Έως και τις αρχές της δεκαετίας του 70, μόλις έβλεπα δίσκο του Frank Zappa τον προσπέρναγα αμέσως. Όταν είσαι έφηβος και μεγαλώνεις με τη μουσική των Deep Purple, Uriah Heep, Black Sabbath και λοιπών γιγάντων, σου είναι πολύ δύσκολο να ακούσεις και το σπουδαιότερο, να κατανοήσεις τη δύσκολη μουσική του. Στα αυτιά μου ερχόταν μια μπερδεμένη μουσική, χωρίς αρχή και τέλος. Ώσπου γύρω στα μέσα της ωραιότερης δεκαετίας της μουσικής, άκουσα το πανέμορφο "Peaches En Regalia" και αμέσως με κέρδισε. Πως το άκουσα όμως; Από τα μέσα της δεκαετίας του 70 ‘έως και τα μέσα της δεκαετία του 80, οι δισκογραφικές εταιρείες αγόρασαν ραδιοφωνικό διαφημιστικό χρόνο από το Β΄Πρόγραμμα της ΕΡΑ όπου κάθε Τετάρτη και Σάββατο, είχαν ημίωρα διαφημιστικά προγράμματα με τις νέες κυκλοφορίες τους. Μάλιστα οι Μίνως, EMI, Phonogram και Λύρα είχαν 2 προγράμματα, ένα με ελληνικές κυκλοφορίες κι ένα με ξένες με τη Λύρα τότε να έχει τη διανομή των Warner και CBS. Στο πρόγραμμα της Λύρα, το εισαγωγικό κομμάτι κάθε Σάββατο στις 18.30, που ξεκίναγε η εκπομπή ήταν το "Peaches En Regalia" του Frank Zappa το οποίο δεν ήξερα και έμαθα πολλά χρόνια αργότερα και το πρώτο που έκανα ήταν να αγοράσω το δίσκο Hot Rats (τι τίτλος) και να το ακούω συνέχεια. Αν βάλετε να ακούσετε το Hot Rats…ανυποψίαστοι, είναι σίγουρο ότι θα εκνευριστείτε. Είναι εξαιρετικά δύσκολο για το μέσο rock – jazz ακροατή μα κατανοήσει κι ακόμα δυσκολότερο να εμβαθύνει στη μουσική του Αμερικάνου, με γαλλοιταλική καταγωγή Frank Zappa. Κι αν το "Peaches En Regalia" είναι ένα αριστούργημα αρμονίας και μελωδίας και μια από τα ωραιότερες συνθέσεις του προηγούμενου αιώνα (σ.σ. και του τρέχοντος), το "Willie the Pimp" είναι η rock άποψη του με τα φωνητικά του Captain Beefheart και τα σόλο του Zappa, τα υπόλοιπα κομμάτια κινούνται στο χώρο του jazz αυτοσχεδιασμού, πάντα υψηλών προδιαγραφών. Σε αυτή την κατηγορία ανήκει το 8λεπτο “Son of Mr.Green Genes” με το παρατεταμένο wah wah του Zappa, ο οποίος είναι κάτι παραπάνω από δεινός σολίστας, Στο Hot Rats (Νο 173 Αμερική, Νο 9 Μ.Βρετανία), ήταν η πρώτη φορά που ο Zappa,εστίασε στο jazz rock και μάλιστα με τέτοια επιτυχία. Τα τρία instrumental κομμάτια της Β’ πλευράς, συνδυάζουν τη συνθετική πολυπλοκότητα της jazz με το rock όπως το εκλαμβάνει ο ιδιοφυής συνθέτης τους. Μαζί του, οι άξιοι συνοδοιπόροι Max Bennett μπάσο, Shuggie Otis, μπάσο, John Guerin, Paul Humphrey και Ron Selico ντραμς, Don "Sugarcane" Harris και Jean Luc Ponty βιολί και Lowell George (Little Feat) κιθάρα (δεν αναγράφεται στα credits). Μην περιμένετε να γράψω περισσότερα για ένα δίσκο όπου 5 από τα 6 κομμάτια του είναι instrumental. Απλά ακούστε τον με ανοιχτά αυτιά!
ΤΙ ΕΚΑΝΕ ΜΕΤΑ
Λίγους μήνες αργότερα, τον Φεβρουάριο του 1970 κυκλοφόρησε το άλμπουμ Burnt Weeny Sandwich.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
8/7/22
Ο ΚΩΣΤΑ Elton ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ ΓΙΑ ΤΟ HOT RATS
Το δεύτερο προσωπικό άλμπουμ του θείου Frank, το υπέροχο Hot Rats που κυκλοφόρησε το 1969 χωρίς την βοήθεια των υπολοίπων Mothers, θεωρείται από πολλούς και το αποκορύφωμα της δισκογραφίας του. Με τις jazz πινελιές του, με τους εκπληκτικούς μουσικούς που τον συνοδεύουν αλλά και με την αίσθηση της πρωτοποριακής αντίληψης που τον διακατείχε, μας παρέδωσε ένα «prog/psychedelic» έργο που δικαίως έχει καταταγεί στα 1001 μουσικά έργα που κάποιος πρέπει ν’ ακούσει πριν αποχωρήσει απ’ τη ζωή. Είναι σίγουρα μέσα στην αγαπημένη μου δεκάδα, κι ένα από τα “desert islands disks” που πάντα θα έχω μαζί μου.
Δημοσίευση σχολίου