Άραγε οι Journey το 1981 είχαν συνειδητοποιήσει την μεγάλη δυναμική της φράσης "Don't Stop Belivin '" την οποία μελοποίησαν τρεις "τρελοί" τύποι: ο Torstein Flanke (κιθάρες, φωνητικά), ο Terje Storti (μπάσο) και ο Steinar Krokstad (τύμπανα) μίλια μακριά από την Αμερική με έδρα την Νορβηγία. Σίγουρα την είχαν Ευαγγέλιο από το 1983 που ήταν ενεργό το συγκρότημα των Stage Dolls φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να δανειστούν τον ίδιο τίτλο για τραγούδι τους που θα βρισκόταν μέσα σε ένα άλμπουμ που ακόμα και αν δεν πρωτοτυπούσε ως προς τον τίτλο του θα άνοιγε για αυτούς την μεγάλη πόρτα της Ιστορίας. Με τον χρόνο παγωμένο στο 1989 όπου και κυκλοφόρησε ο δίσκος Stage Dolls πάμε πίσω για να δούμε το λόγο που εν έτη 2022 έχουμε ακόμα μνήμες από αυτό το αξιόλογο συγκρότημα.
ΠΙΣΩ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ
Λίγο πριν φτάσουμε στο 1989, υπήρξε το 1986 και η κυκλοφορία του Commandos που εξαιτίας του θα τραβήξουν την προσοχή της διεθνούς μουσικής κοινότητας. Η Αμερικανική αγορά θα διαθέσει τον δίσκο στις προθήκες των δισκοπωλείων και οι ευκαιρίες για μία θέση στο "Αμερικανικό όνειρο" γίνονται περισσότερες. Η Chrysalis Records θα είναι η εταιρεία που θα βρίσκεται πίσω από το Stage Dolls. Το τραγούδι Love Cries θα φτάσει στο Νο 44 του Billboard το καλοκαίρι του 1989. Στην πατρίδα των Stage Dolls, την Νορβηγία, ο δίσκος θα γίνει χρυσός αφού θα βγάλει και άλλα hits και το συγκρότημα θα περιοδεύσει σε Αμερική και Ευρώπη ερχόμενο σε επαφή με το άρωμα της επιτυχίας.
Το 2005 σε συνεργασία με το γνωστό Rock Club της εποχής, το Revenge Of Rock, θα κυκλοφορήσει μία φοβερή τετραπλή συλλογή την επιμέλεια της οποίας θα έχει ο Αλέξανδρος Ριχάρδος. "Silver Is The Colour Of Melodic Rock" είναι ο τίτλος του ενός μέρους αυτής της συλλογής με το τραγούδι Wings Of Steel να είναι κομμάτι της. Ο λόγος που γίνεται αυτή η αναφορά είναι γιατί κάπως έτσι μου συστήθηκαν οι Νορβηγοί μελωδικοί μύστες και φυσικά όταν λίγο αργότερα απέκτησα το άλμπουμ κατάλαβα απόλυτα τον λόγο για τον οποίο χαρακτηρίζεται ως ένας από τους καλύτερους A. O. R. δίσκους όλων των εποχών. Τί γίνεται όταν τρεις Νορβηγοί Βίκινγκς φτάνουν στην Νέα Υόρκη; Το Still In Love δίνει την απάντηση! Ενας ύμνος της νιότης και της "αλήτικης" διάθεσης που έχει αυτή η ηλικία. Οι Stage Dolls πολύ μελωδικά και με περισσή εκφραστικότητα ξεκινούν τον δίσκο δυναμικά, θέτοντας τις βάσεις για αυτό το "ξεχωριστό" που θέλουμε.
Η συνέχεια ανήκει στο εξαιρετικό Wings Of Steel. Ένα τραγούδι που έχει μία eighties soundtrack αισθητική κάνοντάς μας να το γουστάρουμε ακόμη περισσότερο.
Ακούγοντας την δυναμική ημι-μπαλάντα Lorraine που ακολουθεί λαμβάνουμε και τις απαντήσεις σε δύο θεμελιώδη ερωτήματα που μας απασχολούν πολλές φορές.... Στο γιατί αυτό το μουσικό είδος που ονομάζεται Melodic Rock - A.O.R. είναι τόσο σπουδαίο και στο γιατί η σημερινή μουσική είναι υποδεέστερη συγκριτικά με την μουσική του "χθες".
Η σειρά της καθαρόαιμης μπαλάντας έφτασε! Ένα παλαιό ρολόι που μετρά τα δευτερόλεπτα προλογίζει το ατμοσφαιρικό Waiting For You. Αριστουργηματικό τραγούδι με έντονο το αίσθημα της απώλειας πάνω στο οποίο πατάει ο Torstein Flanke για να ντύσει την ερμηνεία του.
Ο Απόλυτος Μελωδικός Ύμνος ονομάζεται Love Cries!! Ξέφρενος "κλαμπίστικος" ρυθμός με υποστύλωση από πλήκτρα και με μελωδικά άγκιστρα που γατζώνονται μόνιμα στο υπόστρωμα της ψυχής μας. Τί να λέμε τώρα....
Το ταξιδιάρικο Mystery στην συνέχεια έρχεται να "κουλάρει" λίγο την κατάσταση αφού ο απόηχος του Love Cries είναι ακόμα έντονος στα αυτιά μας.
Αισιόδοξο και εμψυχωτικό το Don't Stop Belivin ' που έρχεται κολλητά και πώς θα μπορούσε να μην είναι άλλωστε με αυτόν τον τίτλο που φέρει. Η Νορβηγική απάντηση στο γνωστό Αμερικανικό "ύμνο"; Όχι!... Αλλά άξιο!
Τραγουδάρα για συνέχεια με τίτλο Hanoi Waters. Αφηγηματικό με λίγη από την αύρα της σχολής του Bryan Adams έρχεται να ταιριάξει γάντι με το κλίμα της εποχής που εκπροσωπεί.
Το κλείσιμο του δίσκου έχει μία λέξη, Ammunition. Συγκινητικό και ήρεμο τραγούδι με στοίχους καρδιάς που αναφέρονται σε τραγικές καταστάσεις που όταν είσαι μικρός (αλλά και μεγάλος) σημαδεύουν για πάντα την ζωή σου.
Η μουσική των Stage Dolls και ιδιαίτερα αυτό το διαμάντι του τέλους της δεκαετίας του ογδόντα είναι ένα ταξίδι. Πατήστε το "play", κλείστε τα μάτια και ανοίξτε την ψυχή σε ένα μελωδικό roller coaster που έχει αφετηρία του το 1989 και κατάληξη το.....
Ποιός νοιάζεται άλλωστε; Το ταξίδι μετράει!
ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
29/6/22
Πραγματικα υπεροχη μπαντα , και εκπληκτικα ισοροπημενος ηχος . Καποια κομματια της καριερας τους ειναι προτυπα . Αφαιρετικα αλλα τοσο πληρη ...
ΑπάντησηΔιαγραφή