 |
| Με Lucas και Wallis |
ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ
Με πρώτη σύνθεση Larry Willis, Lucas Fox και Lemmy, οι Motorhead εμφανίζονται support στους Greenslade για να εκδιωχθεί ο Lucas και τη θέση του να πάρει ένας skinhead της Leeds United, ονόματι Phil Taylor με το ψευδώνυμο “Animal”. Ήταν τέλη του 1975 κι εκτός από το να παίζει ντραμς (όχι ιδιαίτερα καλά), ο Taylor σνίφαρε κοκαΐνη με τον Lemmy. Με το συγκρότημα να ονομάζεται μετά από πρόταση του Lemmy, Motorhead , με τον τότε manager τους να ισχυρίζεται ότι αυτός ήταν που τους έδωσε το όνομα τους, λέγοντας ότι στην πραγματικότητα ο Lemmy περίμενε ένα μήνυμα από τους Hawkwind να επιστρέψει με τον Lemmy να του απαντά «τότε γιατί να στείλουμε το Δελτίο Τύπου αναγγελίας του συγκροτήματος στις μουσικές εφημερίδες και περιοδικά όταν περίμενα μήνυμα επιστροφής;” Με τον συγκεκριμένο manager οι Motorhead έμειναν 6 μήνες για να τον αντικαταστήσουν με τον πρώην manager των Moody Blues, Tony Secunda.
Οι Lemmy Kilmister, Larry Wallis και Phil "Philthy Animal" Taylor, με την προσθήκη του Lucas Fox (έπαιξε σε 4 bonus τραγούδια) μπαίνουν στο Rockfield studio της Ουαλίας και ηχογραφούν για την United Artists, τον πρώτο δίσκο τους με τίτλο On Parole ο οποίος κρίθηκε αντιεμπορικός και δεν κυκλοφόρησε, παρά 3 ολόκληρα χρόνια μετά (8 Δεκεμβρίου 1979) την επιτυχία των Overkill και Bomber. Η κυκλοφορία του έγινε χωρίς την συγκατάθεση του συγκροτήματος κι αυτό εξόργισε τον Lemmy αλλά όχι τους οπαδούς και με την προσθήκη του "Fast" Eddie Clarke, το On Parole επαναηχογραφήθηκε σχεδόν ολόκληρο. Όπως αφηγείται στο περιοδικό Classic Rock (Iαν 2003), ο Lucas του γνώρισε την Irene Theodorou που την αποκαλούσε Motorcycle Irene από το τραγούδι των Moby Grape.Συγκατοίκησαν και για κάποιο διαστήματα είχαν σχέση, την χαρακτηρίζει μάλιστα σαν πολύ καλή φωτογράφο. Ο Lucas έκανε ότι μπορούσε αλλά η Irene δεν…
Ο ήχος τους ήταν μια ακατέργαστο hard rock με πανκ επιθετικότητα και οι μελλοντικές κυκλοφορίες τους Overkill, το Bomber αλλά και Ace Of Spades LP θα ξεκαθάρισαν τη σύγχυση τοποθετώντας τους Motorhead σταθερά στο στρατόπεδο του hard rock και χαρακτηρίζοντάς τους ως έναν από τους νονούς του heavy metal. Ίσως ένας από τους λόγους που οι Motorhead αγαπιούνται τόσο από το metal όσο και από το punk κοινό. όλων των εποχών.
Ο Taylor έπαιξε σε΄όλα τα κομμάτια, με εξαίρεση το "Lost Johnny", γιατί τον είχαν συλλάβει μεθυσμένο και φιλοξενήθηκε σε φυλακή! Την ιδέα να γίνουν 4μελές συγκρότημα με την προσθήκη ενός ακόμα κιθαρίστα είχε ο Wallis κι ο Taylor πρότεινε τον Eddie Clarke που είχε σχετική πείρα παίζοντας με το συγκρότημα του Curtis Knight, Zeus αλλά και με τους Blue Gooze. Έκλεισαν μια audition όπου ο Clarke τα πήγε πολύ καλά και το κυριότερο βρήκε πολλά κοινά σημεία με τον Lemmy. Τελικά ο Wallis έφυγε και οι Motorhead συνέχισαν σαν τρίο με μοναδικό κιθαρίστα τον Clarke.Το Σεπτέμβριο του 1975 σε ένα session ηχογράφησαν 4 τραγούδια του On Parole και το Δεκέμβριο ακολούθησε ένα δεύτερο session ηχογράφησαν τα υπόλοιπα τραγούδια με παραγωγό τον Dave Edmunds που δεν ολοκλήρωσε την παραγωγή γιατί βρισκόταν σε μια διαπραγμάτευση με δισκογραφική εταιρεία να αναλάβει όλες τις παραγωγές της και εκείνες τις ημέρες η συμφωνία ευοδώθηκε. Έτσι το δίσκο τελείωσε ο Fritz Fryer ενώ μεταξύ των τραγουδιών υπάρχει η διασκευή στη σύνθεση των Holland–Dozier–Holland, "Leaving Here" που ο Lemmy το ήξερε όταν δούλευε σαν roadie στους Birds (αγγλικό ψυχεδελικό συγκρότημα καμία σχέση με τους Αμερικάνους Byrds) και το "City Kids" των Pink Fairies (το πρώην συγκρότημα του Willis). Η εταιρεία είχε προγραμματίσει την κυκλοφορία του “White Line Fever” σε μικρό δίσκο αλλά η κυκλοφορία του όπως και του άλμπουμ ματαιώθηκε αφού κρίθηκαν αντιεμπορικά και χωρίς τραγούδι (δίσκο) στην αγορά, δεν έγινε και η περιοδεία. Η ακύρωση της κυκλοφορίας του On Parole τους φέρνει στην Chiswick Records, όπου τον Αύγουστο του 1977 κυκλοφορούν το άλμπουμ Motörhead(Νο 43 Μ.Βρετανία) που θεωρείται σαν το πρώτο τους αφού το On Parole δεν είχε κυκλοφορήσει. Το Motörhead ήταν το πρώτο άλμπουμ με τη θρυλική τριάδα Lemmy Kilmister, "Fast" Eddie Clarke και Philthy Animal Taylor και το μοναδικό που κυκλοφόρησαν στην Chiswick, αφού την επόμενη χρονιά μετακόμισαν στην Bronze Records του Gerry Bron που αμέσως τους κυκλοφόρησε σε μικρό δίσκο τη διασκευή του “Louie Louie”.
Μετά από χρόνια o Bron είπε :”To Louie Louise είναι ένας από τους χειρότερους δίσκους που έχω ακούσει»!!!! Παρ΄όλα αυτά, τούς είπε αν το κομμάτι μπει στοΤοπ75 του chart των μικρών δίσκων, θα τους έβαζε να παίξουν στην τηλεοπτική εκπομπή Top of the Pops. Και επειδή το “Louie Louie” σταμάτησε στο Νο68, ο Bron τήρησε το λόγο του και τους έκλεισε εμφάνιση στην εκπομπή όπου ο Clarke μόλις και πρόλαβε τη βιντεοσκόπιση γιατί δούλευε μπογιατζής και ήταν στη δουλειά. Όμως πριν την ηχογράφηση και κυκλοφορία του άλμπουμ, το συγκρότημα ήταν έτοιμο να διαλυθεί κι αποφάσισαν να κάνουν μια αποχαιρετιστήρια συναυλία στο Marquee Club. Στην ιστορία εμφανίζεται ο Ted Carroll, ιδρυτής της Chiswick Records που ήξερε τον Lemmy από την εποχή που είχε ένα κατάστημα δίσκων κι αυτός ερχόταν κι αγόραζε μικρούς δίσκους. Η αποχαιρετιστήρια συναυλία κλείστηκε για την 1η Απριλίου 1977 και μάλιστα είχαν σκεφτεί να την ηχογραφήσουν αλλά το ποσό που ζήτησε το club (500 quid) ήταν απαγορευτικό γι αυτούς. Ο Carroll εξακολούθησε να τους πιστεύει και τους πρόσφερε χρόνο ηχογράφησης στο Escape Studios του Kent, με το συγκρότημα να κάνει την συναυλία στο Marquee και να πηγαίνει το ίδιο βράδυ στο Kent για να ηχογραφήσει με παραγωγό τον John "Speedy" Keen. Παίζοντας τα ίδια τραγούδια για πολλούς μήνες, οι ηχογραφήσεις έγιναν αμέσως και την Κυριακή το βράδυ ήταν έτοιμα με τα περισσότερα τραγούδια του On Parole να επαναηχογραφούνται και να προσθέτουν τα "White Line Fever", "Keep Us on the Road" και «Train Kept A-Rollin". Μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο ηχογράφησαν ένα άλμπουμ ενώ 4 άλλα τραγούδια τα άφησαν εκτός. Παρουσιάστηκαν στο EP Beer Drinkers and Hell Raisers(1980) ενώ στην αυτοβιογραφία του ο Lemmy αναφέρει: « Η ιδέα του Ted Carroll, έσωσε το συγκρότημα». Μην φανταστείτε ότι τόσο ο δίσκος όσο και το συγκρότημα, εκτιμήθηκαν στην εποχή τους. Ένα χρόνο μετά την εμφάνιση του punk, οι Άγγλοι μουσικοκριτικοί όλα τα θεωρούσαν punk, κάπως έτσι καταχώρησαν αρχικά και τους Motrorhead αλλά οι επόμενες κυκλοφορίες ξεκαθάρισαν την κατάσταση. Αντιγράφω από την εκτύπωση του ελληνικού δίσκου όπου στο οπισθόφυλλο η Polygram, που είχε τη διανομή στη χώρα μας, είχε τυπώσει την κριτική του περιοδικού Ποπ-Ροκ χωρίς όμως να αναγράφει το όνομα του συντάκτη και το τεύχος που κυκλοφόρησε! Ακολουθείται η γραφή και η φρασεολογία του αυθεντικού κειμένου.
“Δεν υπήρχε λοιπόν τίποτε το ουσιαστικό στην Αγγλία όταν το 77 έπεσε μια μαύρη μπόμπα με το όνομα Μότορχεντ. Το Μότορχεντ είναι το χάρντ που ξανά βρίσκει την αρχική του καθαρότητα. Ένα χάρντ απαλλαγμένο από όλες τις σοφιστικέ τάσεις του, εξαγνισμένο από τις υπερβολικές εντυπωσιακές συνταγές του. ΈΡνα σκληρό ροκ που ξανά βρίσκει την πρώτη του αποτελεσματικότητα κι αυτό χάρις σε μίαν αφέλεια που θα νομίζαμε αδύνατη για ένα γκρουπ το 77. Η ψυχή του Μότορχεντ είναι ίδια με αυτή του «Σπείς Ρίτουαλ»των Χωκγουιντ, είναι αυτός ο δολοφόνος μπασίστας Λέμυ κι έτσι εξηγούνται όλα, η πρωτόγνωρη δύναμη, το κτηνώδες πνεύμα. Αλλά οι Μοτορχεντ δεν ενοχλήθηκαν από τις κοσμικές αναφορές, παίζουν χαρντ ροκ χωρίς ντεκόρ και στολιδάκια, ένα ροκ χωρίς κόμπλεξ που δεν συναγωνίζεται τίποτε, τσουλάει μόνο του μέσα στο κολασμένο τραίνο του και ζει σύμφωνα με την άγρια κι ανυπότακτη φύση του. Οι Μότορχεντ ξανά βρήκαν τις βάσεις και στηρίχτηκαν εκεί που με μια λύσσα που στα σοβαρά αιχμαλωτίζει. Με το πρώτο Μότορχεντ η Αγγλία ξανά γίνεται η καμένη γη του Κυρίου της. Είναι ένα σημάδι του καιρού μας. Ραντεβού σε δέκα χρόνια, θα το μάθουμε».
Εκείνο που αποκομίσαμε εμείς ακούγοντας το πρώτο στην ουσία άλμπουμ τους(Νο 43 Μ.Βρετανία) ήταν ένα ακατέργαστο rock με punk επιθετικότητα, που δεν άφηναν να φανεί ξεκάθαρα το ύφος τους. Εξ άλλου, ήταν μια εποχή που ότι κυκλοφορούσε, το χαρακτήριζαν… punk! Σήμερα εκ τους ασφαλούς, μπορώ να πω ότι το Motorhead ήταν ένα γνήσιο δείγμα της μουσικής που θα ερχόταν σε μερικά χρόνια. Του heavy metal!
Δεξιά η καινούργια επανεκδοση του On Parole
Η απρόσμενη, έστω και μικρή επιτυχία του Louie Louie” αλλά και του άλμπουμ, τους έφερε και πάλι στο studio αυτή τη φορά με παραγωγό τον Jimmy Miller όπου ηχογραφούν το άλμπουμ Overkill (1979, No 24 M. Βρετανία) με πρώτο single το ομώνυμο κομμάτι (Νο39). Ακολούθησε η αναγκαία περιοδεία Overkill UK tour και ένα ακόμα single στην αγορά, το "No Class" με το ακυκλοφόρητο "Like a Nightmare" στην Β πλευρά. Για εμένα αλλά και για πολλούς από τους πρώτους fans τους, το Overkill είναι ένα από τα 3 καλύτερα άλμπουμ τους και νομίζω θα συμφωνήσετε αν το ακούσετε προσεκτικά. Πραγματικό ορόσημο, σηματοδότησε ένα άλμα προς τα εμπρός, δείχνοντας τέλεια τον ήχο τους: ένα heavy metal σ.σ. δεν υπήρχε τότε ο όρος) με στοιχεία punk, ατημέλητο, ακατέργαστο αλλά και δυναμικό. Θα ακολουθήσουν αρκετοί καλοί δίσκοι τους αλλά σαν το Overkill κανένας.
Η πετυχημένη κυκλοφορία του, τούς προσφέρει μια θέση στην πρώτη ημέρα του Reading Festival μαζί με τους Cure, Thin Lizzy, Steve Hackett, Whitesnake, Peter Gabriel, Cheap Trick, Gillan κ.α.
Η σκυλονεκροκεφαλή που κόσμησε το εξώφυλλο του πρώτου άλμπουμ των Motorhead, αλλά και σχεδόν όλων των υπολοίπων (με ελάχιστες εξαιρέσεις) και μαζί με το σήμα των Ramones αποτελεί το Νο1 t-shirt που κυκλοφορεί στην αγορά.
 |
| Προσέξτε, λείπει το δεύτερο από δεξιά δόντι |
Διαβάστε λοιπόν την ιστορία του Snaggletooth, σύμφωνα με τον Fast Eddie Clarke όπως την περιέγραψε στο τεύχος Νο2 του αγγλικού περιοδικού Rock Candy. Το 1977 ο Lemmy πήρε μαζί του τον Fast Eddie Clarke και πήγαν στον μακετίστα Joe Petagno για να συζητήσουν πώς θα ήταν το εξώφυλλο του πρώτου άλμπουμ τους. Ο καλλιτέχνης είχε ξεκινήσει να δουλεύει το εξώφυλλο και τους έδειξε τη σκυλοκεφαλή που φυσικά άρεσε σε όλους. Εκείνες τις ημέρες ο Lemmy είχε χάσει ένα δόντι και ζήτησε από τον Petagno, η σκυλοκεφαλή να έχει κι αυτή ένα δόντι χαλασμένο! Πράγματι, στο εξώφυλλο του πρώτου άλμπουμ τους φαίνεται καθαρά ότι ένα δόντι λείπει, αλλά αυτό δεν συνεχίστηκε σε όλα τα εξώφυλλα. Τα περισσότερα εξώφυλλα έχουν τη σκυλοκεφαλή σε διαφορές παραλλαγές με κανονικά όλα τα δόντια! Όταν είδαν το τελικό αποτέλεσμα, τόσο του εξωφύλλου με τη σκυλοκεφαλή, όσο και του λογότυπου ενθουσιάστηκαν. Τους άρεσε και η γραφή του ονόματος του συγκροτήματος με γοτθικά γράμματα και μάλιστα ο Lemmy προσέθεσε τα umlaut (στα γερμανικά οι δύο τόνοι) επηρεασμένος από τα αντίστοιχα umlaut των Blue Oyster Cult. Πάντως στην περίπτωση της λέξης Motorhead, τα umlaut δεν διαβάζονται ούτε από τους Γερμανούς! Πάντως θα πρέπει να σημειώσουμε ότι ο άνθρωπος που γύρισε τη φωτογραφία στο αρνητικό και έγινε το σήμα του συγκροτήματος ήταν ο Phil Smee!
Το καλοκαίρι μπαίνουν στο studio και με παραγωγό και πάλι τον Jimmy Miller ηχογραφούν το τρίτο άλμπουμ Bomber (No12 M.Βρετανία) που έχει πολλά κοινά με τον προκάτοχό του. Και πάλι η Three Amigos (Lemmy, "Fast" Eddie Clarke και "Philthy Animal" Taylor), πάλι Jimmy Miller στην κονσόλα , αλλά και 3 σπουδαία τραγούδια, "Dead Men Tell No Tales", "Stone Dead Forever" και "Bomber". Αν βάζαμε σε μια ζυγαριά το Bomber και το Overkill, ίσως να έγερνε προς την πλευρά του δεύτερου, πάντα το θεωρούσα πιο βαρύ, πιο ολοκληρωμένο. Γεγονός ήταν ότι το συγκρότημα ήταν πολύ hot εκείνη την εποχή και η επόμενη κυκλοφορία τους, το θρυλικό Ace of Spades(1980, Νο4 Μ.Βρετανία), επιβεβαίωσε το παραπάνω.
Με δύο πολύ δυνατά άλμπουμ, πραγματικά οι Motorhead ήταν φλεγόμενοι και οι Saxon τους καλούν να ανοίξουν την περιοδεία τους. Το δικό τους stage show είχε πάνω ένα γερμανικό βομβαρδιστικό τύπου Heinkel 111, όπου στην πλευρά του εικονίζεται το σήμα του συγκροτήματος, η σκυλοκεφαλή Snaggletooth.
ΤΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟ
Το εξώφυλλο που απεικονίζει ένα γερμανικό βομβαρδιστικό τύπου Heinkel 111, επιμελήθηκε ο Joe Petagno και την καλλιτεχνική απεικόνιση του εξωφύλλου ανέλαβε ο Adrian Chesterman, εξηγώντας ότι ο Lemmy ήταν αυτός που επέμενε το αεροπλάνο να είναι γερμανικό γιατί πίστευε ότι "οι κακοί το κάνουν καλύτερα". Η φωτογραφία του Heinkel έγινε πρώτα με ασπρόμαυρο αερογράφο και μετά περάστηκαν τα χρώματα.
"Θυμάμαι ότι μου είχαν τηλεφωνήσει Παρασκευή και την επομένη ημέρα συναντηθήκαμε. Ήθελαν να το ετοιμάσω μέσα σε μια εβδομάδα και φαινόντουσαν αποφασισμένοι γι' αυτό, γιατί δεν είχαν πολλές ημέρες για την κυκλοφορία του. Προσπάθησα να το κάνω να φαίνεται όσο το πιο ρεαλιστικό και ...εκφοβιστικό, γι αυτό και μια από τις βόμβες του έχει φύγει και φαίνεται ότι πηγαίνει επάνω σ' αυτόν που κρατάει το εξώφυλλο". Μέσα στο πιλοτήριο έβαλε τους Lemmy και Clarke και στη θέση του πυροβολητή τον Phil "Philthy Animal" Taylor. "Στους Lemmy και Clarke τροποποίησα λίγο τις φωτογραφίες τους για να δείχνουν σε ένταση, στον Taylor δεν χρειάστηκε να κάνω κάτι τέτοιο γιατί μονίμως είχε τέτοια έκφραση!" λέει ο Chesterman. Το εξώφυλλο έκανε αίσθηση και το συγκρότημα έφτιαξε μια ρέπλικα του μήκους 40 ποδιών και τη χρησιμοποίησε στην περιοδεία του. “Είναι το γνωστότερο εξώφυλλο που έχω φτιάξει" δήλωσε ο Chesterman, “η μητέρα μου έχει το πρωτότυπο σε πίνακα στο σαλόνι και είναι πολύ περήφανη. Είναι θρησκόληπτη και πολλές φορές έρχεται ο εφημέριος κι άλλοι από την εκκλησία και πίνουν τσάι κάτω από το βομβαρδιστικό των Motorhead"!
Η εμπορική επιτυχία των Overkill και Bomber έφερε το ξεχασμένο On Parole στα καταστήματα αλλά και έστω χαμηλά, στο Νο65 του UK Albums Chart. Το Μάιο του 1980 η Bronze κυκλοφόρησε το live EP The Golden Years (No8 UK) με 4 τραγούδια ("Leaving Here", "Stone Dead Forever", Dead Men Tell No Tales" και "Too Late, Too Late") και τα 4 ηχογραφημένα κατά τη διάρκεια της ευρωπαϊκής περιοδείας του 1980.
Ο χρόνος κυλάει και το Νοέμβριο του 1980 κυκλοφορούν ένα από τα σημαντικότερα άλμπουμ της heavy δισκογραφίας, το Ace of Spades (No4 UK)με παραγωγό τον Vic Maile με το ομώνυμο τραγούδι να γίνεται συνώνυμο του metal και να σταματά στο No.15 του chart των μικρών δίσκων στην Μ.Βρετανία. Για την Αμερική, ούτε λόγος!
Στη χώρα τους όμως τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά αφού η χρονική συγκυρία (1980 NWOBHM) συνασπίζει το Metal και punk κοινό που πλημμυρίζει τις συναυλίες τους.
"Μου αρέσουν οι Iron Maiden και οι Saxon, αλλά εμείς είμαστε άλλοι κατηγορία. Δεν heavy metal, γιατί είμαστε ένα rock 'n' roll συγκρότημα, κανείς δεν μας βάζει ταυτότητα" είχε πει ο Lemmy και είχε δίκιο! Όμως από το άλμπουμ δεν έχει μείνει μόνο τι ιστορικό ομώνυμο τραγούδι των 2 λεπτών και 49 δευτερολέπτων αλλά ένας ακατάσχετος χείμαρρος με τραγούδια σαν τα "Love me like a Reptile”, “(We are) the Road Crew” και το “The Chase is better than the catch” που είναι και το αγαπημένο μου. Πάντως, θεωρώ ότι τα Overkill και Bomber να είναι ένα κλικ καλύτερα από το Ace of Spades. Η παραγωγή του Maille (είχε το παρατσούκλι "Turtle" από το συγκρότημα (για την ομοιότητά του με…χελώνα!) δεν υπολειπόταν καθόλου σε σχέση με αυτή του Jimmy Miller, γιατί κατάφερε να δώσει μια λαμπρότητα στον ήχο τους χωρίς να θυσιάσει την ακατέργαστη δύναμή τους. Και το σημαντικότερο, τα πήγε πολύ καλά με τους Three Amigos που μεταξύ τους τσακωνόντουσαν με το παραμικρό.
Στην αυτοβιογραφία του White Line Fever, ο Lemmy λέει για τους στίχους του “Ace of Spades”: «Χρησιμοποιούσα μεταφορές για τον τζόγο, κυρίως κάρτες και ζάρια γιατί δεν μπορούσα να περιγράψω τα περιστρεφόμενα φρουτάκια και τους κουλοχέρηδες, με τους οποίους ασχολούμαι περισσότερο. Το τραγούδι μιλάει για το πόκερ".
ΤΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟ
Το καλοκαίρι του 1981 κυκλοφόρησαν το πρώτο live άλμπουμ τους με τίτλο No Sleep 'til Hammersmith (Νο1 Μ.Βρετανία) με 11 τραγούδια ηχογραφημένα κατά τη διάρκεια της Βρετανικής περιοδεία του 1981 με την κλασική σύνθεση των Lemmy (Ian Kilmister),“Fast” Eddie Clarke και Phil “Animal” Taylor.
Εδώ, αιχμαλώτισαν όλη την εξωφρενική ατμόσφαιρα της συναυλίας, όλο το πάθος και το κέφι, όλο το νεύρο, φτιάχνοντας ένα album που σου λιώνει κυριολεκτικά τον εγκέφαλο.
“Bomber”, “Ace Of Spades”, “Overkill”, “Motörhead”, “Iron Horse” είναι μερικές από τις κομματάρες του, όλα ένα κι ένα για ασκήσεις headbanging. Η κυκλοφορία του ήταν μια μονόπλευρη απόφαση του Gerry Bronze που όταν μετέφερε την ιδέα στον Lemmy, τον πήρε τηλέφωνο και του είπε: «στο αρέσει το φαγητό που σερβίρουν στα νοσοκομεία» και ο Bron το απάντησε «αυτόν το δίσκο θα τον πάω Νο1» .Και τον πήγε! Έκτοτε ο Lemmy δεν του ξανά είπε τίποτε Το ο βρετανικό chart (το μοναδικό Νο1 άλμπουμ του συγκροτήματος) και είναι ένα από τα καλύτερα live΄ άλμπουμ όλων των εποχών. Πάντως οι σχέσεις μεταξύ των δύο πλευρών ήταν κάκιστες, με τον Lemmy να παροτρύνει τους fans να μην αγοράζουν τα άλμπουμ τους γιατί δεν έπαιρναν δικαιώματα.
IRON FIST: ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΑΛΜΠΟΥΜ ΤΩΝ THREE AMIGOS
To Iron Fist( 1982, No6 Μ.Βρετανία) ήταν το τελευταίο άλμπουμ της τριάδας Lemmy Kilmister, "Fast" Eddie Clarke και Phil "Philthy Animal" Taylor. Ηχογραφήθηκε για την Bronze Records με παραγωγούς τους Will Reid Dick και Eddie Clarke αν και η αρχική επιλογή ήταν ο Vic Maile αλλά οι διαφωνίες του με τον Clarke ήταν αυτές που τον έδιωξαν αν και είχε προβλήματα κι ο Taylor με τον ήχο της ντραμς του με το ομώνυμο κομμάτι να γίνεται αμέσως επιτυχία. O τίτλος προέκυψε από τον Lemmy που θυμήθηκε την εποχή που το συγκρότημα εμφανιζόταν με το όνομα Iron Fist and the Hordes from Hell για νομικούς λόγους και μάλιστα είχαν ηχογραφήσει ένα live άλμπουμ, το What's Words Worth με αυτό το όνομα! Το Iron Fist ήταν το τελευταίο studio άλμπουμ των Three amigos που έγραψαν ιστορία για τους Motorhead.
 |
| Τα 4 live της Three Amigos περιόδου |
OI FAST EDDIE CLARKE KAI PHILIP “ANIMAL” TAYLOR
Η περιοδεία που ακολούθησε την κυκλοφορία του στην Αμερική, σηματοδότησε την οριστική αποχώρηση του "Fast" Eddie, που αρχικά ο Lemmy δεν είχε δώσει σημασία, αφού στο παρελθόν πολύ συχνά, έφευγε για να επιστρέψει μετά από λίγο. Μετά τη δεύτερη ημερομηνία στο Palladium της Νέας Υόρκης (14 Μαϊου) ο Clarke αποχώρησε οριστικά με τον Brian Robertson των Thin Lizzy να τον αντικαθιστά. Ο ίδιος ο Clarke είχε δηλώσει ότι η απόφαση του Lemmy να ηχογραφήσει με την τραγουδίστρια των Plasmatics, Wendy O’ Williams, τη διασκευή της Tammy Wynette, "Stand By Your Man" ήταν η αιτία αποχώρησής του.
Σχημάτισε με τον μπασίστα των UFO, Pete Way τους Fastway αλλά προχώρησε μόνος του αφού ο Way παρέμεινε στους UFO. Με τους Fastway ηχογράφησε 7 studio άλμπουμ. Πέθανε στις 10 Ιανουαρίου 2018 μετά από επιπλοκές πνευμονίας.
O ντράμερ Philip Taylor έφυγε το 1984 κι έκανε κάποιες εμφανίσεις με τους Waysted κι αργότερα με τον Brian Robertson (όταν έφυγε από τους Motorhead) έπαιξαν στους Operator. Αντικαταστάθηκε από τον Pete Gill. Το 1986 ήταν στους μουσικούς που συνόδευσαν τον Frankie Miller στην περιοδεία του αλλά την επόμενη χρονιά, επέστρεψε στους Motörhead in 1987, λέγοντας «έκανε διακοπές για 3 χρόνια». Συνέχισε να παίζει μαζί τους έως το 1992 για να απολυθεί μετά την ηχογράφηση του "I Ain't No Nice Guy". Από το 2005 έως και το 2008 έπαιζε με τους The Web of Spider για να ακολουθήσουν οι Capricorn κι ένα σχήμα που είχε ο πρώην κιθαρίστας των W.A.S.P., Chris Holmes. To2009 έπαιξε στο thrash metal συγκρότημα των Overkill.Στις 6 Νοεμβρίου 2014 ανέβηκε στη σκηνή του National Indoor Arena στο Birmingham, και έπαιξε με τους Motörhead το"Ace of Spades". Πέθανε στις 12 Νοεμβρίου 2015 σε ηλικία 61 ετών από επιπλοκές στο συκώτι.
Στο περιθώριο της συνεργασίας του, οι δύο μουσικοί (Taylor και Clarke) αν και ήταν φίλοι, είχαν πλακωθεί αμέτρητες φορές, με μια από αυτές, ΠΡΙΝ εμφανιστούν σε συναυλία τους στο Brighton, έπαιξαν μπουνιές στο van με το μάτι του Taylor να είναι μαύρο και το χέρι του Clarke χτυπημένο άσχημα. Και οι δύο ανέβηκαν στη σκηνή κι έπαιξαν σαν να μην συμβαίνει τίποτε, με τον Lemmy να συμπληρώνει ότι ο Clarke ήταν πολύ πιο βίαιος από τον Taylor!
O LEMMY
Πέθανε στις 28 Δεκεμβρίου 2015, τέσσερις ημέρες μετά τα 70α γενέθλιά του, στο διαμέρισμά του στο Λος Άντζελες από καρκίνο του προστάτη, καρδιακή αρρυθμία και συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια. Σύμφωνα με το συγκρότημα, ο καρκίνος του είχε διαγνωστεί μόνο δύο ημέρες πριν από το θάνατό του.
ΟΙ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ
Συγκρότημα ανοιχτό στις συνεργασίες, οι Motorhead, κυκλοφόρησαν το 1981 όταν το New Wave of British Heavy Metal κίνημα βρισκόταν στην μεγάλη του άνοδο, ένα EP με 3 τραγούδια έκανε την εμφάνισή του στο βρετανικό chart. Τίτλος του St. Valentine's Day Massacre (Νο 5 Μ.Βρετανία) και το …υπέγραφαν οι Headgirl που δεν ήταν άλλοι από μέλη των Motorhead και Girlschool! To Ep εκτός από το τραγούδι "Please Don't Touch", διασκευή της παλιάς επιτυχίας από το 1959, του Johnny Kidd & the Pirates, περιείχε άλλα 2 τραγούδια, το "Bomber" των Motorhead όπου το ερμήνευσαν οι Girlschool και το "Emergency"των Girlschool που το ερμήνευαν οι Motorhead! Σε συνέντευξή τους στο TotalRock Radio, τα μέλη των Girlschool είπαν σχετικά: “Είχαμε ηχογραφήσει το πρώτο single μας με τίτλο 'Take It All The Way' και εκείνη την εποχή ο Lemmy έψαχνε ένα συγκρότημα για να ανοίξει την πρώτη μεγάλη περιοδεία των Motorhead, σαν πρώτο όνομα. Ήταν η 'Overkill' tour" λέει ο κιθαρίστρια των Gilschool, Kim McAuliffe. "Είχε ακούσει για εμάς και είχε ακούσει και το τραγούδι μας κι έτσι ήλθε και μας είδε να παίζουμε σε μια πρόβα μας. Τότε δεν ήξερα πολλά πράγματα για τους Motorhead. Είχα ακούσει το τραγούδι τους 'Motörhead', αλλά έως εκεί». Λίγες εβδομάδες μετά από τη συνάντησή στην πρόβα μας, ο Lemmy ζήτησε να μας γνωρίσει και μάς πρότεινε να ανοίξουμε την περιοδεία τους».
Η ιδέα για την ηχογράφηση του "Please Don't Touch" ήταν του παραγωγού Vic Maile. Το εξώφυλλο του EP εμφανίζει τα μέλη των Motorhead σαν γκάνγκστερ και τα μέλη των Girlschool σαν πόρνες. Tα ντραμς στα τραγούδια των Motorhead δεν παίζονται από τον Phil "Philthy Animal" Taylor που εκείνη την ημέρα δεν μπορούσε να βρίσκεται στο studio αλλά από την ντράμερ των Girlschool, Denise Dufort που έπαιξε και στα τρία τραγούδια!
Σχετικά με την άποψη που θέλει τον Lemmy σεξιστή, γράφει στην αυτοβιογραφία του White Line Fever:"Συνάντησα ένα καλό γυναικείο συγκρότημα και σκέφτηκα να τις δώσω μια βοήθεια. Ποτέ δεν ζήτησα να ανταπόδοση για τη βοήθεια που προσέφερα». O Lemmy είχε σχέση με την κιθαρίστρια του συγκροτήματος Kelly Johnson που έφυγε από τη ζωή το 2007 νικημένη από τον καρκίνο στην σπονδυλική στήή.΄΄Όπως λέει “ήταν θαυμάσια κοπέλα και καλή κιθαρίστρια, σε μια καλή της βραδιά μπορούσε να παίξει σαν τον Jeff Beck".
Τον επόμενο χρόνο, το1982 διασκεύασαν το Stand by Your Man EP όπου ο Lemmy κάνει ντουέτο με την Wendy O Williams των Plasmatics στο τραγούδι «Stand by Your Man», διασκευή επιτυχίας της country star Tammy Wynette. H επιλογή του τραγουδιού αλλά και η απόφαση του Lemmy να το τραγουδήσει με την Wendy O Williams, βρήκε τον Eddie Clarke εντελώς αντίθετο και αποχώρησε. Το Ep περιλαμβάνει τα "Stand by Your Man", "Masterplan" και “No Class” με φωνητικά της Wendy, ενώ παίζουν οι Lemmy, Phil "Philthy Animal" Taylor, Wendy O. Williams, Richie Stotts και Wes Beech, οι 2 τελευταίοι μέλη των Plasmatics.
TA LIVE
To τους «No sleep til Hammersmith” ήταν το πρώτο Live άλμπουμ τους κι όπως αποδείχτηκε, πολύ σημαντικό. Το 1983 κυκλοφόρησε μια παλαιότερη ηχογράφησή τους του 1978 από την Big Beat Records με τίτλο What's Words Worth?. Η ηχογράφησή του είχε γίνει κατά τη διάρκεια μιας φιλανθρωπικής συναυλίας στο Roundhouse του Λονδίνου το Φεβρουάριο του 1978 όπου για λόγους συμβολαίου εμφανίστηκαν με το όνομα Iron Fist and the Hordes from Hell. Η ηχογράφηση έγινε από το Rolling Stones Mobile recording studio και δεν είχε προβλεφθεί να ηχογραφήσει τους Motörhead, πράγμα που έγινε μετά από συνεννόηση του τότε manager τους Tony Secunda. Άλλαξαν manager κι ευτυχώς ο Secunda παρέδωσε την ταινία στην Chiswick Rec. Και στον ιδιοκτήτη της Ted Carroll. Από τότε το άλμπουμ έχει επανακυκλοφορήσει πολλές φορές με άλλους τίτλους κι άλλα εξώφυλλα.
Το Μαίο του 1980 κυκλοφόρησε το live EP The Golden Years(No 8 UK0 με 4 τραγούδια ("Leaving Here", "Stone Dead Forever", "Dead Men Tell No Tales" και "Too Late, Too Late")
Όμως η δισκογραφία των Motorhead περιλαμβάνει ακόμα ένα άλμπουμ ή καλύτερα ένα EP που κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 1980 και πήγε στο Νο 43 του αγγλικού chart. Πρόκειται για το "Beer Drinkers and Hell Raisers" που είχε κυκλοφορήσει η Big Beat Rec με την ηχογράφηση των τραγουδιών του να έχει γίνει τρία χρόνια νωρίτερα, όταν το συγκρότημα βρισκόταν στο στούντιο για την ηχογράφηση του πρώτου άλμπουμ του. Τα τραγούδια δεν είχαν συμπεριληφθεί στο πρώτο άλμπουμ και ήταν η διασκευή στο ομώνυμο κομμάτι των ZZ Top (απ’ όπου πήρε η συλλογή το όνομα της), η επίσης διασκευή στο "I'm Your Witchdoctor" του John Mayall, η πρώτη ηχογράφηση του "On Parole" και το instrumental "Instro". Στο EP ήταν να συμπεριληφθεί και το "City Kids" που τελικά κυκλοφόρησε σαν b side του single "Motörhead"(1977). Σήμερα αυτό το EP είναι σπάνιο και δυσεύρετο. Τα μέλη του συγκροτήματος ήταν αρνητικά στην κυκλοφορία των συγκεκριμένων κομματιών γιατί δεν είχαν μείνει ευχαριστημένοι από τις ηχογραφήσεις, αλλά η Big Beat Rec που είχε στη διάθεσή της τα ηχογραφήματα, ήθελε να εκμεταλλευτεί την επιτυχία που γνώριζε εκείνη την εποχή το συγκρότημα με την κυκλοφορία του Ace of Spades. Η σύνθεση των Motorhead ήταν η κλασική Lemmy μπάσο, τραγούδι, Eddie Fast Clarke κιθάρα και Phil «Philthy Animal” Taylor ντραμς.
ΣΥΛΛΟΓΕΣ
Η πρώτη περίοδος (1976-1982) των Motorhead μπορεί να καλυφθεί άνετα από τη συλλογή No Remorse(1984, Νο14 Μ.Βρετανία) που εκτός των «κραχτών» κομματιών τους ("Ace of Spades",Bomber", “Iron Fist”, “Overkill”, "Stone Dead Forever", "No Class", "Louie Louie", «We are the Road Crew” και “Leaving Here”, υπάρχουν 4 καινούργια με πρώτο και καλύτερο το "Killed by Death" και τα "Snaggletooth", "Steal Your Face"και "Locomotive",αλλά και το "Please Don't Touch" με τις Girlschool. Διπλός δίσκος, συνολικά 24 τραγούδια ενώ σρις 4 καινούργιες ηχογραφήσεις παίζουν οι Lemmy, Phil Campbell, Würzel και Pete Gill.
TRIVIA
O Dave Edmunds που το όνομά του διαβάσατε πιο πάνω σαν αρχικό παραγωγό του On Parole, γεννήθηκε στο Κάρντιφ της Ουαλίας, έγινε γνωστός παίζοντας αρχικά με τους Love Sculpture και μετά με τους Rockpile. Ακολούθησε προσωπική καριέρα ηχογραφώντας αρκετούς δίσκους αλλά πιο γνωστός έγινε σαν παραγωγός. Ο Jimmy Miller έχει κάνει παραγωγή στα άλμπουμ των Rolling Stones, Beggars Banquet, Let It Bleed, Sticky Fingers, Exile on Main St., Goats Head Soup.
Το άλμπουμ Ace of Spades ξεπέρασε τι; 100.000 αντίτυπα στη Μ.Βρετανία, κερδίζοντας χρυσό δίσκο και η Bronze Rec. τύπωσε μια αναμνηστική ποσότητα δίσκων σε χρυσό βινύλιο.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
2/10/22
Δημοσίευση σχολίου