Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ "ΓΑΡΥΦΑΛΛΕ" ΤΩΝ ΠΕΛΟΜΑ ΜΠΟΚΙΟΥ


Ο Rockmachine.gr, μέσα από τη στήλη «Ιστορίες από το Ελληνικό Ροκ», παρουσίασε τους Πελόμα Μποκιού, ένα από τα πιο εμβληματικά συγκροτήματα της ελληνικής ψυχεδέλειας (βλ. εδώ: https://www.rockmachine.gr/2022/08/blog-post.html). Στο άρθρο αυτό, έγινε βεβαίως αναφορά στην πρώτη και μεγαλύτερη επιτυχία του συγκροτήματος, το «Γαρύφαλλε, Γαρύφαλλε», που αποτέλεσε σημείο καμπής για το ελληνικό ροκ, αφού ήταν το πρώτο ροκ κομμάτι με ελληνικό στίχο, που κυκλοφόρησε σε δίσκο (από τη Lyra). Θεωρήσαμε ότι θα άξιζε τον κόπο, να πούμε λίγα πράγματα περισσότερα γι’ αυτό το συγκεκριμένο τραγούδι, που ξεκίνησε από ένα ψεματάκι και τελικά άνοιξε διάπλατα τις πόρτες της δημιουργίας στο χώρο του ελληνόφωνου ροκ.
 

Κάπου λοιπόν τον Οκτώβριο του 1969, ο κιθαρίστας και τραγουδοποιός Γιάννης Κιουρκτσόγλου δέχεται ένα τηλεφώνημα από την δισκογραφική εταιρία Lyra, όπου τον ρωτούν αν έχει γράψει κάποιο ροκ τραγούδι με ελληνικό στίχο, για να το κυκλοφορήσουν σε δίσκο. Κι εκείνος, για να μην χάσει την ευκαιρία που ξαφνικά του ανοιγόταν, απαντάει «Ναι»! Το οποίο όμως ήταν ψέμα! Δεν είχε τίποτα έτοιμο! Και τώρα; Σ’ αυτό το σημείο, ας ακούσουμε τον ίδιο τον Κιουρκτσόγλου να εξηγεί , τι ακριβώς έγινε:

ΕΝΑ ΤΗΛΕΦΩΝΗΜΑ ΓΕΜΑΤΟ ΨΕΜΜΑΤΑ

Ο Κιουρκτσόγλου το 1970
“Χτυπάει ένα τηλέφωνο τον Οκτώβριο του '69 και ακούω: «Είσαι ο Γιάννης ο Κιουρκτσόγλου;». Λέω «Nαι, είμαι.». «-Εγώ είμαι ο Τάσος ο Φαληρέας, χαίρω πολύ». Αρχίζει να μου λέει: «Eσύ είσαι ταλέντο και γράφεις τραγούδια» και τέτοια. «Ναι, ναι» απαντούσα εγώ, ενώ τραγούδι δεν είχα γράψει ούτε ένα από το '67. Τα τελευταία μου ήταν αγγλόφωνα, από την εποχή των Loubogg. Ήταν και φίλος του Πουλικάκου, δεν ξέρω κατά πόσο έπαιξε ρόλο αυτό, αλλά μου είπε αυτό: «-Γράφεις τραγούδια;». «-Ναι», απάντησα - ψέματα! «-Όχι, όμως, σαν κι αυτά που έγραφες με τους Loubogg. Με ελληνικό στίχο;». «-Βεβαίως», είπα, «γράφω!» - ψέματα κι αυτό! Λέω, μέσα μου, αυτή την ευκαιρία δεν τη χάνεις. «-Είμαι τώρα παραγωγός στη Lyra, έχεις γράψει ελληνικά τραγούδια να μου παρουσιάσεις;». «-Βεβαίως». «-Ωραία, αύριο το πρωί, δέκα η ώρα, με μια κασέτα στο γραφείο του κυρίου Πατσιφά!». Ο Πατσιφάς ήταν το αφεντικό της εταιρίας. Μου κόπηκαν τα πόδια. Ποια τραγούδια, τώρα; (γέλια) Εγώ περίμενα να μου πει να συναντηθούμε σε δέκα μέρες, ας πούμε, να κάτσω να γράψω κανένα τραγούδι. Δεν του είπα όχι, όμως, και κλείσαμε ραντεβού, δέκα το πρωί, στη Lyra, στην Κριεζώτου. Κάθισα μεσημεριάτικα και σκεφτόμουν τι να κάνω. Η μία εκδοχή ήταν να μην πάω καθόλου. Η άλλη ήταν να πάω και να πω: «Mε συγχωρείτε, χάλασε η κασέτα...». Η άλλη ήταν να κλέψω κανένα τραγούδι άλλου και να το παρουσιάσω σαν δικό μου και βλέπουμε. Ήμουν στο δωμάτιό μου, στο πατρικό μου, στο Κολωνάκι και βασανιζόμουν μέχρι το βράδυ, τι απ' όλα αυτά να κάνω. Κατά τις οκτώ-εννιά το βράδυ, πήρα την μεγάλη απόφαση. Θα πάρω την κιθάρα μου, θα γράψω δυο τραγούδια, ό,τι βλακεία μού βγει από το κεφάλι, θα γράψω σε ένα χαρτί πέντε στίχους, θα τα βάλω σε μια κασέτα, θα πάω και -μόνος μου ετοίμαζα το σενάριο- θα μου πούνε: «Βρε ηλίθιε, τι είναι αυτά; Αυτά δεν είναι τραγούδια!», θα τους πω ότι έχω και κάτι άλλα καλύτερα, να ξανάρθω σε καμιά βδομάδα. Να μη χάσουμε, δηλαδή, τη γνωριμία και βλέπουμε. Δε θα το πιστέψετε, αν σας το πω τώρα, ότι το ένα κομμάτι από αυτά ήταν ο «Γαρύφαλλος». Σε όποιον το λέω, μου λέει: «Κάνεις πλάκα!». Γράφτηκε σε πέντε λεπτά μέσα αυτό το τραγούδι. Γράφτηκε ως τραγούδι που θα το πετάξω στα σκουπίδια μετά, για να πάω να δικαιολογήσω ότι δήθεν είμαι συνθέτης. Το δε δεύτερο -για την ιστορία- ήταν ένα τραγούδια που λέγεται "Μη Λυπηθείς" και έχει βγει σε δίσκο με τη Μαρίνα, την τραγουδίστρια. Ηχογράφησα, λοιπόν αυτά τα δύο τραγούδια σε μια κασέτα (...) Πήγα την άλλη μέρα στο ραντεβού. Άλλη ωραία σκηνή αυτή! Ο Πατσιφάς ήταν ένας υπέροχος τύπος, που παρότι ήταν άνθρωπος των γραμμάτων και της διανόησης, και έκανε παρέα με τον Ελύτη και όλα αυτά, ήταν φοβερά ιδιόρρυθμο άτομο και οι αστείες ιστορίες που υπάρχουνε για αυτόν γεμίζουν βιβλίο. Βρήκα, λοιπόν, εκεί πέρα μια κοπέλα, με ρώτησε τι ήθελα, της είπα ότι είχα ραντεβού με τον κύριο Πατσιφά. «-Για περίμενε μια στιγμή.». Πήγε μέσα στο γραφείο του, επέστρεψε και μου είπε: «-Για πέρνα μέσα.». (…)  «-Παιδί μου, εσύ είσαι τελείως ατάλαντος», μου είπε αμέσως, «γιατί δε βρίσκεις κάτι άλλο να κάνεις στη ζωή σου;». Του είπα: «-Δώστε μου, σας παρακαλώ, την κασέτα μου, θέλω να φύγω» ...”.


Έτσι, ο «Γαρύφαλλος» μπήκε στο συρτάρι. Στο μεταξύ, τον Απρίλιο του 1970, ο Κιουρκτσόγλου φτιάχνει τους Πελόμα Μποκιού και ασχολείται αποκλειστικά με το νέο γκρουπ. Ξαφνικά, λίγους μήνες αργότερα, του τηλεφωνούν από τη Lyra και του ζητούν να πάει να ηχογραφήσει τον «Γαρύφαλλο», με τραγουδίστρια την Πόπη Αστεριάδη. Ο Κιουρκτσόγλου τούς απάντησε ότι δεν ενδιαφερόταν, διότι είχε σχηματίσει τους Πελόμα Μποκιού. «Έλα τότε να το ηχογραφήσουμε με το γκρουπ σου», του αντιπρότειναν από τη Lyra κι εκείνος, φυσικά, δέχτηκε.
Ο «ΓΑΡΥΦΑΛΛΟΣ» ΗΤΑΝ ΥΠΑΡΚΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ;
Το τραγούδι περιγράφει την ιστορία του «τρελού του χωριού», ο οποίος συνήθιζε να βγάζει λόγους στους περαστικούς, δημιουργώντας τους ανάμεικτα συναισθήματα, αφού άλλοτε γελάνε και άλλοτε κλαίνε. Τα χρόνια περνούν, ο πρωταγωνιστής πεθαίνει και βγάζει πια τους λόγους του στον παράδεισο.
Από την πρώτη ημέρα της κυκλοφορίας του τραγουδιού, δημιουργήθηκε ένα μυστήριο γύρω από τον πρωταγωνιστή του: «Είναι ή όχι υπαρκτό πρόσωπο», αναρωτιούνταν τότε για το δημιούργημα του Γιάννη Κιουρκτσόγλου. Και αν ήταν όντως υπαρκτό πρόσωπο, είχε και στη ζωή του αυτό το μυστήριο που άφηναν γύρω του οι στίχοι; Ε, λοιπόν, ο «Γαρύφαλλος» ήταν ένα αληθινό πρόσωπο, που ενέπνευσε τον δημιουργό του τραγουδιού, Γιάννη Κιουρκτσόγλου, αν και στην πραγματικότητα, δεν ήταν έτσι όπως περιγράφεται στους στίχους. Η ζωή του δεν καλυπτόταν από πέπλο μυστηρίου, δεν έδινε διαλέξεις στη γειτονιά, ούτε μαζευόταν πλήθος γύρω του για να γελάσει ή να κλάψει. Ήταν ένας 80αρης Κολωνακιώτης,  πάντα καλοντυμένος, που είχε στις τσέπες του καραμέλες που τις μοίραζε στα παιδιά. Έτυχε, τώρα, να είναι γείτονας του Κιουρκτσόγλου, ο οποίος «δανείστηκε» το όνομά του, μιας και ήταν τετρασύλλαβο και ταίριαζε με το μέτρο.
Η ΠΡΩΤΗ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΒΛΑΣΣΗ ΜΠΟΝΑΤΣΟ



Είναι γεγονός, πως όταν λες «Γαρύφαλλε», στο μυαλό όλων έρχεται η φωνή του αείμνηστου Βλάση Μπονάτσου. Η αλήθεια όμως είναι, ότι στο στούντιο για την αρχικά ηχογράφηση του κομματιού δεν μπήκε ο Μπονάτσος, αλλά ο Νίκος Δαπέρης. Ωστόσο, ο Βλάσσης το ερμήνευε στα live του συγκροτήματος κι έτσι κατάφερε να το «σφραγίσει» με το πληθωρικό ταλέντο του. Στην πραγματικότητα, ο Μπονάτσος μπήκε για πρώτη φορά στο στούντιο για να ηχογραφήσει τον «Γαρύφαλλο» πολλά χρόνια μετά, με τους Goin’ Through και συγκεκριμένα το 1995.
Αυτή ήταν λοιπόν η ιστορία του «Γαρύφαλλου», που άλλαξε την πορεία της ροκ σκηνής στην Ελλάδα, αφού απελευθέρωσε την έκφραση των δημιουργών από τα δεσμά της αγγλικής γλώσσας και έδωσε έτσι τη δυνατότητα της καθιέρωσης αυτού του είδους μουσικής, που ονομάσαμε «ελληνικό ροκ».


 

ΔΙΚΑΙΟΠΟΛΙΣ

27/9/22

Με πληροφορίες από συνέντευξη τοιυ Κιουρκτσόγλουτ στο Rocking.gr

Share on Google Plus

About Αλέξανδρος Ριχάρδος

    Blogger Comment

Δημοσίευση σχολίου