεθίζουν τη μνήμη μας. Α.Ρ.
CREEDENCE CLEARWATER REVIVAL – MARDI GRAS (1972)
Μπορεί να μην στέκεται στο ύψος των Cosmo's Factory, Green River και Pendulum αλλά το Mardi Gras (κάτι σαν Καθαρά Δευτέρα που γιορτάζεται κυρίως στη Νέα Λουιζιάνα) είναι ότι καλύτερο για να κλείσει την καριέρα του το μεγάλο αμερικάνικο συγκρότημα. Άσε που τα “Sweet Hitch Hiker”, “Hello Mary Lou” και ειδικά το "Someday Never Comes" ήταν(κι είναι) από τα αγαπημένα τραγούδια της απογαλακτισμένης εφηβείας μου. Α.Ρ.
DIO - MASTER OF THE MOON
Ασύγκριτος τραγουδιστής, μεγάλη καριέρα αλλά το τελευταίο του δισκογραφικό πόνημα ήταν ένας συμπαθής αλλά μέτριος δίσκος, με πρόχειρο εξώφυλλο κι αναμενόμενα τραγούδια. Μάλλον λογικό για ένα καλλιτέχνη που στην μακροχρόνια και υπερπετυχημένη καριέρα του έχει δώσει τα πάντα, ειδικά με τους Heaven and Hell.
DIRE STRAITS – ON EVERY STREET
Η μοναδική πορεία των Dire Straits τελειώνει με το απόλυτα πετυχημένο On Every Street. Ένας δίσκος με εξαιρετική όπως πάντα παραγωγή κι εκτέλεση πολλών καλών τραγουδιών, συνοδευόμενα από έξυπνα video clip. Έτσι απλά το κεφάλαιο Dire Straits κλείνει αφήνοντας παρακαταθήκη μια σειρά από 6 studio άλμπουμ αλλά κι αναμνήσεις από τις 2 εμφανίσεις τους στο ΣΕΦ το 1985. Ε.Κ.
DOORS – L.A.WOMAN (1971)
Στα τελευταία γυμνασιακά χρόνια είχα αρχίσει να ανακαλύπτω τον θαυμάσιο κόσμο του rock. Μια επίσκεψη (σ.σ. σύμφωνα με το Βικιλεξικό «το να πάει κάποιος (ή να έρθει) στο σπίτι κάποιου", εξαιρετικά σύνηθες τις παλαιές δεκαετίες που συνοδευόταν πάντα με την προσφορά γλυκίσματος) με τη μητέρα μου σε ένα γειτονικό σπίτι όπου η συνομήλική μου Ντίνα έβαλε στο πικ απ ένα δίσκο της μεγαλύτερης αδελφής της. Κι αυτός ο δίσκος ήταν το L.A. Woman. Ποτέ δεν το ξεπέρασα! Α.Ρ.
EAGLES – LONG ROAD OUT OF EDEN (2007)
14 χρόνια μετά την κυκλοφορία του live m Hell Freezes Over κι αμέτρητα από το The Long Run (1979) που ήταν το τελευταίο studio άλμπουμ τους, οι Eagles (Glenn Frey, Don Henley, Joe Walsh και Timothy B. Schmit) σε ένα κύκνειο άσμα που κι αν δεν κυκλοφορούσε, δεν θα έλειπε σε κανέναν. Οκ τα γρυλίσματα της κιθάρας του Walsh, οκ οι μελωδίες κι οι φωνητικές αρμονίες αλλά η μαγεία που ξέραμε έχει πετάξει. Α.Ρ.
FLEETWOOD MAC - SAY YOU WILL (2003)
Τελευταίο άλμπουμ για τους Fleetwood Mac και μάλιστα χωρίς την Christine McVie (συμμετέχει σαν καλεσμένη σε 2 τραγούδια) που είχε αποχωρήσει από το 1998. Γραμμένο και ερμηνευμένο στο κλασικό ύφος τους, φαίνεται ότι προσπάθησαν πολύ να μην απογοητεύσουν τόσους τους οπαδούς τους όσο και τους εαυτούς τους και τα κατάφεραν.
GEORGE HARRISON – CLOUD NINE (1987)
Δεν είναι μόνο το hit "Got My Mind Set on You", που επανέφερε τον quite Beatle στην επικαιρότητα, είναι η γενική εικόνα του άλμπουμ και των τραγουδιών που είναι καλά. Το 2002 κυκλοφόρησε το Brainwashed, επιμελημένο από τον γιό του Danni με υλικό που είχε μισοτελείωσει ο πατέρας του.Α.Ρ.
JIMI HENDRIX – ELECTRIC LADYLAND (1968)
Με τις τόσες μετά θάνατο κυκλοφορίες, ακόμα κι οι παλαιότεροι έχουν ξεχάσει ότι το μαγικό Electric Ladyland ήταν το τελευταίο studio άλμπουμ του εν ζωή, τότε, Jimi Hendrix. Το παίρνεις, το βάζεις στο πικ απ, το ακούς και αρχίζεις να σκέφτεσαι πόσα εκατομμύρια κιθαρίστες, οδηγήθηκαν από το άστρο του.
JEFFERSON AIRPLANE- JEFFERSON AIRPLANE (1989)
Το μεγάλο ταξίδι των Jefferson Airplane, παίρνει τέλος με ένα reunion και την κυκλοφορία του άλμπουμ που φέρει το όνομά τους που συνδυάζει ένα ήχο A.O.R. αλλά και ψυχεδέλειας των 60’s! H συγκινητική φωνή της Grace Slick πλαισιώνεται από τους κλασικούς Paul Kantner κιθάρα/τραγούδι, Marty Balin τραγούδι, Jack Casady μπάσο και Jorma Kaukonen κιθάρα/φωνή με καλεσμένους τους David Paich, Mike Porcaro και Steve Porcaro (και οι τρεις Toto), Michael Landau κιθάρα, Nicky Hopkins πλήκτρα κ.α. και το αποτέλεσμα είναι συμπαθητικό, κι ας μην έβγαλε ένα Hit ο δίσκος. Α.Ρ.
BILLY JOEL – RIVER OF DREAMS (1993)
Πριν πάρει την (ακατανόητη) απόφαση να ασχοληθεί με τη σύνθεση κλασικής μουσικής, ο Billy Joel κυκλοφόρησε το River of Dreams που ήταν πιο «σοβαρό» από τα προηγούμενα άλμπουμ του, με στιχουργικά θέματα που ξέφευγαν από αυτά που μας είχε συνηθίσει (οι στίχοι μιλούν για νομικές και οικονομικές διαμάχες!). Ένας δίσκος του Billy Joel έχει πάντα ενδιαφέρον έστω κι αν δεν βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με τα προηγούμενα του. Το εξώφυλλο ζωγράφισε η τότε σύζυγός του, μοντέλο Christin Brinkley.Α.Ρ.
JANIS JOPLIN – REAL (1971)
4.000.000 αντίτυπα κι ένα Νο1 για τη μικρή αλλά…τεράστια καριέρα της 28χρονης Τεξανής Janis Joplin, είναι ο καλύτερος οδηγός για να σας κερδίσει η φωνή και τα τραγούδια της. Πάθος, πόνος, τρυφερότητα σε 10 τραγούδια που σέβεται ο χρόνος, με πιο πικρό το ημιτελές "Buried Alive in the Blues" που δεν περιέχει φωνητικά, αφού ήταν προγραμματισμένο να τα ηχογραφήσει την επόμενη μέρα που βρέθηκε νεκρή. Α.Ρ.
KISS – MONSTER
Με το Monster(2012), οι Kiss έκλεισαν με επιτυχία τη δισκογραφική καριέρα τους, χωρίς όμως να καταφέρουν να έχουν ένα Νο1 άλμπουμ στην Αμερική, αφού το Monster, όσο κι αν προσπάθησαν σταμάτησε στο No3! Βασισμένο στην κλασική συνθετική φόρμουλα τους, το άλμπουμ ικανοποίησε τους fans τους αν και η ταπεινή άποψη μου είναι ότι το προηγούμενο άλμπουμ τους Sonic Boom ήταν καλύτερο. Α.Ρ.
JOHN LENNON AND YOKO ONO – DOUBLE FANTASY (1980)
Αν εξαιρέσεις ορισμένα βλακώδη τραγούδια της Yono Ono, το Double Fantasy είναι ένα άλμπουμ που κάθε τραγούδι του σπουδαίου Lennon είναι ανατριχιαστικά όμορφο.Α.Ρ.
LED ZEPPELIN – IN THROUGH THE OUTDOOR
Η τελευταία studio δουλειά των Led Zeppelin ήταν ένας εξαιρετικός δίσκος με ευρηματικό εξώφυλλο(θυμηθείται, χαρτοσακούλα με 6 διαφορετικά εξώφυλλα)και ιδιαίτερα κομμάτια. Ίσως να ήταν λάθος η απόφαση να μην συνεχίσουν με άλλον ντράμερ (σ.σ. προσωπική άποψη), μα σίγουρα τους βοήθησε να μείνουν άφθαρτοι στο χρόνο. Όσο για τη συλλογή ανέκδοτων κομματιών Coda που ακολούθησε, μας υπενθύμισε το κενό που άφησαν. Ε.Κ.
LYNYRD SKYNYRD – STREET SURVIVORS (1977)
Η πορεία των Lynyrd Skynyrd διακόπηκε απότομα με το τραγικό αεροπορικό δυστύχημα του 1977 κι ενώ το καταπληκτικό Street Survivors , μόλις είχε κυκλοφορήσει! Το συγκρότημα που ήταν σε τεράστια συνθετική φόρμα, άφησε πίσω του μια παρακαταθήκη-διαμάντι και συγχρόνως κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί τι θα συνέβαινε αν συνέχιζαν την πορεία τους. Το 1991 το συγκρότημα επανήλθε αλλά η πρώτη ασυναγώνιστη περίοδος τους, σημαδεύτηκε από την κυκλοφορία του Street Survivors. Ε.Κ.
LYNYRD SKYNYRD - LAST OF A DYING BREED (2012)
Νομίζουμε ότι λόγω της ιδιομορφίας των πραγματικά 2 ξεχωριστών καριερών τους, πρέπει να παρουσιάσουμε και το Last of a Dying Breed που όλα δείχνουν ότι θα είναι το τελευταίο studio άλμπουμ τους, μετά από μια λαμπρή καριέρα. Ένα άλμπουμ που μπορεί να μην έχει τη λάμψη των πρώτων 5 άλμπουμ τους, αλλά έχει τον τσαμπουκά και την έντονη χροιά του southern rock. Α.Ρ.
STEVE MILLER BAND – WILD RIVER (1993)
Για να βρούμε το τελευταίο άλμπουμ του Steve Miller, με πρωτότυπο υλικό, πρέπει να πάμε στο 1993(!) αφού τα 2 επόμενα άλμπουμ του, Bingo (2010) και Let Your Hair Down (2011) ήταν με διασκευές!To Wild River είναι στο γνωστό κιθαριστικό ύφος του με την ιδιαίτερη φωνή του, ακούγεται ευχάριστα αλλά δεν έχει την επιτυχία που θα το κάνει να ξεχωρίσει.Α.Ρ.
GARY MOORE - BAD FOR YOU BABY (2008)
To Bad for You ήταν το τελευταίο studio άλμπουμ του μεγάλου Ιρλανδού κιθαρίστα, αφού το How Blue Can You Get (2021) που ακολούθησε ήταν μια συρραφή live και παλαιότερων ηχογραφήσεων του. Κλασικό hard rock blues που το κάνει να μην διαφέρει από τα προηγούμενα άλμπουμ του, αλλά το παίξιμό του έχει πολύ ενδιαφέρον με τις σκληρές γραμμές της κιθάρας να παραμένουν σε πρώτο ηχητικό φόντο όπως και το πλούσιο στοιχείο της μελωδίας. Α.Ρ.
MOTLEY CRUE – SAINTS OF LOS ANGELES
Μετά από μια απόλυτα πετυχημένη και συνάμα ταραχώδη καριέρα, οι Αμερικάνοι glam metal rockers, κυκλοφορούν το Saints of Los Angeles με την κλασική σύνθεσή τους σε πολλή δράση, αφήνοντας στους οπαδούς ένα καθαρόαιμο Motley Crue δίσκο, με όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που τους γνωρίσαμε. Αγριάδα, αλητεία και γλεντζέδικα τραγούδια με πιασάρικα ρεφρέν. Το 2016 δήλωσαν «τέλος» για να επανέλθουν με μια από τις πλέον πετυχημένες περιοδείες στην Αμερική. Μακάρι να τους δούμε κι εδώ. Ε.Κ.
MOTORHEAD – BAD MAGIC (2015)
Το Bad Magic ήταν το πρώτο άλμπουμ των Motörhead με τον Lemmy να αντιμετωπίζει σοβαρά τα προβλήματα υγείας που τον περιστοίχιζαν τόσα χρόνια. Είχε μειώσει το ποτό και το τσιγάρο, είχε καρδιακό πρόβλημα και για πρώτη φορά ακουγόταν αδύναμος. Όμως σαν καλός στρατιώτης, στέκεται αγέροχος στα 43 λεπτά του άλμπουμ , σκορπώντας τις «βρομερές» μπασογραμμές του με βροντώδη φωνή. Αρχηγός!
NIRVANA – IN UTERO (1993)
Κυκλοφόρησε το Σεπτέμβριο του 1993 και τον Απρίλιο του 1994 ο Cobain αυτοκτόνησε. Η απόλυτη μουσική συνέχεια του Nevermind, το μπορεί να μην είχε ένα “Smells like teen spirit” αλλά τα "All Apologies", "Heart-Shaped Box" και "Rape Me" έκαναν τη δουλειά τους!!! Α.Ρ.
QUEEN – MADE IN HEAVEN (1995)
Εξαίρεση Νο2. Είπαμε όχι άλμπουμ με μισοτελειωμένο υλικό που συμπληρώθηκε μετά θάνατον. Queen είναι αυτοί!!! Άρχισαν να το ηχογραφούν αμέσως μετά την κυκλοφορία του Innuendo και με επιθυμία (!) του Mercury, ηχογραφούσε όσους στίχους είχε έτοιμους, προτρέποντας τους άλλους τρεις να γράφουν μουσική ώστε αν πέθαινε να υπήρχε υλικό!!!! Έτσι οι Brian May, Roger Taylor και John Deacon μετά το θάνατό του βρήκαν ηχογραφημένους στίχους που τους μελοποίησαν. Κύκνειο άσμα.Α.Ρ.
R.E.O. SPEEDWAGON – FIND YOUR OWN WAY HOME (2007)
 |
Έχει το ύφος, έχει το στυλ, έχει τη μελωδία, έχει τη φωνή, δεν έχει τα catchy τραγούδια. Καλή προσπάθεια για δίσκο μετά από 36 χρόνια από την κυκλοφορία του πρώτου δίσκου τους. Α.Ρ.
SAVATAGE – POETS AND MADMEN(2001)
Καλό αλλά όχι το κατάλληλο για να κλείσει τη σπουδαία δισκογραφική πορεία των Savatage. Α.Ρ.
SOCRATES DRANK THE CONIUM- BREAKING THROUGH (1981)
Το τελευταίο studio άλμπουμ των Socrates Drank the Conium σπάνια μνημονεύεται, αφού είχε ελάχιστα από εκείνα τα στοιχεία που χαρακτήρισαν ΟΛΑ τα προηγούμενα άλμπουμ τους: φλόγα, ευρηματικότητα, hard rock μελωδίες. Παρ΄όλα αυτά, θα γράψω ότι πρέπει να υπάρχει σε μια δισκοθήκη συλλέκτη. Α.Ρ.
SOUNDGARDEN – KING ANIMAL(2012)
Έκτο και τελευταίο άλμπουμ για το πραγματικά σπουδαίο συγκρότημα της grunge σκηνής, τους Soundgaden των Chris Cornell, Kim Thayil, Ben Shepherd και Matt Cameron. Αν και προέρχονται από ένα μεγάλο διάλειμμα που κράτησε 16 χρόνια(), το προηγούμενο άλμπουμ τους Down on the Upside είχε κυκλοφορήσει το…1996, ο ήχος τους παραμένει δεμένος μες τις ρίζες τους και τα κομμάτια να ξεχωρίζουν για το καλό συνθετικό γούστο. Το King Animal σίγουρα δεν είναι ένα φοβερό άλμπουμ αλλά έχει ταυτότητα και στέκεται άνετα δίπλα στο όνομα των Soundgrden.
TOM PETTY AND THE HEARTBREAKERS – HYPNOTIC EYE (2014)
Αν και αυτός ο δίσκος του Tom Petty and the Heartbreakers πέρασε εντελώς απαρατήρητος στη χώρα μας (σ.σ. στην Αμερική πήγε Νο1), η αξία του είναι ιδιαίτερη αφού σηματοδοτεί την επανασύνδεση των Heartbreakers και πραγματοποιεί μουσικά άλματα επιστροφής στον ήχο των πρώτων άλμπουμ τους. Το άλμπουμ έχει μια αμεσότητα αλλά και πολύ καλή παραγωγή (από τους Tom Petty,Mike Campbell και Ryan Ulyate) που αναδεικνύει τον ήχο τους. Α.Ρ.
PINK FLOYD - DIVISION BELL
Είχα αναφερθεί με τα καλύτερα λόγια και σε παλαιότερο άρθρο, αναλυτικά για το Dividion Bell που ήταν η τελευταία studio δουλειά του συγκροτήματος. Το Divis ion Bell είναι η πιο σύγχρονη μουσική πρόταση των 3 Floyd, γεμάτη πρωτοτυπίες, άψογη εγγραφή και βέβαια τη μοναδική ατμόσφαιρα τους σε όλο της το μεγαλείο. Όσο για το Endess River του 2014, τα έχουμε πει. Άστοχη κυκλοφορία. Ε.Κ.
POLICE – SYNCHRONICITY
Η 6ετής καριέρα των Police είναι γεμνάτη από πετυχημένους δίσκους και διαχρονικές επιτυχίες. Ακριβώς αυτό συνέβη και στο τελευταίο άλμπουμ τους που έχει υψηλό επίπεδο παραγωγής , ενορχήστρωσης, παιξίματος και συνθέσεων. Κι ενώ το συγκρότημα βρισκόταν στο απόγειο της καριέρας του ήλθε η διάλυση με πιθανή αιτία, τη σόλο καριέρα του Sting. Τυχεροί όσοι τους είχαν δει στο 1980 στο Sporting! Ε.Κ.
RAINBOW – STARNGER IN US ALL
H τελευταία επαφή του Μαυροφορεμένου Γίγαντα της κιθάρας με το hardrock είναι ένας πραγματικά πολύ καλός δίσκος με καλοδουλεμένα τραγούδια, έξτρα κιθαριστικά riffs σε άψογη εκτέλεση από μια νεανική ταλαντούχα ομάδα νέων (τότε) μουσικών, όλοι επιλογής του Blackmore όπως κι ο τραγουδιστής Dοogie White. Δυστυχώς δεν υπήρξε συνέχεια κρίμα για τους fans που ο Ritchie συνέχισε την καριέρα του, παίζοντας αναγεννησιακή μουσική. Ε.Κ.
ROXY MUSIC – AVALON(1982)
Ποιος μπορούσε να φανταστεί πριν 40 χρόνια, το μακρινό 1982 όταν οι Roxy Music κυκλοφορούσαν το πολυπλατινένιο Avalon, θα επέλεγαν να είναι και το τελευταίο άλμπουμ τους; Η απάντηση είναι απλή, κανείς! Πολλά χρόναι αργότερα, το συγκρόιτημα επανασυνδέθηκε για περιοδείες και κυκλοφορίες live, αλλά πέραν του Avalon δεν υπήρξε άλλη studio κυκλοφορία. E.K.
RUSH – CLOCKWORK ANGELS
10 χρόνια συμπληρώθηκαν από την κυκλοφορία του, 10 χρόνια που πολλά συνέβησαν. Ο θάνατος του Neil Peart, τα προβλήματα υγείας των Lee και Lifeson και η οριστική διάλυση τους. To Clockwork Angels βαδίζει στο δρόμο του progressive, εμπλουτισμένο με ενδιαφέροντα riffs και με το μπάσο του Geddy Lee πιο έξω από το συνηθισμένο. Ότι καλύτερο για αποχαιρετιστήριο άλμπουμ. Α.Ρ.
TALKING HEADS – NAKED (1988)
Προσπαθώντας να διαφοροποιηθούν από τη γραμμή που είχαν τα 2 προηγούμενα άλμπουμ τους, οι Talking Heads, παρουσίασαν το Naked(1988) που ηχητικά κινείται πολύ κοντά στο funky/latin, δημιουργώντας ένα σφιχτό groove ήχο και με τους στίχους του David Byrne να μιλούν για το περιβάλλον, την καθημερινότητα του εργαζόμενου και τις συμπεριφορές των κυβερνήσεων απέναντι στους πολίτες. Ευπρόσδεκτη η συμμετοχή του Johnny Marr (Smiths) σε 4 τραγούδια όπως και των Wally Badarou και Mory Kanté. Α.Ρ.
THIN LIZZY – THUNDER AND LIGHTING
Ο θάνατος του Phil Lynott τερμάτισε απότομα την πορεία τους με αποτέλεσμα το Thunder and Lighting να είναι το τελευταίο άλμπουμ τους στην τεράστια κληρονομία των Thin Lizzy. Πρόκειται για μια φοβερή δουλειά με πιο heavy ήχο από τον συνηθισμένο και σίγουρα μια υποσχόμενη συνέχεια που δεν ήλθε ποτέ. Ε.Κ.
TEN YEARS AFTER – ABOUT TIME (1989)
Το About Time ήταν το τελευταίο άλμπουμ που ηχογράφησαν με τον Alvin Lee, αφού ακολούθησαν άλλα 3 διαφορετικούς κιθαρίστες. Λογικό να θεωρώ ότι ΑΥΤΟ είναι το τελευταίο και μάλιστα καλό άλμπουμ του αγγλικού συγκροτήματος που μέσα στην παραζάλη των 80’s, η ένρινη φωνή του Alvin Lee και το φρενήρες παίξιμό του, γεννούν το ίδιο συναίσθημα με…τότε! Α.Ρ.
TWISTED SISTER – LOVE IS FOR SUCKERS
Μπερδεμένη είναι η ιστορία του τελευταίου studio άλμπουμ των Twisted Sister, αφού χρονικά τελευταίο ήταν το A Twisted Christmas (2006) κι αμέσως πριν το Still Hungry (2004) που ήταν επαναηχογραφημένο το κλασικό άλμπουμ τους Stay Hungry του 1984. Άρα το Love is for Suckers είναι πρακτικά το τελευταίο άλμπουμ τους που πήρε αρνητικές κριτικές κι απέτυχε εμπορικά (σε σχέση με τα προηγούμενα). Παρ΄’ όλα αυτά, άρεσε κι αρέσει στο γράφοντα, αφού διαπνέεται από όλη εκείνη την Glam ατμόσφαιρα τους. Α.Ρ.
VAN HALEN – A DIFFERENT KIND OF TRUTH (2012)
Υποτίθεται ότι θα έπρεπε να μου αρέσει αλλά ποτέ δεν κατάφερα να τον ακούσω ολόκληρο αλλά σε καμία μου ακρόασή του, δεν άκουσα τη μαγεία της θρυλικής εποχής, είτε με τον David Lee Roth είτε με τον Sammy Hagar. Το μεγαλύτερο μέρος του υλικού προέρχεται από παλαιότερες ιδέες που δούλεψαν στο studio αλλά δεν λάμπει. Α.Ρ.
VAUGHAN BROTHERS- FAMILY STYLE (1990)
Είχε ηχογραφηθεί και ήταν έτοιμο να κυκλοφορήσει όταν το ταλέντο του Stevie Ray Vaughan πήγε στον Παράδεισο. Ένα άλμπουμ που τα 2 αδέλφια Stevie και Jimmy Vaughan ήθελαν να κάνουν από καιρό και όταν τα κατάφεραν, ο θάνατος περίμενε…To Family Style δεν έχει την επιθετικότητα των άλλων άλμπουμ του Stevie Ray Vaughan και είναι λουστραρισμένο για τον ήχο του Texas Blues. Δεν παύει όμως να είναι ένας αυθεντικός blues δίσκος. Α.Ρ.
ΕΠΑΜΕΙΝΩΔΑΣ ΚΟΛΙΟΣ
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
15/1/23
Δημοσίευση σχολίου