Έφτασα στον χώρο όπου θα διεξαγόταν η συναυλία αρκετά νωρίς αφενός για να προμηθευτώ το εισιτήριο μου, αφετέρου για να βρω μια καλή θέση για να παρακολουθήσω την συναυλία. Οφείλω να αναφέρω ότι δεν χρειάστηκε να περιμένω πάνω από τρία λεπτά καθώς λειτουργούσαν αρκετές πύλες ελέγχου για την είσοδό μας στο χώρο.
Η σκηνή ήταν τοποθετημένη στην μέση του Παναθηναϊκού Σταδίου και ο κόσμος σύντομα άρχισε να πυκνώνει τις κερκίδες. Λίγο πριν τις 20:30 στην σκηνή ανέβηκε η Amanda Tenfjord, καλλιτέχνης από την Νορβηγία με ελληνικές ρίζες. Για μισή περίπου ώρα έπαιξε ένα μείγμα Synth-pop & Indie pop. Αν και οι περισσότεροι δεν γνωρίζαμε την μουσική της ομολογώ ότι η εμφάνισή της ήταν άρτια αποσπώντας το χειροκρότημα όλων. Έκλεισε μάλιστα με το Die Together με το οποίο εκπροσώπησε την Ελλάδα στον διαγωνισμό της Eurovision.
Καθώς η ώρα περνούσε η προσμονή γινόταν μεγαλύτερη, ενώ ο κόσμος πύκνωνε τις κερκίδες, που είχαν αρχίσει να γεμίζουν, αλλά και την αρένα με τον κόσμο να φθάνει στο maximum τις 18.000. Στις 21:15, σύμφωνα με το πρόγραμμα ο Sivert Høyem και η παρέα του ανέβηκαν στην σκηνή χαρίζοντας μας περισσότερες από δύο ώρες μουσικής πανδαισίας. Η απόδοση του συγκροτήματος κυμάνθηκε στα αναμενόμενα υψηλά επίπεδα καθώς είναι όλοι τους εξαιρετικοί μουσικοί, ενώ η χροιά της φωνής του Høyem παραμένει μοναδική.
Δεν αρκέστηκαν μόνο σε αυτό. Το setlist περιείχε κομμάτια από το τελευταίο τους album Chimes at Midnight (2022) αλλά φυσικά και από το ένδοξο παρελθόν τους. Καθόλη την διάρκεια της εμφάνισης στο πίσω μέρος της σκηνής υπήρχε ένα τεράστιο video wall όπου προβάλλονταν διάφορα videos «οπτικοποιώντας» την μουσική του συγκροτήματος. Αντίστοιχα και στις δύο πλευρές της σκηνής είχαν τοποθετηθεί video walls για όσους παρακολουθούσαν από απόσταση. Ο ήχος από την αρχή ήταν άψογος (τουλάχιστον στο σημείο όπου βρισκόμουν).
Ο ενθουσιασμός του κόσμου ήταν δεδομένος κυρίως φυσικά με τα παλαιότερα κομμάτια του συγκροτήματος. Έγινε πραγματικά χαμός την ώρα που ακούστηκαν κομματάρες όπως τα Electric (ήταν το πρώτο κομμάτι που συνέθεσαν), Black Mambo, Majesty (συγκλονιστική εκτέλεση) και Strange Colour Blue με το οποίο μας αποχαιρέτησαν.
Λίγα μόλις λεπτά και υπό τις επευφημίες όλων θα ανέβουν και πάλι στην σκηνή παίζοντας οκτώ ακόμα κομμάτια!!! Πρώτο και καλύτερο το Vocal, το πλέον αγαπημένο κομμάτι των Ελλήνων φίλων τους. Εξαιρετική και η εκτέλεση του Honey Bee με τον Høyem να το ερμηνεύει συνοδεία χορωδίας, ενώ στο κλασικό Lift Me μοιράστηκε το μικρόφωνο με την Ane Brun. Μετά το Look Away Lucifer ο Høyem παρουσίασε το συγκρότημα με τους «παλιούς» Frode Jacobsen (μπάσο) και Jon Lauvland Pettersen (τύμπανα) και φυσικά τον ίδιο να αποσπούν τα περισσότερα χειροκροτήματα. Η πραγματικά μεγαλειώδης εμφάνιση έκλεισε με Valley of Deception με το συγκρότημα να μας αποχαιρετά εν μέσω απαποθέωσης…ως την επόμενη φορά.
Κλείνοντας θα ήθελα να σταθώ και στην πολύ καλή διοργάνωση, η οποία εξασφάλισε το αυτονόητο…εύκολη και χωρίς καθυστερήσεις πρόσβαση στον χώρο της συναυλίας και αντίστοιχα κατά την αποχώρησή μας από τον χώρο.
Setlist: Nobody Loves You Like I Do - Running From the Love of Your Life – Higher - Hands Up I Love You – Electric - What's on Your Mind? - Help Yourself to Me - Call My Name - Black Mambo – Salt - Blood Shot Adult Commitment – Majesty - Strange Colour Blue
Encore: Vocal - Stabat Mater - Honey Bee - Lift Me - Only When You're Gone - Look Away Lucifer - The Kids Are on High Street - Valley of Deception
Κείμενο/φωτό: Δημήτρης Τσουγκράνης
Δημοσίευση σχολίου