JOE SATRIANI – SURFING WITH THE ALIEN: ΔΕΞΙΟΤΕΧΝΙΑ ΚΑΙ ΜΕΛΩΔΙΚΟΤΗΤΑ

 

Όταν κυκλοφόρησε το 1987 το Surfing with the Alien, δεν ξέραμε από shredders, και δεν υποψιαζόμαστε το επερχόμενο κύμα κιθαριστών που θα σάρωσε τις κυκλοφορίες. Ο Joe Satriani είχε ήδη κυκλοφορήσει ένα πρώτο άλμπουμ, το Not on this Earth(1985) το οποίο είχε περάσει απαρατήρητο αλλά η κυκλοφορία του Surfing with the Alien άλλαξε την κατάσταση αφού τον καθιέρωσε σαν έναν από τους καλύτερους κιθαρίστες. Ηχογραφημένο με budget $13.000(!) και με drum machines για να γλυτώσει τα έξοδα (ο Jeff Campitelli παίζει συμπληρωματικά hi-hats, κύμβαλα και τομ) και με τον ίδιο τον Satrianι να παίζει μπάσο, το Surfing with the Alien ήλθε από το πουθενά (κυριολεκτικά!) για να τον καθιερώσει. Εκείνο που κατάφερε ο άγνωστος μέχρι χθες Αμερικάνος κιθαρίστας ήταν να συνδυάσει α-ψ-ο-γ-α  τη δεξιοτεχνία με τη μελωδία κι ειδικά την τελευταία λέξη που ελάχιστοι κιθαρίστες κατάφεραν να της δώσουν το ειδικό βάρος που χρειάζεται. Ίσως το σημαντικότερο είναι ότι στα περισσότερα κομμάτια, ο ρυθμός που σε κάνει να χτυπάς πάντα το πόδι σου στο άκουσμα που είναι η αλάνθαστη συνταγή για την επιτυχία. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά έχει αναπτύξει νέες τεχνικές που στάθηκαν οδηγοί για τους μεταγενέστερους.

Στα 10 instrumental κομμάτια του άλμπουμ, παντρεύεται η επιδεξιότητα με την αίσθηση της μελωδίας κι αναδεικνύεται ένας βιρτουόζος κιθαρίστας χωρίς μα πέφτει στην παγίδα των shredders. Ας μην μπω στη διεξοδική παρουσίαση κάθε σύνθεσης, γιατί σίγουρα τα έχετε ακούσει κι έχετε τη δική σας (καλή) γνώμη. Απλά να αναφέρω τα  "Ice 9", “Crushing Day”, την μπαλάντα "Always with Me, Always with You", " Satch Boogie» που ακούγεται πολύ σαν ΖΖ Top αλλά και στο ανατολίτικο "Lords of Karma». Το Surfing with the Alien(Νο 29 Αμερική) εξακολουθεί τόσα χρόνια μετά να αποτυπώνει την εποχή του και να είναι εντυπωσιακό από κάθε άποψη. Τελευταία άφησα τη μόνιμη αναπάντητη απορία μου, που φαντάζομαι θα έχετε κι εσείς: Πως είναι δυνατόν ένα τόσο καλό κι  επιδραστικό άλμπουμ με πωλήσεις έως σήμερα, 60.000 στη Μ.Βρετανία και πέραν του 1.000.000 στην Αμερική να ηχογραφήθηκε με 13.500$ κι άλλοι να δαπανούν εκατομμύρια δολάρια και να μην μπορούν να αγγίξουν στο ελάχιστο την επιτυχία;
ΤΙ ΕΚΑΝΕ ΜΕΤΑ  
Στην ίδια οδό με το Surfing with an Alien ήταν και το Flying in a Blue Dream (1989) με τη διαφορά ότι σε ορισμένα τραγούδια υπήρχαν φωνητικά. Για την ιστορία, η μπαλάντα "I Believe" είναι το αγαπημένο μου τραγούδι από τη δισκογραφία του.

 
ΤΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟ ΕΧΕΙ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ   

Αριστερά το οπισθόφυλλο, δεξιά το καινούργιο εξώφυλλο

Το εξώφυλλο παρουσιάζει  τον χαρακτήρα της Marvel Comics, Silver Surfer ενώ στο οπισθόφυλλο το χέρι του Galactus. Η Relativity Records πήρε άδεια για να το χρησιμοποιήσει από τον σχεδιαστή John Byrne ο οποίος  όμως δεν πήρε τα νόμιμα δικαιώματα για τη χρήση του. Ο Satriani δεν γνώριζε την ύπαρξη του Silver Surfer και είχε ονομάσει το άλμπουμ και το ομώνυμο κομμάτι χωρίς να έχει υπόψη τον χαρακτήρα. Ο διευθυντής της Relativity Records ήταν λάτρης των κόμικς και αυτός πρότεινε να χρησιμοποιηθεί ο χαρακτήρας για το εξώφυλλο του άλμπουμ. Παρουσίασε το άλμπουμ στη Marvel κι έλαβε άδεια να χρησιμοποιήσει τον χαρακτήρα με περιορισμένη άδεια χρήσης. Αν και η άδεια ανανεώθηκε πολλές φορές, το 2018 ο Satriani και η Marvel δεν μπόρεσαν να συμβιβαστούν σε μια τιμή, και έτσι το εξώφυλλο αντικαταστάθηκε με αποτέλεσμα από το 2018, τα ψηφιακά καταστήματα όπως το iTunes και το Spotify, εμφανίζουν ένα εναλλακτικό έργο τέχνης που δεν περιλαμβάνει τον Silver Surfer.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ

14/10/22

Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΥΜΕΛΙΑΔΗΣ ΓΙΑ ΤΟ SURFIN’ WITH AN ALIEN

Το δεύτερο studio album του Joe Satriani όχι μόνο φαντάζει σαν ένα από τα κορυφαία του,
αλλά αποτελεί κι ένα από τα πιο σημαντικά κιθαριστικά instrumental albums, γενικότερα.
Καταρχήν, ο τρόπος που ηχεί είναι πολύ ιδιαίτερος και το έκανε να ξεχωρίζει, τόσο από τις
«κανονικές» ανεξάρτητες hard rock/metal παραγωγές την εποχής, όσο και από τα λίγα
instrumental albums (πλην jazz και fusion) που κυκλοφορούσαν μέχρι τότε, τα οποία στην
καλύτερη είχαν ήχο που είχε ανάγκη από πολλή δουλειά ακόμα πίσω από την κονσόλα…
Φυσικά, ο ίδιος ο Joe Satriani εδώ είναι απολαυστικός τόσο σαν κιθαρίστας όσο και σαν
συνθέτης κι ενορχηστρωτής- σε σημείο που με αυτό το album, έθεσε τον εαυτό του στο
ψηλότερο σκαλί του βάθρου (και κατέβηκε από αυτό μόνο όταν βγήκε το Passion And
Warfare του Steve Vai ο οποίος ήταν μαθητής του Satriani στα εφηβικά του χρόνια!). Το
γεγονός ότι γνώρισε μεγάλη (για instrumental album) εμπορική επιτυχία– έφτασε να γίνει
πλατινένιο στις Η.Π.Α.- ήταν ενδεικτικό για το πόσο επηρέασε ο Satriani το μουσικό trend
που συχνά πρωταγωνιστούσαν οι «κιθαρίστες του Mike Varney» (google-αρε τον, ο Varney
είναι μεγάλο κεφάλαιο στην δισκογραφία για την ηλεκτρική κιθάρα) και που μόλις είχε
ξεκινήσει, με υπερταλαντούχους κιθαρίστες να κυκλοφορούν instrumental albums που
απέκτησαν φανατικό κοινό ανάμεσα σε επίδοξους guitar heroes. Ο Satriani όμως,
ξεχωρίζοντας σαν τη μύγα μεσ’ στο γάλα, φρόντισε να κάνει μουσική για μουσικόφιλους,
κιθαρίστες και μη- και αυτή είναι και η ουσία αλλά και η καλλιτεχνική επιτυχία του Surfing
With The Alien!

Ο Δημήτρης Συμελιάδης είναι συνεργάτης του Metal Hammer

Share on Google Plus

About Αλέξανδρος Ριχάρδος