Το ωστικό κύμα που προκάλεσε η κυκλοφορία του πρώτου Keepers το 1987 ήταν τόσο ισχυρό που έφερε το γερμανικό συγκρότημα με την μία στην ελίτ του metal του ογδόντα. Μία ελίτ μέρος της οποίας ήταν οι Iron Maiden, οι AC/DC, οι Metallica, οι Judas Priest. Έχοντας πρωτίστως εφεύρει τον τροχό του Power Metal τρία χρόνια νωρίτερα, το θέμα πλέον εστιάζονταν στο πώς μπορεί να εξελιχθεί αυτό το πράγμα. Μία εξελιξιμότητα που έφερε έναν δεκαοχτάρη πιτσιρικά με αγγελική φωνή στο κεντρικό μικρόφωνο και ένα Keepers Of The Seven Keys Part I που τρέλανε και τρελαίνει πολλούς. Αυτό που ακολούθησε μεταφράστηκε σε μεγάλες περιοδείες, σε αναγνωρισιμότητα, σε δόξα αλλά και στην δημιουργία μικρών σπιθών φυγής του ανθρώπου που η υπογραφή του ήταν πίσω από το έργο αυτό. Φυσικά μιλάμε για τον Kai Hansen.
Τον Αύγουστο του 1988, το Keepers Of The Seven Keys Part II είναι γεγονός. Αυτή την φορά δόθηκε χώρος στην συνθετική πένα του έτερου κιθαρίστα του συγκροτήματος, Michael Weikath, να εκφραστεί αλλά και να συνεχίσει την κληρονομιά του πρώτου μέρους με ότι συνεπάγεται αυτό. Ενώ το πρώτο Keeper"είχε τραγούδια που βρίσκονταν πιο κοντά στο ντεμπούτο της μπάντας λόγω Hansen, το δεύτερο τμήμα του είχε πιο στρωτές συνθέσεις που κοίταζαν στα ίσια τον εμπορικό δρόμο. Αν και φέρουν τον ίδιο τίτλο, πρόκειται ουσιαστικά για δύο διαφορετικά άλμπουμ τα οποία πρέπει να τονίσουμε Δεν ηχογραφήθηκαν ταυτόχρονα όπως θέλει ο μύθος. Αυτό όμως που έχουν ως κοινό στοιχείο είναι η επίδρασή τους στο Power Metal ιδίωμα. Το μεν Keeper I πατάει στο speed παρελθόν και στο κοντινό του "Walls Of Jericho" αποτελώντας έμπνευση για συγκροτήματα όπως Blind Guardian, Gamma Ray κτλ ενώ το Keeper II είναι ένας οιωνός της μελωδικότητας όπως αυτή εκφράστηκε καθόλη την δεκαετία του ενενήντα μέσα από συγκροτήματα όπως Stratovarius και Rhapsody. Για να επιστρέψουμε πάλι πίσω στο "Keeper II", ο δίσκος όπως είπαμε συνεχίζει από το σημείο που σταμάτησε ο προηγούμενος. Με μία λέξη.... Επιτυχία!
Επιτυχία σε όλες τις ηπείρους με πωλήσεις και με γιγάντιες περιοδείες, βλέπε Monsters Of Rock όπου έπαιξαν μπροστά σε 100.000 κόσμο με ονόματα όπως Iron Maiden, Kiss, Megadeth, Guns 'n' Roses και David Lee Roth, όλοι στα ντουζένια τους. Συνέχεια όμως θα δοθεί και σε αυτό που ξεκίνησε δειλά στο πρώτο Keeper και που πλέον είχε γίνει μεγάλος βραχνάς ιδίως για τον Kai Hansen. Οι αντιθέσεις και οι διαφωνίες ανάμεσα στα μέλη των Helloween ήταν μεγάλες και όπως έδειχνε το πράγμα αγεφύρωτες. Ο χρόνος που περνούσαν για να τσακωθούν για την μουσική ήταν περισσότερος από τον χρόνο που χρειάζονταν για να την συνθέσουν. Η κούραση από τον δρόμο προκαλούσε περισσότερη θολούρα και όλα έδειχναν πως η επιτυχία δεν είναι και τόσο γλυκιά τελικά. Κάπως έτσι, ο Kai Hansen ζήτησε από όλους τους άλλους αν θα μπορούσαν να διακόψουν για λίγο την περιοδεία. Επιπλέον, το κλίμα ήρθε να βαρύνει περισσότερο με τις οικονομικές διαφορές που προέκυψαν με την Noise, εταιρεία που είχε τους Helloween. Η λύση των δικαστηρίων ήταν μονόδρομος και για τις δύο μεριές, συγκρότημα και εταιρεία, και όλα μαζί είχαν καταστρέψει αυτό που είχε οραματιστεί εξαρχής ο Kai Hansen για το συγκρότημά του. Το πολύ απλό και αθώο, να γουστάρουν όλοι με την μουσική και μόνο! Το αντίο του ο Kai Hansen θα το πει στις 8 Νοεμβρίου 1988 στο The Hummingbird, Birmingham, UK στο πλαίσιο της περιοδείας Pumpkins Fly Free Tour βάζοντας έτσι μεγάλα ερωτηματικά τόσο για την προσωπική του σταδιοδρομία όσο και για τους Helloween γενικότερα. Οι ηχογραφήσεις του Keeper Of The Seven Keys Part II διαρκούσαν κυριολεκτικά 24 ώρες την ημέρα. Οι δύο Tommys, Newton και Hansen, δούλευαν σε βάρδιες με τον Newton να εργάζεται την ημέρα και τον Hansen τις βραδινές ώρες. Η τοξικότητα όμως βρήκε και εδώ τον δρόμο της. Ο Tommy Hansen θα απολυθεί εν τέλει από το αφεντικό της Noise, Karl Walterbach, αφού προηγουμένως θα μιξάρει το 'Eagle Fly Free'. Ο Tommy Newton, μόνος πλέον, θα συνεχίσει να φτάσει το άλμπουμ στην τελική μορφή του. Ας κλείσουμε όμως το "κακό" κεφάλαιο και ας εστιάσουμε στην τεράστια αξία του δίσκου.
Το Keeper II, όπως και το αδελφάκι του, είναι ένας δίσκος που σφύζει ζωή και έμπνευση. Οι Helloween υπέδειξαν σε αυτή την δουλειά ποιά είναι τα στοιχεία εκείνα που ορίζουν το Power Metal ιδίωμα της Ευρώπης. Στοιχεία όπως δυνατά, μελωδικά riffs και solos, ταχύτητα, υψίφωνες συχνότητες, ανθεμικά ρεφρέν και θετική ατμόσφαιρα μέσα από πολλές φορές μία χιουμοριστική διάθεση, λειτουργώντας ως καμουφλάζ στον σοβαρό χαρακτήρα των θεμάτων τους. Οι πρωτόγονες, βάρβαρες αναλαμπές εποχής Jericho υπάρχουν αλλά αυτή τη φορά οι κιθάρες εστιάζουν εξολοκλήρου στην μελωδία. Ένα ισχυρό μουσικό αποτύπωμα για τις ορδές των ευρωπαϊκών Power Metal συγκροτημάτων που θα ακολουθήσουν τα επόμενα χρόνια. Το Keeper Of The Seven Keys Part II είναι πιασάρικο, περίπλοκο και έχει μία ετοιμότητα που απευθύνεται στις κατάμεστες αρένες. Ύστερα από το πέταγμα και την κραυγή του αετού ξεκινάει το εισαγωγικό, επικό, συμφωνικό θέμα με τίτλο 'Invitation', διάρκειας ενός λεπτού, για να προλογίσει τον Ύμνο του Ευρωπαϊκού Power Metal, το απόλυτο άσμα 'Eagle Fly Free'. Η κληρονομιά του 'Kill The King' του Ritchie Blackmore ντοπαρισμένη στην δεκαετία του ογδόντα. Ταχύτητα με περισσότερα bpms στις δύο μπότες, ρεφρενάρα με τον Michael Kiske να πετάει στα ύψη που μόνο οι αετοί μπορούν και τρελά solos από κιθάρες, μπάσο και τύμπανα. Η παρουσία του πεσόντα Ingo Schwichtenberg στα δέρματα επιβλητική και εξίσου διδακτική για αυτούς που θέλησαν να ακροβατίσουν ανάμεσα στην τέχνη και τον αθλητισμό. Το μουσικό αυτό μεγαλείο γράφθηκε σε μία απλή διαδρομή τρένου προς Κολωνία από τον Michael Weikath, τόσο απλά!
Η ώρα του πειραματισμού έρχεται σχετικά νωρίς, μόλις στο δεύτερο τραγούδι του δίσκου (αν θεωρήσουμε το 'Invitation' ως εισαγωγή), στο 'You Always Walk Alone'. Οι Helloween εδώ τολμούν να παίξουν με τους ρυθμούς περνώντας μέσα από το Queensryche φίλτρο τους, τους Iron Maiden διατηρώντας σταθερή την Power Metal ταυτότητά τους. Φυσικά ο Michael Kiske συνεχίζει απτόητος τις άρτιες φωνητικές του φιγούρες στις κλίμακες σαν κάτι το απόλυτα φυσιολογικό.
Το 'Rise And Fall' είναι η αρχή της κωμικής διάστασης που δίνουν οι Helloween στα τραγούδια τους. Χαρούμενο, με χαζά ηχητικά εφέ θέλει να περάσει στο ντούκου την πολυπλοκότητα της σύνθεσης και το υψηλό τεχνικό επίπεδο του συγκροτήματος. Κάπως έτσι συνεχίζει και το 'Dr. Stein' που ανακατεύει τους χιουμοριστικούς στίχους με την επιδραστικότητα των φωνητικών και των ηλεκτρικών κιθάρων κάνοντας το μυαλό σου να "σκαλώνει" από το πρώτο άκουσμα. Το γεγονός ότι επιλέχθηκε ως single μόνο τυχαίο δεν μπορεί να θεωρηθεί καθώς και το ότι είναι από τα πλέον αγαπημένα τραγούδια των οπαδών. Οι στίχοι του τώρα δεν είναι τόσο 'happy' όσο πιστεύουμε αφού αναφέρονται στην νουβέλα του 1818 του Dr. Frankenstein ο οποίος με ανορθόδοξες επιστημονικές μεθόδους δημιουργούσε νοήμων πλάσματα. Στο τραγούδι ξεχωρίζει το solo από το εκκλησιαστικό όργανο και φυσικά ο σπουδαίος Michael Kiske που σε κάθε ρεφρέν, απασφαλίζει φτάνοντας αυτές τις τρελά ψηλές νότες. Πιο κάτω δείτε το promo maxi με διαφορετικό διπλό εξώφυλλο από αυτό του εμπορίου, το οποίο είχε διπλό, άνοιγε και από μέσα έβγαινε μια ...κολοκύθα.
Το Keeper I είχε το 'A Tale That Wasn't Right', το Keeper II έχει το 'We Got The Right'. Ένα μελαγχολικό αντίδοτο στην υπερβολική κατανάλωση γλυκόζης των προηγούμενων δύο τραγουδιών που κλείνει το πρώτο μέρος του δίσκου δημιουργώντας και πάλι στον ακροατή την αίσθηση της metal υπερηφάνειας. Επιπλέον, οι Helloween εδώ κάνουν μία κοινωνική τοποθέτηση σοβαρού χαρακτήρα σχετικά με την ελευθερία βούλησης και σκέψης. Όσα χρόνια και αν περάσουν το αριστουργηματικό 'March Of Time' θα παραμένει πάντα φρέσκο σαν να γράφθηκε στην τρέχουσα χρόνια κάθε έτους. Ο πανδαμάτωρ χρόνος περνάει χωρίς να υπάρχει κάτι που να μπορεί να τον εμποδίσει φέρνοντας αναπόφευκτα, μη αναστρέψιμα, το οτιδήποτε σε ένα τέλος ή μία αρχή. Μεγάλο τραγούδι από τους Helloween που σου προκαλεί μίξη συναισθημάτων αλλά που σίγουρα δεν γίνεται να μην το κατατάξεις στα κορυφαία που γράφθηκαν ποτέ για το Euro-Power Metal.
Ένα από τα κορυφαία metal singles όλων των εποχών, το τραγούδι που ταυτοποίει τους Helloween ακόμα και σε κάποιον που έχει επιφανειακή σχέση με το Heavy Metal, ένας μεταλλικός παιάνας που δονεί οποίο κλαμπ και αν παίζει ήταν, είναι και θα είναι το 'I Want Out'! Μαζί με το 'March Of Time' είναι τα δύο τραγούδια του Keeper II που έχουν τον Kai Hansen σαν συνθέτη. Άντε και το 'Save Us' που εμφανίζεται ως bonus track. Το 'I Want Out' είναι μία δήλωση του Kai Hansen σχετικά με τα συναισθήματά του εκείνο τον καιρό απέναντι στο συγκρότημα και στις συνθήκες που υπήρχαν. Το απότομο μπάσιμό του με τις νευρικές κιθάρες είναι αναγνωρίσιμο από χιλιόμετρα μακριά όπως και τα εξωπραγματικά φωνητικά του Kiske στο ρεφρέν του.
Φτάσαμε στο τελευταίο τραγούδι του δίσκου, το τραγούδι που φέρει και το ίδιο όνομα με το άλμπουμ 'Keeper Of The Seven Keys' και που είναι η απάντηση του Michael Weikath στον συνθετικό οίστρο του Kai Hansen από το Keeper I, στο ' Halloween '. Με διάρκεια που ξεπερνά τα δεκατρία λεπτά, το τραγούδι είναι πολύπλοκο έχοντας πάρα πολλά μέρη που σε οδηγούν μέσα σε μια δαιδαλώδη πορεία συναισθημάτων και ρυθμών. Ένα επικό Grand Finalle όπως αξίζει ένα ιδιαίτερο άλμπουμ όπως το Keeper II.
Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια! Τα Keepers είναι οι πέτρινες πλάκες όπου είναι γραμμένες οι Εντολές σχετικά με τις προϋποθέσεις και την έννοια του Power Metal. Στα τριάντα πέντε περίπου χρόνια που μεσολάβησαν από το Keeper II μέχρι σήμερα, πολλοί έχτισαν καριέρες εφαρμόζοντας τις Εντολές και άλλοι απλώς χάθηκαν στο χρόνο ως φθηνά αντίγραφα. Κάνενας, ούτε και οι ίδιοι, δεν μπόρεσαν να πλησιάσουν έστω και λίγο την αξία των "Keepers" και όπως όλα δείχνουν κάτι τέτοιο δεν θα συμβεί ποτέ. Σε τέτοιες περιπτώσεις η Ιστορία δεν μπορεί να επαναληφθεί!
ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
16/12/22
Ο ΜΑΡΚΟΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟ KEEPER OF THE SEVEN KEYS PART II
Το τρίτο album της μπάντας από το Αμβούργο είχε ξεκάθαρο στόχο να κάνει τους
Helloween την νέα μεγάλη heavy metal υπερδύναμη και όχι να την διαλύσει.
Κατάφερε και τα δύο, και τους έκανε υπερδύναμη αλλά και τους διέλυσε. Σε όλη την
διάρκεια των ηχογραφήσεων οι Κολοκύθες ήταν χωρισμένες σε δύο κομμάτια καθώς
Kai Hansen και Michael Weikath συναγωνίζονταν ο ένας τον άλλον στο ποιος θα
πάρει τα ηνία της μπάντας αλλά και ποιος θα γράψει τα περισσότερα (και καλύτερα)
κομμάτια του album. Αυτός ο ανταγωνισμός μπορεί να οδήγησε στην αποχώρηση του
Hansen λίγους μήνες μετά την κυκλοφορία του album αλλά έδωσε σε όλους τους
heavy metal οπαδούς άλλο ένα αριστούργημα που ακούγεται ακόμα φρέσκο και
εμπνευσμένο όπως και όταν το ακούγαμε για πρώτη φορά πριν από 34 ολόκληρα
χρόνια.
Ο Μάρκος Σακελλαρίου είναι συνεργάτης του Metal Hammer.
Δημοσίευση σχολίου