Σε κάθε εμφάνισή τους οι Jethro Tull έχουν ένα υψηλό επίπεδο παιξίματος και παρουσίασης. Αυτό συνέβη και το βράδυ της 23ης Σεπτεμβρίου στο Θέατρο Βράχων «Μελίνα Μερκούρη» όπου μπροστά σε 900 θεατές, οι Jethro Tull παρουσίασαν ένα δικό τους ταξίδι στο progressive rock, συνοδευόμενο από ένα πολύ καλό οπτικό υλικό που προβαλλόταν στη μεγάλη οθόνη, με μεγαλύτερη έκπληξη να μου προκαλεί το οπτικό υλικό υλικό που παρουσίασαν από άλλα συγκροτήματα (King Crimson, Yes, Genesis, Marillion, Emerson Lake and Palmer) αλλά και τα κομμάτια που επέλεξε ο Anderson να παρουσιάσει, κυρίως στο πρώτο μέρος που ήταν «δύσκολα». Ξεκίνησε με τα «For a Thousand Mothers» (από το Stand Up), “Love Story”, “Hunt by Numbers”, “Dharma for One” (από το πρώτο άλμπουμ τους This Was) και «Clasp” (από το Broadsword) για να φθάσουμε στο πανέμορφο «Living in the Past». Από τα τρία τραγούδια του καινούργιου δίσκου, ξεχώρισε η μελωδεία του «Mine Is the Mountain» για να απολαύσω για ακόμα μια φορά τη διασκευή τους στο Bourrée in E minor του Johann Sebastian Bach. Tο prog Years ταξίδι όπως τιτλοφορήθηκε αυτή η περιοδεία, συνεχίστηκε με τα κλασικά «Too Old to Rock 'n' Roll, Too Young to Die», «Songs From the Wood», «Aqualung» και «Locomotive Breath» για το τέλος που επανέφεραν στο κανονικό τους χτύπους στην καρδιά, όσων ανησυχούσαν ότι θα περάσουν ένα ψυχρό βράδυ στο νταμάρι του Βυρώνα χωρίς να ακούσουν κάτι γνωστό! Η αλλαγή ενορχήστρωσης (πιο λιτή) του «Aqualung», μάλλον με πείραξε, αλλά δεν πειράζει Ian Anderson είναι αυτός! Καλοί οι μουσικοί που τον συνόδευαν αλλά η απουσία του Martin Barre δεν ξεπερνιέται εύκολα. Ούτε μουσικά ούτε σκηνικά.Ο καινούργιος κιθαρίστας Joe Parrish (έχει αντικαταστήσει τον Γερμανό Florian Opahle) περνάει απαρατήρητος. Απλός παίζει σωστά, έως εκεί. Κανένα συναίσθημα, καμία φαντασία. Όσο για τη φωνή του 75χρονου πλέον Ian Anderson, φυσικά στερείται του εύρους και του βάθους του παρελθόντος, αλλά για να είμαστε σωστοί, πότε ο Anderson ήταν τραγουδιστής οπότε γιατί να είναι τώρα; Πάντα ήταν ένας εκφραστικός αφηγητής που σε συνδυασμό με την ξεχωριστή θεατρική παρουσία, έδινε και δίνει ένα δικό του τόνο στα τραγούδια του. Μακάρι όλοι οι 75ρηδες τραγουδιστές να ήταν σαν αυτόν!
α.ρ
Οι φωτό είναι του Νίκου Παπαδόπουλου που τον ευχαριστώ πολύ για την παραχώρησή τους
24/9/22
Δημοσίευση σχολίου