Με τα τραγούδια του Liam Gallagher δεν είμαι εξοικειωμένος, αλλά ο τύπος είναι πολύ …τσαντίλας. Τελικά κατάλαβα ότι αυτό είναι το στυλ του και οι fans του δεν τον παρεξηγούν, αντίθετα…τους αρέσει. Άριστος γνώστης της British pop, παρουσίασε ένα 80λεπτο show με τραγούδια της προσωπικής καριέρας (έχει 3 άλμπουμ) αλλά και του πάλαι ποτέ συγκροτήματός του, των Oasis και κατάφερε να κάνει το κοινό του να ανάψει…καπνογόνα (κινδυνεύει με τιμωρία της έδρας του!). Έως και την ώρα που τελείωσε, δεν πρέπει ο κόσμος να ξεπέρασε τις 10.000 (δικοί μου υπολογισμοί), αλλά αισθάνομαι ότι μάλλον πρέπει να ικανοποιήθηκαν. Έκλεισε με τα Wonderwall και Champagne Supernova των Oasis, ικανοποιώντας κι εμάς που δεν ξέρουμε τα τραγούδια του. Φαντάζομαι το ότι εμφανίστηκε σε όλη τη διάρκεια της συναυλίας του με κουμπωμένο ως το λαιμό το μπουφάν (φεύγοντας, έβαλε και την …κουκούλα) κι ο ένας κιθαρίστας φορούσε μακρυμάνικη ζακέτα, οφείλεται στο ότι τους είχαν ειδοποιήσει ότι η μαρίνα Φλοίσβου βρέχεται από τον Αρκτικό ωκεανό.
Ο ίδιος καλός ήχος του Liam Gallagher συνέχισε να βομβαρδίζει τα αυτιά και στην εμφάνιση του 77χρονου πλέον Iggy Pop που εκτός από την τυπική μπάντα που είχε μαζί του, είχε και 2 πνευστά (τρομπόνι, τρομπέτα),που έδωσαν εύρος στον ήχο του με τη φωνή του να μην υπάρχει πλέον, ας μη φοβηθούμε να το πούμε αλλά και να το ακούσουμε. Ξεκίνησε δυνατά, με τα κλασικά “TV Eye”, “I wanna be your Dog”, “Lust for Life” και “Passenger” για να συνεχίσει με τα πιο cool (“Mass Production”, “Free”, “ Run Like a Villain”, “I'm Sick of You”, “Death Trip”, “ Nightclubbing και «Search and Destroy», μάλλον κάνοντας μια κοιλία. Πάντως, η επιλογή του “I'm Sick of You” των Stooges ήταν πολύ καλή. Για το encore κράτησε τα «Gimme Danger», «Down on the Street»,»Fun House» και
«Sister Midnight». Κάνω λάθος ή θα μπορούσε να κάνει καλύτερη επιλογή; Στην εμφάνισή του ο κόσμος πρέπει να έφθασε το πολύ τις 12.500 θεατές, με τον ίδιο ακατάβλητο στα 77 χρόνια του να πηγαινοέρχεται στη σκηνή, ημίγυμνος να δείχνει το γυμνασμένο αλλά και ζαρωμένο κορμί του, έτσι χωρίς κόμπλεξ.
Κείμεν ο: Αλέξανδρος Ριχάρδος
Φωτογραφίες: Γιάννης Μπίθας
3/7/22
Δημοσίευση σχολίου