ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
Το 1976 είναι η χρονιά που οι Scorpions θέλουν να εξαργυρώσουν την αξιόλογη επιτυχία του In Trance. Μια μικρή ευρωπαϊκή περιοδεία, που έδειξε ότι έχουν αρχίσει να αποκτούν το δικό τους κοινό, σε συνδυασμό με τις αξιοσημείωτες πωλήσεις στην ιαπωνική αγορά, δίνει την ώθηση για το επόμενο αποφασιστικό βήμα. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να αλλάξει η συνταγή της επιτυχίας: Klaus Meine (φωνητικά), Ulrich Roth -Rudolf Schenker (κιθάρες), Francis Buchholz (μπάσο) και Rudy Lenners (ντραμς) θα επιστρέψουν για δεύτερη φορά στο στούντιο του «μάγου» Dieter Dierks. Ο Dierks έχει απέναντί του μουσικούς που είναι κατασταλαγμένοι και έχουν αυτοπεποίθηση. Τόσο ο Rudy, όσο και ο Uli έχουν βελτιωθεί σαν συνθέτες, αλλά και η ηχογράφηση είναι άριστα οργανωμένη. «Με κάθε άλμπουμ κάναμε πρόοδο, δε σταματούσαμε να προσπαθούμε να βελτιωθούμε. Το ίδιο κάναμε και με το Virgin Killer. Μπορεί το In trance να έχει δυνατές στιγμές και αρκετό λυρισμό, αλλά το Virgin Killer είναι πιο ενδιαφέρον» θα δηλώσει ο Uli Roth.
Με το Pictured life γίνεται ξεκάθαρο τι επιδιώκουν οι Scorpions. Εκρηκτικό, με διπλά ηχογραφημένα σόλο, με ρεφρέν που θέλεις να το ακούς συνεχώς και με τον Klaus να οργιάζει ορίζουν το ευρωπαϊκό metal. Πριν προλάβεις να συνειδητοποιήσεις τι έχεις ακούσει, έρχεται το Catch your train με τον δαιμονιώδη ρυθμό του.
Ένα τραγούδι που μιλά για τις επιλογές που καθορίζουν τη ζωή μας, για το δρόμο που σε οδηγεί σε μια ζωή με συμβιβασμούς ή σε μια ζωή που θα ορίζεις την τύχη σου. Η ένταση δίνει τη θέση της στην γαλήνη, καθώς το ατμοσφαιρικό In your park σε οδηγεί σε άλλη διάσταση. Δομημένο πάνω στις σπάνιες φωνητικές ικανότητες του Klaus και με τις αρμονίες του Uli να ηχούν σαν ουράνια μουσική, αναδεικνύει το λυρισμό της μοναξιάς. Λυρισμός που τον διαδέχεται το αγνό rock ‘n roll του Backstage Queen, που παραπέμπει στον ήχο των Led Zeppelin. Η αθέατη πλευρά της καθημερινότητας του rock star σε ένα τραγούδι που λάτρευαν να παίζουν live. Οι Scorpions επιλέγουν να κλείσουν την Α΄ πλευρά του άλμπουμ με ένα ακραία βίαιο και επιθετικό (για τα δεδομένα της εποχής) κομμάτι. Είναι το Virgin Killer που ακούγεται ωμά ρεαλιστικό και εν μέρει πεσιμιστικό, καθώς οι στίχοι του αναφέρονται στο πώς ο χρόνος μπορεί να αλλοτριώσει τον άνθρωπο και να «δολοφονήσει» την αθωότητά του. Σύμφωνα με τον Uli: «Οι στίχοι ήταν εμπνευσμένοι από τους Kiss, με τους οποίους μόλις είχαμε κάνει περιοδεία. Χάζευα και έπαιζα το riff του τραγουδιού στην αίθουσα των προβών και αυθόρμητα αυτοσχεδίαζα "γιατί είναι παρθένος δολοφόνος!" προσπαθώντας να κάνω μια λίγο-πολύ απροσδόκητη πλαστοπροσωπία του Paul Stanley. Ο Klaus είπε αμέσως: “αυτό είναι υπέροχο! Θα πρέπει να κάνεις κάτι με αυτό”. Έπειτα, είχα το απίστευτο καθήκον να γράψω στίχους που να ακολουθούν τον τίτλο, κάτι που κατάφερα να κάνω σε κάποιο βαθμό. Αλλά το τραγούδι έχει τελείως διαφορετικό νόημα από αυτό που θα πίστευαν οι άνθρωποι στην αρχή. Ο Virgin Killer δεν είναι άλλος από τον δαίμονα της εποχής μας, τη λιγότερο συμπονετική πλευρά των κοινωνιών που ζούμε σήμερα — που πατά βάναυσα την καρδιά και την ψυχή της αθωότητας». Ατόφιο heavy metal που αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για γενιές συγκροτημάτων, με πρώτη εκείνη που δημιούργησε το N.W.O.B.H.M. Η Β΄ πλευρά ανοίγει με το πιο αδύναμο κομμάτι του άλμπουμ το Hell cat. Αν και μπορεί να χαρακτηριστεί συνεπές, μια και χαρακτηρίζεται από τις Hendrix επιρροές του Uli, μοιάζει αταίριαστο και ίσως θα ήταν καλύτερο να αξιοποιηθεί μόνο σαν b-side κάποιου single. Στο Crying days οι Scorpions επιβεβαιώνουν τις krautrock καταβολές τους. Ένα κομμάτι που μπορεί να χαρακτηριστεί προφητικό, καθώς περιγράφει έναν κόσμο που καταρρέει κάτω από το βάρος του μίσους που έχουν προκαλέσει τα παιχνίδια εξουσίας, αλλά παράλληλα φροντίζει να μας υπενθυμίσει ότι πάντα μπορούμε βρούμε τη διέξοδο μέσα από τη συνεργασία και την αλληλοκατανόηση. Μπλουζ ατμόσφαιρα, με ψυχεδελικά στοιχεία, ο ήχος της κιθάρας του Uli να κυριαρχεί και το φινάλε να σε στοιχειώνει. Θυμάμαι ότι για χρόνια θεωρούσα βαρετό το Polar nights και έπρεπε να ωριμάσω σαν ακροατής για να αντιληφθώ την αξία του. Μπορεί η σκιά του Hendrix να πέφτει βαριά, αλλά είναι ξεκάθαρη η πρόθεση του Uli να εμπλουτίσει και να εξελίξει τον ήχο του ειδώλου του. Ο Uli επισκιάζει, με τα αξεπέραστα σόλο του, τους υπόλοιπους και μας προϊδεάζει για τη μουσική κατεύθυνση των Electric Sun που θα μπουν στη ζωή μας λίγα χρόνια αργότερα. Για το τέλος οι Scorpions μας χαρίζουν ένα από τα, άγνωστα στο ευρύ κοινό, διαμάντια τους. Είναι το αισθησιακό Yellow raven, μια από τις κορυφαίες συνθέσεις του Uli. Στίχοι ονειρικοί, που ζωντανεύουν με την μαγική κιθάρα του, καθώς καταφέρνει να αναπλάθει ήχους και εικόνες πετυχαίνοντας να παρασύρει τον ακροατή σε ένα ονειρικό ταξίδι.
ΤO ΕΞΩΦΥΛΛΟ
Ίσως το πιο προκλητικό και αμφιλεγόμενο εξώφυλλο στην ιστορία του rock. Σχεδιάστηκε από τον Steffan Böhle που ήταν τότε ο διευθυντής παραγωγής της RCA Records, ενώ η προκλητική φωτογραφία ανήκει στο φωτογράφο Michael Von Gimbut. Αρχικά το εξώφυλλο απεικόνιζε ένα κορίτσι 12 χρονών, το οποίο ήταν ολόγυμνο και το επίμαχο σημείο καλύπτονταν από μία μεγάλη ρωγμή. Όπως ήταν φυσικό το εξώφυλλο θεωρήθηκε πολύ προκλητικό για εκείνη την εποχή και προκάλεσε αντιδράσεις στο Ηνωμένο Βασίλειο, στις ΗΠΑ, ακόμη και στην Ελλάδα. Το αποτέλεσμα ήταν σε πολλές χώρες αρχικά ο δίσκος να κυκλοφορήσει καλυμμένος με νάιλον και αργότερα το εξώφυλλο να αντικατασταθεί με μία φωτογραφία του συγκροτήματος.
ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕΤΑ
Παρά τις μεγάλες αντιδράσεις που συνάντησε για το εξώφυλλό του, οι οποίες οδήγησαν στην αλλαγή του, ήταν φανερή η ανοδική πορεία των Scorpions, μια που κάθε album τους γινόταν πιο πετυχημένο από το προηγούμενο. Απόδειξη η θριαμβευτική τους εμφάνιση στο φεστιβάλ του Offenbur σαν headliners μπροστά σε 20.000 άτομα και το γεγονός ότι στην Ιαπωνία (όπου κυκλοφόρησε με το αυθεντικό εξώφυλλο) το Virgin Killer έγινε χρυσό σε μόλις μια εβδομάδα. φρενήρης ρυθμός δουλειάς τους φαίνεται ότι κούρασε τον Rudy Lenners, που εγκατέλειψε το συγκρότημα την άνοιξη του 1977 και άνοιξε έτσι ο δρόμος για τον ερχομό του Herman Rarebell.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Το Virgin killer ήταν το άλμπουμ που έδωσε ώθηση και αυτοπεποίθηση στους Scorpions, καθώς βοήθησε το συγκρότημα να ανέβει στα charts της Ιαπωνίας, μιας χώρας που λάτρευε τους «ήρωες του rock». Όχι τυχαία ο Uli το θεωρεί (μαζί με το In trance) τo αγαπημένo του. Το αμφιλεγόμενο εξώφυλλό του μπορεί να έπαιξε κάποιο ρόλο στο να αποκτήσουν επιπλέον δημοσιότητα, αλλά δε μειώνει την αξία ενός άλμπουμ που έθεσε τις βάσεις για την μεγαλειώδη πορεία των Scorpions.
ΘΟΔΩΡΟΣ ΤΕΡΖΟΠΟΥΛΟΣ
1/7/22
Ο ΜΑΝΟΣ ΖΩΗΣ ΓΙΑ ΤΟ VIRGIN KILLER
1976… Rudolph Schenker – Klaus Meine – Ulrich Roth – Francis Buncholz – Ruddy Lenners. Η ομάδα πετάει! Μια επικίνδυνη ισορροπία ανάμεσα στο ακραίο heavy rock και την ψυχεδέλεια. Τι από όλα είναι οι Scorpions τελικά; Ρομαντικοί τροβαδούροι του έρωτα; Ιερείς σαμάνοι που σε οδηγούν στα σκοτεινά μονοπάτια της ψυχεδέλειας; Η φρενήρης rock‘n'rollers; Όλα συνυπάρχουν στο εκρηκτικό μείγμα αυτού του εκπληκτικού δίσκου. Τα κομμάτια όλα κλασικά εις τους αιώνας των αιώνων! Αμήν!
Προσωπικά αγαπημένα: Pictured life, Catch your train, In your park, Yellow raven, Polar nights. Συνιστάται σε όσου θέλουν να γνωρίσου το αυθεντικό rock στην πιο αυθεντική εκδοχή και εποχή του.
O Μάνος Ζώης είναι μέλος του Ελληνικού fan club Scorpions.
Δημοσίευση σχολίου