Όταν αποφάσισα να επιλέξω ένα άλμπουμ από την πλούσια δισκογραφία των Riot, αμέσως το χέρι μου πήγε στο βινύλιο του Thundersteel το οποίο είναι από τα αγαπημένα μου, αφού όταν κυκλοφόρησε δούλευα στο promo της CBS και το είχα υποστηρίξει (είχε κυκλοφορήσει LED-περιορισμένα αντίτυπα και οι πωλήσεις δεν ξεπέρασαν τα 250 κομμάτια!). Ήταν το 6ο studio album τους και ίσως το πιο καθοριστικό της καριέρας τους. Διαδεχόταν το Born in America και οι διαφορές ποιότητας στον ήχο τους ήταν εμφανέστατες. Κατ’ αρχάς, αν εξαιρέσουμε τον Mark Reale, όλοι οι άλλοι είναι καινούργιοι, με πρώτο τον τραγουδιστή Tony Moore που διαδέχτηκε τον Rhett Forrester και οι Don Van Stavern μπάσο, Bobby Jarzombek ντραμς, με τους 2 τελευταίους να μένουν πολλά χρόνια στη σύνθεσή τους. Το περίεργο είναι ότι αν κι ως τότε το συγκρότημα είχε κυκλοφορήσει ορισμένα (πολύ) καλά άλμπουμ όπως τα Fire Down Under και Restless Breed με τα οποία δεν εισέπραξαν την ανάλογη επιτυχία. ΓΕΝΙΚΑ οι Riot στάθηκαν άτυχοι στο θέμα επιτυχία. Η αλλαγή τραγουδιστή, με τον Tony Moore να έχει όλες τις δυνατότητες να τους εκτοξεύσει, ηχογραφούν στο Greene St. Recording της Νέας Υόρκης τα 9 κομμάτια του Thundersteel που αμέσως καταχωρήθηκε σαν ένας από τους καλύτερους heavy/power δίσκους της δεκαετίας του 80. Εννέα κομμάτια, πραγματικά καλής έμπνευσης, με πρώτα και καλύτερα τα “Flight Of The Warrior”, το ομώνυμο και το επικό “Sign Of The Crimson Storm”. Η κοφτή εισαγωγή του “Thundersteel” με τη μοναδική φωνή του Moore, βάζει τις βάσεις για αυτό που θα ακολουθήσει. Και τα “Fight or Fall” (το καλύτερο τoυ δίσκου) και “Sign Of The Crimson Storm” είναι κάτι παραπάνω από …έπη. Σε κάθε τραγούδι του άλμπουμ, η φωνή του Tony Moore όχι μόνο ξεχωρίζει αλλά και δίνει άλλο τόνο. Ακούστε το “Bloodstreets” και στα ανεβάσματα που κάνει και θα με θυμηθείτε. Οι Riot προσπάθησαν να συνδυάσουν το ευρωπαϊκό heavy ήχο (βλέπε Judas Priest εποχής Painkiller),δανειζόμενοι στοιχεία από το thrash αλλά κι από το hair metal που τότε σάρωνε κι ίσως αυτό το ποικίλο πάντρεμα να συνέτεινε στην εμπορική αποτυχία του (Νο 150 Αμερική). Ακούγοντας το δίσκο ξανά και ξανά, νιώθω να αδικώ τα υπόλοιπα κομμάτια που δεν αναφέρα πιο πάνω, αλλά αυτό μπορεί να αποτελέσει ώθηση για εσάς να τον αγοράσετε.
Με το Thundersteel, οι Riot εδραιώθηκαν στη heavy συνείδηση των fans, τόσο στην Αμερική(το άλμπουμ σταμάτησε χαμηλά στο Billboard chart στο Νο 150) αλλά και στην Ευρώπη για να ακολουθήσει το The Privilege of Power (1990) με ελαφρά διαφοροποιημένο τον ήχο τους.
Δημοσίευση σχολίου