MANFRED MANN’S EARTH BAND-SOLAR FIRE: ΣΑΝ ΗΛΙΑΚΗ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ

 

Ήταν λίγες μέρες πριν το Πάσχα του 2003, όταν περίπου 400 άτομα είχαμε μαζευτεί σε ένα χώρο που έμοιαζε περισσότερο με αποθήκη (κάπου πίσω από το ΙΜΕ στην οδό Πειραιώς), για να δούμε τους Manfred Mann’s Earth Band. Ελάχιστοι, αν σκεφτείς ότι μπροστά μας είχαμε έναν από τους πιο ταλαντούχους και επιδραστικούς  μουσικούς, αλλά και πολύ τυχεροί καθώς μπορέσαμε να ακούσουμε αρκετά από τα αξέχαστα τραγούδια των MMEB. Ανάμεσά τους και το τραγούδι με το οποίο έμαθα τον Manfred Mann και το συγκρότημά του, το επιβλητικό Father of Day, Father of Night από το κορυφαίο άλμπουμ τους Solar Fire (1973).
Η ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ
Στις 7 Μαρτίου 1973 ο Τσέχος αστρονόμος Λούμπος Κόχουτεκ ανακαλύπτει έναν κομήτη που στις 28 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους υπολογίζεται ότι θα γίνει ορατός με γυμνό μάτι, αποτελώντας εντυπωσιακό θέαμα για όλον τον κόσμο. Αν και τελικά το θέαμα που πρόσφερε ο κομήτης δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες, η ανακάλυψή του προξένησε παροξυσμό ενδιαφέροντος για ό,τι έχει να κάνει με το διάστημα. Ανάμεσα στους καλλιτέχνες που επηρεάστηκαν από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα  ήταν και ο Manfred Mann. Φαίνεται ότι το Solar Fire ηχογραφείται την κατάλληλη στιγμή, που τα μάτια όλων είναι στραμμένα στους ουρανούς, περιμένοντας την άφιξη του κομήτη Kohoutek στο ταξίδι του γύρω από τον ήλιο. Ο Mann, εκτός από το διάστημα, ενδιαφερόταν έντονα για την αγγλική κλασική μουσική του 20ου αιώνα και ιδιαίτερα για το έργο Planets ('Jupiter) του συνθέτη Gustav Holst. Εκμεταλλεύεται το γεγονός ότι το έργο του Holst δεν είναι ευρέως γνωστό και πείθει την κόρη του (Imogen Holst) να του επιτρέψει να προσαρμόσει το μουσικό θέμα στην σύγχρονη rock μουσική. Έτσι προκύπτει το single “Joybringer” , που είναι η πρώτη επιτυχία των MMEB, καθώς φτάνει στο Νο9 των charts. Ο Mann, μετά την επιτυχία του “Joybringer”, αποφασίζει να διασκευάσει ολόκληρο το “Planets” του Holst, αλλά αυτή τη φορά η Imogen αρνείται να του δώσει τη σχετική άδεια.  Ο Mann δεν εγκαταλείπει την ιδέα να δημιουργήσει ένα LP βασισμένο στο Planets και έτσι μας χάρισε το Solar Fire. Το άλμπουμ είναι δομημένο γύρω από την ιδέα της Γένεσης και της εξέλιξης των πλανητών. Μαζί του οι μουσικοί που αποτελούν την κλασική σύνθεση των MMEB: Mick Rogers (φωνητικά/κιθάρα), Colin Pattendon (μπάσο) και Chris Slade (ντραμς). Μέχρι τότε είχε προσπαθήσει να συνδυάσει Pop, Rock, Blues, Soul, Jazz  με στοιχεία κλασικής μουσική, χωρίς οι προσπάθειές του να είναι απόλυτα πειστικές. Εκείνη την εποχή ο Mann και ο Rogers έχουν κολλήσει  με τους Pink Floyd και η απόφασή τους να εντάξουν στοιχεία του σπουδαίου συγκροτήματος στον ήχο τους, λειτουργεί καταλυτικά. Η συνύπαρξη όλων αυτών των στοιχείων, παράλληλα με τις υπέροχες μελωδίες του Mann, αλλά και τις Jazz-Rock  εμπνεύσεις του Mick Rogers καθιέρωσαν το Solar Fire σαν ένα από τα σημαντικά albums του progressive pop-rock.


ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
Το album ξεκινά με την επική διασκευή του 'Father of day, father of night’, σύνθεση του Bob Dylan. Εισαγωγή με γυναικεία χορωδία, μετά αργός ρυθμός με μελαγχολικά φωνητικά, υπέροχο Hammond και Mellotron (ακολουθώντας τα χνάρια του In The Court Of The Crimson King) και καταιγιστικά ξεσπάσματα με φλογερά σόλο ηλεκτρικής κιθάρα, όπως αυτό στα μισά του τραγουδιού. Εύθραυστο, αλλά και βαρύ το φινάλε με θεαματικές εξάρσεις από το Minimoog του Manfred Mann. To 'In the beginning, darkness' είναι ένα heavy blues rock κομμάτι με έντονη  funky χροιά, που του προσδίδουν τα backing vocals των Chanter Sisters. Εδώ μπορούμε να βιώσουμε πώς ο Manfred Mann μετατρέπει έναν μέτριο δυνατό και πιασάρικο rock ρυθμό σε ένα ακόμα θεαματικό space rock jamming με ισχυρή δόση από τον ήχο του Moog. Το ίδιο συμβαίνει και με το Pluto the dog, που ένα αστείο γάβγισμα μετατρέπεται σε ένα ακόμη δείγμα δεξιοτεχνίας του Mann.  Το  'Solar fire' «χτίζεται» γύρω από ένα μελωδικό solo που θυμίζει  Dave Gilmour, αλλά και γύρω από το φωνητικό ντουέτο των Mann & Chanter. Πρώτα περίτεχνα κύματα Hammond, μετά συγκλονιστικές πτήσεις Minimoog και μια αργή, υπνωτική ατμόσφαιρα με ηλεκτρική κιθάρα και πάλι αυτή η χαρακτηριστική, πολύ έντονη αίσθηση από το Minimoog.  Στο  'Saturn, lord of the ring - Mercury, the winged messenger' επιστρέφουμε στο heavy blues με jazz ατμόσφαιρα.  Το Earth, the circle part 2' σε jazz-rock ρυθμό με ένα ακόμη εκτεταμένο moog solo και το 'Earth, the circle part 1' με κλασικό πιάνο, που εξελίσσεται σε ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο, ολοκληρώνουν το άλμπουμ. Στην αμερικανική έκδοση περιλαμβάνεται και το Joybringer (που αντικαθιστά το instrumental μέρος του 'Earth, the circle).

ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕΤΑ

Το Solar fire κυκλοφόρησε στις 30 Νοεμβρίου 1973 και μπήκε στο top 100 του Billboard. Ήταν το πρώτο άλμπουμ που ηχογράφησαν οι MMEB για τη νέα τους εταιρεία Bronze. Τηνεπόμενη χρονιά κυκλοφορούν το The Good Earth με το οποίο περνούν από το διάστημα στην οικολογία. Θα συνεχίσουν την πορεία τους με αρκετά αξιόλογα άλμπουμς στα 70s και στις μέρες μας εξακολουθούν να κάνουν περιοδείες κυρίως στη Μ.Βρετανία και στην Κ. Ευρώπη.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Το Solar Fire ανήκει στην κατηγορία των άλμπουμς που δεν κερδίζουν την αναγνώριση του κοινού αμέσως. Χρειάστηκε να παραμείνει αρκετά κρυμμένο κάπου στη δισκοθήκη του ακροατή των 70s, τη στιγμή που οι δίσκοι του Glam rock αρχικά και του punk αργότερα συγκέντρωναν περισσότερες προτιμήσεις. Από την άλλη πλευρά κατάφερε να αντέξει στη φθορά του χρόνου και σήμερα να θεωρείται ένα από από τα άλμπουμς που ξεχώρισαν στο πρώτο μισό των 70s.
ΘΟΔΩΡΟΣ ΤΕΡΖΟΠΟΥΛΟΣ

9/12/22

 Ο ΣΩΤΗΡΗΣ ΤΣΙΑΠΗΣ ΓΙΑ ΤΟ SOLAR  FIRE
To 1973 ήταν μία απ τιs πολύ καλέs χρονιέs για τουs δημιουργούs του progressive.. λίγουs μήνεs μετά τη κυκλοφορία του μνημειώδουs The dark side of the moon, έρχεται το Solar Fire, το τέταρτο studio album των Manfred Mann's Earth Band, για να ταράξει τα νερά με τη δική τουs ποιοτική μουσική πρόταση. εντυπωσιακή η εισαγωγή με το μεγάλο hit του δίσκου, το δημοφιλέστατο "Father of day father of night", μιά μεγαλειώδηs σύνθεση στηριγμένη στα μαγευτικά οργανικά μέρη του Manfred Mann. πρόκειται για διασκευή σ ένα μέτριο-αδιάφορο folk τραγουδάκι του - μέγιστου κατά τα άλλα - Bob Dylan.. απλά οι ΜΜΕΒ το μεταμόρφωσαν σ ένα τελείωs διαφορετικό τραγούδι, απείρωs καλύτερο απ το πρωτότυπο. ο ιδιοφυήs  οργανίσταs  και αρχηγόs τηs μπάνταs κατάφερε να παντρέψει το classic rock με το progressive ισορροπώνταs τη μουσική σε ζυγισμένεs  δόσειs ώστε να είναι μεν ενδιαφέρον αλλά όχι μονότονο και κουραστικό για τον ακροατή. χαρακτηριστικά αναφέρω το "In the beginning darkness" που ακροβατεί και σε jazz-rock αυτοσχεδιασμούs, ενώ οι ψυχεδελικέs τάσειs τηs μπάνταs  εμφανίζονται στο "Pluto the dog" με τα συνθεζάϊζερ να έχουν το πρώτο λόγο. πολύ όμορφη σύνθεση και το ομώνυμο Solar Fire!
Γενικά είναι ένα πολύ καλό prog album το οποίο αγαπήθηκε πολύ στην Ελλάδα, ώστε να θεωρείται πλέον κλασσικό!




Share on Google Plus

About Αλέξανδρος Ριχάρδος

    Blogger Comment

Δημοσίευση σχολίου