Το σημερινό live μας πάει 46 χρόνια πίσω, στις 21 Αυγούστου 1976 όταν στο Knebworth, λίγο έξω από το Luton, έπαιζαν οι Rolling Stones. Μαζί τους οι Lynyrd Skynyrd, Todd Rundgren’s Utopia και 10cc κι από κάτω, 150.000 κόσμος!!!! Η αλήθεια είναι ότι το ακριβές νούμερο των θεατών ποτέ δεν επισημοποιήθηκε αφού ο διοργανωτής Freddy Bannistger, τους υπολόγισε μεταξύ 100.00 και 104.000 θεατών. Ο μπασίστας των Rolling Stones, Bill Wymanδήλωσε ότι οι προπώληση έφθασε τις 110.000 και 30.000 εισιτήρια πουλήθηκαν μόνο την ημέρα της συναυλίας. Το περίεργο είναι ότι κατά τη διάρκεια ανακοινώσεων από το μικρόφωνο, ακούστηκε ο αριθμός των 300.000 θεατών, νούμερο έξω από κάθε λογική. Το φεστιβάλ βρισκόταν στον τρίτο χρόνο διοργάνωσης του, με διοργανωτή πάντα τον Bannister, που το 1974 είχε κλείσει τους Allman Brothers Band και Doobie Brothers και το 1975 τους Pink Floyd! Η αλήθεια είναι ό τι πριν κλείσει τους Rolling Stones, ήθελε απεγνωσμένα να υπογράψει τους Led Zeppelin κι όταν δεν τα κατάφερε, στράφηκε στους Queen, για να καταλήξει στους Rolling Stones που λίγους μήνες πριν είχαν κυκλοφορήσει το άλμπουμ τους Black and Blue. Το πρώτο πρόβλημα που παρουσιάστηκε ήταν κατά τη διάρκεια του soundcheck, μια ημέρα πριν τη συναυλία όταν η υπεύθυνη μιας κατασκήνωσης(!) διαμαρτυρήθηκε έντονα στον Bannister για το θόρυβο που έκαναν και δεν μπορούσαν τα κορίτσια της χορωδίας να συντονιστούν. Ο Bannister την έστειλε στον Jagger που της απάντησε. "F*** of».
Ο ήχος δεν ήταν το καλύτερο του φεστιβάλ που εξακολουθούσε να ταλαιπωρεί τα συγκροτήματα αλλά και τον κόσμο. Οι Stones είχαν επιμείνει να δημιουργήσουν μια ατμόσφαιρα καρναβαλιού στο Knebworth, αλλά μεγάλος αριθμός κλόουν, buskers και ηθοποιών τσίρκου που προσλήφθηκαν για το φεστιβάλ δεν έκαναν τίποτα για να μειώσουν την πλήξη του κοινού - μεταξύ των οποίων οι Paul, McCartney και David Gilmour. Όμως όσο κι αν ακούγεται παράδοξο, πολύς κόσμος και μουσικοί δημοσιογράφοι, είχαν πάει για να παρακολουθήσουν τους Lynyrd Skynyrd, που έως τότε είχαν κυκλοφορήσει 4 δίσκους κι αποτελούσαν ένα πολύ δυνατό όλο έλξης.
Το "Workin' For MCA" με το οποίο ανοίγουν την εμφάνισή τους, έχει αρκετή δόση ενέργειας για να συνεπάρει το πλήθος και η τριπλή κιθαριστική επίθεση των Rossington, Collins και Gaines, συναγωνίζεται τη μυώδη εμφάνιση του Ronnie Van Zant, που βηματίζει στη σκηνή με το χαρακτηριστικό Hi Roller μαύρο καπέλο του, κάτω από την μεγάλη πορτοκαλί τέντα (σ.σ. έχει ήλιο η Αγγλία;). Ακολουθούν τα “I Ain’t The One” και “Saturday Night Special”, με το δεύτερο να «τραβάει» την προσοχή του κόσμου όπως και τα “Searching” και "Whisky Rock-A-Roller", που δεν είναι από τα πρωτοκλασάτα, αλλά είναι… Lynyrd Skynyrd και κυρίως το παίξιμό τους είναι ΠΟΛΥ καλό, δίνοντας στον κόσμο μια γεύση από τις ρίζες τους. Και μέσα σε αυτή την τριπλή κιθαριστική επίθεση, έχεις και το πιάνο του Billy Powell, να στολίζει τον ήχο τους μοναδικά. Τα "Call Me The Breeze"(σύνθεση του J.J. Cale) και "T For Texas"(του Jimmy Rodgers), αποτελούν δύο blues τζαμαρίσματα, που το συγκρότημα δίνει τα ρέστα του! Χάρμα ιδέσθαι! Και γράφω ιδέσθαι, γιατί η παρουσίαση του άλμπουμ δεν έγινε από το cd αλλά από το dvd. Αναμενόμενη η θερμή υποδοχή στο «Sweet Home Alabama» με την Gibson του Allen Collins (ντυμένος στα κόκκινα) να φλέγεται. Η εμφάνισή τους κλείνει με το παντοτινό ύμνο του “Free Bird”, που κάνει το τεράστιο πλήθος να καρφώνει τα μάτια και τα αυτιά του για μια ακόμα φορά στη σκηνή και να το απολαύσει. Το ίδιο έκανα κι εγώ, αλλά από το dvd, ευχόμενος να ήμουν εκεί.
Είναι δεδομένο ότι τα συγκροτήματα προτιμούν να εμφανίζονται νύχτα όταν έχει πέσει ο ήλιος, ώστε η σκηνική τους παρουσία να ενισχύεται από το φωτισμό. Όπως φαίνεται κι από το dvd, η ώρα που εμφανίστηκαν οι LS είναι μεσημέρι-απόγευμα, με τον ήλιο, ακόμα και στην Αγγλίας ψηλά στον ουρανό. Έχοντας το ντισαβαν τάζ του φωτισμού, προσέξτε ότι ΔΕΝ έχασαν τίποτε από την ενεργητικότητά τους, προκαλώντας ενθουσιασμό στον κόσμο με την μουσική και την παρουσία τους. Άμα είσαι μεγάλος….
Το Lynyrd Skynyrd: Live At Knebworth ‘76 είναι ένα απαραίτητο σετ για κάθε σοβαρό φαν των Skynyrd που υπάρχει και προσφέρει μια αξέχαστη γροθιά νοκ άουτ. Το να το παρακολουθείς είναι να εύχεσαι να ήσουν εκεί.
Το Φεστιβάλ Knebworth του 1976 θα βοηθούσε το φεστιβάλ να εξελιχθεί σε μια από τις μεγαλύτερες συναυλίες στον κόσμο, με συνεχή επιτυχία στις δεκαετίες του 1980 και του 1990, συμπεριλαμβανομένης της τελευταίας παράστασης του Φρέντι Μέρκιουρι το 1986 αλλά και των Oasis (1996)και Robbie Williams το 2003.
To εμφάνισή τους ηχογραφήθηκε/κινηματογραφήθηκε και κυκλοφόρησε σε cd/dvd το …2021, με καθυστέρηση 45 χρόνων. Πάλι καλά!
ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
 |
| Το οπισθόφυλλο του cd |
Το Live At Knebworth ’76 είναι το τελευταίο χρονικά από μια σειρά ατελείωτων live ηχογραφήσεων που έχει κυκλοφορήσει το συγκρότημα, αλλά δεδομένου ότι ηχογραφήθηκε/κινηματογραφήθηκε τον Αύγουστο του 1976, είναι μια ζωντανή απόδειξη της αστείρευτης ικανότητας του Μεγάλου Southern Συγκροτήματος να αποδίδει τόσο όμορφα τα τραγούδια του. Τρεις κιθάρες και κανένα «μπούκωμα», χώρος για το πιάνο, και τα φωνητικά, διαφυγή, καθαρά!
Πάντως, η αποδοχή που είχαν από τον κόσμο, εντυπωσίασε ακόμα και το συγκρότημα ποιυ δεν ήξερε ότι ήταν τόσο δημοφιλείς στη Μ.Βρετανία.
ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕΤΑ
14 μήνες αργότερα, στις 2 Οκτώβριου 1977 κυκλοφόρησαν το Street Survivors και στις 20 του ίδιου μήνα είχαμε τον τραγικό αεροπορικό δυστύχημα, που στοίχιζε τις ζωές στους Ronnie Van Zant, Steve Gaines, στην αδελφή του Cassie Gaines που έκανε φωνητικά, στον βοηθό road manager Dean Kilpatrick, στον πιλότο Walter McCreary και στον συνκυβερνήτη William Gray.
ΑΛΕΞΝΑΔΡΟΣ ΡΙΧΑΤΔΟΣ
19/5/22
Δημοσίευση σχολίου