AC/DC – HIGHWAY TO HELL (1979)
Έως τότε, το 1979, οι AC/DC πάλευαν να βρουν τη θέση τους στο Πάνθεον των Rock ονομάτων. Είχαν καλά άλμπουμ, αλλά δεν είχαν Highway to Hell. Και δίπλα σε αυτό, δεν είχαν "Touch Too Much", "Night Prowler" με τον Bon Scott να φτύνει τις λέξεις και "Girl's Got Rhythm". Άσε που ήταν ο πρώτος δίσκος των AC/DC που αγόρασα.
AEROSMITH – TOYS IN THE ATTIC (1975)
Το άλμπουμ της ωριμότητας για το Βοστωνέζικο συγκρότημα. Όχι μόνο γιατί περιείχε το ανατρεπτικό (για τα δεδομένα τους) "Walk This Way" και δίπλα σε αυτό τα "Sweet Emotion"και "Toys in the Attic"(και τα 2 πολύ αγαπημένα μου) αλλά όλος μαζί ο δίσκος ήταν ότι πιο φρέσκο είχε βγάλει εκείνη την εποχή η Αμερική.
ALICE COOPER – SCHOOL’S OUT (1972)
To άλμπουμ ποτέ δεν με συγκίνησε, αλλά το ομώνυμο κομμάτι, με τους επαναστατικούς στίχους και την τρομερή μελωδία του, άλλαξε την ιστορία της rock μουσικής και έβαλε τις βάσεις για το μύθο του Alice Cooper. Το ότι ακόμα και σήμερα, 50 χρόνια μετά, εξακολουθεί να ακούγεται και να αγαπιέται όπως τότε, λέει πολλά.
BAD COMPANY – BAD CO(1974)
Δύο δίσκοι κατέχουν το Απόλυτο στην εκμάθηση του ελληνικού κοινού στη rock μουσική. Κι ο ένας είναι αυτός! Τον δεύτερο θα τον βρείτε πιο κάτω!
BLACK SABBATH – PARANOID (1970)
Ένα τεράστιο κεφάλαιο στην ιστορία της μουσικής, με ένα απίστευτα βαρύ μεταλλικό ήχο και αργόσυρτους ανατριχιαστικούς ρυθμούς. Χορεύαμε το “Paranoid” και μας ανήκε ο κόσμος όλος!
BLUE OYSTER CULT – AGENTS OF FORTUNE (1976)
Έως και την κυκλοφορία αυτού του άλμπουμ, οι Blue Oyster Cult ήταν ένα αξιοσέβαστο συγκρότημα (και) στη χώρα μας, με λίγες πωλήσεις. Και ξαφνικά ένα τυχαίο riff στην κιθάρα του Donald "Buck Dharma" Roeser, έφθανε και περίσσευε για να μπει σε χιλιάδες σπίτια και να ανακαλύψουν τη «Λατρεία του Γαλάζιου Στειδιού». Δίπλα στο πολύχρωμο, βαθιά μελωδικό κι απαλό με ψυχεδελικούς τόνους, "(Don't Fear) The Reaper", ανακαλύπτουμε και τα "This Ain't the Summer of Love" και"Sinful Love", το καθένα με τη δική του ομορφιά. Οι Blue Oyster Cult είχαν μπει στη ζωή μας!
CREAM – DISRAELI YEARS (1967)
Σε αυτό το άλμπουμ, όλα είναι μαγικά. Η τριάδα Eric Clapton, Jack Bruce και Ginger Baker, το απόλυτο ψυχεδελικό εξώφυλλο και φυσικά τα τραγούδια, με πρώτο και μακράν καλύτερο το "Sunshine of Your Love" με το μαγικό riff. Αξει να σημειώσω ότι η έκφραση Disraeli Gears, δεν σημαίνει απολύτως τίποτες, και προήλθε από ένα roadie που παράκουσε τα λεγόμενα του Clapton που ήθελε να αγοράσει ένμ ποδήλατο με ταχύτητες (derallieur gears bicycle)!!!!
CREEDENCE CLEARWATER REVIVAL – COSMO’S FACTORY (1970)
Πριν κυκλοφορήσουν αυτό το πολύ καλό άλμπουμ, οι Creedence είχαν ήδη φτιάξει το όνομά τους και στη χώρα μας. Απλά με το Cosmo’s Factory και τα τραγούδια του ("Travelin' Band", "Who'll Stop the Rain", "I Heard It Through the Grapevine" και "Long as I Can See the Light", όλα ένα κι ένα), σημάδεψαν τους σημερινούς 65άρηδες για όλη τους τη ζωή!
DEEP PURPLE – IN ROCK (1970)
Στην πραγματικότητα, το πρώτο τραγούδι που άκουσα από τους Deep Purple ήταν το single “Speed King” αλλά το In Rock ήταν το άλμπουμ που μου άνοιξε τα μάτια ή καλύτερα τα αυτιά. Και δεν ήταν η τσιρίδα του Ian Gillan στο “Child in Time”, που δεν είχα ξανά ακούσει κάτι τέτοιο, ήταν το hard riff του “Ιnto the Fire” και τα "Flight of the Rat", "Bloodsucker" και το “Hard lovin’ Man”. Αξεπέραστο (τουλάχιστον έτσι νόμιζα, μέχρι που άκουσα το Machine Head!).
DIRE STRAITS – DIRE STRAITS (1976)
Φαίνεται ότι το παίξιμο και η κιθάρα τoυ Mark Knopfler, μιλάει στη ψυχή μας. Δύσκολο να εξηγήσει κανείς την πραγματικά άξια επιτυχία αυτού του άλμπουμ, που δεν ε΄χιε μόνο ένα καλό κομμάτι αλλά ήταν γεμάτο από διαμαντάκια.
DOORS –DOORS (1967)
Ο γράφων ανακάλυψε τον ήχο των Doors πολλά χρόνια αργότερα, στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 70 και μάλιστα με το τελευταίο studio άλμπουμ τους, L/.A.Woman (1970).Η σαγηνευτική ερμηνεία του Jim Morrison και ο βαθύς ήχος των πλήκτρων του Ray Manzarek< συνδυάστηκαν μοναδικά σε μια μαγική, υπνωτική και αισθησιακή ποιότητα που φαίνεται να αντηχεί αμέσως τόσο πνευματικά όσο και σε πιο αρχέγονο επίπεδο με τη σαμανιστική προσέγγιση του Jim Morrison, να πρωτοστατεί. Και μέσα σε αυτό το απίθανο κράμα, ο (ελαφρά) jazz ήχος των Krieger, Manzarek & Densmore, καθιερώνουν τη δική τους ταυτότητα, μέσα από τραγουδάρες σαν τα “Light my Fire”,"Break On Through”, "The Crystal Ship" και το αινιγματικό “The End’.
 |
ELOY - INSIDE (1973)
Ακουγόταν παντού από τους υπό κυνήγι ερασιτεχνικούς (που το ανέδειξαν) έως τα πάρτι, στα λεγόμενα blues. Ό δίσκος ξεπέρασε τις 50.000 αντίτυπα στη χώρα μας κι εγώ παραμένω μόνιμος επιβάτης του αστρικού σκάφους τους.
RORY GALLAGHER – CALLING CARD (1976)
Ο Άγιος Rory ήταν ήδη γνωστός στους «rock κύκλους της Ελλάδας» πριν κυκλοφορήσει το Calling Card αλλά τα με τα "Moonchild"και “Do you read me”, ακούστηκε σε όλα τα πάρτι. Και κάθε ημέρα, ανακαλύπταμε κι ένα άλλο τραγούδι από το δίσκο: το “Country Mile”, το “Secret Agent”(που ήταν κι είναι το αγαπημένο μου), το “Jackknife Beat”, το “Edged in Blue”, το “Calling Card”. Λατρεία…..
GRAND FUNK – WE’RE AN AMERICAN BAND (1973)
Τα τύμπανα του Don Brewer στην εισαγωγή του »We’re an American band” στοίχειωνε κάθε εκκολαπτόμενο rock fan, στις αρχές της δεκαετίας του 70. Έως τότε, το συγκρότημα είχε κυκλοφορήσει 6 άλμπουμ(!) και ήταν γνωστό στη χώρα μας αλλά με αυτό το άλμπουμ καθιερώθηκε.
JANIS JOPLIN – PEARL (1971)
Η φωνή της ήταν ήδη γνωστή και αγαπητή από τα προηγούμενα άλμπουμ της (και με τους Big Brother & the Holding Company0 αλλά με το Pearl και τραγούδια σαν τα “Move Over” και “Cry Baby” μπήκε στις καρδιές όλων μας.
JEFFERSON AIRPLANE – SURREALISTIC PILLOW (1967)
Στις εμβρυακές εποχές της ελληνικής δισκογραφίας , η ελληνική νεολαία έχει ανακαλύψει τον ήχο της ψυχεδέλειας που σάρωσε την Αμερική. Και δεν ήταν μόνο το πανέμορφο η "Somebody to Love" και η κρυστάλλινη φωνή της Grace Slick, ήταν η επανάσταση που ανέτειλε μέσα από κάθε κομμάτι του δίσκου.
JETHRO TULL – AQUALUNG (1971)
‘Εχοντας ήδη 3 άλμπουμ στο ενεργητικό τους, οι Jethro Tull δεν έχουν καταφέρει να σπάσουν την ανωνυμία στην ελληνική αγορά. Και ξαφνικά, τον Μάρτιο του 1971 κυκλοφορούν το κάτι παραπάνω από αριστούργημα, το Aqulaung και καταφέρνουν αυτό που δεν κατάφεραν τα προηγούμενα 3 χρόνια, την καλλιτεχνική υπέρβαση. Ένας άφθαρτος δίσκος που δεν παρουσιάζει καμία εκφραστική αδυναμία, διασχίζοντας αγέρωχα τη folk μουσική, τη jazz, το rock,ακόμα και τον μεσαιωνικό λυρισμό! Και κάτι άλλο: Μπήκε σε τόσες χιλιάδες ελληνικά σπίτια και μας έμαθε πως είναι τα καλά αγγλικά!
JIMI HENDRIX – ELECTRIC LADYLAND (1968)
Δύσκολο να απαντήσω αν αυτό είναι το τελειότερο άλμπουμ του Hendrix, αλλά εύκολα θα σας πω ότι από αυτό το δίσκο τον γνώρισα. Σε μια αθώα εποχή, που η δισκογραφία δεν είχε καμία απολύτως σχέση με αυτή των επόμενων χρόνων (και δεκαετιών), οι νεοί της εποχής, μαγευόντουσαν από το διαστημικό παίξιμο ενός μοναδικού κιθαρίστα. Ξέρετε, δεν ήταν τα "Voodoo Chile", "All Along the Watchtower" και "Crosstown Traffic" που έκαναν το Electric Ladyland να μην βγαίνει από το μονοφωνικό Panasonic πικα απ μου. Ήταν το αίσθημα που με έκανε να αισθανθώ άνδρας. Υ.Γ. Πολλά χρόνια μετά, ανακάλυψε ότι σ΄ένα κομμάτι πλήκτρα έπαιζε ο Steve Winwood. Τέλος, ο δίσκος κυκλοφόρησε με δύο διαφορετικά εξώφυλλα και τότε στη χώρα μας είχε κυκλοφορήσει το …ηθικό
IRON BUTTERFLY –IN A GADDA DA VIDA (1968)
Μια βαριά φωνή κι ένας ακόμα πιο βαρύς ήχος των πλήκτρων, μας ταξίδευε σε ψυχεδελικά μονοπάτια, μόνο που τότε δεν το καταλαβαίναμε. Δύσκολο να το χορέψουμε στα πάρτι κι ακόμα πιο δύσκολο να βρούμε ντάμα που να θέλει να το χορέψει, το "In-A-Gadda-Da-Vida" έγινε τραγούδι των αγοριών και μάς μύησε σε μια διαφορετική μουσική.
LED ZEPPELIN – II (1969)
Έχοντας στο ενεργητικό τους ένα πολύ καλό πρώτο άλμπουμ, οι Led Zeppelin, ηχογραφούν 9 συνθέσεις, που επιδέξια σχοινοβατούν μεταξύ blues και rock. To γεμάτο αλλαγές “What Is and What Should Never Be", το τεμπέλικο “Ramble On”, το hard rock blues, “Heartbreaker”, το μόλις 2 ½ λεπτών"Living Loving Maid (She's Just a Woman)" που τόσα χρόνια παραμένει το αγαπημένο μοτ και φυσικά το “Moby Dick” συνιστούν ένα από τα κορυφαία άλμπουμ όλων των εποχών. Εσείς τι λέτε, να ξέχασα τον παντοτινό ύμνο "Whole Lotta Love" που εξακολουθεί να συναρπάζει;
LYNYRD SKYNYRD – PRONOUNCED LEH-NERD ‘SKIN-NERD (1973)
Σε μια εποχή που μόλις είχαμε αρχίσει να μπαίνουμε στο λαβύρινθο του rock/hard rock ήλθε ένας δίσκος από το Jacksonville της Φλόριδα να μας μάθει το southern rock. Ακούγαμε ένα διαφορετικό ήχο στις κιθάρας και στα τραγούδια, αλλά δεν ξέραμε τι είναι ακριβώς το southern rock γι αυτό ρωτάγαμε τους μεγαλύτερους, που ούτε κι αυτοί ήξεραν! «Σαν τους Allman Brothers” μου έλεγαν, αλλά εγώ δεν ήξερα ούτε τους Allman Brothers. Ανακάλυψα το “Free Bird” και σιγά σιγά όλο το δίσκο. Κι αγόρασα και τους Allman Brothers!
PAUL McCARTNEY AND WINGS - BAND ON THE RUN(1973)
ένας από τους πιο χιλιοακουσμένους δίσκους στα πάρτι αλλά και στιςε λιγοστές (έως ελάχιστες) ραδιοφωνικές εκπομπές της ΕΡΑ. Σχεδόν όλα τα τραγούδια ήταν αγαπητά και χωρίς υπερβολή ο καλύτερος δίσκος του.
NAZARETH - GREATEST HITS (1975)
Όταν ξεκίνησα να σκέφτομαι τα τραγούδια και τους δίσκουςς που ακουγόνυουσαν στην εφηβεία μας (των σημερινών 60άρηδων+), είχα βάλει σαν όρο να ΜΗΝ συμπεριλάνω τα Greatest Hits/Best of τα οποία ήταν πολλά και δικαιολογημένα είχαν τη μερίδα του λέοντος. Εξαίρεση αποτελεί το Greatest Hits των Nazareth γιατι μόνο εκεί υπήρχε το Love Hurts!
PINK FLOYD – WISH YOU WERE HERE (1975)
Μπορεί το The Dark Side of the Moon να προηγήθηκε χρονικά και να έχει απολαύσει το μεγαλείο που του αναλογεί, αλλά οι Έλληνες έμαθαν τους Pink Floyd από το Wish you Were Here. Τότε που δεν ξέραμε για την επίσκεψη του Syd Barrett στο studio τότε που δεν ξέραμε για τις λεπτομέρειες του εξώφυλλου, τότε που απολαμβάναμε τη μουσική του στα πάρτι, χορεύοντας blues(!) το ομώνυμο κομμάτι και το “Shine on you crazy Diamond”
POLL - POLL (ΤΑΓΑΡΙ, 1971)
Άλλος δίσκος. Καμία σχέση με το hard rock πνεύμα του άρθρου και των υπόλοιπων δίσκων. Αλλά ήταν δίσκος ορόσημο. Τέτοιες μελωδίες, τέτοια φωνητικά και τέτοια απογοήτευση όταν μετά από λίγο διαλύθηκαν, δεν είχαμε ξανά ζήσει.
QUEEN – A NIGHT AT THE OPERA (1975)
Η μεγάλη αγάπη όλων μας για τους Queen αλλά και για τον Freddie Mercury, ξεκίνησε από αυτό το άλμπουμ και βέβαια από το το «Bohemian Rhapsody». Πες το θαυμασμό, πες το εκτίμηση, πες το όπως θες, ΔΕΝ είχαμε ξανά ακούσει τέτοιο τραγούδι και τέτοια φωνητικά. Και σιγά σιγά, ανακαλύψαμε ότι το άλμπουμ ήταν γεμάτο(!) από καλά τραγούδια σαν τα "Death on two legs", «Im in love with my car», «You're my best friend» και το μελιστάλακτο «Love of my life». Και το καλύτερο ήταν ότι οι Queen δίσκο προς δίσκο, έκτισαν ένα μύθο και στη χώρα μας.
RITCHIE BLACKMORE’S RAINBOW - RITCHIE BLACKMORE’S RAINBOW(1975)
….Κι αυτός είναι ο δεύτερος! Και οι δύο, μαζί με το Bad Co, εξακολουθούν τόσα χρόνια μετά, να μυούν νεαρόκοσμο σε αυτό που λέμε rock
ROLLING STONES – OUT OF OUR HEADS (1965)
Οι Rollin g Stones ήταν το πρώτο συγκρότημα, μετά τους θρύλους του Rock’n’roll που φύτρωσε τους σπόρους του rock στην ελληνική νεολαία. Η φωτογραφία με το ζευγάρι να χορεύει στις κερκίδες του γηπέδου της Λ.Αλεξάνδρας κατά τη διάρκεια της επεισοδιακής συναυλίας τους του 1967, αδιάψευστός μάρτυρας. Η επόμενη γενιά, μυήθηκε από το Sticky Fingers(1971)
SANTANA – ABRAXAS(1970)
Δεν είχαμε ξανά ακούσει τέτοιο ήχο. Θες η latin κιθάρα, θες η ατμόσφαιρα όλου του δίσκου, θες το παίξιμο του Carlos, οι Santana μπήκαν για τα καλά στη ζωή μας και στις δισκοθήκη μας, όχι μόνο με το Abraxas αλλά και με την εμφάνισή τους στην ταινία Woodstock. Ο πιο διαφορετικός rock δίσκος που είχαμε ακούσει μέχρι τότε
SCORPIONS – LOVEDRIVE (1979)
Έως και το 1979, οι Scorpions ήταν ακόμα ένα hard/heavy συγκρότημα, με ένα τραγουδιστή που είχε φωνάρα αλλά τραγούδαγε αγγλικά με βαριά γερμανική προφορά και είχε λίγους fans. Και ξαφνικά, δύο rock μπαλάντες, κερδίζουν όλο το νεαρόκοσμό και παίζονται αλύπητα στα πάρτι, στους ερασιτεχνικούς σταθμούς αλλά και στις disco!!! Τα "Always Somewhere" και"Holiday"σε μηδενικό χρόνο, αλλάζουν το χάρτη του hard/heavy στη χώρα μας και οι Scorpions κατάφεραν να γίνουν το πιο αγαπητό συγκρότημα στην ελληνική νεολαία.
SOCRATES DRANK THE CONIUM - S/T/ (1971)
Εντυπωσιασμένος από το ψυχεδελικό εξώφυλλο, εντυπωσιασμένος από το όνομα αλλά ακόμα πιο εντυπωσιασμένος από το περιεχόμενο, από την εν ενέργεια, τη δύναμη τη ροκιά, αυτό που αντιπροσωπεύαν οι Socrates Drank the Conium, σχεδόν κάθε ημέρα ακουγόταν στο εφηβικό/νεανικό δωμάτιο μου στο διαμέρισμα της οδού Πολυμήτου 19-21, που ήταν γεμάτο από αφίσες. Και ξέρετε, νιώθω απόλυτα ικανοποιημένος όταν βλέπω νέους κάτω από τα 50 να μιλούν με σεβασμό για αυτό το μεγάλο συγκρότημα, που «περπάτησε» με τέτοια άνεση και προσωπικότητα στον ήχο των Cream. Jimi Hendrix και Led Zeppelin. Κι ακούγοντας τους, χαιρέκακα λέω από μέσα μου «Εγώ αγόρασα τους δίσκους στην εποχή τους και τους είδα live…τότε»
BRUCE SPRINGSTEEN – BORN IN THE USA (1984)
Με αυτόν το δίσκο εκτοξεύτηκε, και μπήκε, κρατηθείτε, σε 120.000 ελληνικά σπίτια (επίσημες πωλήσεις έως και το 1986!!!). Στην πιο ανέμελη δεκαετία της ζωής μας, ο κόσμος αγόραζε την κασέτα και την απολάμβανε οδηγώντας στους κακοτράχηλους ελληνικούς δρόμους, ακούγοντας “Born in the USA”, “Glory Days” (αυτό το ανακαλύψαμε αργά), “Cover me’ και στηνόταν στις τηλεοράσεις, περιμένοντας το Μουσικόραμα να παίξει το “Dancing in the Dark”.
STEPPENWOLF - STEPPENWOLF (1968)
Μόνο και μόνο η ύπαρξη του”Born to be Wild”, προδιαγράφει τη σημαντικότητα του πρώτου Αμερικάνων Steppenwolf. Δίπλα του, σπουδαία »The Pusher" και “Sookie Sookie” με το ψυχεδελικό ωστικό κύμα να ξετυλίγεται μέσα από το άλμπουμ. ένα εκπληκτικά δυνατό ντεμπούτο άλμπουμ, γεμάτο ενέργεια.
SUPERTRAMP - BREAKFAST IN AMERICA ( 1979)
Με το Crime of the Century(1974) κέρδισαν πολλούς φίλους, αλλά με το Breakfast in America, μπήκαν σε 120.000 ελληνικά σπίτια (έχω δει τα χειρόγραφα reports πωλήσεων στη CBS. Παιζόντουσαν από τα λίγα προγράμματα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας που έπαιζαν ξένη μουσική και από όλους τους ερασιτεχνικούς των FM σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THIN LIZZY –JAILBREAK (1976)Με το έκτο άλμπουμ τους οι Thin Lizzy αγγίζουν την ωριμότητα που τόσο τους έλειψε στα προηγούμενα πέντε άλμπουμ τους. Πέραν του κιθαριστικού δίδυμου Scott Gorham και Brian Robertson, το συνθετικό ταλέντο του μάυρου Ιρλανδού Phil Lynott, επί τέλους, αναγνωρίζεται μέσα από την κομματάρα “The Boys are back in town” και δίπλα σε αυτό το ομώνυμο και το κέλτικο «Emerald».
UFO – PHENOMENON(1974)
Ήξερα τους UFO από τον πρώτο κιόλας δίσκο τους που περιείχε η διασκευή τους στο "C'mon Everybody" τουEddie Cochran. Είχα αγοράσει το δίσκο από το Μανάκο στην Πλτ. Εξαρχείων εισαγωγής, τότε γύρω στις 500 δραχμές, πολύ μεγάλο ποσό για την εποχή. To άλμπουμ UFO 1 δεν μου άρεσε, το είχα βρει βαρύ και κουραστικό. Άσε που ακόμα και το εισαγωγής αντίτυπο ήταν κακής ποιότητας. Έτσι όταν βγήκε το Phenomenon ήμουν αρκετά διστακτικός ώσπου άκουσα το"Doctor Doctor" …κι άλλαξε η ζωή μου. Και μετά ήλθε το “Rock Bottom” κι το «φαινόμενο» Michael Schenker μπήκε στη ζωή μου.
URIAH HEEP – DEMONS AND WIZARDS (1972)
Έως και το 1972 που κυκλοφόρησε το Demons and Wizards, οι Uriah Heep είχαν καταφέρει να γίνουν γνωστοί στην χώρα μας τόσο με το “Gypsy” όσο και με το “Lady in Black” ((είχαν κυκλοφορήσει και σε μικρό δίσκο στη χώρα μας). Όμως με αυτό το άλμπουμ, μάγεψαν, όχι με το “Easy livin’ αλλά με τα “Wizard”, “Circle of Hands” και "Rainbow Demon"με το υπνωτικό Hammond. Μόλις είχαμε ανακαλύψει ένα μεγάλο συγκρότημα!
WOOSTOCK – O.S.T(1970)
ΚΑΙ ΤΑ….
GUNS AND ROSES – APETITE FOR DESTRUCTION (1987)
Μπήκε σε χιλιάδες ελληνικά σπίτια και σε ακόμα περισσότερες καρδιές. Η τσιρίδα του Axl, οι κιθαριές των Slash και Izzy αλλά και η υπέροχη αλητεία τους, εξακολουθεί να δαιμονίζουν όπου ακούγονται.
IRON MAIDEN – KILLERS (1981)
Άφησα έξω το πρώτο άλμπουμ τους αφού ο ήχος τους ήταν αρκετά μπερδεμένος. Με το Killers οι Iron Maiden κατάφεραν να ξεχωρίσουν από τα πολλά βρετανικά NWOBHM συγκροτήματα, μπολιάζοντας εκατομμύρια νέους με το μικρόβιο του heavy metal.
METALLICA- BLACK ALBUM(1991)΄
Μόνο στη χώρα μας, έχει ξεπεράσει σε πωλήσεις τις 55.000 αντίτυπα, νούμερο εξωπραγματικό για heavy metal δίσκο, καταφέρνοντας να αγγίξουν ανθρώπους που δεν άκουγφαν μόνο hard/heavy. Ας είναι καλά τα"The Unforgiven" και "Nothing Else Matters",
γιατί τα "Enter Sandman" , "Wherever I May Roam" και "Sad but True" τα άκουσαν μόνο την πρώτη φορά που αγόρασαν το δίσκο.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
10/7/22
Την άλλη Κυριακή: Το μεγαλέιο, η υπεροβλή, οι μελωδίες και οι μπαλάντες των Emerson Lake and Palmer.
Δημοσίευση σχολίου