Το 1978 και μετά από πολλές αλλαγές στη σύνθεσή τους αλλά και στο ύφος τους, αποφασίζουν να παίξουν πιο σκληρά και ετοιμάζουν δύο demos που τα στέλνουν στους ραδιοσταθμούς της Νέας Υόρκης, αρχίζοντας να δημιουργούν ένα δυνατό κοινό στις συναυλίες τους, που τους αποκαλούσε "S.M.F.F.O.T.S."( Sick Motherfucking Friends Of Twisted Sister) για να μειωθεί στο "S.M.F."("Sick Mother Fuckers") και να πουλούν 3.000 εισιτήρια για μια εμφάνισή τους στο New York Palladium.
ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ
 |
| Twisted Sister Early Days: Κάτι μεταξύ Kiss και New York Dolls |
Το συγκρότημα επεδίωκε ένα δισκογραφικό συμβόλαιο από το 1974(!) και ποτέ δεν τα κατάφερε. Έτσι το 1980, ο French αποφάσισε να πάει στο MIDEM (Marché International du Disque et de l'Édition Musicale, το οποίο διοργανονόταν κάθε χρόνο στο Palais des Festivals et des Congrès στις Κάννες) και καταφέρνει να αποσπάσει την υπόσχεση του αφεντικού της Carrere, Freddie Cannon (είχε υπογράψει και τους Saxon) με προκαταβολή 50.000$. Όταν επέστρεψε στη Νέα Υόρκη, μάταια περίμενε ένα μήνυμα του Cannon (πόσο μάλλον τα 50.000$) κι απευθύνθηκε στην γερμανική X Records, αλλά πριν υπογράψουν, ο ιδιοκτήτης …πέθανε από καρδιακή προσβολή και η συμφωνία δεν προχώρησε. Δεν τους ήθελε με τίποτα! Η συναυλία στο Palladium ήταν εντυπωσιακή και τελικά με αυτήν διαβατήριο αλλά και πάλι δεν μπορούσαν να κλείσουν ένα συμβόλαιο. Σύμφωνα με τον French, μετά τη εμφάνισή τους στο Palladium, υπήρξε επαφή με A& R της Epic ο οποίος τους έδινε 10.000$ , αλλά όταν ήλθε η ώρα να υπογράψουν, εξαφανίστηκε! Απογοητευμένοι, ανέθεσαν την τύχη τους στο γραφείο του Garry Bushell που κατάφερε να τους κλείσει συμβόλαιο με την αγγλική punk εταιρεία, Secret Records που είχε διευθυντή τον μετέπειται συνιδρυτή της Music For Nations, Martin Hooker, ο οποίος τους λέει ότι θα έλθει στη Νέα Υόρκη να τους δει. Εννοείται ότι δεν πήγε ποτέ, αφού το αυτοκίνητό του ενεπλάκει σε τροχαίο την ώρα που πήγαινε στο αεροδρόμιο! Απτόητος ο French, έχει στα χέρια του το συμβόλαιο υπογεγραμμένο από όλους και την ημέρα που ετοιμάζεται να τα ταχυδρομήσει στην Αγγλία, διαβάζει στις εφημερίδες, ότι η Μ.Βρετανία, μπαίνει σε πόλεμο με την Αργεντινή για τα νησιά Falklands. Τώρα πια ήταν σίγουρος ότι κανείς σε αυτόν τον πλανήτη δεν ήθελε να υπογράψουν δισκογραφικό συμβόλαιο!!!
ΕΠΙ ΤΕΛΟΥΣ…ΔΙΣΚΟΣ
Τελικά η συμφωνία με την Secret Rec. προχωράει και τον Ιούνιο του 1982, κυκλοφορούν το EP Ruff Cuts, με τον Tony Petri στα ντραμς για να ακολουθήσει το πρώτο άλμπουμ, με παραγωγό τον μπασίστα των UFO, Pete Way και μέσα σε 2 μήνες (Ιούλιο-Αύγ 1982) ηχογραφούν τα 10 τραγούδια του πρώτου δίσκου τους που κυκλοφορεί το Σεπτέμβριο του 1982 με τίτλο Under the Blade (No125 Αμερική, No 70 M.Βρετανία)με το ομώνυμο τραγούδι να είναι εμπνευσμένο από μια εγχείρηση που είχε υποβληθεί ο Eddie Ojeda στο λάρυγγα! Με το “What you don’t know” να ανοίγει το δίσκο, οι TS ακούγονται σαν να ήταν έτοιμοι από καιρό. Μεστό hard rock, το σύμβολο του άλμπουμ, είναι ότι καλύτερο για τους fans της heavy σκηνής που μόλις είχε αρχίσει να ανατείλει, βάζοντας τα θεμέλια για μια λαμπρή καριέρα. Μπορεί σε πρώτη ακρόαση να αφήνει στοιχεία «διασκεδαστικής πλευράς ρου rock” (σ.σ. και σε αυτό παίζει ρόλο και το μακιγιάζ τους), αλλά οι στίχοι του Sinder που με την πρώτη παίρνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο, έχουν πολλά σκοτεινά και κοινωνικά στοιχεία. Δεν θα το χαρακτήριζα «κολασμένο ντεμπούτο», αλλά σίγουρο ενδιαφέρον αν και πέραν του“What you don’t know”, δεν έβγαλε κάποιο hit.
Βέβαια υπήρξαν και κριτικές, όπως αυτή της βρετανικής μουσικής εφημερίδας Sounds, που τους χαρακτηρίζει «κλόουν που προσπαθούν να πάρουν κομμάτι από τους fans του Alice Cooper". Ο χρόνος, που είναι ο καλύτερος κριτικής, έδειξε ότι ΔΕΝ ήταν αυτός ο σκοπός τους! Τελευταία άφησα τη συμμετοχή του Fast “Eddie” Clarke που βέβαια τον έφερε ο Pete Way και παίζει το σόλο στο »Tear it Loose” “Με το ένα χέρι κρατούσε την κιθάρα και με το άλλο ένα Jack Daniels” λέει ο French που συμπληρώνει: Καλός παραγωγός ο Pete Way, αλλά περισσότερη ώρα ήταν στο bar παρά στο studio”!!! H συμμετοχή του, τους φέρνει να ανοίγουν την περιοδεία των Motorhead με το συγκρότημα να θυμάται με τις καλύτερες αναμνήσεις τις εμφανίσεις στο γήπεδο της Wrexman τον Απρίλιο του 1982 και στο Marquee. «Εκείνη η περιοδεία, μάς βοήθησε πολύ να κάνουμε όνομα στη Μ.Βρετανία και να μάς καλέσουν να παίξουμε στο Reading Festival. Οι Motorhead είχαν ένα φανατικό κοινό και στη συναυλία στο γήπεδο της Wrexham, μας πετούσαν μπουκάλια κι ότι άλλο είχαν. Τα είχαμε κάνει επάνω μας, αλλά το πρόβλημα ήταν ότι δεν πετύχαιναν εμάς, αλλά τον κόσμο που ήταν στις πρώτες σειρές κι έτσι πήραν το μικρόφωνο και τους είπα ότι αν θέλουν να μας πετάξουν πράγματα, να έλθουν δίπλα στη σκηνή για να μας πετυχαίνουν!!!» λέει ο French που ακόμα θυμάται την καλή κρτική που έγραψε η εφημερίδα Sounds. »Οι Twisted Sister μπορούν να φορούν μάσκαρα και make up αλλά είναι οι επόμενο megastars.
Το Reading Festival ακολούθησε περιοδεία με τους Diamond Head αλλά τα συνεχόμενα προβλήματα, τους οδηγούν να ανακοινώσουν τη διάλυσή τους (Δεκεμβριος 1982), αφήνοντας μόνο ορισμένες συναυλίες για να καλύψουν τα έξοδα που είχαν κάνει, τα οποία ήταν περί τις 22.000$. Για να προωθήσουν τις λίγες εμφανίσεις που είχαν κλείσει, δέχτηκαν να εμφανιστούν στην τηλεοπτική εκπομπή The Tube όπου έπαιξαν (σ.σ. και το σκότωσαν) και το “It’s only Rock’n’Roll” (των Rolling Stones) το οποίο το έπαιζαν σε όλη τη Βρετανική περιοδεία και στην τηλεοπτική εμφάνισή τους, παίζουν μαζί τους και οι Lemmy και Brian Robertson (δες το video στο 5.50)!
ΤΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟ
Από το πρώτο άλμπουμ, έχουμε τον Dee Snider να εμφανίζεται με τη γνωστή ενδυμασία και μακιγιάζ, δημιουργώντας την περσόνα που τον έκανε παγκόσμια γνωστό. Ο Snider είχε εντυπωσιαστεί από τις φωτογραφίες του Fin Costello για το άλμπουμ των Kiss, Alive κι πρότεινε στην δισκογραφική εταιρεία Secret να αναλάβει τη φωτογράφιση του εξώφυλλου. Ο Snider κι ο Costello συναντήθηκαν στο studio του δεύτερου στο Λονδίνου, χωρίς να γνωρίζονται μεταξύ τους και χωρίς ο φωτογράφος να έχει την παραμικρή ιδέα για το τι θα ακούσει. «Τον είδα να μπαίνει, κρατώντας πολλές(!) τσάντες γεμάτες ρούχα και υλικά make up. Άλλαξε ρούχα και άρχισε να μου δείχνει πως θα ήθελε να φωτογραφηθεί. Αν και στην αρχή μου φάνηκε αστείο» λέει ο Constello, «κατάλαβα ότι ήταν απόλυτα σοβαρός κι εννοούσε ότι έκανε κι έλεγε». Ο σχεδιασμός εξώφυλλου κι οπισθόφυλλου έγινε από την Denise Richards η οποία είχε δουλέψει στα άλμπουμ του Ozzy, Diary of a Madman και Bark at the Moon. Η φωτογραφία του οπισθόφυλλου ήταν κι αυτή παραγγελία του συγκροτήματος και ήθελαν να έχει την ατμόσφαιρα της ταινίας Warriors η οποία άρεσε σε όλα τα μέλη του συγκροτήματος. Οι σκιές, η στάση κι ο φωτισμός , παραπέμπουν ευθέως στην ατμόσφαιρα της ταινία, η οποία είχε παιχτεί και στη χώρα μας με σχετική επιτυχία. Μάλιστα, ο Fin Costello είπε ότι τον υποχρέωσαν να την παρακολουθήσει ολόκληρη για να έχει άμεση άποψη!
ΜΙΑ ΥΠΟΓΡΑΦΗ…ΣΚΕΤΟΣ ΓΟΛΓΟΘΑΣ!
Αυτή η εμφάνισή τους στο The Tube, έκανε την Atlantic Records να τους υπογράψει, αλλά να σημειωθεί ότι παλαιότερα τους είχε απορρίψει! Αξίζει να διαβάσετε την μικρή περιπέτεια της υπογραφής τους στην οποία ρόλο έπαιξε ο σημαντικός δισκάνθρωπος Phil Carson (υπέγραψε τους AC/DC και Foreigner) ο οποίος ήταν στο τηλεοπτικό studio του The Tube μαζί με τον Mick Jones των Foreigner και πείστηκε ότι οι TS άξιζαν να τους υπογράψει. Σε αυτό βοήθησε κι ο Mick Jones που είχε ακούσει το “Shoot theme down” από το ραδιόφωνο κι ο υπάλληλος της Atlantic από το γραφείο της Νέας Υόρκη, Jason Flom ο οποίος είχε στείλει επιστολή στον Carson με την πρόθεσή του να τους υπογράψει, αλλά ο Carson πέταξε την επιστολή στα σκουπίδια! Όλες αυτές οι ενέργειες έφθασαν στα αυτιά του CEO της εταιρείας, Doug Morris, που αφού τους άκουσε, ενημέρωσε τα στελέχη του ότι όποιος αναφέρει το όνομα των TS στις συναντήσεις, θα τον απολύσει. Άσε που ο λόγος του Jason Flom έπεσε στο κενό καθώς ήταν μόνο 19 ετών. Τελικά ο Doug Morris πείστηκε να τους υπογράψουν κι ο Phil Carson πήγε στα παρασκήνια να τους μεταφέρει τα καλά νέα, ο French ρώτησε «από ποια εταιρεία είναι ο Carson; «Από την Atlantic” του απάντησε ο manager τους. Κι ο French είπε την ατάκα: « Τόσες εταιρείες υπάρχουν, γιατί να μην έλθει κάποιος από μια που ο CEO της δεν απειλεί τους υπαλλήλους του να τους απολύσει, επειδή αναφέρουν το όνομά μας;” Αφού υπέγραψαν, ο Carson τους είπε ένα περιστατικό που συνέβη λίγες ημέρες νωρίτερα, όταν ο Morris του έκλεισε το τηλέφωνο ακούγοντας την πιθανότητα υπογραφής τους! Τελικά, πείστηκε μπροστά στην πίεση των στελεχών του και υποχώρησε, δίνοντας τους 60.000$ για τις ηχογραφήσεις και παραγωγό τον Stuart Epps (Bad Company, Firm, Elton John) για να κυκλοφορήσουν το καλοκαίρι του 1983 το δεύτερο άλμπουμ τους με τίτλο You Can't Stop Rock 'n' Roll (Νο 164 Αμερική, Νο 14 Μ.Βρετανία) και βγάζοντας την επιτυχία "I Am (I'm Me)"(Νο19 Μ.Βρετανία).
Όλα ήταν καλύτερα: Ο ήχος, το παίξιμο, η παραγωγή, ακόμα κι οι ίδιοι, με την Atlantic βλέποντας την εμπορική επιτυχία στην Μ.Βρετανία, να δίνει ακόμα περισσότερα χρήματα στην προώθησή του με το video του τραγουδιού «You Can't Stop Rock'n'Roll» να είναι το πρώτο σε μια σειρά videos με σενάριο και χιουμοριστική διάθεση, κάτι που στις αρχές της δεκαετίας του 80 ήταν πολύ αγαπητό, Όμως υπήρξε ένα οικονομικό πρόβλημα: Το budget ξεπέρασε τις 60.000$ κατά 4.500$, με την εταιρεία να αρνείται να κυκλοφορήσει το άλμπουμ αν δεν της κατέβαλλαν το ποσό, με το συγκρότημα να βγαίνει περιοδεία για να καλύψει το ποσό και τελικά το You Can't Stop Rock'n'Roll να κυκλοφορήσει στην Αμερική τον Ιούνιο του 1983, ξεπερνώντας σε πωλήσεις το 500.000 αντίτυπα.
Παρ όλη την αρνητική διάθεση του CEO της Atlantic να τους βοηθήσει, το συγκρότημα είχε μεγάλη επιτυχία στη Μ.Βρετανία και παρ΄όλη την ακραία εμφάνισή τους, τους καλούσαν σε τηλεοπτικές εκπομπές όπως στη πολύ δημοφιλές Top od the Pops του BBC όπου έπρεπε να παίξουν το "I Am (I'm Me)", με τον Snider να αμφιταλαντεύεται αν θα έπρεπε να το ερμηνεύσει «ηθικά» ή να τα χώσει! Ήξερε ότι αν τα έχωνε κι άλλαζε τους στίχους, δεν θα τους ξανά καλούσαν όποτε προτίμησε να ακουστούν οι …κανονικοί στίχοι! Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι το BBC δεν έγινε παραλήπτης παραπόνων από τηλεθεατές λόγω της εμφάνισης, κυρίως του Snider!
To 1983, εμφανίζονται στο Monster of Rock του Donington, κάτω από τους Whitesnake, Meat Loaf και ZZ Top και πάνω από τους Dio(!) και Diamond Head ….
Το 1984 ήταν η καλύτερη χρονιά τους, που σημαδεύτηκε με την κυκλοφορία του πετυχημένου Stay Hungry (Νο15 Αμερική, Νο 34 Μ.Βρετανία) που έβγαλε τις all time classic επιτυχίες "We're Not Gonna Take It", “The Price” και "I Wanna Rock", πουλώντας μόνο στην Αμερική, περισσότερα από 3.000.000 αντίτυπα, ενώ εμφανίζονται στο ιστορικό Hammersmith του Λονδίνου (Ιούνιος 1984). Θα μείνω για λίγο στη σύνθεση του Snider, "We're Not Gonna Take It, που εξελίχθηκε στη μεγαλύτερη επιτυχία τους (Νο 21 Αμερική) και λόγο των στίχων του (σ.σ. Δεν θα το ανεχτούμε) μετατράπηκε σε ένα τραγούδι διαμαρτυρίας. Ο συνθέτης του έχει δηλώσει ότι η μουσική του είναι επηρεασμένη από τον ήχο των Slade και του χριστουγεννιάτικου «O Come, All Ye Faithful"!!! Στο τέλος του τραγουδιού, ακούγεται η φράση "You're all worthless and weak!", που έλεγε ο ηθοποιός Douglas C. Niedermeyer στην ταινία Animal House.
Tο video του τραγουδιού είναι βασισμένο στο χιούμορ και ξεκινά με τον απείθαρχο γιό της οικογένειας (που υποδύεται ο γιος του σκηνοθέτη Marty Callner, Dax) να ακούει τραγούδια του Twisted Sister στην κρεβατοκάμαρά του ενώ η υπόλοιπη οικογένεια τρώει δείπνο. Ο πατέρας, "Douglas C." (τον οποίο υποδύεται ο Mark Metcalf ως χαρακτήρας παρόμοιος με τον Douglas C. Niedermeyer από την ταινία Animal House του 1978), πηγαίνει στο δωμάτιο του αγοριού και του κάνει παρατήρηση ν επιπλήττει επειδή ενδιαφέρεται μόνο για την κιθάρα και τους Twisted Sister. Στο τέλος ουρλιάζει «Τι θέλεις να κάνεις με τη ζωή σου;» και ο γιος του απαντά «I Wanna Rock!» Τη συνέχεια την ξέρετε, αλλά αυτή η πατρική συμπεριφορά, βρήκε πολλούς νεαρούς ανά τον κόσμο να την έχουν ζήσει και σε συνδυασμό με τους στίχους του τραγουδιού
We're not gonna take it anymore
… We've got the right to choose it
There ain't no way we'll lose it
This is our life, this is our song
Την επιτυχία του άλμπουμ, ακολούθησε η αμερικάνικη περιοδεία τους που άνοιξαν οι νεαροί τότε Metallica! Όμως, τίποτε δεν είναι τυχαίο. Η μεγάλη επιτυχία του Stay Hungry τους οδήγησε σε μια σειρά παρεξηγήσεων με πρώτη και καλύτερη αυτή με τον Dee Snider στο εξώφυλλο, όπου οι υπόλοιποι αντέδρασαν με τον Snider να του απαντά ότι αυτός ήταν η βασική περσόνα του συγκροτήματος και μια σειρά παρεξηγήσεων ξεκίνησε με τον Jay Jay French να τον κατηγορεί ότι τηλεφώνησε σε όλα τα rock περιοδικά για να τον έχουν (μόνο αυτόν) εξώφυλλο, κάτι που ο Snider αρνείται. Τη φωτογραφία τράβηξε ο Mark Weiss που τη θεωρεί σαν μια από τις πλέον ξεχωριστές ολόκληρης της δεκαετίας του 80! Και φθάνουμε στο Νοέμβριο του 1985 που κυκλοφορούν το Come Out and Play(Νο 53 Αμερική, Νο 95 Μ.Βρετανία) σε παραγωγή του Dieter Dierks, που δεν έφθασε την επιτυχία του Stay Hungry, αλλά άνετα ξεπέρασε το 500.000 αντίτυπα στην Αμερική. Ένα από τα αρνητικά σημεία που δεν βοήθησαν στις πωλήσεις ήταν η άρνηση του MTV να παίξει το video του "Be Chrool to Your Scuel" με την αιτιολογία ότι περιείχε σκληρές σκηνές, ενώ μαζί τους έπαιζαν οι Alice Cooper(τραγουδά ντουέτο με τον Snider και οι Brian Setzer, Clarence Clemons and Billy Joel.
Παρ΄όλη που το άλμπουμ δεν ήταν κακό, η περιοδεία είχε αρκετές ακυρώσεις και δεν πήγε καλά εισπρακτικά, με τον ντράμερ A.J. Pero να επιστρέφει στο συγκρότημα του, τους Cities. Ο Pero ήταν ταξιτζής κι ήταν μέλος των TS από το 1982 κι είχε φύγει-ξανά γυρίσει αρκετές φορές. Τον αντικατέστησε ο Joey "Seven" Franco από τους Good Rats με το ψευδώνυμο "Seven" γιατί ήταν ο έβδομος(!) ντράμερ τους! Όσο για το εξώφυλλο του βινύλιου, πραγματικά πολύ καλό, με το καπάκι του φρεάτιου να σηκώνεται σαν πραγματικό καπάκι! Για να μείνω λίγο ακόμα στο άλμπουμ, η αποτυχία του πρώτου single, »Leader of the Pack”(διασκευή της παλιάς επιτυχίας των Shangri Las) ήταν η βασική αιτία που παρέσυρε στην εμπορική αποτυχία και το άλμπουμ. Παρ΄όλα αυτά, υπάρχει η πολύ όμορφη μπαλάντα, "I Believe in You" για εμένα ακόμα καλύτερη κι από το “The Price” αλλά και το ομώνυμο τραγούδι. Σε γενικές γραμμές το Come out and Play δεν είναι στο ίδιο standard με τον προκάτοχό του αλλά σαν άλμπουμ στέκει.
To 1986 o Snider παίρνει την απόφαση να ηχογραφήσει προσωπικό άλμπουμ και τηλεφωνεί στο κιθαρίστα των Whiter Spirit/Gillan και μετέπειτα Iron Maiden, Janick Gers, λέγοντας του ότι σταματάει το μακιγιάζ κι ετοιμάζει δικό του συγκρότημα, συζητώντας την πιθανότητα συνεργασίας. Σύμφωνα με τον Gers, δεν έγινε άλλο τηλεφώνημα και το θέμα σταμάτησε εκεί. Ο Snider προσεγγίζει τον κιθαρίστα Reb Beach τον μπασίστα Kip Winger (και οι 2 μετέπειτα Winger) και τον τραγουδιστή Steve Whiteman (μετέπειτα Kix) μαζί με τους J.J. French και Eddie “Fingers” Ojeda – κιθάρες, Mark “The Animal” Mendoza-μπάσο και Joey “Seven” Franco ντραμς, με τις συνθέσεις να ανήκουν αποκλειστικά στον Snider. Οι άνθρωποι της Atlantic Records ακούν τα τραγούδια κι αρνούνται να το κυκλοφορήσουν εκτός αν έβγαινε σαν άλμπουμ των Twisted Sister. Έτσι τον Αύγουστο του 1987 κυκλοφορεί το Love Is for Suckers(Νο74 Αμερική, Νο57 Μ.Βρετανία) με πρώτο single το “Hot Love”, σε παραγωγή του Beau Hill που έκανε τον ήχο του πιο γυαλιστερό(σ.σ. με ότι μπορεί να σημαίνει αυτό) αφαιρώντας όμως την αλητεία και τον τσαμπουκά. Το άλμπουμ έχει μείνει στην συνείδηση της πλειοψηφίας των hard rock/metal οπαδών σαν μια κακή ή, στην καλύτερη περίπτωση, μέτρια κυκλοφορία που δεν ανταποκρίνεται στην αξία των Twisted Sister, αλλά δεν είναι έτσι.
Εξ ‘αλλου, εύκολα οι Έλληνες fans, βαφτίζουν ένα δίσκο «εμπορικό» λες κι είναι αμαρτία, και το »θάβουν». Μπορώ να πω ότι τραγούδια σαν τα “Wake up (the sleeping giant), το πολύ καλό ομότιτλο “Love is for Suckers” και το “Hot Love”, είναι οι (πολύ) δυνατές στιγμές του άλμπουμ και μάλλον άδικα το Love is for Suckers έχει παρεξηγηθεί. Το συγκρότημα προσπαθεί να αποτινάξει από πάνω του το μακιγιάζ που σίγουρα τους βοήθησε να γίνουν γνωστοί και στο video του "Hot Love" εμφανίζονται χωρίς.
Το 2003 επανασχηματίστηκαν κι εμφανίστηκαν στα Sweden Rock Festival και Wacken Open Air festival. Το 2004 σε μια ακατανόητη ενέργεια, επαναηχογράφησαν τα τραγούδια του άλμπουμ Stay Hungry με την αιτιολογία ότι δεν τους ικανοποίησε η παραγωγή. Οι πωλήσεις του Still Hungry,δεν ξεπέρασαν τα 2.500 αντίτυπα.
Το 2006 οι Snider και French, συνεργάστηκαν με τους Lordi, παίζοντας στο άλμπουμThe Arockalypse. Συνέχισαν τις σποραδικές εμφανίσεις, με σημαντικότερη αυτή του 2009 όπου έπαιξαν ολόκληρο το Stay Hungry στο Sweden Rock Festival.
TRIVIA
- Το 1985 εμφανίστηκαν στην ταινία Big Adventure, ερμηνεύοντας το "Burn in Hell".
- Το Come Out and Play ήταν ένα από τα πρώτα άλμπουμ που κυκλοφόρησαν σε CD όταν ακόμα στην Ευρώπη, η λέξη ήταν άγνωστη.
ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕΤΑ
Ο A.J.Pero έπαιξε με τους Adrenaline Mob και πέθανε στον ύπνο του από καρδιακή προσβολή το 2015 σε ηλικία 56 ετών.
O πιο δραστήριος μουσικά ήταν ο Dee Snider που σχημάτισε τους Desperado, Widowmaker και SMFs, ενώ από το 2000 δραστηριοποιείται απλά ως Dee Snider έχοντας κυκλοφορήσει έως τώρα 5 άλμπουμ
To 2001 το συγκρότημα επανασυνδέθηκε για κάποιες επετειακές συναυλίες και παρέμειναν ενεργοί μέχρι το 2016, εμφανιζόμενοι σε festivals ή κάνοντας μικρές περιοδείες. Πέραν της αποτυχίας του “Still Hungry”, δεν κυκλοφόρησαν άλλο άλμπουμ, παρά το A Twisted Christmas, μια συλλογή με χριστουγεννιάτικα τραγούδια, προσαρμοσμένα στο ύφος τους. Μόνο για συλλέκτες To 1986 o Snider προσπάθησε να ηχογραφήσει ένα προσωπικό άλμπουμ με τη συνεργασία του Janick Gers, που τότε δεν ήταν ακόμα μέλος των Iron Maiden αλλά δεν τα κατάφερε. Το 1998 έπαιξε το ρόλο του Captain Howdy στην ταινία Strangeland της οποίας είχε γράψει το σενάριο. Έχει κυκλοφορήσει 5 προσωπικά άλμπουμ, με τελευταίο το Leave a Scar (2021).
Ο Ojeda έπαιξε στους Scarerow, σχημάτισε τους Prisoners of War, κυκλοφόρησε το άλμπουμ Axes 2 Axes και εργάζεται σαν session κιθαρίστας και καθηγητής κιθάρας. Ο Jay Jay έφτιαξε δική του εταιρεία management.
O Mark Mendoza έπαιξε για λίγο στους Blackfoot και εργάζεται σαν παραγωγός και manager. Ο Joe "Seven" Franco που έπαιξε μόνο στο Love is for Suckers, είναι session ντράμερ κι έπαιξε και στους Widowmaker.
ΣΥΛΛΟΓΕΣ-LIVE
Έχουν κυκλοφορήσει 4 συλλογές με πρώτη και πολύ καλή την Big Hits and Nasty Cuts (1992) που περιέχει και κάποια live, εποχής Under The Blade καθώς και οι The Essentials (2002), We're Not Gonna Take It & Other Hits (2003) και The Best of the Atlantic Years (2016)
Από τα διάφορα live τους που έχουν παρουσιαστεί κατά περιόδους, προτείνω το Live at Hammersmith (1994) που ηχογραφήθηκε μια δεκαετία νωρίτερα στο Hammersmith Odeon του Λονδίνου (σ.σ. κι ας το παρακάνει ο Snider με τους μονολόγους του) .
ΟΙ TWISTED SISTER ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑΜετά την επανασύνδεσή τους, οι εμφανίστηκαν 3 φορές στη χώρα μας. Η πρώτη και η δεύτερη φορά ήταν το 2005 και 2006 στο Rockwave Festival στη Μαλακάσα ενώ η τρίτη, το 2011 στην Ιερά Οδό όπου εμφανίστηκαν και στη Θεσσαλονίκη στο Principled Club Theater.
ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΜΕ ΤΗΝ PMRC
Η περίφημη Επιτροπή PMRC, ιδρύθηκε το 1985 Το Parents Music Resource Center (PMRC) ήταν μια αμερικανική επιτροπή που δημιουργήθηκε το 1985 με στόχο το γονικό έλεγχο στην πρόσβαση των παιδιών σε μουσική που θεωρείται ότι έχει βίαια, σχετικά με τα ναρκωτικά ή σεξουαλικά θέματα μέσω της επισήμανσης άλμπουμ με αυτοκόλλητα Parental Advisory. Η επιτροπή ιδρύθηκε από τέσσερις γυναίκες γνωστές ως "Washington Wives", μια αναφορά στις σχέσεις των συζύγων τους με την κυβέρνηση της Ουάσιγκτον, D.C. Οι γυναίκες που ίδρυσαν το PMRC ήταν η Tipper Gore, σύζυγος του γερουσιαστή και αργότερα αντιπροέδρου Al Gore, Susan Baker σύζυγος του Υπουργού Οικονομικών James Baker, η Pam Howard, σύζυγος του μεσίτη της Ουάσιγκτον Raymond Howard και η Sally Nevius, σύζυγος του πρώην προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου της Ουάσιγκτον, John Nevius. Το PMRC τελικά μεγάλωσε για να συμπεριλάβει 22 συμμετέχοντες πριν κλείσει στα μέσα έως τα τέλη της δεκαετίας του 1990. H Tipper Gore ήταν η πλέον δραστήρια και έβαλε στο μάτι το τραγούδι των TS "Under the Blade", θεωρώντας ότι οι στίχοι του μιλούν για σαδομαζοχισμό, βιασμό και προβολή βίας , με τον Dee Snider να καταθέτει στην επιτροπή στη συνεδρίαση της 19ης Σεπτεμβρίου 1985 όταν στην επιτροπή που αποτελούντα από τις κυρίες που αναφέρονται στην αρχή του κειμένου δέχτηκε να μιλήσει με 3 καλλιτέχνες από την…άλλη πλευρά. Τον Dee Snider των Twisted Sister, τον Fran Zappa και τον αγαπημένο της μεσοαστικής αμερικάνικης οικογένειας John Denver! Πριν προχωρήσουμε στην παρουσίαση εκείνης της συνεδρίασης, αξίζει να δούμε ποια ήταν η αφορμή που έκανε την Tipper Gore να ασχοληθεί τόσο έντονα με αυτό το θέμα. Είχε ακούσει πολλά τραγούδια με χαρακτήρα που η ίδια θεωρούσε προsβλητικό /σεξιστικό αλλά το τραγούδι του Prince, “Darling Nikki”, ήταν αυτό που ξεχείλισε το ποτήρι το οποίο περιέχει διαρκείς προτροπές για αυνανισμό Σύντομα έφτιαξε μια λίστα με τα προσβλητικά (σ.σ. πάντα κατά τη γνώμη της ) τραγούδι που στην κορυφή είχε τα Into the Coven (Mercyful Fate), She Bop (Cyndi Lauper) και We’re not gonna take it (Twisted Sister). Ειδικά για το τραγούδι των Twisted Sister, εκείνο που ενόχλησε την επιτροπή ήταν το video που παροτρύνει τους νέους να χτυπούν τους γονείς τους. Όμως δεν σταμάτησε εκεί. Τα εξώφυλλα των άλμπουμ Pyromania - Def Leppard, W.A.S.P. – W.A.S.P.και W.O.W Της Wendy Williams ήταν κόκκινο πανί για την επιτροπή όπως και το video των Van Halen για το “Hot for Teacher”. O Dee Snider κατάλαβε ότι αν από την πλευρά τους δεν έκαναν τίποτε κι έμεναν με τα χέρια σταυρωμένα, σύντομα θα βρισκόντουσαν στη γωνία κι αποφάσισε όπως λέει κι ο ίδιος να «κρατήσει τη σημαία του heavy metal ψηλά». Εκείνο που ανησυχούσε όχι μόνο τους Twisted Sister που λόγω του We’re not gonna take it είχαν βρεθεί στο μάτι του κυκλώνα αλλά όλους τους καλλιτέχνες ήταν η συνέχεια και πως θα κατέληγε αυτή η ιστορία που θύμιζε έντονη λογοκρισία άλλων εποχών. H επιτροπή προσπάθησε να κερδίσει τη κοινή γνώμη με εκφράσεις του τύπου «Η ελευθερία του λόγου κι η ελεύθερη διακίνηση ιδεών είναι τα πρότυπα μας» ενώ δεν σταμάτησε να διακηρύσσει ότι σκοπός της επιτροπής ΔΕΝ είναι η λογοκρισία. Κι ενώ ο Dee Snider πήγε ντυμένος όπως εμφανίζεται στη σκηνή (blue jean παντελόνι και jacket denim και t-shirt) o Frank Zappa εμφανίστηκε με κοστούμι Versace, ενώ John Denver με casual ντύσιμο! Κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης ο Zappa έκανε πολύ καλό χειρισμό της γλώσσας με αποτέλεσμα να ..αποσυντονίζει την επιτροπή που μάλλον περίμενε….γκάκα τύπους, ενώ ο John Denver μίλησε για λογοκρισία και ναζισμό! Ο Dee Snider όταν η κουβέντα ήλθε στο θέμα της βιαιότητας και στο video του We’re not gonna take it τους απάντησε ‘πως είναι δυνατόν να χαρακτηρίζεται το video βίαιο όταν τα cartoons των Looney Tunes χτυπιούνται με σφυριά; O δικηγόρος της επιτροπής υπενθύμισε στον Snider ότι οι στίχοι του τραγουδιού τους “Under the Blade” μιλούν για σαδομαζοχισμό με τον Snider να απαντά ότι μιλούν για μια ..εγχείρηση που είχε κάνει στο λάρυγγα ο Jay Kay French και το μόνο σαδομαζοχιστικό που υπάρχει είναι το μυαλό της Κας Gore! Μετά από αρκετούς διαξιφισμούς η συνεδρίαση της επιτροπής έλαβε τέλος με τις φωτογραφίες των συμμετασχόντων να κατακλύζουν τις εφημερίδες και τα περιοδικά και κάθε πλευρά να μιλά για την επιτυχία της. Τελικά η επιτροπή διαλύθηκε το 1995 αλλά το αυτοκόλλητο εξακολουθεί να μπαίνει στα cd. To 1993 η Gore αποσύρθηκε από την επιτροπή και σιγά σιγά το έργο της σταμάτησε (σ.σ.της επιτροπής), o γιός της Al Gore III συνελήφθηκε το 2007 για κατοχή ναρκωτικών(!!!). Το ζευγάρι Tipper κι Al Gore χώρισαν το 2010. Οι Twisted Sister, Frank Zappa (πέθανε το 1993) και ο John Denver (πέθανε το 1997) συνέχισαν τις καριέρες τους.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
24/4/22
Την επόμενη Κυριακη: Zipelia Cress: Ο μαθηματικός που παίζει blues και ψυχεδέλεια!
Δημοσίευση σχολίου