Έντεκα χρόνια υπομονής! Έντεκα χρόνια πίστης! Έντεκα χρόνια προσμονής!
Έντεκα ήταν τα χρόνια που είχαν περάσει από την τελευταία στούντιο δουλειά με τίτλο Eclipse των Journey, της αγαπημένης μου "ever" μπάντας και η σιωπή επιτέλους έσπασε. Η νέα δουλειά με τίτλο Freedom θα κυκλοφορούσε μέσα στο 2022 (καλοκαίρι συγκεκριμένα) και έχοντας ακούσει τα διάφορα singles που αναρτήθηκαν στο διαδίκτυο η λαχτάρα μου για νέο υλικό μεγάλωνε.
Ξεκινώντας από τον τίτλο του δίσκου να αναφέρουμε πως η αρχική ιδέα για τον συγκεκριμένο τίτλο υπήρχε από το 1986 καθώς έτσι προοριζόταν να ονομαστεί το Raised On Radio. Τελικά η ιδέα επανήλθε και ναμαστε λοιπόν.... 2022! Έχοντας αποκτήσει πολύ πρόσφατα τον δίσκο και ακούγοντάς τον όσες περισσότερες φορές μπόρεσα θα προσπαθήσω με λίγη αντικειμενικότητα (συγχωρέστε με!) να σας κάνω μία παρουσίαση.
Ξεκινάμε από το εξώφυλλο στο οποίο συναντάμε τον Σκαραβαίο σε απλή μορφή ενώ η γραμματοσειρά που χρησιμοποιείται για τον τίτλο παραπέμπει στην Frontiers εποχή. Τα χρώματα στο βιβλιαράκι κάνουν συνειρμούς με το Escape και την συλλογή Time 3. Η παραγωγή ανήκει στον Neal Schon και στον Narada Michael Walden ο οποίος βοήθησε στην συγγραφή των περισσότερων τραγουδιών του δίσκου και επίσης παίζει και τα τύμπανα. Δύο γνώριμα πρόσωπα από το παρελθόν επιστρέφουν! Φυσικά μιλάμε για τον Randy Jackson στην θέση του Ross Valory στο μπάσο και για την συμμετοχή του Deen Castronovo στα φωνητικά σε ένα τραγούδι που θεωρώ και την κορυφαία στιγμή του δίσκου. Ας δούμε όμως τα τραγούδια....
Το πιάνο του Jonathan Cain μας καλωσορίζει ζεστά στον κόσμο των Journey με το Together We Run να ορίζει την αρχή. Η θετικότητας ως προς τον στίχο, η φωνάρα του Arnel Pinenda και τα μαγικά δάχτυλα του Neal Schon στις χορδές της κιθάρας του είναι στοιχεία των Journey και μάλιστα είναι Όλα (!!!) τους εκεί. Πορωτική κομματάρα!
Το Don't Give Up On Us είναι ένα "χαλαρό" Separate Ways αν μπορούσα να το χαρακτηρίσω έτσι. Δένει άψογα με την αρχή και η πρώτη σκέψη είναι πως έχουμε δύο πολύ ωραία τραγούδια που.... Σου μένουν! Που τα θυμάσαι για καιρό και ίσως για πάντα. Σημαντικό!
Η πρώτη μπαλάντα ονομάζεται Still Believe In Love και έχει αυτό το "spiritual" στοιχείο που χαρακτηρίζει την γενιά αυτών των συγκροτημάτων.
Το You Got The Best Of Me σε άλλους καιρούς θα έπαιζε νυχθημερόν στα ραδιόφωνα ως το νέο hit single των Journey.
Το Live To Love Again έχει σφραγίδα Jonathan Cain και είναι Power Ballad που ίσως θυμίσει εποχή "Arrival" σε πολλούς. Εξαιρετική!
Κολλητικό ρεφρέν και ένα ακόμη hit single συναντάμε στο The Way We Used To Be. Το πρώτο τραγούδι που άκουσα και που λάτρεψα αμέσως. Πολύ ωραίο και το κλιπ!
Δυνατή old school ροκιά για την συνέχεια με το Come Away With Me. Τραγούδι που δεν θα με χάλαγε να έχω πίσω από το μικρόφωνο τον συγχωρεμένο Eddie Money με την χαρακτηριστική φωνή του.
Η κορυφαία ώρα του δίσκου έφτασε και σε αυτή τραγουδάει ο Deen Castronovo, ένα θαύμα της φύσης που θα μπορούσε να είναι ο βασικός τραγουδιστής των Journey. After Glow λοιπόν και σας παρακαλώ να το ακούσετε πάση θυσία! Αριστούργημα!
Κιθαριστικός πειραματισμός από τον Neal Schon στο Let It Rain που μου θυμίζει πάρα πολύ το Rockin' Horse των Bad English. Κοινοί παρανομαστές;; Μα ασφαλώς Schon και Cain. Τυχαίο;...
Σε ίδια διάθεση και το Holdin' On, πιο κοντά σε Back Talk και Keep On Runnin ' της eighties περιόδου των Αμερικανών.
Το μπάσο του Randy Jackson έχει αυτή την R' n'B αύρα που ακούγεται ξεκάθαρα στο All Day All Night. Θυμήθηκε κάποιος τους Toto;
Ακόμα μία "χιτάρα" είναι το Don't Go. Άμεσο, ευκολόπεπτο και κλαμπίστικο.
Σε παραδοσιακές, πλέον αγαπημένες, Journey φόρμες κινείται το United We Stand. Ωραίο τραγούδι που σε κερδίζει.
Το Life Rolls On είναι το πιο μέτριο συγκριτικά με όλα τα προηγούμενα του δίσκου αλλά μετά από δύο, τρεις ακροάσεις γίνεται απαραίτητο.
Ο επίλογος φέρει τον τίτλο Beautiful As You Are. Η ακουστική κιθάρα και τα ατμοσφαιρικά πλήκτρα στην αρχή θυμίζουν λίγο το Hands Of Time (Hardline με Neal Schon και εδώ!) μέχρι την στιγμή που θα αρχίσει το ξέσπασμα από τους υπόλοιπους. Κομματάρα με εκπληκτικούς στίχους, τόνους αισιοδοξίας και μουσικής έκστασης που σε κάνουν να μένεις πιστός και παγιωμένος σε μία θέση που στηρίζεις από την εφηβεία σου.......
Μόνο JOURNEY!!!!!!
ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
20/7/22
οσοι ενδιαφερονται να το ακουσουν
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://www.youtube.com/watch?v=pV-0s6pCcrw
το εχω στο αμαξι τις τελευταιες μερες , και το παω απο next σε next , καποιες καλες στιγμες αλλα οχι κατι το ιδιαιτερο. Πιθανων λιγο καλυτερο απο καποιες τελευταιες πατατες τους αλλα ως εκει .
Πολλα κομματια σε αριθμο , αλλα και πολλα 'γεμισματα ΄. Επισης 2-3 κομματια εχουν σαφη ομοιοτητα με παλαιοτερα σε σημειο που θα μπορουσαν να γινουν meddley .
Κλαση , παικταραδες , ηχος αλλα λειπει το μουσικο 'χαστουκι ' ,του περασματος απο ενα μουσικο μερος σε αλλο .
Καποιος που δεν εχει ακουσει ποτε το ειδος αυτο , και ακουσει απευθειας ενα αλμπουμ σαν αυτο .πιθανων θα του αρεσει γιατι εχει ολα τα 'κλισε ' και να τον βαλει στην διαδικασια να ψαξει βαθυτερα και τους ιδιους και τους υπολοιπους .
Να ενα θετικο απο κυκλοφοριες σαν αυτη .
Απαραδεκτο album, αδιαφορο μουσικα οσο και φωνητικα, απο αυτα τα album που καλυτερα να μενουν στα συρταρια παρα να διδονται στους fans που μεγαλωσαν με το Frontiers, το Escape και το Raised on Radio.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι δουλεια εχει ο Narada Michael Walden με τους Journey ?? O ανθρωπος ειναι καλος αλλα στη soul μουσικη. Απο που κι ως που τον χρειαστηκαν και στις συνθεσεις τραγουδιων? Τι ξεπεσμος ειναι αυτο το Freedom που δεν χρηzει καν κριτικη, ποσο μαλλον να συγκρινεται με οποιοδηποτε album του παρελθοντος, ακομα και με το Generations του 2005. Ντροπη, κοροιδια για τους fans. Τετοια βλεπει ο Perry και κοιμαται ησυχος. Pineda αντε σπιτακι σου επιτελους, κουρασες.
φιλε μου δεν ειναι θεμα τραγουδιστη , αλλα κομματιων . Δεν ψαχνουμε το νεο raised on radio οπως λες , αξιοπρεπη κομματια θα ηταν αρκετα οπως ειχε π.χ το trial by fire . Υπαρχει καλλιτεχνης που μετα απο τοσα χρονια να μπορει να ειναι τοσο φρεσκος οσο ηταν στις δοξες του ?Μαλλον οχι .
ΔιαγραφήH εκπληξη δεν ηταν ο Walden αλλα οτι δεν τους εγραψε τα κομματια ο Ντελβεκιο.