Έχοντας ήδη αφήσει πίσω τους το καταληκτικό δεύτερο άλμπουμ τους Inside, στις αρχές του 1974 οι Eloy μπαίνουν στο studio της EMI στην Κολωνία και ηχογραφούν το Floating, ίσως το ποιοτικότερο άλμπουμ τους. Γιατί αυτό που κατάφεραν ο Frank Bornemann και η παρέα του ήταν να συνδυάσουν άψογα το hard και το progressive rock, σε ένα ταξίδι πέντε κομματιών. Ποτέ δεν θεώρησα το υπέροχο γερμανικό συγκρότημα σαν μέρος του kraut rock, πάντα οι Eloy ήταν μια ζωντανή δύναμη που όριζε την τύχη της μέσα από το χώρο του progressive. Πριν προχωρήσω σε μια μικρή παρουσίαση των κομματιών, να αναφέρω ότι ο οργανίστας Manfred Wieczorke έχει εξερευνήσει τις δυνατότητες που του προσέφεραν τα synthesizers και τις παρουσιάζει με τον καλύτερο τρόπο, βάζοντας τον ήχο των πλήκτρων σε πρώτο πλάνο. Η ελαφριά στροφή προς το hard rock (σ.σ. προσέξτε, μην το παρεξηγήστε, καλύτερα να γράψω ότι ο ήχος τους είναι πιο στιβαρός) κάτι που ακούγεται εύκολα στο εναρκτήριο ομότιτλο κομμάτι με τα βαριά πλήκτρα του Wieczorke που ακούγονται κοντά σε αυτά του Gregg Rolli (Santana). Το 14λεπτο “The Light From Deep Darkness" έχει πολύ ενδιαφέρον γιατί όπως έχει πει ο Bornemann στο συγκρότημα αρέσει να δουλεύει πάνω σε ένα μεγάλο κομμάτι για να τζαμάρει και να δοκιμάζει τις δυνατότητές του. Τελευταία έμειναν τα "Plastic Girl" με ένα πολύ καλό κιθαριστικό σόλο από τον Bornemann , το "Castle in the Air" με το hard riff και το "Madhouse" που κλείνει το άλμπουμ ξεχωρίζει από τον γρήγορο ρυθμό του κι αφήνει στον ακροατή τις καλύτερες μουσικές εικόνες έστω κι αν θυμίζει Jethro Tull. Το Floating ηχογραφήθηκε ανάμεσα στις ημερομηνίες της περιοδείας τους και είχε κι ακόμα ένα βασικό πρόβλημα: Ο κιθαρίστας και παραγωγός του συγκροτήματος Frank Bornemann την ίδια εποχή δούλευε και με τους Scorpions κάνοντας παραγωγή στο δεύτερο άλμπουμ τους Fly to the Rainbow, με αποτέλεσμα μερικές ημέρες να βρίσκεται στο studio στην Κολωνία, δουλεύοντας με τους Eloy και τις επόμενες ημέρες στο Μόναχο, δουλεύοντας με τους Scorpions! Όσο για την ερώτηση, ποιο θα προτιμούσα μεταξύ Inside και Floating σίγουρα θα έλεγα ότι οι ποιότητα και η συνθετική δομή των συνθέσεων του Floating δείχνουν ωριμότητα, αλλά το Inside είναι το αγαπημένο μου!
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
23/12/22
Ο ΚΩΣΤΑΣ ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ ΓΙΑ ΤΟ FLOATING
Το τρίτο άλμπουμ των Eloy με τον τίτλο Floating κυκλοφόρησε το 1974, σχεδόν στο μέσον της καλύτερης και πιο δημιουργικής περιόδου του συγκροτήματος, που κράτησε μέχρι και το 1978. Αποτελεί την φυσιολογική συνέχεια του Inside που ήταν και η απαρχή του χαρακτηριστικού τους ήχου. Απίστευτες και καλογραμμένες συνθέσεις, ο τέλειος συνδυασμός του οργάνου – κιθάρας – φωνητικών, αυτό που πραγματικά θέλει ν’ ακούσει ο κάθε prog fan, ένα άλμπουμ must για τους λάτρεις αυτής της μουσικής. Είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσεις κάποιο κομμάτι, αν και το ομώνυμο μαζί με το “Plastic Girl” της Β’ πλευράς σε απογειώνουν κυριολεκτικά!!
Την άλλη Παρασκευή Άγιος Rory Gallagher- Deuce.
Δημοσίευση σχολίου