Αναρωτιέμαι πια θα ήταν η αντίδραση του κόσμου αν ΣΗΜΕΡΑ άκουγε από ένα από τα ονομαζόμενα neo prog συγκροτήματα, το 10λέπτο "Shine On You Crazy Diamond" με το μαγευτικό σόλο κιθάρα του Gilmour και το "The Great Gig in the Sky" με τα «ουρλιαχτά» της Clare Torry; Θα μπορούσε να τα αξιολογήσει όπως τα είχαμε αξιολογήσει εμείς τότε; Θα εκτιμήσει το παίξιμο του Gilmour και τα πανέμορφα σόλο του;. Θα εκτιμούσε την ποιότητα των συνθέσεων αλλά και τη μοναδική διαφορετικότητά τους; Υποθετικές ερωτήσει, υποθετικές και οι απαντήσεις, που στο σύνολό τους είναι …μάλλον όχι. Το Live at Knebworth 1990 κυκλοφόρησε μόλις το 2019, αν και είχε ηχογραφηθεί το 1990 κατά τη διάρκεια του Silver Clef Award Winners Concert που διοργανώθηκε στο Knebworth στις 30 Ιουνίου 1990, από μουσικούς και μάνατζερ της βρετανικής μουσικής βιομηχανίας, για να τιμήσουν και βραβεύσουν καλλιτέχνες, συγκεντρώνοντας χρήματα για το φιλανθρωπικό ίδρυμα Nordoff Robbins και το ξεκίνημά του βρίσκεται στο 1976! Αφήνοντας πίσω τις απαραίτητες εξηγήσεις, τα 7 κομμάτια που ερμήνευσαν οι Pink Floyd εκείνο το βράδυ, πιστοποίησαν τη δυνατότητά τους για συνέχεια της καριέρας τους, χωρίς τον Roger Waters. Μπροστά σε ένα κοινό 120.000 θεατών, οι Pink Floyd δεν έκαναν τίποτε παραπάνω από το να καταθέσουν τη μουσική κληρονομία τους, έχοντας μαζί τους επάνω στη σκηνή τους Guy Pratt μπάσο, φωνή (έπαιξε και στην πρόσφατη συναυλία του Nick Mason στην Αθήνα), Jon Carin πλήκτρα, Tim Renwick κιθάρα, Candy Duffler σαξόφωνο (σ.σ. τι θυμόσαστε στο “Lily was Here”;) και τις κυρίες Sam και Vicki Brown και Clare Terry με την τελευταία να «σκίζει» το "The Great Gig in the Sky". Ερμηνευτικά, οι Pink Floyd έχουν ένα ιδιαίτερα υψηλό επίπεδο παιξίματος, μια δική τους μαγεία, κάτι που εύκολα διαπιστώνοντας ακούγοντας για πρώτη φορά κάποιο live τους, έτσι και στο Live at Knebworh 1990. Εκείνο που κατάφεραν ήταν να κρατήσουν την ατμόσφαιρα κομματιών τους, (συναισθηματική κι ερμηνευτική), μεταφέροντας στον ακροατή τις εικόνες που έχει φτιάξει στο μυαλό του, ακούγοντας τα κλασικά κομμάτια τους που μεγάλωσαν εκατομμύρια ανθρώπους στον πλανήτη. Μπορεί το σόλο του Gilmour στο “Comfortably Numb” να μην φθάνει τη studio ερμηνεία του, αλλά εξακολουθεί να μαγεύει.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
4/11/22
Δημοσίευση σχολίου