Η δεκαετία του 80, βρίσκει τους Blue Oyster Cult σε μια μάλλον σχοινοβατούσα κατάσταση. Έχοντας ήδη καταθέσει την ταυτότητά τους την προηγούμενη δεκαετία και με πιο πρόσφατο άλμπουμ το καλό Fire of Unknown Origin (1981), βλέπουνε κι ακούνε γύρω τους τη μουσική να αλλάζει. Μήπως πρέπει να αλλάξουν κι αυτοί ή έστω να προσαρμοστούν; Κι αυτό φαίνεται ότι επιχείρησαν με το Revölution by Night(1983, Νο 95 Μ.Βρετανία, Νο 93 Αμερική) που αφ'’ενός προσπάθησαν να κεφαλοποιήσουν την επιτυχία του Fire of Unknown Origin, κι αφετέρου να προσαρμοστούν στο νέο ήχο. Εδώ έχουμε τον ντράμερ Rick Downey, που ήταν roadie, στη θέση του αρχικού και ιστορικού ντράμερ Albert Bouchard ενώ οι υπόλοιποι είναι οι …κλασικοί Eric Bloom κιθάρα/τραγούδι,
Donald 'Buck Dharma' Roeser κιθάρα/πλήκτρα, Allen Lanier πιάνο/πλήκτρα κι ο αδελφός του Albert, Joe Bouchard μπάσο με τον Καναδό Bruce Fairbairn στην παραγωγή και στη μίξη να προσφέρει στον ήχο τους ένα αυτό που λέμε “radio friendly”. Η μετακίνηση από τον αρχικό hard/heavy ήχο τους είναι άμεσα κατανοητή από το πρώτο κιόλας τραγούδι, το "Take Me Away"(σύνθεση Bloom, Aldo Nova) που είναι και το καλύτερο του άλμπουμ. Το “Eyes on Fire” περνάει και χάνεται, ενώ το "Shooting Shark» (στίχοι Patti Smith)που θα ήταν πολύ καλό για οποιοδήποτε άλλο συγκρότημα, αλλά όχι για τους Blue Oyster Cult που ακούγονται σαν να έχουν χάσει την ταυτότητά τους. To δε σαξόφωνο, κάνει τα πράγματα ακόμα χειρότερα! Κλασικό Blue Oyster Cult το “Veins” που κλείνει την Α πλευρά του βινύλιου, αφήνοντας καλές εντυπώσεις για να φθάσουμε στο “Shadow of California”(σύνθεση των Joe Bouchard, Sandy Pearlman και του κιθαρίστα των Alice Cooper, Neal Smith) που ανοίγει την Β πλευρά και είναι ένα από τα καλύτερα τραγούδια τους, αντάξιο του παρελθόντος τους όπως και το “Feel the Thunder” που ακολουθεί με τα υπόλοιπα 3 να είναι απλά fillers.
Η εμπορική αποτυχία του single "Shooting Shark" έπαιξε σημαντικό στη γενική αποτυχία του άλμπουμ, που οι πωλήσεις του δεν ξεπέρασαν το 500.000 αντίτυπα έστω αν και μαζί με το "Take Me Away", παίχτηκαν με το παραπάνω από τους rock σταθμούς αλλά δεν έκαναν γκέλα στους fans. Οι die hard fans τους, το έχουν…ξεχάσει, μη δεχόμενοι την σύμπλευση του ήχου τους με το rock όπως μεταμορφωνόταν τη δεκαετία του 80 με οδηγό το MTV. Θεωρώ το υλικό του Revolution By Night ήταν καλό, με τα δεδομένα της εποχής, όπερ μεταφράζεται σε αυτό που ήθελε να ακούσει η μάζα εκείνη την εποχή. Η εμπορική αποτυχία του άλμπουμ σκόρπισε μαύρα σύννεφα στα μέλη ενώ λίγο αργότερα ο Downey αποχώρησε για να επιστρέψει(!) ο Albert Bouchard, παίρνοντας μέρος στην περιοδεία η οποία ονομάστηκε The Albert Returns tour.
TRIVIA
Το Revölution by Night σημείωσε την χαμηλότερη chart επιτυχία των 10 τελευταίων ετών από την εποχή του Tyranny and Mutation(1973, Νο 122)όλα τα άλμπουμ τους έφθαναν σε ψηλές θέσεις. To Revolution by Night (1983) σταμάτησε στο Νο 93!
Στο"Shooting Shark" μπάσο παίζει ο Randy Jackson, μετέπειτα μέλος των Journey, NeilSchon, Jean Luc Ponty ακόμα και Stryper!
ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕΤΑ
Συνέχισαν σε αυτό το ύφος, κυκλοφορώντας το Club Ninja (1985), απογοητεύοντας εντελώς τους fans τους.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
17/8/22
Δημοσίευση σχολίου