.. σχημάτισε με τους Tony James μπάσο και Gene October τραγούδι, τους Chelsea με τον ίδιο να παίζει κιθάρα. Λίγες εβδομάδες αργότερα, οι James και Idol έφυγαν για να σχηματίσουν τους Generation X, που στις 14 Δεκεμβρίου 1976 έπαιξαν για πρώτη φορά στο Roxy Club του Covent Garden. Σε μια εποχή που το punk ήταν τρόπος ζωής και οι δισκογραφικές εταιρείες υπέγραφαν ότι φορούσε παραμάνα και είχε μαλλί καρφί, οι ταλαντούχοι Generation X υπέγραψαν Chrysalis Rec. και κυκλοφόρησαν το μικρό δίσκο “Your Generation” (No 38 UK). Σε ένα μουσικό περιβάλλον που άλλαζε καθημερινά και το punk γρήγορα μεταλλάχτηκε σε new wave, οι Generation X κυκλοφόρησαν 3 άλμπουμ (Generation X (1978), Valley of the Dolls 1979 και Kiss Me Deadly 1981) κι είχαν ακόμα μια επιτυχία στο chart μικρών δίσκων με το “King Rocker”(Νο11 Μ.Βρετανία). Το συγκρότημα μπήκε σε δικαστική διαμάχη με τον τότε manager του και απευθύνθηκαν στον Bill Aucoin των Kiss, ενώ όλο το διάστημα που ήταν στα δικαστήρια δεν μπόρεσαν να κυκλοφορήσουν καινούργιο υλικό. Στο συγκρότημα έγιναν κάποιες αλλαγές με πιο γνωστή αυτού του ντράμερ Terry Chimes (πρώην Clash), για να φθάσουμε στο Δεκέμβριο του 1980 όπου ο Idol αποχωρεί και με τη συνεργασία του Bill Aucoin ξεκινά την προσωπική του καριέρα του.
Το 1981 τον βρίσκουμε με την κοπέλα του Perri Lister στη Νέα Υόρκη όπου γνωρίζει τον κιθαρίστα Steve Stevens, μια καθοριστικής σημασίας γνωριμία και για τους δύο. Ακόμα πιο καθοριστική ήταν η γνωριμία και των 2 με τον παραγωγό Keith Forsey, ο οποίος τους υπογράφει στην Chrysalis Records
ΠΩΣ ΑΛΛΑΞΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ
Ενώ σχεδόν όλοι πιστεύαμε ότι άλλαξε το όνομά του σε Idol (είδωλο) από ματαιοδοξία, η ιστορία αλλαγής πάει όταν ακόμα ήταν στο σχολείο κι ο καθηγητής της χημείας, βλέποντας την αδιαφορία του στο μάθημα, στη σχολική κάρτα επιδόσεων τον χαρακτήρισε “idle” (παθητικός, αδρανής) κι αυτός το idle το μετέτρεψε σε Idol!!!!!! Σε συνέντευξή του στην εκπομπή BBC Breakfast (Οκτώβριος 2014) είπε ότι ήθελε να κρατήσει το όνομα "Billy Idle", αλλά επειδή ήταν το ίδιο με το όνομα του ηθοποιού Eric Idle από τους Monty Pythons, κατέληξε στο Billy Idol.
Όμως πριν γίνουν όλα αυτά, κι όντας στη Νέα Υόρκη, αρχίζει να δουλεύει με τον πρώην manager των Kiss, Bill Aucoin που τον υπογράφει στην Chrysalis Records όπου το χειμώνα του 1981 κυκλοφορεί το EP Don't Stop (Νο71 Αμερική) που περιείχε την επιτυχία των Generation X, "Dancing with Myself" και τη διασκευή στην παλιά επιτυχία των Tommy James & the Shondells, "Mony Mony", το οποίο το έκανε επιτυχία το 1987 στη live ηχογράφησή του! Ήταν φανερό ότι ο νεαρός Άγγλος «το είχε».
Το καλοκαίρι του 1982, κυκλοφορεί το πρώτο άλμπουμ με τίτλο το όνομά του Billy Idol(1982, Νο45 Αμερική) που πριν ακόμα κυκλοφορήσει έχει βγάλει 2 μεγάλες επιτυχίες, τα "Hot in the City"(Νο 23 Αμερική) και «White Wedding" (No 6 Μ.Βρετανία, Νο 36 Αμερική). Το δεύτερο είναι ένα από τα πρώτα τραγούδια που συνέθεσε, του οποίου οι στίχοι γράφτηκαν για το γάμο της αδελφής του Jane, που όταν παντρεύτηκε ήταν έγκυος. Όταν έγραφε τους στίχους, σκεφτόταν τι θα σκεπτόταν ο κόσμος αν αυτό το περιστατικό της εγκυμοσύνης χωρίς γάμο, συνέβαινε 30 χρόνια πριν.
Το τραγούδι άρεσε στον Forsey που έκλεισε στο studio τον Billy Idol με ένα drum machine και μια κιθάρα για να βγάλει τον ήχο που ήθελε. Σε 15 λεπτά το βασικό κομμάτι ήταν έτοιμο! Tο video στοίχηχε 65.000 δολάρια, ποσό σχετικά μικρό για τα δεδομένα της εποχής, με κυρίως θέμα, έναν gothic γάμο. Τον ρόλο της νύφης επωμίστηκε η ηθοποιός Perri Lister, η σύντροφός του. Η ίδια παίζει και το ρόλο της μιας από τις τρεις χορεύτριες που χτυπούν τον πισινό τους στο ρυθμό του τραγουδιού προς το τέλος του τραγουδιού. Σε μια σκηνή, στο μέσο του τραγουδιού, που γίνεται ο γάμος, της περνά στο δάκτυλο το δακτυλίδι του γάμου που είναι από συρματόπλεγμα με αποτέλεσμα να ματώσει. Η Lister (σ.σ. κούκλα!!!) είχε προτείνει να κόψει την άρθρωση του δακτύλου της(!), για να είναι πιο αληθοφανές. Στην επόμενη σκηνή μετά το δακτυλίδι, υπάρχει ένα ναζιστικός χαιρετισμός από τους καλεσμένους στο γάμο προς το ζευγάρι με τον σκηνοθέτη David Mallet να λέει ότι η συγκεκριμένη σκηνή, δεν έχει να κάνει με τον ναζιστικό χαιρετισμό, αλλά με τον ίδιο να παίζει με τη δύναμη των εικόνων του πλήθους. Η σκηνή με τη μηχανή να μπαίνει μέσα από το παράθυρο γυρίστηκε με τον κασκαντέρ John Wilson, ο οποίος δούλευε και σαν courier. Τα 2 τραγούδια γίνονται επιτυχία και στη χώρα μας, που ήδη στροβιλίζεται στη δύναμη της νέας δεκαετίας. Και τα 2 τραγούδια παίζονται από τις λίγες εκπομπές του κρατικού ραδιοφώνου, αλλά περισσότερο από τους ερασιτεχνικούς σταθμούς Αθήνας και Θεσσαλονίκης που ήδη είχαν ανακαλύψει τη δύναμη των FM. Όμως κι ο Billy Idol ανακαλύπτει τη μεγάλη δύναμη του MTV, όπου τα 2 τραγούδια του γνωρίζουν πολύ καλό airplay. Στο πρώτο άλμπουμ εκτός του Steve Stevens παίζουν οι Phil Feit μπάσο και Steve Missal ντραμς, ενώ καλεσμένοι είναι και οι Steve Jones (Sex Pistols), Tony James (Generation X) και Terry Chimes (Clash). Το άλμπουμ ξεπέρασε το 500.000 αντίτυπα στην Αμερική κι ο νεαρός Άγγλος ήταν ο εκκολαπτόμενος star των 80’s. O ίδιος δίνει μια πολύ διαφορετική ερμηνεία για την επιτυχία των 2 singles (μικροί δίσκοι) στην Αμερική λέγοντας, ότι η επιτυχία του “Hot in the City” οφείλεται κατά μεγάλο μέρος στη φωτογραφία που εξώφυλλου που τον παρουσιάζει με μαλλί καρφί, ενώ στο «White Wedding" τα μαλλιά του είναι διαφορετικά.
Κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων, δημιουργήθηκε σοβαρή διένεξη μεταξύ των Idol και Chrysalis Records, σχετικά με την επιλογή του εξώφυλλου, με τον Idol να πηγαίνει στο studio και να κλέβει(!) τα master tapes και να τα δίνει στον προμηθευτή του(!) ηρωϊνης. Στη συνέχεια ενημέρωσε την εταιρεία του ότι αν δεν συμφωνούσε στην αλλαγή εξώφυλλου, ο προμηθευτής του θα κυκλοφορούσε τα τραγούδια σε bootleg μορφή! Τελικά, στη διαμάχη επικράτησε ο Idol και επέστρεψε τις ταινίες. Παρόλα αυτά, σύμφωνα με τον Forsey,ο Idol είχε κλέψει τις λάθος ταινίες!!!
Με 2 άλμπουμ γεμάτα επιτυχίες και μια καριέρα που καθημερινά ανέβαινε, ο Billy Idol τον Οκτώβριο του 1986 κυκλοφορεί το τρίτο άλμπουμ του με τίτλο Whiplash Smile (1986, Νο 8 Μ.Βρετανία, Νο 6 Αμερική) και πάλι σε συνεργασία με το πετυχημένο δίδυμο Keith Forsey και Steve Stevens, που έβγαλε και πάλι τρεις επιτυχίες, τα "To Be a Lover" (παλιά επιτυχία από το 1968 του Williams Bell που είχε κυκλοφορήσει με τίτλο "I Forgot to Be Your Lover"), "Don't Need a Gun"(με τους στίχους να μιλούν για τη χρήση όπλων) και"Sweet Sixteen" με τους στίχους να βασίζονται στην αληθινή ιστορία του Λετονού μετανάστη Edward Leedskalnin, ενός που έχτισε μόνος του το Coral Castle στη Φλόριντα. Στη Λετονία, ο Leedskalnin θα παντρευόταν την Agnes Skuvst, αλλά ο αρραβώνας τους διαλύθηκε κι ο Leedskalnin αποφάσισε να μεταναστεύσει στην Αμερική όπου έκτισε το Κάστρο των Κοραλλιών αφιερωμένο στον Skuvst, την οποία αποκαλούσε ως το "Sweet Sixteen" του. Ο Idol με τη σειρά του, αποκαλούσε «Sweet Sixteen» την Perri Lister. Κι επειδή, στο άρθρο περισσότερες φορές έχει αναφερθεί η Lister παρά ο Idol(!) στα Trivia θα διαβάσετε ένα μικρό βιογραφικό!
Οι τόσες πολλές επιτυχίες, φέρνουν στην αγορά το Idol Songs: 11 of the Best(1988, Νο2 Μ.Βρετανία), ενώ λίγο νωρίτερα, το 1985, σε μια εποχή που τα maxi singles και οι περίφημες dance mix versions των τραγουδιών θριάμβευαν, κυκλοφόρησε το remix album Vital Idol (No7 UK, No10 USA) με 7 επιτυχίες του από τα πρώτα 2 άλμπουμ και το EP Don't Stop. H αμερικάνικη έκδοση του άλμπουμ κυκλοφόρησε 2 χρόνια αργότερα με ένα τραγούδι παραπάνω και τη live version του "Mony Mony" που του έδωσε το μοναδικό Νο1 στο chart μικρών δίσκων στην Αμερική.
Ο τίτλος του είναι εμπνευσμένος από την επιτυχία του Horace Andy, "Ital Vital"(1974).
ΤΟ ΣΟΒΑΡΟ ΑΤΥΥΧΗΜΑ ΜΕ ΤΗ HARLEY DAVIDSON
Ήταν 6 Φεβρουαρίου 1990 όταν επέστρεφε σπίτι του από το studio, με την καινούργια του Harley Davidson. ΔΕΝ φορούσε κράνος κι είχε καταναλώσει αλκοόλ όταν συγκρούστηκε με αυτοκίνητο, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί σοβαρά και να κινδυνεύσει να χάσει το πόδι του. Σήμερα, ώριμος πια, έχει καταλάβει το λάθος του (κράνος, ποτό) και δεν θέλει να θυμάται εκείνες τις στιγμές που του έχουν αφήσει ψυχολογικά σημάδια. Ευτυχώς γλύτωσε με καρφιά στο πόδι και τέλος καλό, όλα καλά!
Με 3 χρόνια καθυστέρηση από την κυκλοφορία του Vital Idol και μετά το ατύχημα, κυκλοφορεί ακόμα ένα καλό άλμπουμ, το Charmed Life(Νο15 Μ.Βρετανία, Νο 11 Αμερική) με την επιτυχία "Cradle of Love" που ακούστηκε και στην ταινία (και στο soundtrack) του Andrew Dice Clay, The Adventures of Ford Fairlane με τους στίχους να μιλούν για μία σχέση (αόριστα αν την είχε αυτός ή κάποιος άλλος) με ένα νεαρό κορίτσι. Ο τίτλος αναφέρεται στην αμερικάνικη έκφραση “robbing the cradle”, που σημαίνει να παντρευτείς κάποιον πολύ νεότερό σου.
 |
| Ότι απέμεινε από τη μηχανή του |
Στο video, o Idol λόγω του ατυχήματος δεν μπορεί να περπατήσει, γι αυτό και η κάμερα τον παίρνει από τη μέση και πάνω! Παρ΄όλο το καλό άλμπουμ και τα καλά κομμάτια, το airplay πέφτει στη διασκευή του L.A. Woman” των Doors, που όχι ότι δεν ήταν καλή, αλλά το άλμπουμ σε γενικές γραμμές ήταν πολύ καλό και θα μπορούσε να εστιάσουν και σε άλλα τραγούδια! Το επόμενο άλμπουμ του κυκλοφόρησε όταν η μουσική και οι stars είχαν πια αλλάξει. To 1993 τον βρίσκει να κυκλοφορεί το άλμπουμ Cyberpunk(Νο 20 Μ.Βρετανία, Νο 48 Αμερική) ηχογραφημένο στο home studio του με την καινούργια (τότε) τεχνολογία του Macintosh computer και Pro-Tools. Παρ΄όλη τη σχετική επιτυχία του, εκείνη τη χρονιά, πήρε μέρος στο reunion των Generation X και μάλλον έχασε το momentum. Την επόμενη χρονιά κυκλοφόρησε το single "Speed" που ακουγόταν στην ταινία και στο soundtrack της ομώνυμης πετυχημένης ταινίας. Παρ όλες τις όσες δομικές αλλαγές στη μουσική, ο Billy Idol καταφέρνει να βρίσκεται στην επικαιρότητα και το 1996 εμφανίζεται στο θεατρικό Quatrophenia των Who και στην ταινία Wedding Singer (1998) με πρωταγωνιστή τον Adam Sandler, ενώ το τραγούδι "White Wedding" ακούγεται στο soundtrack. Η μεγάλη κινηματογραφική του προσπάθεια του για ένα σπουδαίο ρόλο σε ταινία, χάθηκε το 1990 όταν ο Oliver Stone τον είχε υπολογίσει στο ρόλο του Jim Morrison αλλά το ατύχημα με τη μηχανή του, τον υποχρέωσε να περιοριστεί σε ένα μικρό ρόλο. Ο ίδιος με μεταγενέστερη συνέντευξή του, πιστεύει ότι μπορούσε να ανταπεξέλθει στις ανάγκες του ρόλου αλλά η έξις του προς το crack ήταν αυτό που τον οδήγησε στην πρόσκαιρη απαξίωση. «Ξέρω ότι τα παιδιά μου, η Bonnie κι ο Will θα διαβάσουν τις συνεντεύξεις μου και θα καταλάβουν τα λάθη που έκανα. Το τελευταίο πράγμα που θέλω να δουν είναι ένα πατέρα, εξαρτημένο. Το ρόλο που θέλω είναι ο ρόλος του πατέρα».
Τα μέσα της δεκαετίας του 90 ήταν δύσκολα για τον Billy Idol, όπως και για όποιον άλλο super star της προηγούμενης δεκαετίας. «Προσπαθήσαμε με τον Stevens να γράψουμε καινούργια τραγούδια, αλλά ακουγόντουσαν old fashion κι έτσι αποφασίσαμε να αποσυρθούμε». Με την όποια κινηματογραφική καριέρα του να είναι απλά συμπαθητική, ο Billy Idol κάνει την έκπληξη και σε μια εποχή, όπου το cd αρχίζει να απαξιώνεται, κυκλοφορεί τη συλλογή Greatest Hits (Νο171 Μ.Βρετανία,Νο 74 Αμερική), αλλά οι πωλήσεις του στην Αμερική ξεπερνούν το 1.000.000 αντίτυπα. Το όνομά του ακόμα μετράει. Ακολουθεί περιοδεία σε σχετικά μικρούς χώρους με ντράμερ τον Brian Tichy (Whitesnake, Foreigner, Slash’s Snakepit και νυν Dead Daisies), οργανίστα τον Derek Sherinian, κιθαρίστα τον Steve Stevens και μπασίστα τον μόνιμο συνεργάτη του Stephen McGrath. Στο Greatest Hits θα βρείτε και τη διασκευή του στη σύνθεση του Keith Forsey "Don't You (Forget About Me)" που έκαναν επιτυχία οι Simple Minds. Εκείνο που ΔΕΝ είναι γνωστό είναι ότι όταν ο Forsey το έγραφε, είχε στο μυαλό του τον Idol, που όμως αρνήθηκε να το τραγουδήσει!!!
Η ΚΑΡΙΕΡΑ ΤΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Βλέποντας την απρόσμενη εμπορική επιτυχία του Greatest Hits, δέχεται πρόταση από τον Merck Mercuriades της Sanctuary, για να ηχογραφήσει καινούργιο άλμπουμ. Ο Mercuriades τον πλησίασε αφού προηγουμένως τον είχε δει να παίζει σε club κι εντυπωσιάστηκε από τη μπάντα του και τον ρώτησε, αν έχει καινούργια τραγούδια. Έτσι, το Μάρτιο του 2005 κυκλοφόρησε το 6ο άλμπουμ του με τίτλο Devil's Playground (Νο78 Μ.Βρετανία, Νο46 Αμερική) όπου περιέχει και τη διασκευή του στο "Don't You (Forget About Me)" κι όπως έχει δηλώσει, οι στίχοι των περισσοτέρων τραγουδιών του προέρχονται από προσωπικά βιώματα. Όσο για το μουσικό ύφος «Rock a Billy Idol, PunkBilly Idol, Heavy Metal –a Billy Idol και Elvis a Billy Idol»!!! Ακολούθησε το Happy Holidays(2006) με χριστουγεννιάτικα τραγούδια και το 2014 το Kings & Queens of the Underground (Νο34 Αμερική) ενώ το Σεπτέμβριο του 2022 θα κυκλοφορήσει το Ep, Cage με 4 τραγούδια και πάντα τον Steve Stevens στην κιθάρα.
TRIVIA
- To 2000 τον βρίσκουμε να συμμετέχει στο προσωπικό άλμπουμ του Tony Iommi, ερμηνεύοντας το "Into the Night" το οποίο είχε συνσυνθέσει. Την ίδια χρονιά, δάνεισε τη φωνή του στην animated ταινία φαντασίας, Heavy Metal 2000, όπου ακούγεται στον Odin.
- Οι συνέπειες του ατυχήματος του στέρησαν τη συμμετοχή του στην ταινία James Cameron, Terminator 2: Judgment Day στο ρόλο του T-1000
- Όπως διαβάσατε πιο πάνω, απέκτησε 2 παιδιά, τον Will με την Perri Lister (χώρισε το 1989) και την Bonnie Blue με την Linda Mathis.
- Το 2018 έγινε Αμερικάνος υπήκοος. Μένει μόνιμα στο Los Angeles κι από το 2020 είναι και παππούς αφού η Bonnie γέννησε το πρώτο της παιδί και το 2022 ακολούθησε και δεύτερο.
- Γεννημένη το 1969 στην Αγγλία, Perri Lister ήταν πρώην τραγουδίστρια, μοντέλο και χορεύτρια στους Hot Gossip, έχοντας κάνει μαζί τους πολλές εμφανίσεις στην εκπομπή The Kenny Everett Video Show. Σαν τραγουδίστρια, έχει κάνει φωνητικά στα τραγούδια του Billy Idol, αλλά και σε δίσκους των Visage και Kid Creole and the Coconuts. Έχει παίξει και σε ταινίες με γνωστότερες τις Can't Stop the Music (1980), Eternity (1989) και Freddy's Nightmares (1989), ενώ είναι το κορίτσι που εμφανίζεται με το στήθος γυμνό στο video των Duran Duran, "The Chauffeur". Με τον Billy Idol είχε σχέση που κράτησε 9 χρόνια και μαζί απέκτησαν τον Willem Βroad που είναι μέλος των FIM (όχι HMI!)
O BILLY IDOL ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Ο Billy Idol έχει εμφανιστεί μια φορά στη χώρα μας στις 18 Ιουνίου 2010 στο Γήπεδο Tae Kwon Do, μαζί με τους Stranglers! Όσοι θυμούνται εκείνη την ιστορική εμφάνισή του, βγήκε στη σκηνή με δερμάτινα (σε κλειστό χώρο, με το ελληνικό καλοκαίρι στο ζενίθ του!), σκουλαρίκι, πολύ πόζα και στραβωμένα χείλη. Στην μπάντα του ήταν ο κιθαρίστας Steve Stevens, που έπαιξε λίγο νωρίτερα, προετοιμάζοντας το …έδαφος. Η σκηνή του Tae Kwon Do γέμισε από το ταλέντο και τα τραγούδια του (To Be A Lover, Dancing With Mysel, Eyes Without A Face, Flesh For Fantasy, Rebel Yell, την καλή διασκευή του στο L.A. Woman και φυσικά τα White Wedding και Mony Mony. Τώρα που το ξανά σκέπτομαι, δεν θα ήταν άσχημα να τον ξανά βλέπαμε.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
7/8/22
Την επόμενη Κυριακη: Thin Lizzy Τα Καλύτερά τους χρόνια
Δημοσίευση σχολίου