 |
Με τον Θανάση Τσαουσόπουλο γνωριστήκαμε μέσω κοινών φίλων. Παραγωγός-μουσικός επιμελητής σε ραδιοφωνικές εκπομπές, δική του εκπομπή στο Ράδιο ‘Α’
96,5 FM με αντικείμενο το Heavy Metal (‘Μεταλλικές Εκρήξεις’), σύντομα τον κερδίζει η σκηνοθεσία για να σπουδάσει στη σχολή κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου. Ασχολήθηκε με την οργάνωση ψυχαγωγικών εκδηλώσεων και την σκηνοθεσία θεατρικών
παραστάσεων για να δουλέψει σε όλους τους τομείς της κινηματογραφικής και τηλεοπτικής παραγωγής. Συνεργάστηκε με γνωστά ονόματα του χώρου Στ. Ράλλης, Olivier Mille, Diego
Dohnofer, Αντ. Τέμπος, Αλ. Ρήγας, Π. Κοκκινόπουλος, Κ. Αριστόπουλος,
Ν. Κούνδουρος, Βασ. Γεωργιάδης κι αυτόν τον έφερε να αποκτήσει εμπειρία δουλεύοντας σε διεθνή projects όπως της UNICEF, SPECIAL OLYMPICS 2011, EUROVISION, κ.α.
Έχει σκηνοθετήσει σειρές που έγιναν μεγάλες επιτυχίες στην ιδιωτική τηλεόραση όπως Μαξιμαλιστές, Απαγορευμένη Αγάπη, Μαρία η Ασχημη, Κόκκινο Δωμάτιο, Λόλα, Κλεμμένα Όνειρα. Για την κρατική τηλεόραση πολλές εκπομπές ψυχαγωγικού, μουσικού και δημοσιογραφικού χαρακτήρα, εκπομπές με τον Γιώργο Παπαστεφάνου, μεταγλωττίσεις για παιδικά προγράμματα , καθώς και πολλά ντοκυμαντέρ για τους Αλ.Φασιανός, Παν. Τέτσης,Dali, Miro, Αντ. Σουρούνης, Κ.Μουρσελάς, Μουσείο Μπενάκη -
Αγγ. Δεληβοριάς, Ιδρυμα Β.Ε. Γουλανδρή, Δελφικές Εορτές, 4Greece , Στ.Κραουνάκης, GUS G Life Through Fire. Τα τελευταία δυο χρόνια σκηνοθετεί την εκπομπή ‘Στούντιο 4’ στην ΕΡΤ-1.
Μετά από αυτό το μικρό βιογραφικό αλλά και την τυχαία συνάντησή μας στο Reloaded της οδού Ακαδημίας όπου συμπωματικά και οι δύο αγοράσαμε τον ίδιο δίσκο, το μικρό δίσκο των Pink Floyd για την Ουκρανία, κλείσαμε μια συνάντηση για συνέντευξη.
Τι ήταν αυτό που σε ώθησε να γίνεις σκηνοθέτης;
Μάλλον υπήρχε πάντα μέσα μου αυτό το ‘σαράκι’ . Θυμάμαι από μικρός να κοιτάζω από πίσω την ασπρόμαυρη τηλεόραση για να δω από που βγαίνουν όλες αυτές οι εικόνες. Οταν περνάγαμε με το αυτοκίνητο από γωνία Πατησίων και Ιουλιανού φώναζα στους γονείς μου εντυπωσιασμένος από την επιγραφή: ‘Σχολή Κινηματογράφου και Τηλεόρασης Λυκούργου Σταυράκου’, αυτοί με απέτρεπαν λέγοντάς μου ότι αυτή η δουλειά δεν έχει ψωμί ! Όσοι την κάνουν πεθαίνουν στην ψάθα και άλλα τέτοια. Έτσι αυτό με τα χρόνια θάφτηκε μέσα μου, λόγο του ότι προερχόμαστε και από καλλιτεχνικό σόι, μου έφερναν το παράδειγμα ενός θείου ηθοποιού που δεν έγινε ποτέ ‘γνωστός’ και είχε οικονομικά προβλήματα, έτσι κατέληξα τότε ότι είχαν δίκιο και θα έπρεπε να κάνω κάτι άλλο! Πεπρωμένο φυγείν αδύνατον όμως! Μετά από λίγο διάστημα σε ηλικία 7 ετών ακούγοντας ραδιόφωνο, που ήταν πάντα ανοιχτό στο εργαστήρι-μηχανουργείο του πατέρα μου, έμαθα για τη θείαΒαρβάρα Παπαδοπούλου που ήταν παραγωγός στην τότε ΥΕΝΕΔ . Όταν με πήγε να δω τα στούντιο και το κοντρόλ της τηλεόρασης μαγεύτηκα ! Άρχισα να ζητάω από τον πατέρα μου να μου πάρει φωτογραφική μηχανή , με πολλά παρακάλια αυτό έγινε μετά από ένα χρόνο , Αρχισα να βγάζω φωτογραφίες αλλά η ‘Φωνή Κυρίου’ υπήρχε…’κάνε το σα χόμπυ αλλά να σπουδάσεις πρώτα…να έχεις κάτι σταθερό στα χέρια σου.’ Εν τω μεταξύ δίπλα από το σχολείο μου στον Αγιο Παύλο ήταν το ιστορικό κτήριο με τα εργαστήρια της Φίνος Φίλμς , επειδή δεν με άφηναν να μπω μέσα οργάνωσα επίσκεψη με όλη τη τάξη ! Αρχισα τις σπουδές…Ηλεκτρονικοί Υπολογιστές…αλλά είπαμε … …Πεπρωμένο φυγείν αδύνατον! Τη σκηνοθεσία δεν τη βρήκα εγώ, σαν τη σειρήνα του Οδυσσέα με βρήκε μόνη της! Τυχαία μετά από ένα διαγωνισμό στα 17 μου βρέθηκα να κάνω το 1988 εκπομπή στον ‘Ράδιο Αλφα 96,5’ αυτό από μόνο του είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο που ίσως δεν είναι της παρούσης να στο αναπτύξω αλλά ήταν η πρώτη επαφή με ανθρώπους των Media. Λόγω προβλημάτων με την αναβολή αφήνω τις σπουδές και τις εκπομπές και πάω στρατό όπου εκτός όλων των άλλων (σκοπιές, ασκήσεις, αγγαρίες) λόγω Ραδιοφωνικής πείρας και ηχοληψίας, μου αναθέτουν και το σινεμά που υπήρχε στη μονάδα για τους αξιωματικούς . Όταν απολύθηκα έψαχνα δουλειά σαν μηχανικός προβολής αλλά τελικά κατέληξα σε μικρά τοπικά κανάλια να δουλεύω ηχολήπτης και καμεραμάν. Εκεί όταν μπήκα ξανά στο κοντρόλ της τηλεόρασης 22 χρονων πια μου ήρθαν σαν γρήγορο φλας-μπάκ όλες οι εικόνες από την παιδική ηλικία…πίσω από το κουτί της τηλεόρασης….η επιγραφή….το ραδιόφωνο…οι μηχανές προβολής του σινεμά...τα έργα...το φίλμ…η ξενάγηση στο Φίνο , στο κοντρολ ρούμ της ΥΕΝΕΔ …το τωρινό κοντρολ ρούμ που βρισκόμουν !…αυτά είμαι εγώ !!...αυτό θα κάνω.!!..Ετσι γράφτηκα στη Σχολή Σταυράκου στο τμήμα Σκηνοθεσίας..!!
 |
| Με τον Νίκο Κουνδουρο |
Ποια ήταν η πρώτη σκηνοθετική εμπειρία σου;
Θα γελάσεις τώρα ..! Μία θεατρική παράσταση στο χωριό που έκανα διακοπές, 8 ετών μαζί με κάποιες φίλες μου ‘σκηνοθετήσαμε’ χωρίς να ξέρουμε τι είναι σκηνοθεσία , απλά μάλλον αυτοσχεδιάσαμε , πάντως στο τέλος έπεσε χειροκρότημα ..χα..χα..! Μετά στις ραδιοφωνικές μου εκπομπές κυρίως σε αυτές του λόγου. Λίγο πριν το στρατό είχα και το θράσος να τη στήσω στα γραφεία του νεότευκτου τότε MEGA ώστε να δω τον Καλημέρη και να του δώσω πρόταση για τηλεοπτική Heavy Metal εκπομπή συνέχεια της ραδιοφωνικής ‘Μεταλλικές Εκρήξεις’. Αφού δεν με πέταξαν έξω τυχερός ήμουν..χα..χα.!.. Εέ όταν άρχισα να δουλεύω ως καμεραμάν ελλείψει σκηνοθέτη ‘έθετα εγώ επί σκηνής’ (ετυμολογία του σκηνοθέτη ) τους παρουσιαστές και τους διόρθωνα αν κάτι δεν ακουγόταν καλά στο αυτί μου . Όταν άρχισα τη σχολή άρχισα να δουλεύω και με ηθοποιούς ….και τα υπόλοιπα είναι ιστορία .!
Σήμερα ποια εκπομπή σκηνοθετείς;
Τα τελευταία δυο χρόνια κάνω την εκπομπή ‘Στούντιο 4» με την Νάνσυ Ζαμπέτογλου και τον Θανάση Αναγνωστόπουλο κάθε μέρα στην ΕΡΤ-1 .
Υπήρξε κάποια ταινία που είδες κα είπες «θα γίνω σκηνοθέτης» ;
Η τηλεόραση ήταν αυτή που μου έδωσε το πρώτο ερέθισμα αλλά είναι μεγάλη ιστορία οι ταινίες ήταν πολλές! Στα μουσικά καταλυτικό ρόλο ως έφηβος έπαιξε το Woodstock o τρόπος κινηματογράφησης του με έκανε να θέλω να κάνω κάτι αντίστοιχο. Το Τommy των Who ειδικά η σκηνή που ο Clapton είναι ιεροκήρυκας και ‘σολάρει’ στην εκκλησία με Θεά την Marilyn Monroe!... κινηματογραφική ανθολογία ! Mετά το Wall, Pink Floyd και Alan Parker…με σημάδεψε.! Όταν δε είδα ‘Τα τραγούδια της φωτιάς’ του Κούνδουρου εκεί ήταν που έπαθα πιο μεγάλη πλάκα ! Το πώς ηρωοποίησε τους τραγουδιστές με τον ευρυγώνιο φακό ήταν κάτι το μοναδικό ! Πολλά χρόνια αργότερα ‘φτασμένος’ επαγγελματίας δεν είχα δει το ‘Σινεμά ο Παράδεισος’ βλέποντας το έκλαψα με μαύρο
δάκρυ γιατί είδα τα δυο τρίτα της ζωής μου εκεί πέρα .
Ποιο θα έλεγες ότι είναι το μυστικό για μια καλή σκηνοθεσία;
Θα σου απαντήσω με τα λόγια του Νίκου Κούνδουρου του οποίου είχα την τύχη και την τιμή να είμαι συνεργάτης. Όταν πρωτοπήγα στο γραφείο του με ‘πέρασε casting’ όπως λέμε στην γλώσσα μας οι κινηματογραφιστές . Όταν μπήκα βρέθηκα ενώπιων μύθων του Ελληνικού Σινεμά όπως τους σκηνογράφους Τάσο Ζωγράφο και Νίκο Πολίτη τον διευθυντή φωτογραφίας Νίκο Καβουκίδη τον παραγωγό Γιάννη Μπασίμπαγλη που ήταν μαζί του στο 1922 και στο Byron. Αφού ξεπέρασα το πρώτο σοκ γιατί δεν περίμενα να τους βρω όλους εκεί , ακολουθεί ο παρακάτω διάλογος.:
Ν.Κ : Κύριοι ο Θανάσης.!…αυτό το τσογλανάκι που βλέπετε θέλει να δουλέψει μαζί μας ..!!
Θες να γίνεις σκηνοθέτης ;
Θ.Τ : Ννναι…εεε…(Βλέμματα μεταξύ τους )…….τουλάχιστον να προσπαθήσω….
Ν.Κ : Τι δουλειά κάνει ο πατέρας σου ; (χαμογελώντας)
Θ.Τ : Έχει μαγαζί
Ν.Κ : Πάει καλά το μαγαζί ;
Θ.Τ : Μμμ…..νναι….μάλλον καλά πάει .
Ν.Κ : (Σοβαρεύει και δείχνει με το δάκτυλό του) ..Πρέπει να πηγαίνει ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ το μαγαζί για να μπορείς να κάνεις αυτή τη δουλειά . Εκείνη τη στιγμή δεν το κατάλαβα , την πρώτη ανάγνωση όμως την κατάλαβα 2 χρόνια μετά όταν έκανα το post-production της ταινίας μου και τη δεύτερη ανάγνωση όταν άρχισα να κάνω τα πρώτα μου σήριαλ. Αυτό που εννοούσε ο μεγάλος ήταν ότι πέρα από το βιοποριστικό ο καλλιτέχνης πρέπει να έχει τη δημιουργική και οικονομική αυτοτέλεια για να μπορεί να δημιουργήσει το έργο του. Χωρίς εκπτώσεις και συμβιβασμούς , δεν μας φτάνουν τα λεφτά να κόψουμε από δω , να κόψουμε από κει…είναι ακριβός αυτός ο ηθοποιός δεν μας παίρνει….ναι αλλά ταιριάζει με τον άλλον….θα το βολέψεις εσύ..!...λέει ο παραγωγός.!!
Τι να βολέψεις ;;;…και στη μουσική το ίδιο γίνεται, πως θα ήταν αν στο While My Guitar Gently Weeps δεν έπαιζε κιθάρα ο Eric Clapton ;; ……και σε όλη την τέχνη είναι το ίδιο είτε ζωγραφική είτε μουσική είτε σινεμά . Αυτή είναι η καλή σκηνοθεσία !!
Ποια θεωρείς την καλύτερη δουλειά σου στο χώρο;
Ποιοι Έλληνες και ξένοι είναι οι σκηνοθέτες που σε επηρέασαν;
Σίγουρα ο Βασίλης Γεωργιάδης, υπήρξα ο τελευταίος βοηθός του, από ταινία σε ταινία βλέπεις και άλλη αντιμετώπιση σκηνοθετική, δραματουργική. Στη δε ταινία ‘Η Εβδομη Μέρα της Δημιουργίας’ βλέπεις ένα παίξιμο ηθοποιών και μια σκηνοθετική προσέγγιση που θα τα δούμε αργότερα στον Νέο Ελληνικό κινηματογράφο! Ο τύπος ήταν μπροστά από την εποχή του και δεν έχει τύχη της αναγνώρισης από τους θεωρητικούς του κινηματογράφου μας παρότι ήταν δυο φορές υποψήφιος για Οσκαρ. Μετά σίγουρα τον Κούνδουρο που δουλέψαμε αρκετά μαζί τον Νίκο Νικολα`ί`δη. Από ξένους Χίτσκοκ, Φελίνι, Λάνγκ, Α`ι`ζενστάιν, Τίμ Μπάρτον , είναι και άλλοι , αλλά όπως και στη μουσική δεν σου αρέσει μόνο ένα συγκρότημα έτσι δεν είναι ;
Ποιές οι αναμνήσεις σου από τις ραδιοφωνικές εκπομπές
Ααα ..αυτό είναι μια συνέντευξη από μόνη της που έχει τη δομή ταινίας, με αγωνία δάκρυ και πολύ γέλιο όπως να χτυπάει το τζάμι του στούντιο στο ‘Ράδιο Α’ ο υπεύθυνος του σταθμού ενώ μιλούσα με τον Jeff Waters των Annihilator επειδή είχα ξεπεράσει το τέταρτο που του είχα πει και δεν ήθελε να πληρώσει υπεραστικό! Η αγωνία να προλάβω τα ραντεβού με τις εταιρίες και μετακινήσεις με το λεωφορείο και τα μέσα μεταφοράς από εταιρεία σε εταιρεία (δεν υπήρχε αυτοκίνητο ούτε λεφτά για ταξί). Η επαφή με τους ανθρώπους της δισκογραφίας και τα συγκροτήματα που έρχονταν τότε (Girlschool, Destruction, Kreator, Annihilator, Flames, Running Wild, Motorhead ) το αφιέρωμα σε 5 εκπομπές στους Black Sabbath (πρωτόγνωρο για τότε) και η αγωνία για βιβλιογραφία μιας και το 1989 ήταν τελείως διαφορετικό απ’ ότι σήμερα και τα στοιχεία λίγα. Οι Flames στο Στούντιο και οι πλάκες που κάναμε . Ήταν η αρχή μου σαν επαγγελματίας και τα θυμάμαι με πολύ αγάπη .
Σκηνοθεσία ή ραδιοφωνικός παραγωγός;
Το έχω σκεφτεί αρκετές φορές…το ραδιόφωνο είναι ο παιδικός έρωτας …η σκηνοθεσία είναι η ερωμένη. Είναι φορές που θέλω να επιστρέψω στο ραδιόφωνο όπως και στο θέατρο γιατί αν έχεις ζήσει την τρέλα των γυρισμάτων εκεί χαλαρώνεις . Θα ήθελα να κάνω και τα δύο ταυτόχρονα, είναι κομμάτια από τη ζωή μου , που το ένα έχει συμπληρώσει το άλλο! Τους είχα προτείνει μια ραδιοφωνική εκπομπή στην ΕΡΤ όπου εμπεριείχε ραδιοσκηνοθεσία, πρόζα και μουσική αλλά…φωνή βοώντος .
Θα ήθελα να μου μιλήσεις για τα ντοκιμαντέρ που έκανες για τους Σταμάτη Κραουνάκη και GUS G
Με τον Κραουνάκη αποφασίσθηκε την τελευταία στιγμή , λόγο πίεσης χρόνου, βγήκε σε δύο μέρες. Ήταν όταν είχε την παράσταση ‘Η Κλασσική Συνταγή’ την οποία εντάξαμε μέσα και παρότι είχα μόνο δύο κάμερες (εγώ έκανα τη μία ) το αποτέλεσμα μας δικαίωσε . Η δυσκολία του ήταν ότι ήταν περπατητό με κάμερα στο χέρι (κάτι που δεν συνηθίζονταν τότε) στην Διονυσίου Αεροπαγήτου να μας μιλάει εν ήδη χαλαρής κουβέντας με τον καφέ στο χέρι. Το δέχθηκε με χαρά παρότι το κρύο και τελικά ταίριαξε πολύ στο στυλ του . Ευτυχώς είχε και υπέροχο καιρό και μας βοήθησε πολύ! Αργότερα τον ξαναβρήκα όταν μας ετοίμασε το τραγούδι για τη ‘Μαρία την Ασχημη’. Το ντοκιμαντέρ για τον GUS ήταν μία ευτυχής συγκυρία και ένα μεγάλο κατόρθωμα ώς το πρώτο
Μetal ντοκυμαντέρ που προέβαλε και χρηματοδότησε η ΕΡΤ . Φαντάσου παλαιότερα είχαν απορρίψει(παρόλες τις πιέσεις που τους είχα ασκήσει ) να προβάλουν το ντοκυμαντέρ για τους Spitfire και να χρηματοδοτήσουν για το άλμπουμ 666 των Aphrodites Child που είχε φέρει ένας συνάδελφος , τότε μάλιστα ζούσαν όλα τα μέλη του γκρουπ. Η προετοιμασία κράτησε 3 μήνες, επιστολές, επαφές, προγραμματισμός. Μία δυσκολία που είχα ήταν ότι είχα καθημερινά άλλα project που έτρεχαν και το τρέξιμο ήταν από τον προσωπικό μου χρόνο, αμισθί βέβαια! Μετά με τα διαδικαστικά - γραφειοκρατικά στην ΕΡΤ όπου έπρεπε να δηλωθούν ποιο νωρίς οι ημερομηνίες γυρισμάτων μιας και ήταν εσωτερική παραγωγή. Έτσι οποιαδήποτε αλλαγή ήταν απαγορευτική , πράγμα που είναι σύνηθες σε τέτοιες δουλειές . Άλλη δυσκολία είχε να κάνει με τον καιρό. Στο Λος Αντζελες έτυχε να βρέχει (πράγμα σπάνιο) και χάσαμε μια μέρα γύρισμα που ήταν δύσκολο να αναπληρωθεί. Άλλη δυσκολία ήταν να συντονιστούν τα προγράμματα όλων μας και αυτό (μιας και το μπάτζετ ήταν περιορισμένο) μας στοίχισε τον Οzzy , όταν είμαστε L.A ήταν στην Αγγλία με τους Sabbath, και όταν είμαστε Αγγλία ήταν στο L.A.!Τα γυρίσματα κράτησαν σχεδόν ένα χρόνο .
Ξεκινήσαμε από το Anaheim του Los Angeles και καλύψαμε 3 Ηπείρους (Ευρώπη – Ασία – Αμερική) και 7 χώρες (ΗΠΑ, Μεγ.Βρετανία, Σερβία, Ουγγαρία, Γερμανία, Ιαπωνία, Ελλάδα) με 5 διαφορετικά συνεργεία. Ο Gus και το team του μας βοήθησαν πολύ σ’αυτό. Πέρα από τις βροχές στο L.A που ήταν αρκετά τρελό για την εποχή στα γυρίσματα έπεσε πολύ γέλιο. Τόσο ο Βοb όσο και ο Gus είναι μεγάλοι fans του Χάρυ – Κλύν όπως είμαι και εγώ, έτσι οι ατάκες έδιναν και έπαιρναν σε σημείο αρκετές φορές να σταματάμε το γύρισμα από τα γέλια. Ένα άλλο ήταν ότι ο γάτος του είχε πανικοβληθεί με τόσο ‘άγνωστο κόσμο’ στο σπίτι που νιαούριζε συνέχεια και κατούρησε και το τριπόδι από ένα φως. Αν βγάλουμε κάποια στιγμή το ντοκυμαντέρ σε DVD έχουμε πολλά αστεία παραλειπόμενα! χα..χα..!! Λίγο μπάτζετ ακόμα χρειαζόμουν για να ‘δραματοποιήσω’ τα χρόνια του στη Σουηδία αλλά….. Ελπίζω αυτό να έχει συνέχεια , τους έχω πει ότι πρέπει να γίνει μία σειρά για όλη τη σκηνή όπου θα
μπορούσε να ‘πουληθεί’ και στο εξωτερικό μιας και το Ελληνικό Metal είναι εξαγώγιμο είδος και θα έπρεπε όλοι οι κρατικοί φορείς πολιτισμού να σκύψουν και να το υποστηρίξουν αυτό ! Ελπίζω να εισακουστώ!!
Πότε ξεκίνησες να ακούς μουσική; Θυμάσαι ποια ήταν τα πρώτα τραγούδια που άκουσες;
Η Μουσική πάντα υπήρχε στην οικογένεια, όπως σου είπα και πριν είμαστε καλλιτεχνικό σοί (κατά το ένα σκέλος και στρατιωτικό από το άλλο) ο πατέρας μου και η αδελφή του είχαν μουσική παιδεία , υπήρχε πάντα το πιάνο στο σπίτι. Ο ποιο γνωστός από όλους μας εκτός από τους δύο θείους που σου προανέφερα ήταν ο ξάδελφος μου Robert Williams που χάσαμε δυστυχώς πρόσφατα. Θυμάμαι μικρός να ακούω τα τραγούδια των POLL και τα σόλο του και να νιώθω υπερήφανος που ήταν του ξαδέλφου μου. Παρότι το ηχοσύστημα του πατέρα υπολειτουργούσε το ραδιόφωνο ήταν πάντα ανοιχτό, άκουγε κυρίως ελαφρό τραγούδι της εποχής του, Αττίκ, Δανάη, Σουγιούλ (τον είχε δάσκαλο στο Ωδείο) αλλά και λαικά , έτσι από κοντά και γω . Αργότερα ένας θείος από την Αμερική μου κάνει δώρο ένα μίνι τρανζίστοράκι και αρχίζω να ακούω μόνος μου, κυρίως τον Πετρίδη. Το πρώτο rock (εκτός Robert, POLL) το άκουσα 9 χρονών σε μία ντισκοτέκ σε διακοπές στο Ξυλόκαστρο, ήταν το ‘ Sultans of swing’των Dire Straits. Μετά σε ένα μουσικό διάλειμμα στην ΕΡΤ την ίδια περίοδο 1979 βλέπω Socrates - Lady και Most People I know. H εικόνα του Σπάθα και του Τουρκογιώργη με το μακρύ μαλλί και αυτά τα δύο riffs στην κιθάρα μου τίναξαν το κεφάλι, είχαν αποτυπωθεί για τα καλά ! Αργότερα από κάτι μεγαλύτερα παιδιά ακούω Heavy Metal αυτός ο ήχος όλων των κλασσικών συγκροτημάτων (AC/DC,Scorpions, Judas Priest, Maiden, Motorhead) μου ταίριαξε απόλυτα, σαν να άνοιγαν οι ουρανοί! Αυτή είναι η μουσική μου αυτή η γενιά μου !.... και έτσι το ταξίδι ξεκινάει.!!
Μουσική και Κινηματογράφος
Ααα !! Μεγάλη ιστορία..!.Πάντα με τράβαγε η μουσική από τις ταινίες παράληλα με τους Μetal δίσκους, αγόραζα και Soundtracks όπως λέμε τους δίσκους με κινηματογραφική μουσική. Όταν δεν μπορούσα να τα βρω είχα κάνει μια πατέντα είχα συνδέσει το κασετόφωνο με την τηλεόραση και από τους τίτλους αρχής και τέλους ηχογραφούσα τα θέματα (Αστυνομικο Τμήμα Ηill Streat , Dukes , Dallas ) . Επίσης μουσικές από τον Ελληνικό Κινηματογράφο , οι μελωδίες αυτές είχαν από μικρός καρφωθεί στο κεφάλι μου και χωρίς να το καταλάβω τότε μέσω αυτών ήταν η ‘εισαγωγή’ μου στον ήχο των ‘60ς του Garage και της ψυχεδέλειας Πρώτο τέτοιο τραγούδι ‘You’re No Good - Swinging Blue Jeans” που το πρωτοάκουσα στη ταινία ‘Εκείνο το Καλοκαίρι’ του Γεωργιάδη (την ίδια εποχή με το‘ Sultans of swing’ ) δεύτερο το ‘Satisfaction - Rolling Stones’ αλλά δεν θυμάμαι από που. Μετά οι μουσικές του Πλέσσα που τον θεωρώ, άσχετα αν κάποιοι διαφωνήσουν με αυτό, τον πατέρα του Garage psychedelic στην Ελλάδα! Tο Crazy Girl o δίσκος ‘Greece Goes Modern’ και τα τραγούδια στην ‘Παριζιάνα’ και τη ‘Θεία μου τη Χίπισσα’ που τραγούδησε o Ταμπόζης είναι εξαιρετικά τέτοια δείγματα. Όταν τον είχα συναντήσει και του το είχα αναφέρει μου απάντησε : ..’’..αα! ! λες για εκείνα τα Σέ’ι’κ..( ετσι τα αποκαλούσαν τότε)…ξέρεις κάτι αγόρι μου..γράφαμε έτσι όπως το νιώθαμε και το έλεγε τότε η ψυχούλα μας…αν αρέσουν ακόμα , θα πει πως ήταν καλά, τώρα το πως θα τα πεις …τι σημασία έχει..!! ‘’ .Είναι ο μοναδικός συνθέτης πουσε κάθε είδος στη δισκοθήκη μου, έχει και από ένα δίσκο ! Εκτός από metal βέβαια ..χα…χα..!
Στην ουσία δεν ξεκίνησα από δίσκους γιατί το πικ-απ του ‘60 του πατέρα μου υπολειτουργούσε, ήταν και το Walkman τότε της μόδας όπου μπορούσα να παίρνω τις κασσέτες όπου και αν πήγαινα, έτσι ξεκίνησα από κασσέτες. Αντέγραφα τραγούδια από το ραδιόφωνο, έφτιαχνα συλλογές …!.. Η πρώτη‘αγοραστή’ ήταν μια συλλογή με χορευτικές επιτυχίες της εποχής δώρο της μητέρας μου. Δυστυχώς δεν την έχω, πολλά χρόνια αργότερα την είχα ξεχάσει στο αυτοκίνητο το οποίο μας το άνοιξαν και πάει η κασσέτα! Αργότερα αγόρασα αυτή τη συλλογή σε βινύλιο ….έτσι για τις παιδικές μνήμες. Με τα χρόνια κατάλαβα ότι δεν γινόταν ζάφτι με τις κασσέτες, πιο εύκολα τα έβρισκα σε βινύλιο. Άρχισα να προσπαθώ να φτιάξω το ηχοσύστημα του πατέρα μου … εις μάτην…Μετά ανακάλυψα ένα φορητό πικ-απ που είχε , το οποίο το έκανα και δούλεψε , όταν δε ανακάλυψα , ότι στο μικρό του πλατώ δέχεται και μεγάλους δίσκους ήταν η αποκάλυψη.!. Χα…χα…! Ετσι πήρα το πρώτο L.P …για…τη δοκιμή…!..Το Blackout των Scorpions από το ‘Δισκάδικο της Αθηνάς’. Αργότερα και μετά από κράξιμο που έφαγα τόσο εγώ όσο και οι δικοί μου από ένα μεγαλύτερο ξάδελφο μου που άκουγε κλασσική μουσική ότι… ‘δεν γίνεται να ακούς έτσι με πατέντες’ και μετά από αρκετά παρακάλια , μου πήραν το πρώτο σύγχρονο πικ-απ μου .
Πως αντέδρασαν οι γονείς σου όταν άρχισες να αγοράζεις δίσκους;
Στην αρχή καλά, όταν όμως έγιναν πράξη τα λόγια από τας γραφάς ‘Αυξάνεστε και Πληθύνεστε ‘ άρχισε η γκρίνια. Η μία βιβλιοθήκη έγινε δεύτερη…η δεύτερη τρίτη… και τα λοιπά και τα λοιπά. Ο πατέρας μου ήταν πιο συγκαταβατικός, είχα και ένα θείο μαραγκό είχα μάθει από αυτόν και τα έφτιαχνα μόνος μου, από το χαρτζιλίκι έβγαιναν τα ξύλα για τα ράφια και βέβαια οι δίσκοι. Όταν δεν έβγαιναν τα οικονομικά προτιμούσα να στερηθώ τη βόλτα, τον καφέ, για να πάρω τον επιθυμητό δίσκο! Η ατάκα μέχρι και πριν λίγα χρόνια ήταν ‘Πάλι δισκάκια παίρνεις δεν θα σου δώσουν αυτά να φας’ ! Όμως τα γεγονότα διαψεύδουν! Μετά από λίγα χρόνια αυτά μου έδωσαν το πρώτο μεροκάματο
στο ‘Ράδιο Α’ όταν χάριν σε δυο συλλογές του Elvis έκανα μουσική επιμέλεια στην εκπομπή του δημοσιογράφου Βαγγέλη Αλυσανδράτου για ένα αφιέρωμα που ήθελε να κάνει .
Έχεις δανείσει δίσκους και να μην στους επέστρεψαν;
Ήταν το άλμπουμ Greece Attacks, η συλλογή που είχε βγάλει η FM Records με το νέο αίμα του τότε Ελληνικού Μέταλ. Όταν δάνειζα και μου τους επέστρεφαν πάντα κάτι έβρισκα (δακτυλιές μικρογρατσουνιές κ.τ.λ ) οπότε είχα αποφασίσει ότι….δεν.!! Ο συγκεκριμένος συμμαθητής όμως ήταν προσεκτικός και με έπεισε γιατί ήθελε να τον γράψει σε κασσέτα! Πήρα το μάθημα μου και το ΔΕΝ έγινε μετά από αυτό κεφαλαίο. Η πλάκα ήταν μετά από κάποιο διάσημα αρνιόταν ότι τον έχει
πάρει !! Ευτυχώς μετά από αρκετά χρόνια ξαναβρήκα και αγόρασα τον δίσκο !
Πόσους Δίσκους έχεις ;
Η δισκοθήκη μου μετράει αυτή τη στιγμή περίπου 5100 L.P , 2000 c.d , 1700 7’’ και 300 78’
γραμμοφώνου. Με τους τελευταίους με ‘κόλλησε’ ο συλλέκτης και ερευνητής Στάθης Αρφάνης όπου αναθεώρησα για τον ήχο τους, ένα Rock’n Roll θα σας πείσει . Ένα άλλο ‘κόλλημα’ είναι (..και λόγω δουλειάς..) οι Surround ηχογραφήσεις όταν τις βρω τις προτιμώ, με έκαναν να αναθεωρήσω και για τα βινύλια. Αν η μουσική βιομηχανία παγκοσμίως είχε επενδύσει πάνω τους τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά και δεν θα υπήρχε και πειρατεία, αντιθέτως προτίμησαν τη φθήνια για το υπερκέρδος τους και έπεσαν στον λάκο που έσκαψαν! Για να επανέλθω όμως, η συλλογή μου δεν θεωρώ πως είναι μεγάλη, αν αναλογιστούμε νούμερα των 10.000 και άνω και σίγουρα γνωστών παλιών παραγωγών με δισκοθήκες κοντά στις 100.000. Θα μπορούσα και γω να έχω τους διπλάσιους από το σημερινό μου νούμερο αλλά από τα πρώτα χρόνια που μάζευα είχα την εμμονή ότι… ‘ο δίσκος πρέπει να είναι σωστός ! Τι θα πει σωστός ;…όπως τον πρωτοκυκλοφόρησε ο δημιουργός του! Αν έχει π.χ ανοιγόμενο εξώφυλλο (Gatefold) , αν έχει ένθετο με στοίχους κ.τλ. Θυμάμαι όταν εκείνα τα πρώτα χρόνια έπεσε στα χέρια μου σε ένα δισκάδικο στην Ιπποκράτους που έφερνε Αμερικάνικα μεταχειρισμένα η από τη Βάση, (συγνώμη δεν θυμάμαι όνομα), το ‘Machine Head – Deep Purple’. Ήταν σοκ το θυμάμαι σαν σήμερα παρόλο που έχουν περάσει 40 χρόνια! Gatefold εξώφυλλο με φωτογραφίες που σαν φωτορομάντζο μιλούσαν για την ιστορία του άλμπουμ και πως ηχογραφήθηκε, ένθετο, και ξαφνικά τραβάω και ένα αφισάκι μακρόστενου σχήματος που είχε τους στοίχους. Τότε κατάλαβα την αξία του artwork και πως ολοκληρώνει το έργο, όπου υπάρχει αλληλουχία σε αυτό που ακούς με αυτό που βλέπεις! Ο δίσκος μιλούσε από μόνος του εν αντίθεση με την φτωχή έκδοση με ένα μονό σκέτο εξώφυλλο που κυκλοφορούσε τότε. Ευτυχώς τότε ήξερα την ιστορία του, αλλά κάθισα και σκέφτηκα, αν στη θέση μου ήταν άλλος συνομήλικος πιτσιρικάς που δεν το ήξερε και τα Αγγλικά του ήταν πιο φτωχά από τα δικά μου ; Δεν θα’ταν κρίμα ; Το σόκ επαναλήφθηκε όταν μετά από λίγες μέρες στην καθιερωμένη γύρα στα δισκάδικα βλέπω το ‘Billion dollar babies – Alice Cooper ’ με διαφορά ώρας όπως κυκλοφορούσε και όπως ήταν πραγματικά, σαν πορτοφόλι που βαριόσουν να βγάζεις αυτά που είχε μέσα !! Ορκίστηκα ότι από δω και στο εξής οι δίσκοι θα μπαίνουν στο σπίτι …Σωστοί..!!
Μετά με έπιασε ένα άλλο κόλλημα με τις Audiophile εκδόσεις ειδικά στα τζάζ οπότε καταλαβαίνεις… Μην νομίζει όμως ο κόσμος ότι είναι και αυτές πανάκεια, σε κάποιες ηχογραφήσεις ‘ ανοίγει το αυτί σου‘, αν δεν έχεις το άλμπουμ και έχεις κάτι παραπάνω να δώσεις είναι επένδυση μια Audiophile , σε κάποιες άλλες όμως η πρώτη έκδοση ακούγετε καλύτερα π.χ Dire Straits το πρώτο άλμπουμ, η original Αγγλική έκδοση ακούγετε πιο καλή και πιο ισορροπημένη από αυτήν που βγήκε πρόσφατα από την Mobile Fidelity . Αγαπημένες εγγραφές και εκδόσεις είναι οι Ιαπωνικές! Εκεί οι …’Σωστοί …που λέγαμε πριν είναι επί δύο. Άρα για μένα δεν είναι πόσους έχεις αλλά και τι έχεις . Θα χρησιμοποιήσω μία ατάκα που είχα ακούσει στο γραφείο του Γιώργου Πολυχρονίου στη CBS πριν έρθω στο δικό σου : …’ ..Baby .. αυτή τη στιγμή δεν σου δίνω Μενιδιάτη αλλα τον Number One δίσκο στην Αμερική !! ‘ Χα χα !!
 |
| Με τισ Girlschool στη Vicotria |
Συλλεκτική η Μουσική αξία ;
Εδώ θέλω να ξεκαθαρίσω κάτι, δεν σημαίνει ότι αν δεν είναι Audiophile ο δίσκος δεν τον αγοράζω, έχω δει πολλούς με πολύ ακριβά μηχανήματα να το κάνουν αυτό ! Αυτό είναι μέγα λάθος γιατί έτσι το μόνο που ακούς είναι τα μηχανήματα και χάνεις την ίδια τη μουσική! Αν κυνηγάς το δίσκο μόνο και μόνο για τη συλλεκτική του αξία πάλι χάνεις τη μουσική ! Η μουσική αξία ενός άλμπουμ έχω δει πολλές φορές ότι είναι αντιστρόφως ανάλογη της συλλεκτικής! Η μεγαλύτερη χαρά που έχω πάρει είναι όταν ‘άγνωστοι’ δίσκοι με πολύ λίγα ευρώ βγαίνουν διαμάντια π.χ η συλλογή ‘ The Guitar Album ‘ εκεί είναι
μαζεμένη η αφρόκρεμα των κιθαριστών του ροκ και μπλουζ και κάποιων όχι και τόσο γνωστών στο ευρύ κοινό που άφησαν όμως στίγμα στη μουσική . Εχω αγοράσει και δίσκους σε κακή κατάσταση που δεν κατάφερα τελικά να αποκαταστήσω όμως βινύλιο είναι ρε παιδιά αυτή είναι η ομορφιά του! Αν ακούσω Παύλο Σιδηρόπουλο, Rory Gallagher, το Angie απο Stones και κάποια άλλα, και δεν ακούω το χρίτσι-χρίτσι του βινυλίου λες και καίνε τα ξύλα στο τζάκι δεν μου έρχεται καλά !!
Πως έχεις ταξινομημένη τη δισκοθήκη σου;
Είναι κατά είδος, περίπου 20 είδη, μετά κάθε είδος απόλυτα αλφαβητικά, όπου ξεκινάει με τις συλλογές από διάφορους καλλιτέχνες και προχωράει ανά έτος κυκλοφορίας. Χωριστά οι Ελληνόφωνοι δίσκοι από τους ξένους π.χ ‘Ξύλινα Σπαθιά’ στο ‘Ελληνικό Ρόκ’ , Socrates ως Αγγλόφωνο στο Classic Rock . Θεωρώ πως αυτή είναι η πιο σωστή ταξινόμηση με βάση και διεθνή στάνταρ που ξέρω, εξαρτάται και από το μέγεθος της κάθε δισκοθήκης , ξέρω πολλούς που μετά από αυτό ταξινομούν και με βάση την πόλη π.χ Ψυχεδέλεια Ν.Υόρκη , Σάν Φρανσίσκο , Τέξας κ.λ.π Τα ‘βαριά χαρτιά ‘ έχουν το δικό τους ράφι (Maiden, Motorhead, Sabbath, Zeppelin, Beatles κ.λ.π) Αυτά προέκυψαν με τα χρόνια, ένα ράφι που είχα από την δεκαετία του 80 όμως ήταν το ‘Evil Rock’ ! Αυτό έγινε όταν ψάχνοντας να βρω τις ρίζες του metal έπεφτα πάνω σε γκρουπ που είχαν τη φιλοσοφία αλλά όχι τον ήχο π.χ Βlack Widow , Coven κ.α . Aυτό πριν από χρόνια οι κριτικοί το είπαν Occult .
Τα είδη όπως διατρέχουν τα ράφια έχουν μία ‘ιδεολογική’ συνέχεια π.χ Soul και μετά Jazz Blues όχι μετά metal …χα..χα..! Βέβαια έτσι έγιναν τα τελευταία χρόνια γιατί λόγο του όγκου αναγκάστηκα να τα μεταφέρω εκτός σπιτιού (δυστυχώς) σε ελεγχόμενες συνθήκες θερμοκρασίας και αυτό έγινε λόγω μίας τραγικής ανακάλυψης που αξίζει να εξιστορήσω. Λόγω έλλειψης χώρου τα βινύλια είχαν στριμωχτεί αρκετά μεταξύ τους προ δεκαετίας έβγαλα ένα δίσκο που είχα να τον ανοίξω από τη δεκαετία του ’80. Με τρόμο διαπίστωσα ότι το βινύλιο ήταν λες και του είχες ρίξει τάλκ, άγγιζες το εξώφυλλο που ήταν από μαλακό σελοφάν και άφηνε ασπρίλα στα δάκτυλα, είχε πολυμεριστεί τελείως. Παρόλο το καθάρισμα η ασπρίλα είχε κολλήσει πάνω του η οποία ακουγόταν κιόλας. Μετά από έρευνα και ερωτήσεις και στους συντηρητές στο Αρχείο της ΕΡΤ , και θέλω δημόσια να ευχαριστήσω τη Μίλλυ, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι το πλαστικό PVC κάλυμμα ήταν ‘ υπεύθυνο ‘ γι’αυτό . Συζητώντας με γνωστούς και φίλους αλλά και με τον Νίκο Κοντογούρη διαπίστωσα ότι πολύς κόσμος είχε πάθει το ίδιο. Λόγο του ότι δεν έχω εγώ κοινωνικά δίκτυα τους είπα να δημοσιεύσουν τις ιστορίες τους. Τώρα πια είναι παγκόσμια γνωστό και μπορείτε να δείτε στο You-tube βιντεάκια που εξηγούνακριβώς τη διαδικασία. Αυτή η εμπειρία με έμαθε πολλά για το καθάρισμα και την αποκατάσταση φθαρμένων δίσκων που με χαρά τώρα πλέον εφαρμόζω μου έδειξε ότι τα βινύλια είναι ένας ‘ζωντανός’ οργανισμός. Γι’αυτό αν έχετε και εσείς έστω και λίγους δίσκους ρίξτε τους μια δεύτερη ματιά, προσέξτε τους γιατί ο εχθρός (Σκόνη, ζέστη, υγρασία, μύκητες ) παραμονεύει !
Με ποιους δίσκους από τη συλλογή σου είσαι συναισθηματικά δεμένος και γιατί
Με όλους.!! …χα..χα…χα.!… αστειεύομαι . Κοίτα όποτε πιάνω κάποιον, όλο και κάποια ιστορία μου έρχεται στο μυαλό για το πως τον απέκτησα και τα συναισθήματα εκεί εναλλάσσονται ! Όμως αυτοί που έχουν ξεχωριστή θέση στη καρδιά μου είναι οι δίσκοι που μου αφιέρωσαν οι δημιουργοί τους που με τους περισσότερους συνεργαστήκαμε .
Σου έχει τύχη να μην έχεις αγοράσει κάποιο δίσκο και μετά να το μετανιώνεις;
Ααα ναι! Αρκετοί ! Και λόγο έλλειψης χρημάτων! Υπήρξε εποχή που είχα μπερδέψει τι είχα και τι δεν είχα , όταν ήταν στριμωγμένοι και έχωνα όπου έβρισκα κενό, Jazz στα Μέταλ , Ορχηστρικά στα Λαικά κ.τ.λ Κάποια στιγμή δεν είχα πρόσβαση από τις κούτες , και αυτό για χρόνια , βλέπω το δίσκο του Santana Live Woodstock …λεω…μπα…το έχω σε c.d . Μετά από ένα χρόνο το ξαναβλέπω!….μπα τι να το πάρω, το χω σε c.d! Για να μην στα πολυλογώ όταν τα πράγματα ξεκαθάρισαν δεν τον είχα ούτε σε c.d!!! Τον είχα μπερδέψει με το ‘Live in Fillmore’ τώρα δυστυχώς δεν υπάρχει, αν φιλοτιμηθεί κανείς Χριστιανός και έχει καμιά δεύτερη κόπια παρακαλώ ενημερώστε με !! Μην μου ζητήσετε όμως 80 ευρώ !! Παιδιά, δεν τα’χω!! Με τα χρόνια βέβαια ανέπτυξα ένα ένστικτο που με κάνει και νιώθω όταν ένας δίσκος είναι ‘ειδική περίπτωση - one of a kind ‘ δηλαδή αν τον χάσω δεν θα τον ξαναβρώ , και αυτό με έχει διασώσει αρκετές φορές από το να χάσω κάτι !
Ποια η σχέση σου με τους μικρούς δίσκους;
Η πρώτη επαφή με το βινύλιο μικρό παιδί!! Μεγάλο δέσιμο όπως καταλαβαίνεις !! Υπήρχαν σε μία αυτοσχέδια σχάρα που είχε φτιάξει ο πατέρας μου μέσα στο έπιπλο του παλιού πικ-απ . Ήταν ελαφρό τραγούδι Pat Boone , Katerina Valente , κάποια λαικά …Τα έβαζα και έπαιζαν σα παιχνίδι για να βλέπω να πέφτουν και να γυρνάνε…ήταν το πικ-απ τέτοιο , με μακρύ καβλιτζέκι που έλεγε και ο Χάρυ Κλύν και δεχόταν πολλά μαζί…ενίοτε γίνονταν και φρίσμπι…(..ντροπηηή..άμυαλο παιδί ) ..έτσι από τα πρώτα βινύλια που αγόρασα ήταν σιγκλάκι 7’’ Εκτοτε όταν το L.P δεν άξιζε και δεν είχα λεφτά έπαιρνα τα σιγκλάκια και ήμουν ευχαριστημένος . Ο Πάνος στο δισκάδικο ‘Το υπόγειο’ με έλεγε ο σιγκλάκιας ..χα..χα.. Βέβαια και εκεί κοίταγα για τα ‘Σωστά..’ να έχουν εξώφυλλα , αρκετά αργότερα κατάλαβα ότι βλακεία έκανα στα 7’’ σιγκλάκια αρκετά πρώτα pressings ειδικά στην Αγγλία δεν έβγαιναν με εξώφυλλα οπότε ηρέμησα και αριθμώ τα 1700 .
Εξακολουθείς να αγοράζεις και σήμερα σε φυσικό προϊόν;
Εννοείτε !!! … Τα τελευταία ήταν από το Reload στην Ακαδημίας , 2 L.P των Zeal Ardor μια μπάντα που συνδυάζει το Μέταλ με τη Σόουλ ..παρανοϊκό έτσι ; Ανά 15 μέρες θα περάσω και από κάποιο δισκάδικο όχι απαραίτητα για να αγοράσω κάτι , αλλά και για ενημέρωση και για την επαφή με τον κόσμο το οποίο είναι ποιο σημαντικό ! Το δισκάδικο είναι σα να πηγαίνεις στον ψυχαναλυτή!Τους γνωρίζω και με γνωρίζουν όλοι τους αγαπώ και πιστεύω και αυτοί . Σε κάποιους έχουμε (με τον φίλο μου το Γιώργο) δώσει και παρατσούκλια ! Μέσα στα δισκάδικα ξεκίνησαν φιλίες, φλέρτ, συγκροτήματα! Σαν χθες θυμάμαι τις ‘μαζώξεις ‘ (όπως λέγαμε τότε) Σάκης, Μίμης στο ‘Metal Era’ να μας λένε για την νεότευκτη μπάντα, τους Rotting Christ !! Η τις άλλες στο Δισκάδικο της Αθηνάς η στο Rock City. Για μένα ο δίσκος είναι ένα έργο τέχνης! Ως τέτοιο τον αντιμετωπίζω ! Είναι η δεύτερη μετά τη συναυλία επαφή και η ζωντανή μεταφορά του καλλιτέχνη στο κοινό του! Είναι σα να βάζεις τον δημιουργό σπίτι σου, σαν ένα αντίγραφο ενός ζωγραφικού πίνακα. Σαν να έχεις βιβλιοθήκη με έργα συγγραφέων, ειδικά αν είναι και ‘Σωστά’ γιατί αν όχι είναι σα να σου λείπει ένα κεφάλαιο από το βιβλίο! Το πως είναι δομημένα τα τραγούδια , με ποια σειρά βρίσκονται στο δίσκο, τα εξώφυλλα, όλο το artwork γενικά είναι η ολοκλήρωση των δημιουργών. Άρα θέλει και ένα σεβασμό όλο αυτό τόσο στον δημιουργό που αγαπάς όσο και στο έργο που σου προσφέρει και που και εσύ μπορείς να το περάσεις και στην επόμενη γενιά ! Σήμερα ένα Downloading δεν τα έχει όλα αυτά, και φαντάσου να σου ‘κρασάρει’ ο σκληρός , μετά δεν θα’ χεις τίποτα! Ένα κενό !!
Κάνεις downloading;
 |
| Με τον Warren Dane |
Βέβαια δεν μπορώ ούτε εγώ να αποφύγω το Downloading, ζούμε στην εποχή μας. Σε πρώτη φάση είχε γίνει σε άλμπουμ που τα είχα ήδη σε δίσκο και βαριόμουν να τα περάσω στον υπολογιστή. Σε δεύτερη φάση ακούω ραδιόφωνο μια μέρα…παίζει ένα τραγούδι…κάτι μου θύμιζε…ήχος Motown …αλλά πιο φρέσκο το ψάχνω..τίποτα !Μετά από δυό μέρες πάλι το ίδιο !!.Αποφασίζω να βάλω το ‘ρουφιάνο’ (Shazam …πρώτος ρουφιάνος μας λύνει τα χέρια αλλά δένει κ τα χέρια του D.J στην επαφή του με ωραίες υπάρξεις…γαμώτο..!!) Βλέπω‘Janice Dempsey – Detroit Soul ‘ του 2019. Ωραία! Βινύλιο; Δίσκος cd; Τίποτα!! Μπήκα στο Spotify το κατέβασα αναγκαστικά, αλλά για τους λόγους που προείπαμε το έγραψα και σε ένα cd. Δυστυχώς στη σημερινή εποχή πολλοί είναι οι καλλιτέχνες που δεν έχουν τη δυνατότητα έκδοσης δίσκου και προτιμάνε τις πλατφόρμες . Εκεί από τους έξυπνους αλγόριθμους σου προτείνει το μηχάνημα και κάτι άλλο που πολλές φορές είναι και καλό! Ο tempora ο mores!
Διαδικτυακά αγοράζεις σε φυσική μορφή;
Ναι! Αρκετές αγορές γίνονται μέσω διαδικτύου. Όταν είχα ανακαλύψει το e-bay είχε γίνει χαμός ξαφνικά είχες επαφή με σπάνια πράγματα που ούτε κατά διάνοιά θα βλέπαμε στην Ελλάδα και ‘ξεβρακώθηκαν’ διάφοροι απατεωνίσκοι που έλεγαν στα ‘90ς ‘…Ααα… μόνο cd κυκλοφορεί αυτό βινύλια δεν βγαίνουν πιά..’ η το άλλο ‘…πολύ σπάνιο φίλε μου! Μόνο 1000 κόπιες σ’όλο το κόσμο..’ και έβλεπες ότι το τιράζ του ήταν πάνω από 10.000. Τώρα πια και με το discogs οι πληροφορίες είναι ποιο έγκυρες αλλά η ζημιά είναι ότι έχουν εκτοξευθεί οι τιμές και μάλιστα σε ‘ κοινούς ‘ κατά τα λεγόμενα τίτλους ! Αν το βλέπω στο discogs και είναι Έλληνας ο πωλητής προτιμώ να έρθω σε απευθείας επαφή μαζί του .
Σήμερα που πέραν του Metal Hammer δεν υπάρχουν ελληνικά μουσικά περιοδικά,
από πού ενημερώνεσαι;
Πέρα από το Metal Hammer παίρνω που και που τον Ηχο και το Yellow Box που εκτός του Hi-Fi κομματιού έχει και κυκλοφορίες από όλο το φάσμα της μουσικής. Έχω μια ‘κατάρα’ να το εις προτέρημα να το πεις …Ακούγοντας metal και ‘ αποκωδικοποιώντας ‘ το στη μελωδία του στη δομή και το ρυθμό του και ψάχνοντας τις ρίζες του εύκολα μπόρεσα να ακούσω και άλλα είδη (αυτό πιστεύω μόνο ένας μεταλάς το μπορεί , το αντίθετο είναι δύσκολο π.χ από τζαζ σε metal) έτσι και λόγω metal και λόγο σκηνοθεσίας ακούω ότι κάθετε καλά στο αυτί μου, από Βιβάλντι μέχρι Watain! Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να έχω ποικιλία, που μου είναι πλέον απαραίτητη στην ιδιοσυγκρασία μου , αλλά και κάποια πράγματα να χάνονται στην πληθώρα των mail από δισκογραφικές εταιρείες, από δισκάδικα , από συγκροτήματα κ.λ.π. Αρα και από τις πρωτογενείς πηγές και από sites όπως το δικό σου. Κοιτάω όμως το site να είναι από άνθρωπο με ιστορία στο χώρο όπως εσύ, ο Πετρίδης, ο Κοντογούρης, ο Αλεξίου, ο Πετρουλάκης και άλλοι πολλοί γιατί υπάρχουν πολλά ‘ παπαγαλάκια ‘ στο διαδίκτυο , και το ξέρω καλά αυτό και λόγω δουλειάς , που λέει ο καθένας το κοντό και το μακρύ του οπότε χρειάζεται προσοχή !
Με τι μηχανήματα ακούς τους δίσκους σου;
ΗΧΕΙΑ : B& W 803 KAI 805 NAUTILUS ΜΕ ΔΙΠΛΟΚΑΛΩΔΙΩΣΗ ΚΑΙ ΔΙΕΝΥΣΧΗΣΗ ΑΠΟ :
ΕΝΙΣΧΥΤΙΚΑ : YAMAHA A2 & 2 ΤΕΛΙΚΟΙ ROTEL RB 1070
PHONO : PROJECT TUBE BOX SE II , SACD : DENON 1920 , ΚΑΣΣΕΤΟΦΩΝΟ : PIONEER ST S 670D
ΠΛΑΤΩ : MICHELL GYRO SE ME ΚΕΦΑΛΗ DYNAVECTOR KARAT 17-D3
‘’ DJ : RELOOP RP-7000MK2 ME ΚΕΦΑΛEΣ GOLDRING 2002 KAI AUDIO TECHNICA AT-VM95SH ‘’ DJ : STANTON T-120C ME ΚΕΦΑΛΗ STANTON 881.
Ερωτήσεις: Αλέξανδρος Ριχάρδος
25/9/22
Την άλλη Κυριακή: Motorhead The Three Amigos 1977-1982
Δημοσίευση σχολίου