Το άλμπουμ ανοίγει με το "Nothin' You Can Do About It¨όπου συμμετέχουνοι Bill Champlin (Hammond), John Pierce (bass), Mike Baird (drums), Bobby Kimball (backing vocals) και Steve Lukather (guitar) που το σόλο του τους έστειλε όλους αδιάβαστους, αυτό το ενεργητικό ροκ άσμα είναι ουσιαστικά μία δήλωση του ότι "Θα πετύχω"! Όταν ο Richard Marx ξεκίνησε να εμπλέκεται στα γρανάζια της μουσικής βιομηχανίας στο L. A. δούλευε με ένα τύπο που τον θαύμαζε πάρα πολύ. Σε κάποια στιγμή, ο τύπος, του είπε ότι δεν θα τα κατάφερνε ως τραγουδιστής και ότι πίστευε σύμφωνα με την ειλικρινή του γνώμη ότι δεν είχε ότι χρειαζόταν ως καλλιτέχνης. Σαν παραγωγός και συνθέτης ήταν οκ αλλά όχι σαν τραγουδιστής. Αυτό έριξε προσωρινά τον Richard επειδή ήταν σκληρό αλλά όμως ταυτόχρονα τον πεισμωσε. Όταν η επιτυχία ήρθε με το πρώτο άλμπουμ και ακολούθησε το δεύτερο, το τραγούδι που ήταν πρώτο στην σειρά ήταν αφιερωμένο - εμπνευσμένο στον David Foster και στα σκληρά λόγια που είχε πει ο ίδιος πριν μερικά χρόνια. Η φιλία τους φυσικά κράτησε και ο ίδιος παραδέχτηκε το λάθος που είχε κάνει τότε.
Η συνέχεια ανήκει στο Satisfied, Νο 1 single στο Billboard Hot 100 Chart. Έχοντας ολοκληρώσει το άλμπουμ, ο μάνατζερ θα παραθέσει την γνώμη του λέγοντας ότι δεν έχουν το τραγούδι εκείνο που θα κάνει το "breakthrough" για τον δίσκο.
Ο Richard Marx θα ακούσει τον προβληματισμό και έτσι σε δύο μέρες θα γράψει τρία τραγούδια με το "Satisfied" εν τέλει να επικρατεί όλων. Δικαίως αφού θα πάει κορυφή, όντας πλήρως εναρμονισμένο με το κλίμα της εποχής μουσικά αλλά και αισθητικά με ένα ωραίο κλιπ με το χειρότερο όμως χτένισμα ever από τον Richard Marx. Λόγοι σοβαροί για να χαρακτηριστεί ξεπερασμένο και από τον ίδιο τον καλλιτέχνη αφαιρώντας το για αρκετά χρόνια από τα live του. Ευτυχώς όμως θα αναθεωρήσει! Τα "κολλητιλίκια" με τους Toto σε κάνουν να εμπνέεσαι από γυναικεία ονόματα και να τα κάνεις τίτλους τραγουδιών που προορίζονται για επιτυχία. Ο Richard Marx παρατηρώντας το ταμπελάκι με το όνομα μιας αεροσυνοδού θα πλέξει ένα ερωτικό σενάριο χωρισμού, δίνοντας το όνομα Angelia! Σύμφωνα με τα λεγόμενα του ιδίου του τραγουδιστή, το Angelia αποτελεί την αγαπημένη του ηχογράφηση κατά την οποία με οδηγό το Hysteria των Def Leppard, προσπάθησε να πετύχει τον ίδιο ακριβώς ήχο στα τύμπανα με τον σπουδαίο Robert John "Mutt" Lange. Αργότερα όταν θα βρεθεί στο σπίτι του Phil Collen, τσεκάροντας την συλλογή με τα CD του θα πέσει πάνω στο Repeat Offender και ο Collen θα παραδεχτεί πως το είχαν ως παράδειγμα για τον ήχο των ντραμς, ιδιαίτερα στο τραγούδι "Angelia" που έδωσε την έμπνευση για το Stand Up (Kick Love Into Motion)! Το τραγούδι έφτασε στο Νο 4.
Η ιστορία του "Too Late To Say Goodbye" θέλει την μουσική του να έχει δουλευτεί πριν ακόμη κάνει το πρώτο άλμπουμ ο Richard Marx. Η ώρα για την ολοκλήρωση του τραγουδιού θα έρθει στην δεύτερη κυκλοφορία με την παρέμβαση του Fee Waybill που θα γράψει τους στίχους. Τί κι αν οι στίχοι αναφέρονταν στην στέρηση των ελευθεριών κάποιου που ετοιμάζεται να παντρευτεί; Ο Richard Marx, απτόητος, θα προχωρήσει "all the way" με την καλή του! Με αυτό το τραγούδι, το τέταρτο κατά σειρά για το άλμπουμ, ο Richard Marx θα άνοιγε την περιοδεία του τότε.
ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΜΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΤΟΝ ΕΜΑΘΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΤΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ.....
.. "Right Here Waiting". Νούμερο 1 hit σε πολλές χώρες του κόσμου. Ένα τραγούδι που δεν το ήθελε στον δίσκο αρχικά ο Richard! Αφορμή για να γραφθεί στάθηκε ο μακροχρόνιος γεωγραφικός χωρισμός του από την γυναίκα του και ηθοποιό Cynthia Rhodes. Εκείνος σε περιοδεία για τον πρώτο δίσκο και εκείνη στην Αφρική για ταινία. Είχαν τρεις μήνες να βρεθούν. Το τραγούδι γράφθηκε στο πιάνο ουσιαστικά μόνο του! Με το που ολοκλήρωσε το τραγούδι, ο Richard Marx φρόντισε να κρατήσει το demo το οποίο το έστειλε στην αγαπημένη του για να του πει την γνώμη της. Από την άλλη, η μπαλάντα με το όνομα "No Sleepless Nights" ήταν ηχογραφημένη και έτοιμη για το άλμπουμ. Επίσης το "Right Here Waiting" το έστειλε και στην Barbra Streisand που του είχε ζητήσει τραγούδι και η οποία αν και λάτρεψε την μελωδία, ζήτησε να αλλάξει το στίχο γιατί η ίδια δεν θα περίμενε ποτέ κανέναν! Έτσι επειδή το τραγούδι ήταν πολύ προσωπικό αποφάσισε να μην το πειράξει συν το γεγονός ότι το feedback από το demo ήταν εξαιρετικό, το ηχογράφησε τσαντιζοντας τον Fee Waybill που είχε γράψει το No Sleepless Nights γιατί γνώριζε πως το τραγούδι του δεν θα μπει τελικά. Κάπως έτσι ένα τραγούδι που ξεκίνησε για δύο ξαφνικά έγινε ένα τραγούδι για όλους!
ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Το τελευταίο τραγούδι του δίσκου λέγεται Children Of The Night και έχει και την καλύτερη ιστορία από όλες. Ένα βράδυ, αλλάζοντας κανάλια στην τηλεόραση ο τραγουδιστής θα πέσει πάνω στον οργανισμό Children Of The Night που είχε ως πεδίο δράσης το L. A. Αυτός ο οργανισμός, στέγαζε παιδιά που δεν είχαν σπίτι, που είχαν μπλεξίματα με ναρκωτικά, που ήταν κακοποιημένα και τους παρείχε ιατρική περίθαλψη. Η ιστορία της ιδιοκτήτριας (Dr. Lois Lee) τον εντυπωσίασε! Μετά από έρευνα που έκανε ο ίδιος διαπίστωσε πως ο οργανισμός αυτός χρειάζοταν χρήματα για να συνεχίσει το έργο του. Έτσι επικοινώνησε με την Dr. Lois Lee προκειμένου να βοηθήσει ο ίδιος γράφοντας ένα τραγούδι, δωρίζοντας όλα τα εισπρακτικά ωφέλη στην στήριξη του έργου και των παιδιών κατ επέκταση. Η έμπνευση στον Richard δεν ήρθε υποθετικά αλλά απέκτησε πρόσβαση μιλώντας με μερικά παιδιά και ακούγοντας τις ιστορίες τους. Κάποια παιδιά από το ίδρυμα τραγούδισαν στο χορωδιακό μέρος του τραγουδιού μαζί με τον Marx . Τα παιδιά επίσης εμφανίζονται και στο βίντεο.
Τα πνευστά τα επιμελήθηκε ο πατέρας του και διακρίνεται και αυτός στο βίντεο. Το κιθαριστικό σόλο είναι δια χειρός Michael landau και το καθιστά το αγαπημένο του Richard Marx στο άλμπουμ. Νούμερο 13 το 1990 στην κλίμακα των single charts.
 |
| Το οπισθόφυλλο του cde |
ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
11/5/22
μπραβο Σπυρο.Θελει balls να ανεβασεις ενα τοσο ομορφο και ολοκληρωμενο αρθρο για το Repeat Offender σε ενα τετοιο site. Σε ευχαριστουμε. Να προσθεσω, αν καποιος θελει να το ακουσει, οτι η συζηγος του τοτε Cynthia Rhodes ηταν η τραγουδιστρια των Animotion που το '87 ειχαν βγαλει το πολυ καλο Obsession.
ΑπάντησηΔιαγραφήτι σημαινει αραγε 'ενα τετοιο site ' ? Το σαιτ ειναι ποικιλης υλης και ολων των ειδων . Ποσο μαλλον οταν ο καλλιτεχνης ειναι τετοιου διαμετρηματος .
Διαγραφήδεν σου θιξαμε ρε φιλε ουτε το site, ουτε τον καλλιτεχνη. Καθε αλλο, αλλα εσυ αμεσως να την πεις οπως παντα σε καθε σχολιο. Απλα κανοντας hard n heavy εκπομπη στα ραδιοφωνα απο το 1987 οσο αγαπουσα να παιζω γλυκαναλατα αλλο τοσο μου την λεγανε. Και ο Marx ηταν στην κατηγορια αυτη, αλλα επεμενα να τον βαζω στα playlist μου απο τοτε που εβγαλε το Don't mean nonthing.
Διαγραφήπαρεξηγησες ,δεν το ειπα επειδη θιχτηκα , το σαιτ αν προσεξεις εχει αναφορες απο την Μαριζα Κωχ και την Αρλετα μεχρι τα γνωστα η αγνωστα metal . Οποτε δεν καταλαβα τα 'balls' που χρειαζονται, γιαυτο σε ρωτησα , ισα ισα που ο Marx ειναι πολυ πιο 'rock 'αν υπαρχει τετοιος χαρακτηρισμος ,απο παρα πολλους . Με αλλα λογια , μεσα στην 'υλη' και το αντικειμενο του site ειναι ο καλλιτεχνης ,δεν υπαρχει καποια 'λοξοδρομηση ' .
Διαγραφή