Ήταν 14 Φεβρουαρίου 1972 όταν οι Steppenwolf, με συνέντευξη τύπου στο Holiday Inn του Λος Άντζελες, ανακοίνωναν το τέλος τους. Μετά από 7 studio άλμπουμ, 2 live, μια σειρά συναυλιών σε όλη την Αμερική, 1 τραγούδι που έμεινε στην ιστορία της μουσικής αλλά και άλλα 5 «δυνατά” singles, οι Steppenwolf του John Kay μπήκαν στην ιστορία.
Γυρνώντας το χρόνο πίσω, πάμε στο 1944 στην πόλη Tilsit(σήμερα ανήκει στη Ρωσία με το όνομα Sovetsk) της Ανατολικής Πρωσίας, που γεννιέται ο John Kay (πραγματικό όνομα Joachim Fritz Krauledat). Στις αρχές του 1945, η μητέρα του βλέπει τα προελαύνοντα σοβιετικά στρατεύματα να πλησιάζουν, την Ανατολική Πρωσία να εκκενώνεται, κι αποφασίζει να φύγει προς τη Δύση. Το τρένο τους κόλλησε κοντά στο Arnstadt, που αρχικά καταλήφθηκε από τους Αμερικανούς, αλλά στη συνέχεια έγινε μέρος της ανατολικογερμανικής σοβιετικής ζώνης κατοχής και το 1949 τους βρίσκει εγκαταστημένους στο Ανόβερο, που ελεγχόταν από τη βρετανική ζώνη κατοχής. Ο 5χρονος Joachim, αντιμετωπίζει πρόβλημα όρασης και δεν ήξερε να μιλήσει αγγλικά, ήξερε όμως ότι τον τράβαγε η μουσική και το rock 'n' roll του Little Richard που άκουγε από το στο ραδιόφωνο των Ενόπλων Δυνάμεων της Αμερικής. Έφηβος πια, έχοντας ποτιστεί με τη δύναμη του rock’n’roll, το 1958 η οικογένειά του μετακόμισε στο Τορόντο, με τους δασκάλους του να δυσκολεύονται να προφέρουν το όνομα του, γι' αυτό τον έλεγαν John K. Το 1963 τον βρίσκουμε στο Μπάφαλο της Νέας Υόρκης, όπου γνωρίζεται με τον γερμανικής καταγωγής μπασίστα Nick St. Nicholas (πραγματικό όνομα Klaus Karl Kassbaum) και γίνεται μέλος των Sparrows που έπαιζαν ένα κράμα blues-rock, ένα καναδέζικο συγκρότημα που υπήρχε από το 1964, με κιθαρίστα/τραγουδιστή τον Jack London. H προσθήκη του Kay το 1965, άλλαξε τη μουσική δομή τους, προσθέτοντας περισσότερη ενέργεια με αποτέλεσμα να κάνουν καλύτερα supporting. Κατάφεραν να κλείσουν manager, ο οποίος κανόνισε εμφανίσεις τους για να τους δουν άνθρωποι δισκογραφικών εταιρειών. Η τύχη τους άλλαξε όταν ο παραγωγός David Kapralik, μετέπειτα μάνατζερ των Sly & the Family Stone, παρακολούθησε μια συναυλία τους(προσκεκλημένος από τον manager τους) κι αφού άκουσε και τα demo που είχαν ηχογραφήσει, τους βοήθησε να υπογράψουν με την Columbia Records. Στις 25 Ιουνίου, το γκρουπ ηχογράφησε το single "Tomorrow's Ship" / "Isn't It Strange", που απέτυχε να μπει στο chart όπως και το δεύτερο single τους. Βλέποντας την Δυτική Ακτή να γίνεται το επίκεντρο της μουσικής, αποφασίζουν να ψάξουν την τύχη της στο στην Καλιφόρνια, αρχικά στο Λος Άντζελες όπου περιδιαβήκαν την Suset Strip, έπαιξαν στο Troubadour club κι είδαν τους Doors να παίζουν live.
Επειδή όμως τότε η μουσική πρωτεύουσα του παλνήτη ήταν το Σαν Φρανσίσκο, μετακόμισαν κι έπαιξαν support στους Youngbloods, Doors, Steve Miller Band και Moby Grape.Τότε η σύνθεσή τους ήταν John Kay κιθάρα/τραγούδι, Dennis Edmonton κιθάρα/τραγούδι, Nick St. Nicholas μπάσο/τραγούδι, Goldy McJohn πλήκτρα και Jerry Edmonton ντραμς/τραγούδι. Ο Dennis Edmonton αποφασίζει να αποχωρήσει και τον αντικαθιστούν με τον Αμερικάνο κιθαρίστα Michael Monarch, ενώ ο Jerry Edmonton αλλάζει το όνομά του σε Mars Bonfire. Με αυτή τη σύνθεση κυκλοφορούν το 1967 το άλμπουμ John Kay & the Sparrows με τα πλήκτρα του McJohn να ξεχωρίζουν. Προσέξτε το ψυχεδελικό "Chasin' Shadows" με τον βρετανικό ήχο και το trippy στυλ του όπως και τα «Green Bottle Lover», «Isn't It Strange» και το "King Pin" με ένα σχεδόν τζαζ πιάνο. Το μοναδικό άλμπουμ των Sparrows δεν διεκδικεί ιδιαίτερες δάφνες, αλλά είναι μέσα στο ψυχεδελικό πνεύμα της εποχής και σε ορισμένα κομμάτια θυμίζει Doors! Πάντως δεν απέχει πολύ από αυτό που θα ακούσουμε στον πρώτο δίσκο των Steppenwolf (Iανουάριος 1968). Η διάλυση των Sparrows… δεν στενοχώρησε κανένα, πόσο μάλλον την Columbia που δεν είδε πωλήσεις. Έτσι ο παραγωγός Gabriel Mekler, τους πρότεινε να αλλάξουν όνομα και έτσι οι Kay, Goldy McJohn πλήκτρα και Jerry Edmonton ντραμς, προσλαμβάνουν τους Michael Monarch κιθάρα /φωνητικά και Rushton Moreve μπάσο και σχηματίζουν τους Steppenwolf,
You know I've smoked a lot of grass/
O' Lord, I've popped a lot of pills/
You know the dealer, the dealer is a man/
With the love grass in his hand/
Oh but the pusher is a monster/
Good God, he's not a natural man/
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ “BORN TO BE WILD”
Όταν ο Mars Bonfire (πραγματικό όνομα Dennis Eugene McCrohan, που το άλλαξε σε Dennis Edmonton), ήταν κιθαρίστας των Sparrows και συνέθετε το τραγούδι, ούτε είχε περάσει από το μυαλό του ότι θα γινόταν το πιο ιστορικό τραγούδι στην ιστορία του rock, για να μην γράψω της μουσικής κορυφαίο rock τραγούδι όλων των εποχών (Νο3 Αμερική, Νο30 Μ.Βρετανία). Ο Bonfire ήθελε να ακολουθήσει προσωπική επιτυχία αλλά δεν τα κατάφερε. Όταν έγραψε το τραγούδι, είχε σαν σκοπό να μαζέψει χρήματα για να αγοράσει ένα αυτοκίνητο American Motor Matador. Που να φανταζόταν ότι θα γινόταν Ο Bike ύμνος για μηχανόβιους, μετατρέποντας τους Steppenwolf στον αγαπημένο rock συγκρότημα εκείνης της εποχής! Πάντως, σε συνέντευξή του περιοδικό Classic Rock (Αυγ.2007), ο John Kay είχε πει ότι από την εποχή των Sparrows, οι Hell’s Angels κι άλλοι μηχανόβιοι (σ.σ. ποτέ δεν μου άρεσε η λέξη), παρακολουθούσαν τις συναυλίες τους.
Αρχικά το κομμάτι είχε γραφτεί σαν μπαλάντα(!) αλλά ευτυχώς το μετέτρεψαν στο ύφος που ξέρουμε και σύντομα όταν άρχισε να το παίζει το ραδιόφωνο έγινε το αγαπημένο τραγούδι των μηχανόβιων κι εξακολουθεί έως σήμερα. Στους στίχους του ακούγεται για πρώτη φορά η έκφραση “Heavy Metal”, συγκεκριμένα στο στίχο
I like smoke and lightning
Heavy metal thunder
Racin' with the wind.
Το γεγονός ότι το τραγούδι ακούστηκε και στην ταινία (και στο soundtrack) της ταινίας Easy Rider αλλά και ότι οι στίχοι του είναι συνυφασμένοι με την ελευθερία αν και πουθενά στους στίχους δεν αναφέρονται μηχανές ή κάτι σχετικό με μόνη αναφορά την ατάκα “Get your motor runnin’”! Το “Born to be wild” να είναι συνώνυμο της ελευθερίας και δικαιολογημένα θεωρείται το πρώτο heavy metal τραγούδι, έστω κι αν τότε δεν είχε «ανακαλυφθεί ο μουσικός όρος» αλλά και οι Steppenwolf ήταν ένα καθαρόαιμο ψυχεδελικό συγκρότημα! Στη μόνη χώρα που το τραγούδι πήγε Νο1 ήταν ο Καναδάς!
ΤΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟ
Η πρώτη αμερικάνικη έκδοση του άλμπουμ, είχε ένα πολύ ξεχωριστό εξώφυλλο με ελαφρύ φύλλο αλουμινίου (όπως ο καθρέπτης του Look at yourself των Uriah Heep) με φωτογραφία του συγκροτήματος. Οι μετέπειτα εκδόσεις βγήκαν χωρίς το φύλλο του αλουμινίου και σκέτη τη φωτογραφία.
Η επιτυχία άλλαξε τα δεδομένα για τους Steppenwolf που δεν ήταν το άγνωστο συγκρότημα που έτρεχε να κλείσει μια βραδιά σε ένα club αλλά είχε manager που κανόνιζε τις εμφανίσεις τους. To 1968 τους βρίσκει να παίζουν στο Fillmore East,μαζί με τον Buddy Rich and Children of God και στο Baltimore Civic Center με τους Iron Butterfly. Το δεύτερο άλμπουμ τους είχε τον…πρωτότυπο τίτλο The Second (1968, Νο 3 Αμερική) κι εκτός ότι είχαν παγιώσει τον ήχο τους (κράμα ψυχεδέλειας με hard rock), έβγαλε μια πολύ μεγάλη επιτυχία, το απόλυτο ψυχεδελικό pop χορευτικό τραγούδι της δεκαετίας "Magic Carpet Ride" (Νο2 Αμερική). Η βάση του ξεκίνησε από ένα riff που έπιασε ο μπασίστας Rushton Moreve, ανέπτυξε πλούτισε ο Jerry Edmonton παίζοντας κιθάρα, ενώ την εισαγωγή έφτιαξε με feedback ο Michael Monarch. Τους στίχους έγραψε ο John Kay ο οποίος αρνείται ότι οι στίχοι μιλούν για ναρκωτικά. ¨Μπορεί εκείνη την ημέρα να είχα κάνει ένα joint αλλά οι στίχοι του Magic Carpet Rideδεν μιλούν για ναρκωτικά. Αναφέρονται στη σχέση με τη γυναίκα μου Jutta”.
Το Second συνέχισε με τον καλύτερο τρόπο από εκεί που σταμάτησε το πρώτο άλμπουμ τους με ελαφρά πιο εξελιγμένες συνθέσεις και καλύτερη παραγωγή (ο στη γκάμα των τραγουδιών και στον τρόπο αναπαραγωγής τους, και η εσωτερική γραφή είχε βελτιωθεί, αν και το τελευταίο έγινε επίσης εξαιρετικά παράγωγο (και πάλι ο Gabriel Mekler). Το άλμπουμ αγκαλιάζει το hard rock, τη ψυχεδέλεια και το blues με τη διάθεση τους να είναι φανερά πολύ καλή και το συγκρότημα εύκολα αποδεικνύει ότι η επιτυχία του πρώτου δίσκου δεν ήταν πυροτέχνημα. Δίπλα του το "Don't Step on the Grass, Sam" (μιλάει για τη μαριχουάνα), το "28" αλλά και το "Faster Than the Speed of Life". Μπορεί το Second να μην είχε το "Born to Be Wild" αλλά είναι …άλμπουμάρα!!! Τον Μάρτιο του 1969 κυκλοφορεί το τρίτο άλμπουμ τους με τίτλο At Your Birthday Party (Νο7 Αμερική) που έβγαλε επιτυχίες σαν τα "It's Never Too Late" (πολύ όμορφη μελωδία),"Jupiter's Child" και "Rock Me" που ακούστηκε στην ταινία Candy(1968). Ο ήχος τους έχει αρχίσει να ξεφεύγει από τη ψυχεδέλεια και να πλησιάζει το hard rock, που μόλις είχε αρχίσει να ανατείλει. Ένα δρόμο που ακολούθησαν και στα επόμενα άλμπουμ τους.
ΤΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟ
Σχεδιάστηκε από τον Gary Burden και δείχνει το συγκρότημα στο καμένο σπίτι που χρησιμοποιούσαν οι Canned Heat για πρόβες στη λεωφόρο Lookout Mountain στο Λος Άντζελες. Το εξώφυλλο είναι διπλό κοπτικό (δυστυχώς δεν είναι εύκολο να περιγράψω τι είναι κοπτικό) και η φωτογραφία δεν είναι η καλύτερη όλων γιατί δεν φαίνονται καθαρά οι καμένοι ενισχυτές και τα καμένα ηχεία. Το περίεργο είναι ότι στη φωτογράφιση δεν πήρε μέρος ο κιθαρίστας Michael Monarch και στη θέση του έχει φωτογραφηθεί ο παραγωγός Gabriel Mekler που του έμοιαζε και φοράει γυαλιά ηλίου. Αλλαγή που ο περισσότερος κόσμος δεν παρατήρησε την αλλαγή. Ακόμα πιο περίεργο είναι το φόντο της φωτογραφίας που είναι μια μάχη με …ποντίκια σώματα στρατιωτών σε ένα πεδίο μάχης!
"ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΡΙΧΝΕΙΣ ΜΙΑ ΠΕΤΡΑ ΣΕ ΜΙΑ ΛΙΜΝΗ ΚΑΙ ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ ΔΙΑΡΚΟΥΝ ΧΡΟΝΙΑ"
To Monster(1969, No 17 Αμερική), φέρνει στο συγκρότημα τον κιθαρίστα Larry Byrom που αντικατέστησε τον Michael Monarch και το ίδιο το συγκρότημα να φεύγει από το συνηθισμένο κοινωνικό πλαίσιο των στίχων και να ασχολούνται με τα πολιτικά θέματα. Εξ άλλου βρισκόμαστε στο 1969 και η Αμερική είχε μπει για τα καλά στον πόλεμο του Vietnam. To κακό για το συγκρότημα ήταν ότι δεν έβγαλε καμία επιτυχία στους μικρούς δίσκους και οι περισσότερες κριτικές που πήρε ήταν αρνητικές. Αυτό όμως δεν εμπόδισε τον John Kay και την παρέα του να συνεχίσουν στο δρόμο που είχαν πάρει. «‘Όταν παραδώσαμε το Monster στην εταιρεία με ρώτησαν ποιο είναι το single και τους απάντησα «Δεν υπάρχει single, είναι ένα πολιτικό άλμπουμ”. Και τι να κάνουμε με αυτό;», με ρώτησαν» Να το δώσετε στους σταθμούς των κολεγίων και πανεπιστημίων» τους απάντησε o Kay! Το περίεργο είναι το άλμπουμ ακούγεται σήμερα το ίδιο επαναστατικό με …τότε, 50χρόνια πίσω! «Μερικές φορές, ρίχνεις μια πέτρα σε μια λίμνη και τα κύματά της διαρκούν χρόνια» λέει ο Kay. «Αρκετά χρόνια μετά τη συναυλία μας στο Royal Albert Hall του Λονδίνου μου τηλεφώνησε ένας δημοσιογράφος που εργαζόταν στον Observer και μου είπε ότι μετά από εκείνη τη συναυλία μας έγινε fan του συγκροτήματος. Την ίδια περίπου εποχή, έλαβα ένα γράμμα από ένα δικηγόρο που μου έγραφε πόσο άλλαξε τη ζωή του το Monster. Ασχολείται με τη δικηγορία 25 χρόνια και οι στίχοι του Monster τον έκαναν να στραφεί στην υπεράσπιση των ανθρώπων που δέχονται Bulling. Για εμένα αυτοί οι δύο άνθρωποι, μου, έδειξαν την επιτυχία των Steppenwolf".
Με την νεολαία της Αμερικής να ζει τον εφιάλτη του Vietnam και τη μουσική να αλλάζει, οι Steppenwolf, εξαργυρώνουν τη μεγάλη επιτυχία τους με την κυκλοφορία του διπλού Steppenwolf Live (1970, δεν μπήκε στο αμερικάνικο chart) κυκλοφορόντας το 2πλό αυτό live ηχογραφημένο σε μια και μόνο συναυλίας τους, στη Santa Monica Civic Auditorium, το 1970. Η επιλογή των τραγουδιών είναι πολύ καλή ("Born to Be Wild", "Magic Carpet Ride", "The Pusher", "Hey Lawdy Mama" κ.α με το τελευταίο να είναι ηχογραφημένο στο studio). Έξη μήνες μετά την κυκλοφορία του μάλλον αδιάφορου Steppenwolf Live, το συγκρότημα επανέρχεται με το έβδομο άλμπουμ του που τιτλοφορείται Steppenwolf 7(1970 , Νο 19 Αμερική) με πιο rock ήχο αφού η ψυχεδέλεια είχε υποχωρήσει. To άλμπουμ έβγαλε τα singles, "Who Needs Ya" και το αυτοβιογραφικό "Renegade", που οι στίχοι του αναφέρονται στην προσπάθεια της μητέρας του John Kay, να περάσει από τον Σοβιετικό τομέα του Βερολίνου στο Δυτικό (1948).
Σε όλα αυτά τα χρόνια, το συγκρότημα έχει αρκετές αλλαγές στη σύνθεσή του όπως αυτήν του μπασίστα Rushton Moreve που δεν μπορούσε να τους ακολουθήσει, επειδή η σύντροφός του τον ήθελε δίπλα της, φοβούμενη μεγάλο σεισμό στο Λος Άντζελες, με την πόλη να βυθίζεται! (σ.σ. καλά αφού φοβόταν, γιατί δεν έφυγε από το Λος Άντζελες;). Τελικά στη θέση του ήλθε ο πρώην Sparrow, Nick St. Nicholas. Ο κιθαρίσταςMichael Monarch αποχώρησε από το συγκρότημα τον Αύγουστο του 1969, εξ αιτίας της κακής του σχέσης με τον Kay. Πάντως ένας λόγος για τη σύγκρουση Monarch-Kay ήταν η σταθερή άποψη του δεύτερου ότι ένα rock συγκρότημα πρέπει να φοράει δερμάτινα γιλέκα και παντελόνια κι όχι καφτάνια, περιλαίμιο σκύλου(!) και παιδικά αυτιά λαγού(!!!) όπως ο Monarch. Τον Νοέμβριο του 1971, με σύνθεση John Kay τραγούδι,κιθάρα, Kent Henry κιθάρα, George Biondo μπάσο, τραγούδι, Goldy McJohn πλήκτρα και Jerry Edmonton ντραμς κυκλοφορούν το For Ladies Only(1971, Νο 54 Αμερική) με το στιχουργικό περιεχόμενο να χωρίζεται στα δύο: τα πολιτικά τραγούδια και τα πιο συμβατικά, που μιλούν για τις ανθρώπινες σχέσεις με αρκετή δόση ρομαντισμού και φεμινισμού που μόλις είχε ανατείλει στην Αμερική.
Προσέξτε τη φωτογραφία όπου εικονίζεται στο εσωτερικό του εξωφύλλου, με το αυτοκίνητο σε σχήμα πέους, δίπλα στο Hollywood Walk of Fame. To For Ladies Only φέρνει το συγκρότημα κουρασμένο, χωρίς έμπνευση, χωρίς διάθεση, κάτι που φαίνεται σχεδόν σε όλα τα τραγούδια του, με τη διάλυσή τους να είναι αναπόφευκτη. Μια διάλυση που ανακοινώθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 1972 στο Holiday Inn του Λος Άντζελες, σαν μια ύστατη προσπάθεια να βοηθήσουν το άλμπουμ. Μια διάλυση που κράτησε 2 χρόνια, αφού το 1974 το συγκρότημα επέστρεψε με το άλμπουμ Slow Flux που έβγαλε την (μικρή) επιτυχία “Straight Shooting Woman” αλλά και το "Children of the Night" που αναφέρεται στο κίνημα των hippies που τελείωνε. Κάπου στους στίχους ακούγεται ο στίχος «the fool who believed that wrong is right" κι αφορά τον Πρόεδρο Richard Nixon. Στη κιθάρα ακούμε τον Bobby Cochran που είναι ανιψιός του Eddie Cochran. Μια ακόμα λεπτομέρεια είναι ότι συνσυθέτης του"Smokey Factory Blues" είναι ο Albert Hammond, που έχει δώσει δεκάδες επιτυχίες σε άλλους καλλιτέχνες και μεταξύ αυτών το Νο1 των Starship "Nothing's Gonna Stop Us Now". Δυστυχώς στην περίπτωση των Steppenwolf δεν λειτούργησε! Πάντως οι στίχοι του έχουν την πολιτική διάσταση των τελευταίων άλμπουμ τους αλλά σε γενικές γραμμές φαίνεται να έχασαν την ικανότητα δημιουργίας ενός τραγουδιού που θα έκανε επιτυχία. Ωστόσο, το Slow Flux έχει πολλές καλές στιγμές όπως την μπαλάντα "Morning Blue". Ακολούθησε το Hour of the Wolf (1975,No 155 Αμερική) που σφραγίζει το τέλος μιας πετυχημένης πορείας του ιστορικού συγκροτήματος. Η εποχή των μετακινήσεων με ιδιωτικό αεροπλάνο, λιμουζίνες, προεδρικές σουίτες με σάουνα και ότι άλλο προέκυπτε για ένα μεγάλο συγκρότημα, είχαν εκλείψει. Όπως λέει ο Kay, οι Steppenwolf έπαιζαν για τον κόσμο και μόνο για τον κόσμο. Ακολούθησε το καλό Skullduggery (1976),με το ομώνυμο τραγούδι να είναι από τα καλύτερα τους. Με αυτό το άλμπουμ, σφραγίστηκε η πρώτη περίοδος τους, αφού από εδώ και πέρα θα τους συναντώμαι σαν John Kay & Steppenwolf. Το συγκρότημα διαλύεται για μια ακόμα φορά, αυτή τη φορά το ανακοινώνει τηλεοπτικά στην εκπομπή Midnight Special, όπου έπαιξαν το "Hey I'm Alright" που συμπεριλήφθηκε στο προσωπικό άλμπουμ του Kay, All In Good Time(1978).
THE BOGUS “STEPPENWOLF”
Λίγο μετά τη διάλυσή τους, τα πρώην μέλη Goldy McJohn και Nick St. Nicholas, σχημάτισαν τους "New Steppenwolf" με την παραμονή του McJohn να είναι για λίγες εβδομάδες. Ο St. Nicholas όμως κράτησε το σχήμα αρκετά χρόνια κι από τις τάξεις τους πέρασαν ο τραγουδιστής Tom Holland κι ο μετέπειτα ντράμερ των W.A.S.P. και L.A. Guns, Steve Riley! Οι Kay και Edmonton είχαν τα δικαιώματα χρήσης του ονόματος Steppenwolf με τον St.Nichollas να συμφωνεί το 1980 να σταματήσει να χρησιμοποιεί την ονομασία "New Steppenwolf". Τελικά με διάφορα νομικίστικα επιχειρήματα, το τράβηξε έως το 2.000 όποτε και διαλύθηκαν. Σύμφωνα με τον Kay, η παρουσία του Nicholas στην μπάντα ήταν πολύ σημαντική γιατί ήταν αυτός που μίλαγε με τον manager, έψαχνε δισκογραφικές εταιρείες και γενικά είχε διοικητικές ικανότητες. Έτσι όταν ο Rushton Moreve παρουσίασε…τα προβλήματα που διαβάσατε πιο πάνω, ο Kay σκέφτηκε να καλέσει τον παλιό του συμπαίκτη από τους Sparrows και δικαιώθηκε. Αλλά κι ο Nick St. Nicholas …δεν πήγε πίσω. Διαβάσατε πιο πάνω τις ενδυματολογικές του παραξενιές!
Με την ονομασία John Kay & Steppenwolf, κυκλοφόρησαν 4 δίσκοι (Wolftracks (1982), Paradox (1984), Rock & Roll Rebels (1987) και Rise & Shine (1990) όπου δεν συμμετείχε κανένας μουσικούς που στο παρελθόν αν είχε παίξει στους Steppenwolf.
ΟΙ STEPPENWOLF ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Με τους Police να έχουν ανοίξει τις συναυλίες ξένων καλλιτεχνών στη χώρα μας, σύντομα είδαμε και τους John Kay and the Steppenwolf, πρώτα στη Θεσσαλονίκη (2 συναυλίες) και μετά στην Αθήνα.
Ο δικηγόρος και δημοσιογράφος Ντίνος Δηματάτης από τη Θεσσαλονίκη, θυμάται: “Ηταν Μαιος του 81 και δυο Έλληνες φίλοι μου θα έφερναν τους θρυλικούς Steppenwolf στην Ελλάδα για συναυλίες σε Θεσσαλονίκη (13 και 14 Μαιου 1981) και Αθήνα (15-16 Μαϊου 1981). Εγώ ανέλαβα να είμαι δίπλα στο γκρουπ και να τους φροντίζω σε ότι ήθελαν. Το πρώτο live στο Παλαι της Σαλονίκης ήταν μια κόλαση! Έγιναν τρομερά επεισόδια ενώ δεν έμεινε τζάμι στο Παλαί από τις μάχες ομάδων που ήθελαν να μπουν τζάμπα μέσα και της αστυνομίας, που τότε φρουρούσε τις συναυλίες.... Το αποκορύφωμα ήταν να παίξουν το “Born to be Wild” σαν μπαλάντα, φοβούμενοι καινούργια επεισόδια. Όμως την επόμενη ημέρα , έγινε ένα δεύτερο live στην disco Palladium με την μπάντα να νιώθει ασφαλής γι αυτό κι έπαιξαν πάνω από δυόμιση ώρες μπροστά σε 500 τυχερά άτομα. Ύστερα έπαιξαν Αθήνα στο Σπόρτιγκ χωρίς να συμβεί το παραμικρό. Στην μπάντα τότε έπαιζαν δυο εξαιρετικοί μουσικοί οι αδελφοί Palmer κιθάρα και τύμπανα ενώ και ο John Kay στις μέρες που είμασταν μαζί απεδείχθη ένας σεμνός ,φιλικός και υπέροχος χαρακτήρας!!! Δείτε το άρθρο που είχε γράψει ο Ντίνος Δηματάτης στο περιοδικό Μουσικό Εξπρές (τεύχος 15 Μαϊος 1981, δρχ 40) που ήταν μια συνοπτική παρουσίαση του συγκροτήματος. Η δεξιά σελίδα είναι η διαφήμιση των 2 συναυλιών από το οπισθόφυλλο του ιδίου τεύχος (αρχείο Α.Ρ.)
Αν κάποιος από εσάς έχει φωτογραφικό υλικό ή ανταπόκριση από τα τότε μουσικά περιοδικά, τον παρακαλώ να μου το στείλει.
 |
| Το άρθρο τουΝ.Δηματάτη, το εξώφυλλο και η διαφήμιση της συναυλίας |
Ο John Kay και οι Steppenwolf ήλθαν και πάλι στην Αθήνα κι έπαιξαν στο Ρόδον. Παρόλο που θυμάμαι τη συναυλία, δεν βρήκα πουθενά στο βιβλίο του club, Ρόδον Live 1987-2005 οποιαδήποτε αναφορά για τη συναυλία. Κάτω αριστερά, απόκομμα από αθηναική εφημερίδα για τη συναυλία της 24 Νοεμβρίου 1990.
ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
Στις 14 Οκτωβρίου 2018 έδωσαν την τελευταία συναυλία τους. Σε όλα αυτά τα χρόνια, είτε σαν Steppenwolf είτε σαν John Kay and Steppenwolf, το συγκρότημα σεβάστηκε την ποιότητά του, την ιστορία του και τη μουσική του. Ποτέ δεν άλλαξε κατεύθυνση, ποτέ δεν άμβλυνε τους στίχους του. Και κάτι ακόμα που αφορά τη χώρα μας: Εντελώς ανεύθυνα, θεωρούνται …heavy metal συγκρότημα και βέβαια η αιτία είναι το “Born to be Wild”. Κρίμα, γιατί οι Steppenwolf είναι ένα καταπληκτικό ψυχεδελικό συγκρότημα.
ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕΤΑ
Ο Γερμανός μπασίστας Nick St. Nicholas, μετά τη διάλυση των Steppwnwolf σχημάτισε τους New Steppemwolf μαζί με τον οργανίστα McJohpn. To 1990 σχημάτισε τους Starwolf, οι οποίοι άλλαξαν το όνομά τους σε Lone Wolf και τελικά σε σκέτο The Wolf που έπαιζαν έως και το 1997. Τότε σχημάτισε μαζί με τον παλιό του συμπαίκτη Michael Monarch τους World Classic Rockers, με καλεσμένους γνωστούς μουσικούς των Santana, Toto, Journey, Lynyrd Skynyrd, Boston, Kansas, Eagles κ.α. που έπαιζαν διασκευές κλασικών επιτυχιών. Σήμερα είναι 79 ετών και ζει με τα παιδιά και τους σκύλους του στο Colorado.
Ο μπασίστας Rushton Moreve σκοτώθηκε το 1981 μετά από σοβαρό αυτοκινητιστικό δυστύχημα.
Ο κιθαρίστας Michael Monarch εκτός από τους Steppenwolf (έπαιξε στα πρώτα 3 άλμπουμ τους),έπαιξε στο άλμπουμ της Janis Joplin, I Got Dem Ol' Kozmic Blues Again Mama! Κι ήταν μέλος των Detective με τους οποίους ηχογράφησε 3 άλμπουμ. Έπαιξε ακόμα στους World Classic Rockers και ηχογράφησε 4 προσωπικά άλμπουμ με τελευταίο το ΜΜ3 (2006)
Ο ντράμερ Gerry Edmonton μετά την πρώτη διάλυση των Steppenwolf το 1972 σχημάτισε με τον οργανίστα McJohn τους Seven. . Σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα στην Καλιφόρνια το 1993.
Ο Dennis Edmonton, αδελφός του Gerry, άλλαξε το όνομά του σε Mars Bonfire και πέρασε στην ιστορία σαν ο συνθέτης του "Born to Be Wild". Προσπάθησε να κάνει καριέρα αλλά δεν τα κατάφερε. Ζει με τη γυναίκα του στη Νεβάδα.
TRIVIA
- Στην Αμερική, ο τρόπος λειτουργίας των ραδιοσταθμών δεν έχει καμία σχέση με τον αντίστοιχο της Ευρώπης. Υπάρχουν σταθμοί που παίζουν αποκλειστικάcountry, rock, classic rock, 80’s rock, soul, rap hip hop, classical music κ.α. Όταν κυκλοφόρησε σε single το "Sookie, Sookie", σύνθεση του Don Covay (μαύρος καλλιτέχνης, πραγματικό όνομα Donald James Randolph που είχε αρκετές μικρές επιτυχίες στα soul chart) οι ραδιοσταθμοί νόμισαν ότι οι Steppenwolf ήταν ένα μαύρο ψυχεδελικό συγκρότημα κι έπαιζαν το τραγούδι. Μόλις είδαν φωτογραφία τους, το σταμάτησαν αμέσως!!!
- Ο Mars Bonfire δεν έχει καμία σχέση με τους Γερμανούς Bonfire και το 1969 κυκλοφόρησε το προσωπικό του άλμπουμ, Faster Than the Speed of Life όπου περιέχει και το μεγάλο αυτό τραγούδι, αλλά η εκτέλεσή του δεν αγγίζει σε καμία περίπτωση τη δυναμική των Steppenwolf!
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
3/7/22
Την άλλη Κυριακή: Tα 35 άλμπουμ που άλλαξαν το classic/hard rock
Δημοσίευση σχολίου