Όταν υπάρχουν 19(!) live άλμπουμ που κυκλοφόρησαν μετά τη διάλυση του μεγάλου Αμερικάνικου Συγκροτήματος, φυσικό είναι μια ακόμα κυκλοφορία του με 5 στα 9 τραγούδια να είναι live, να περνάει, ντρέπομαι που το γράφω, ελαφρά αδιάφορα! Κι όμως κάνετε λάθος, το Paris Blues, δεν είναι ακόμα ένα συνηθισμένο live των Doors με τα γνωστά τραγούδια τους, αλλά μια σειρά 9 blues τραγουδιών, που χαρακτηρίστηκε σαν η "τελευταία γνωστή ακυκλοφόρητη ηχογράφηση στούντιο του συγκροτήματος". Και για να ξεκινήσω να το παρουσιάζω, το Paris Blues κυκλοφόρησε στο πλαίσιο της αμερικάνικης Record Store Day's Black Friday σε περιορισμένη έκδοση 11.000 αριθμημένων αντιτύπων σε ημιδιαφανές μπλε βινύλιο, με πρωτότυπο εξώφυλλο ζωγραφισμένο από τον κιθαρίστα Robby Krieger. Σίγουρα η επιλογή του να γίνει κιθαρίστας ήταν πολύ σωστή απόφαση από το να γίνει ζωγράφος. Το άλμπουμ ξεκινάει με το «δυνατό χαρτί» του δίσκου που είναι το ομώνυμο τραγούδι που ηχογραφήθηκε κατά τη διάρκεια των sessions ή για το The Soft Parade του 1969 ή για το L.A. Woman του 1971, αλλά το master tape χάθηκε και το μοναδικό αντίγραφο που διασώθηκε, δόθηκε στον οργανίστα Ray Manzarek.
Ωστόσο, αυτό το αντίγραφο καταστράφηκε αφού ο γιος του Pablo, που ήταν τότε νήπιο, ηχογράφησε πάνω σε ορισμένα τμήματα της ταινίας. Τώρα, σύμφωνα με ένα δελτίο τύπου, το τραγούδι έχει "διασωθεί" μέσω της χρήσης "δημιουργικής επεξεργασίας". Ένα μακρόσυρτο, κλαψιάρικμο blues που προσωπικά το χρονολογώ στην εποχή των Session του L.A Woman και έχει όλη τη βαριά blues ατμόσφαιρα που έβαζαν οι Doors στα τραγούδια τους. Ακόμα πιο βαριά και σκοτεινά, τα “I Will Never Be Untrue” και “Me And The Devil Blues”(σύνθεση Robert Johnson), με τα “(You Need Meat) Don’t Go No Further” και “I’m Your Doctor” να κλείνουν την πρώτη πλευρά του και τα δύο outtakes από το session του των Soft Parade, στα οποία ο Manzarek κάνει φωνητικά, με την υποστήριξη των Krieger και Densmore. Η Β! πλευρά, φιλοξενεί 3 blues live κομμάτια (“Little Red Rooster”, “Rock Me Baby”και “Who Do You Love?”) με καλεσμένο τον Albert King, που με το παίξιμό του, τα ντύνει, με πιο ζωντανό το κλασικό και πολύ γνώριμο “Who do you love”. Ο ήχος των Doors έχει τη δική του μαγεία κι αυτές οι ηχογραφήσεις είναι απαραίτητες σε συλλέκτες.
΄
TRIVIA
- Αν και οι Doors δεν μπορούν να συμφωνήσουν για την ακριβή χρονική προέλευση του "Paris Blues", ο Krieger έγραψε στο βιβλίο του "Set the Night on Fire" του 2021 ότι το τραγούδι προήλθε από τις “blues ημέρες» τους κατά την ηχογράφηση του L.A. Woman.
- Τα“I Will Never Be Untrue” και “Me And The Devil Blues”προέρχονται από live ηχογραφήσεις των Krieger και Jim Morrison σε φιλανθρωπική εκδήλωση στο Δυτικό Χόλιγουντ στις 31 Μαϊου 1969 για την εκστρατεία του Norman Mailer για τη δημαρχία.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
15/12/22
Δημοσίευση σχολίου