Η ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ
Η δεκαετία του ’80 ξεκίνησε ιδανικά για τον Bruce Springsteen, καθώς με το The river, ενθουσίασε κοινό και κριτικούς. Αμέσως μετά ακολουθεί ο απόλυτος αιφνιδιασμός, όταν ο κορυφαίος rock star της εποχής επιλέγει να κυκλοφορήσει το αμφιλεγόμενο Nebraska, χωρίς την E Street band που αποτελούσε πηγή δύναμης για τα τραγούδια του. Παράλληλα αρχίζει να ηχογραφεί υλικό για το επόμενο album του. Σε διάστημα 26 μηνών ηχογραφεί περίπου 70 τραγούδια, από τα οποία έπρεπε να επιλεγούν μόνο 12, που θα μπορούσε το διψασμένο κοινό να απολαύσει αγοράζοντας το Born in the USA. Όταν η ηχογράφηση διαρκεί τόσο πολύ, είναι αναπόφευκτο ένα μεγάλο μέρος του υλικού να μην ακολουθεί τις σύγχρονες τάσεις της μουσικής, αλλά και τα «θέλω» του κοινού. Ο John Landau, παραγωγός και στενός συνεργάτης του Springsteen, εντόπισε μια σημαντική αδυναμία λίγο πριν αρχίσει η τελική μίξη του album. Κανένα από τα τραγούδια δεν είχε τις προδιαγραφές για να γίνει μεγάλη εμπορική επιτυχία. Ο Landau μετέφερε στον Springsteen τις ανησυχίες του κατά τη διάρκεια μιας συνάντησής τους στο δωμάτιο του Bruce στο Lyden House της Νέας Υόρκης. Η έκρηξη του Springsteen ήταν άμεση: «Κοίτα! Έχω γράψει 70 τραγούδια. Αν θες άλλο ένα να το γράψεις εσύ!!!». Η επιμονή του Landau για νέο τραγούδι ήταν κάτι που δε συνήθιζε. Ήταν άλλωστε γνωστό πως ήταν ο άνθρωπος που, όντας απλός δημοσιογράφος του Rolling Stone, είχε γράψει: «Βλέπω το μέλλον του rock ‘n roll και το όνομά του είναι… Bruce Springsteen» και βρισκόταν δίπλα στον Bruce από την εποχή του Born to run. Η οργισμένη αντίδραση που εισέπραξε ο Landau ήταν αποτέλεσμα της έντονης πίεσης και της κούρασης που αισθανόταν ο Bruce. Ο ίδιος θυμάται: «Όταν ο John ήθελε κάτι, το ζητούσε άμεσα. Ήμουν θυμωμένος. Είχα γράψει πολλά τραγούδια και είχα βαρεθεί το όλο θέμα. Κάναμε το δίσκο για πολύ καιρό και βαριόμουν την όλη κατάσταση. Εκείνη τη συγκεκριμένη νύχτα γύρισα σπίτι και κάθισα στην άκρη του κρεβατιού μου και αυτό που θυμάμαι να σκέφτηκα πρώτα ήταν ότι είχαμε ένα δίσκο, που δεν ήταν ολοκληρωμένος. Θα μπορούσα να το αλλάξω όλο αυτό τώρα, αν το ήθελα. Αυτό είναι το μόνο που θυμάμαι να σκέφτομαι: αν το ήθελα, θα μπορούσα να κάνω κάτι αυτή τη στιγμή που θα άλλαζε το όλο πράγμα». Αν και αρχικά ήταν έξαλλος με την αξιολόγηση των τραγουδιών του από τον Landau, ο Springsteen σύντομα κατάφερε να ηρεμήσει και να δεχτεί την κριτική. Αργότερα το ίδιο βράδυ, αποσύρθηκε στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του και αντιμετώπισε την αγωνία του με τον μόνο τρόπο που ήξερε — εκτονώνοντας τα συναισθήματά του μέσω της σύνθεσης ενός τραγουδιού. Ο Bruce Springsteen και η E Street Band πειραματίστηκαν με διάφορες ενορχηστρώσεις πριν καταλήξουν στην τελική που χαρακτηρίζεται από την έντονη παρουσία του synthesizer και το σόλο σαξόφωνο του Clarence Clemons στο κλείσιμο. Ο drummer Max Weinberg θυμάται: «Ηχογραφήσαμε μία πραγματικά Rock 'n' roll εκτέλεση. Θυμάμαι ότι καθόμουνα στα drums αφού είχαμε κάνει 3-4 λήψεις της ροκ εκτέλεσης, και ο Jon Landau ήρθε προς το μέρος μου και μου ψιθύρισε στ' αυτί “χορευτική ηχογράφηση”».
ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ
Η δυσκολία του Springsteen να γράψει ένα hit single και η απογοήτευσή του που πρέπει να γράψει τραγούδια που θα ευχαριστήσουν τον κόσμο (“I'm sick of sitting 'round here tryin' to write this book”), εκφράζονται στους στίχους του “Dancing in the dark”. Η μουσική βιομηχανία δέχεται τα «βέλη» του: “They say you gotta stay hungry
hey baby - I'm just about starving tonight”. Φυσικά δε διστάζει να τα «χώσει» και στον Landau ("This gun's for hire” - "you can't start a fire without a spark”), που τον έκανε να νιώσει σαν μισθοφόρος κι όχι πραγματικός καλλιτέχνης. Αισθάνεται ότι η προσπάθειά του είναι αδιέξοδη ("Man I ain't getting nowhere, I'm just living in a dump like this"), αλλά θέλει να βρει τον δρόμο που θα τον οδηγήσει στην έμπνευση. Στο τέλος υπάρχει μια νότα ρεαλισμού που βάζει τα πράγματα στη θέση τους ("You can't start a fire worrying about your little world falling apart").
ΤΟ VIDEO CLIP
Το βαθιά φιλοσοφικό μήνυμα, που προσπάθησε να περάσει ο Springsteen στους στίχους, χάθηκε στους περισσότερους ακροατές που ενθουσιάστηκαν από το πιασάρικο ρυθμό, αλλά και από το βίντεο που δεν εστίαζε στο βαθύτερο νόημα. Σε σκηνοθεσία του Brian De Palma, το βίντεο γυρίστηκε στο Saint Paul Civic Centre στο Saint Paul της Μινεσότα, στις 28 και 29 Ιουνίου 1984. Την πρώτη νύχτα έγινε γύρισμα χωρίς κοινό και τη δεύτερη (που ήταν η ημερομηνία έναρξης της Born in the USA περιοδείας)ο Bruce Springsteen και οι E Street Band ερμήνευσαν το τραγούδι δύο φορές κατά τη διάρκεια αυτής της παράστασης για να επιτρέψουν στον De Palma να πάρει όλο το υλικό που χρειαζόταν. Στο βίντεο δεν παίζει κιθάρα ο Bruce, για να μπορέσει να προσκαλέσει μια νεαρή γυναίκα από το κοινό (τον ρόλο ερμηνεύει η ηθοποιός Courtney Cox) να χορέψει μαζί του στη σκηνή στο τέλος. Παρόλο που ο De Palma του είχε πει ότι ήταν αυτή που έπρεπε να επιλέξει, ο Springsteen νόμιζε ότι ήταν απλώς μια προεπιλεγμένη θαυμάστρια που παρευρέθηκε και αργότερα έμαθε ότι ήταν επαγγελματίας ηθοποιός, που την έφεραν από τη Νέα Υόρκη. Παρόλα αυτά, η Cox έχει δηλώσει ότι ήταν μια από τις πολλές που θα μπορούσε να είχε επιλέξει ο Springsteen και ότι ήλπιζε κρυφά να μην την επιλέξουν. Το βίντεο παίχθηκε κατά κόρον στο MTV και σύστησε τον Springsteen στο νεότερο κοινό. Το δεύτερο video είναι νεώτερο και στη σκηνή ανεβαίνουν η μητέρα και η αδελφή του!!!!
Η ΕΠΙΤΥΧΙΑ
Το Dancing in the dark έμεινε 4 εβδομάδες στο Νο2 του Billboard Hot 100 και πούλησε πάνω από 2.000.000 κόπιες στις Η.Π.Α. Ήταν το πρώτο single και η μεγαλύτερη επιτυχία του Born In the USA. Στην Αυστραλία αναδείχθηκε το πρώτο σε πωλήσεις single για το 1984. Επιπλέον χάρισε το βραβείο Grammy ‘Best Male Rock Vocal Performance’, στον Bruce.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Για περισσότερο από δύο χρόνια έδωσε όλο του το «είναι» για το Born In the USA, αλλά ήρθε η στιγμή που αισθάνθηκε ότι οι προσπάθειές του δεν ήταν αρκετές. Η πίεση, που άγγιξε τα όρια του ψυχολογικού πολέμου, δεν τον λύγισε. Αντίθετα του έδωσε την ώθηση για να γράψει το πιο επιτυχημένο τραγούδι της μυθικής καριέρας του. Οι περισσότεροι «αντιεμπορικοί» καλλιτέχνες κατηγορούνται από τους οπαδούς τους ότι «ξεπουλήθηκαν», όταν δουν το όνομά τους να φιγουράρει στις ψηλές θέσεις των charts. Αντίθετα, με το Dancing in the dark, o Bruce Springsteen κατάφερε να ενθουσιάσει τους οπαδούς του, αλλά και να τους πολλαπλασιάσει.
ΘΟΔΩΡΟΣ ΤΕΡΖΟΠΟΥΛΟΣ
2/7/22
Δημοσίευση σχολίου