Tην κυκλοφορία του Long Live Rock N Roll θα διαδεχτεί μια περίοδος σαρωτικών αλλαγών στις τάξεις του σχήματος με εμφατικότερη την αποχώρηση του Μεγαλειότατου Ronnie James Dio. Η έλευση νέων μελών θα σηματοδοτήσει και την συνειδητή αλλαγή της μουσικής κατεύθυνσης, εγκαταλείποντας τον νεοκλασικό heavy ήχο των τριών πρώτων άλμπουμ και την στροφή προς πιο εμπορικά μονοπάτια, ενώ και στιχουργικά το σχήμα θα εγκαταλείψει την φανταστική μεσαιωνική θεματολογία.
Ήδη από το Long Live Rock N Roll οι σχέσεις των Blackmore & Dio ήταν τεταμένες με τον Roger Glover να αναλαμβάνει ρόλο μεσολαβητή. Ο Glover είχε προσληφθεί αρχικά για να αναλάβει την παραγωγή του νέου album πριν καταλήξει μέλος του σχήματος. Από την σύνθεση του Long Live είχαν απομείνει μόνο οι Blackmore και Powell!
Τον Δεκέμβριο του 1978 ο Don Airey θα αναλάβει τα πλήκτρα, αφού η κλασική παιδεία και η τεχνική κατάρτισή του δεν άφησε αδιάφορο τον Blackmore. Το συγκρότημα ξεκίνησε να γράφει μουσική αναζητώντας παράλληλα τον διάδοχο του Dio. Υποψήφιοι για την θέση πίσω από το μικρόφωνο μεταξύ άλλων ήταν οι Brian Johnson, Marc Storace και Pete Goalby (Trapeze). Ο Ritchie εξάλλου είχε προτείνει και στον Gillan να ενταχθεί στο σχήμα, με τον πρώην συνεργάτη του στους Purple να του αντιπροτείνει να ενταχθεί αυτός στους Gillan!
Aποφάσισαν επίσης να δοκιμάσουν τον Graham Bonnet, πρώην τραγουδιστή των Marbles, ενός ποπ συγκροτήματος των ‘60s. Μέσω μιας κασέτας του Powell ο Ritchie είχε ακούσει τον Bonnet και του άρεσε η φωνή του. Ο Glover επικοινώνησε με τον Mickey Moody των Whitesnake με τον οποίο ο Bonnet είχε συνεργαστεί και κανονίστηκε το δοκιμαστικό. Ζητήθηκε να ερμηνεύσει μόνο το Mistreated. O Bonnet θυμάται ότι στην αρχή έπαιξαν το κομμάτι χωρίς φωνητικά και εν συνεχεία τρεις φορές ο ίδιος το ερμήνευσε - την πρώτη χωρίς καν μικρόφωνο!
O Bonnet εντυπωσίασε με την ένταση της φωνής του παρότι το στυλ του δεν ταίριαζε με αυτό των υπολοίπων.
Τον Δεκέμβριο του 1978 οι Rainbow θα μετακομίσουν στο κάστρο Château Pelly de Cornfeld και θα ξεκινήσουν να δουλεύουν για το άλμπουμ. Μαζί τους θα έχουν και το Maison Rouge Mobile Studio. Ήταν ιδέα του Blackmore να έχουν μαζί τους το φορητό studio των Jethro Tull τον ήχο των οποίων θαύμαζε ο μεγάλος κιθαρίστας. Τα φωνητικά θα ηχογραφηθούν στην Νέα Υόρκη. Η έλλειψη εύρεσης κατάλληλου χώρου για την ηχογράφηση των φωνητικών εντός του κάστρου καθώς και η απόκοσμη ατμόσφαιρα επηρέασαν την ψυχολογία του Bonnet και είχαν επίπτωση στην απόδοση των φωνητικών του καθιστώντας μονόδρομο την ηχογράφηση στα Kingdom Sound Studios – εκεί ο Blackmore ηχογράφησε και τα περισσότερα solos. Ο Bonnet έφτασε σε σημείο να προσποιείται τον άρρωστο για να φύγει από το κάστρο.
Η διαδικασία, που ακολουθήθηκε στην σύνθεση, ήταν ξένη για τον Bonnet, αφού πρώτα γραφόταν η μουσική και εν συνεχεία η μελωδία και τα φωνητικά. Εντύπωση είχε προκαλέσει στον Bonnet η ταχύτητα με την οποία ο Μαυροφορεμένος μπορούσε να συνθέτει solos. Υπήρχαν φορές που ο Blackmore έπαιζε 3-4 solos στην κιθάρα και εν συνεχεία ο Glover ξεχώριζε και «ένωνε» τα τμήματα δημιουργώντας το ολοκληρωμένο αποτέλεσμα. Ο Blackmore ξεχώριζε κάποια μέρη από τα solos που δεν συμπεριλήφθηκαν για να τα παίξει στις ζωντανές εμφανίσεις. Εντύπωση προκαλούσε και η ταχύτητα με την οποία δούλευε ο Powell αλλά και ο Airey, οι οποίοι μετουσίωναν σε μουσική τις ιδέες τους τις οποίες πολλές φορές δοκίμαζαν στο στούντιο για πρώτη φορά!
O Bonnet αν και είχε αναμφισβήτητα εκπληκτική φωνή σύμφωνα με τον Blackmore χρειαζόταν καθοδήγηση, ενώ δεν συμμετείχε και στιχουργικά – κενό το οποίο κλήθηκε να καλύψει ο Glover. Ο Glover έγραφε επίσης την βασική μελωδία και με τον Bonnet δούλευαν μαζί τελειοποιώντας την, ενώ ο Blackmore είχε πάντα τον τελικό λόγο.
Η εμφάνιση επίσης του Bonnet με τα κοντά μαλλιά, το λευκό σακάκι και τα κόκκινα παντελόνια δεν ταίριαζε στο στυλ του συγκροτήματος. Λίγο αργότερα βέβαια ο Glover θα υιοθετήσει αντίστοιχο στυλ όπως εξάλλου και ο Airey! Ο Glover αν και εκτελούσε χρέη παραγωγού, στιχουργού και μπασίστα δεν ήταν επισήμως μέλος της μπάντας με τον Powell να αναλαμβάνει δράση εισηγούμενος στον Blackmore την πρόσληψή του. Εξάλλου αντίστοιχη εισήγηση είχε γίνει και από τον Bonnet. Οι σχέσεις των Bonnet με τον Airey ήταν εξαρχής αδελφικές σε αντίθεση με τον Glover όπου στην καλύτερη περίπτωση ήταν τυπικές με τον πρώην μπασίστα των Τιτανοτεράστιων να κατηγορεί για τεμπελιά τον μεγάλο ερμηνευτή και τον Bonnet να έχει υποστηρίξει ότι ο Glover θεώρησε ότι παραγκωνίζεται λόγω της καλής του σχέσης με τον Blackmore.
Η παραγωγή του Glover σε σημεία θυμίζει τον ήχο Purple και σίγουρα ξεφεύγει από τον «θορυβώδη» ήχο του Long Live Rock N’ Roll.
Το άλμπουμ κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 1979 με το εξώφυλλο να διαφοροποιείται σε σχέση με το μεσαιωνικό – μυθικό ύφος των προηγουμένων της περιόδου του Dio. Θυμίζει περισσότερο το διαστημικό ύφος των Fireball και Who Do We Think We Are των Τιτανοτεράστιων.ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
Το άλμπουμ ανοίγει με το πολύ καλό All Night Long με το δυνατό κιθαριστικό riff της εισαγωγής να θυμίζει έντονα το υποβλητικό ξεκίνημα του Man On The Silver Mountain από το πρώτο άλμπουμ με την ένταση να κατεβαίνει για να ανέβει και πάλι στο ρεφρέν με τον Bonnet να κλέβει την παράσταση. Ο αρχικός τίτλος του κομματιού ήταν Once More With Feeling και είναι το μόνο κομμάτι του δίσκου για το οποίο ο Bonnet θεωρεί ότι έπρεπε να συμπεριληφθεί ως συνθέτης. Ο Blackmore έπαιξε στην ακουστική του κιθάρα το Out Of Time των The Rolling Stones ζητώντας του να γράψει μια μελωδία αντίστοιχη με αυτή καταλήγοντας τελικά στο γνωστό κομμάτι. Είναι μια από τις ελάχιστες φορές που το στιχουργικό περιεχόμενο είναι του Ritchie με τον Glover να επιφέρει τις αναγκαίες βελτιώσεις. Ήδη από το ξεκίνημα μπορεί κανείς να δει την αλλαγή κατεύθυνσης που σηματοδοτεί το νέο άλμπουμ.
Την σκυτάλη παίρνει το έπος Eyes of the World, το καλύτερο κομμάτι του άλμπουμ όπου μπορεί κανείς να διακρίνει τις επιρροές του Ritchie από την κλασική και μεσαιωνική μουσική παράδοση (τί κομματάρες έχει γράψει ο άνθρωπος). Το solo είναι ένα από τα καλύτερα του ever!!! Σύμφωνα με τον Powell είναι εμπνευσμένο από την κλασική σύνθεση “Mars” του Gustav Holst, το οποίο σύμφωνα με τον Geezer Butler υπήρξε έμπνευση και για το «Black Sabbath» των θεών Sabbath.
Η συνέχεια δίδεται με το No Time to Lose με το συγκρότημα να ανεβάζει ταχύτητες με το κιθαριστικό riff και τα τύμπανα να θυμίζουν τα παλιότερα Lady Double Dealer των Purple και το Sensitive To Light από το Long Live Rock N Roll. Στην Deluxe έκδοση του άλμπουμ υπάρχει μια διαφορετική έκδοση με τίτλο Spark Don ‘t Mean A Fire με τον Bonnet να τραγουδάει πιο χαμηλά θυμίζοντας αρκετά τον Coverdale!
Το Makin' Love που κλείνει την πρώτη πλευρά είναι σύμφωνα με τον Glover η καλύτερη και πιο επιτυχημένη μπαλάντα καθώς ξεφεύγει από την τυπική της μορφή, ενώ στιχουργικά η στροφή προς τον ερωτικό στίχο σηματοδοτεί την απομάκρυνση από το παρελθόν. Ο αρχικός τίτλος ήταν The Plod.
Η δεύτερη πλευρά ανοίγει με την διασκευή του Since You Been Gone του Russ Ballard, που μόλις ένα χρόνο πριν είχε διασκευαστεί από τους Head East σημειώνοντας επίσης επιτυχία. Η διασκευή ήταν πρόταση του Bruce Payne, μάνατζερ του συγκροτήματος με τον Glover να μην πιστεύει ότι η εισήγηση του Payne θα γίνει δεκτή από τον Blackmore. Αντιδράσεις εξάλλου υπήρξαν και από τα υπόλοιπα μέλη του γκρουπ – κυρίως από τον Powell, ο οποίος έπαιξε το κομμάτι μόνο μια φορά στο στούντιο! O Powell ήταν ο μόνος που μπορούσε να διαφωνεί ανοιχτά με τον Blackmore. Τον μεγάλο drummer ανέλαβε να πείσει ο Glover ως παραγωγός, ο οποίος κατάφερε να αναδείξει το κομμάτι σημειώνοντας την μεγαλύτερη έως τότε εμπορική επιτυχία για τους Rainbow. Αν και δεν είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα της μουσικής τους, απηχεί με τον πλέον εμφατικό τρόπο την προσπάθεια τους να ακουστούν στο ραδιόφωνο και να γίνουν γνωστοί και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Μετά το Since You ve Been Gone την σκυτάλη παίρνει το εμβληματικό Love's No Friend που αποτελεί εξαιρετικό δείγμα heavy blues μπαλάντας. Στην επανέκδοση του άλμπουμ υπάρχει εκτέλεση του κομματιού με διαφορετικούς στίχους και τίτλο Ain t A Lot Of Love In The Heart Of Me, τίτλος που παραπέμπει στο κλασικό κομμάτι των Whitesnake Ain't No Love In The Heart Of The City.
Το Danger Zone που ακολουθεί είναι μια ακόμα κομματάρα. Όχι άδικα θεωρείται μαζί με το Eyes of the World οι πληρέστερες συνθέσεις του δίσκου. Ο ρυθμός του – o Powell είναι θεός, τα φωνητικά του Bonnet και ιδίως η αρχιτεκτονική της σύνθεσης μας προσφέρουν ένα ακόμα εξαιρετικό δείγμα συμφωνικού ροκ.
Το άλμπουμ κλείνει ιδανικά με το καταιγιστικό πλην όμως μελωδικό Lost In Hollywood. Ο αρχικός τίτλος της σύνθεσης ήταν The Steamer. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στο εξαιρετικό solo του Blackmore και φυσικά στο εκπληκτικό παίξιμο του Powell! Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι ο Ritchie ζήτησε από τον Bonnet να τραγουδήσει το κομμάτι όπως θα το ερμήνευε ο Little Richard – δύσκολα ωστόσο θα μπορούσε κανείς να επισημάνει την όποια ομοιότητα.
Το άλμπουμ σημείωσε μεγάλη εμπορική επιτυχία σκαρφαλώνοντας στην 6η θέση των βρετανικών charts, ενώ το βίντεο για το Since You Been Gone προβλήθηκε και από το Top Of The Pops.
Το άλμπουμ η κυκλοφορία του οποίου συνέπεσε με την εκρηκτική άνοδο του NWOBHM ήταν αρκετά heavy για την εποχή του. Είναι μια περίοδος που στο προσκήνιο έρχονται συγκροτήματα που παίζουν πιο τεχνικά, πιο γρήγορα και πιο heavy. Υπό αυτές τις συνθήκες είναι άδικο να θεωρεί κανείς ότι η εμπορική επιτυχία ήταν αποτέλεσμα μόνο του All Night Long και του Since You Been Gone και όχι της στροφής στον ακροατών στον σκληρό ήχο. Μια συγκυρία που θα καρπωθούν και συγκροτήματα όπως οι Black Sabbath και οι Uriah Heep.ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕΤΑ
Μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ ακολούθησε η περιοδεία για την προώθηση του δίσκου με την μεγαλύτερη πίεση να πέφτει στον Bonnet καθώς δεν είχε παίξει ζωντανά για τουλάχιστον 2 χρόνια – μην ξεχνάμε επίσης ποιον είχε διαδεχθεί στο μικρόφωνο. Στο βρετανικό σκέλος της Ευρωπαϊκής περιοδείας οι Samson και οι Saxon άνοιγαν τις συναυλίες των Rainbow. Τον Σεπτέμβριο του 1979 οι Rainbow έπαιξαν ως support στους Blue Oyster Cult στις ΗΠΑ, ενώ μέρος των προγραμματισμένων εμφανίσεων στην Γερμανία ακυρώθηκε για να συνεχίσουν τις εμφανίσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες! Στην Ιαπωνία φυσικά εμφανίστηκαν σε μεγάλους χώρους προκαλώντας ενθουσιασμό στους εκεί φίλους της μπάντας.
Το setlist περιελάμβανε εκτός από κομμάτια από το νέο άλμπουμ και τα παλαιότερα κλασικά Man On The Silver Mountain, Catch The Rainbow, αλλά και κομμάτια των Purple όπως το Mistreated.
Ο επίλογος θα γραφτεί την 16η Αυγούστου του 1980 οπότε οι Rainbow θα εμφανιστούν ως headliners στο πρώτο Monsters Of Rock. Την μεγαλειώδη εμφάνιση σκίαζε η ειλημμένη απόφαση του Powell να αποχωρήσει εκφράζοντας τις αντιρρήσεις του για την μουσική κατεύθυνση του γκρουπ.
Eνώ οι εναπομείναντες προσπαθούσαν να ανασυνταχθούν ο Blackmore άρχισε να απέχει ακόμα και από τις πρόβες με το συγκρότημα να παρουσιάζει εικόνα διάλυσης. Οι Bonnet και Airey σκέφτονταν επίσης την αποχώρηση. Λίγο αργότερα και ενώ είχε ξεκινήσει η δημιουργία του νέου άλμπουμ θα αποχωρήσει ο Bonnet κυρίως λόγω διενέξεων με τον Blackmore και θα αντικατασταθεί από τον Joe Lynn Turner εγκαινιάζοντας μια νέα περίοδο για το σχήμα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΟΥΓΚΡΑΝΗΣ
12/8/22
Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ ΓΙΑ ΤΟ DOWN TO EARTH
Μετά από 3 εξαιρετικά hard/heavy άλμπουμ με τη φωνή του Ronnie James Dio, δύσκολα ανέχεσαι τον pop rock ήχο των καινούργιων Rainbow με τη φωνή του άγνωστου τότε, Graham Bonnet. Όμως σιγά σιγά το εκτίμησα και εδώ και πολλά χρόνια το θεωρώ καλύτερο κι από τα 3 επόμενα άλμπουμ του με τον Joe Lynn Turner. Εξ΄άλλου Ritchie Blackmore είναι αυτός…..
Δημοσίευση σχολίου