Οι Epica το ανέβασαν, οι Blind Guardian το κατέβασαν και οι Sabaton το εκτόξευσαν
Με αυτές τις λίγες λέξεις περιέγραψε ο γιός μου τη χθεσινή συναυλία (21/6/22) στην Πλτ. Νερού και νομίζω ότι είναι απόλυτα σωστός. Μια συναυλία που ξεκίνησε με τους The Silent Rage που ήταν καλύτεροι του αναμενομένου, με τόση ζέστη αλλά με πολύ κόσμο (αναλογικά ) από κάτω. Στη μισή ώρα που έπαιξαν, πρόλαβαν και κατέθεσαν την ταυτότητά τους με τον τραγουδιστή να κερδίζει τις ενδυματολογικές εντυπώσεις, αφού φορούσε δερμάτινο μπουφάν και(νομίζω) δερμάτινα γάντια. Αφού άντεξε με τον ήλιο κόντρα, είναι παλληκάρι! Το ίδιο καλοί ήταν και οι Enemy of Reality αν και δεν είναι το στυλ μου και νομίζω ότι αντιμετώπισαν πρόβλημα ήχου, με πολύ δυνατό το μπάσο. Βέβαια αυτό εξαρτάται και που κάθεται ο καθένας…. Ακριβώς στις 7.25 βγήκαν οι Epica με πολύ κόσμο να τους περιμένει. Υπολογίζω ότι εκείνη τη στιγμή ήταν τουλάχιστον 5.500, και όλο κι ερχόντουσαν. Πολύς κόσμος για 3ο όνομα! Καλή η μπάντα αλλά έως εκεί. Θεωρώ ότι η παρουσία τους ήταν τυπική ή αν θέλετε διεκπεραιωτική με τον ήχο να είναι καλός.
Σίγουρα η όμορφη Simone Simons είναι star, έχει το πακέτο (φωνή, εμφάνιση) αλλά δεν το έβγαλε στη σκηνή. Πάντως ο κόσμος το ευχαριστήθηκε και τους καταχειροκρότησε. Το μεγάλο όνομα της ημέρας ήταν οι Γερμανοί Blind Guardian που μπορεί να ήταν το δεύτερο όνομα κάτω από τους Sabaton, αλλά είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι (όπως κι εγώ) είχαν έλθει γι αυτούς. Περίμενα πολλά περισσότερα από αυτούς. Κεντρική προσωπικότητα τους είναι ο τραγουδιστής Hansin Kürsch που είναι κι ο βασικός στιχουργός των τραγουδιών τους αλλά η φωνή του δεν ήταν στην καλύτερη κατάσταση αν και η αποδοχή του κόσνου προς αυτόν και το συγκρότημα ήταν στο κόκκινο! Ο Kürsch είναι μια κατηγορία μόνος του! Τι εννοώ, ΔΕΝ είναι star, ΔΕΝ έχει τη στόφα του μεγάλου ερμηνευτή και έχει ένα τυπικό, περιορισμένο τρόπο ερμηνείας. Είναι ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας, κυριολεκτικά. Όμως χωρίς να κάνει τίποτε απολύτως, είναι η κύρια προσωπικότητα του συγκροτήματος, με τους υπόλοιπους να βρίσκονται απλά επάνω στη σκηνή. Σε αυτή την περιοδεία παίζουν ολόκληρο το άλμπουμ τους Somewhere Far Beyond που έκλεισε 30 χρόνια κυκλοφορίας, κρατώντας για το encore τα Mirror Mirror και Valhalla, ενθουσιάζοντας το κοινό. Το ίδιο συνέβη και στο μαγευτικό The Bard's Song - In the Forest που είναι εάν τραγούδι που σίγουρα θα ήθελαν πολύ να είχαν πει οι Blackmore’s Night.Τυπικοί, καλοί αλλά έως εκεί. Περίμενα κάτι πολύ καλύτερο από αυτούς.
 |
Με τον κόσμο πλέον να έχει φθάσει τις 13.000 περίπου, ακριβώς στις 11 εμφανίζονται οι Sabaton με το κλασικό σκηνικό τους (τανκ, σακιά με άμμο, μπαζούκα, και κόκκινο διπλάνο με πιλότο για το Red Baron!) κι έναν πολύ καλό ερμηνευτή, Joakim "Jocke" Brodén με την επίσης κλασική ενδυμασία, παντελόνι παραλλαγή, γυαλιά ηλίου και το μεταλλικό γιλέκο. Λαδωμένη μηχανή, οι Sabaton έδειξαν ότι η σκηνή του Πειραιώς 117 που τους είχα δει πριν μερικά χρόνια, φάνταζε πολύ μικρή. Οι μεγάλες μπάντες, ξέρουν πώς να κυριεύσουν τη σκηνή και να κάνουν το θεατή να μείνει καρφωμένος επάνω τους. Και οι Sabaton τα κατάφεραν, με άνεση! Με πολύ καλό set list (Great War, The Red Baron, Soldier of Heaven, Carolus Rex, The Last Stand, Sparta, Primo Victoria, Swedish Pagans και To Hell and Back) άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις με έντονη αλληλοεπίδραση με το κοινό να τους χειροκροτεί μέχρι τέλους.
Κειμενο: Αλέξανδρος Ριχάρδος
Φωτογραφίες: Γιάννης Μπίθας
23/7/22
Δημοσίευση σχολίου