Δυστυχώς, το 1991, λίγο μετά το τέλος της περιοδείας της μπάντας για το τρίτο τους άλμπουμ Heartbreak Station, προέκυψε στον Keifer ένα σοβαρότατο πρόβλημα στη φωνή του: διαγνώστηκε με κύστες και αιμορραγία στις φωνητικές χορδές, με την αριστερή να έχει σχεδόν παραλύσει. Χρειάστηκε μια σειρά από ιδιαίτερα λεπτές επεμβάσεις για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα και, μαζί με τον χρόνο αποκατάστασης, όλη αυτή η διαδικασία είχε σαν αποτέλεσμα να καθυστερήσει η κυκλοφορία του τέταρτου άλμπουμ τους, Still Climbing. Όταν τελικά αυτό συνέβη, το 1994, η μουσική σκηνή είχε αλλάξει δραστικά και το άλμπουμ είχε ελάχιστη απήχηση, οδηγώντας τους Cinderella σε μια προσωρινή παύση το 1995. Αν και επανήλθαν το επόμενο έτος, δεν μπόρεσαν να κυκλοφορήσουν άλλο studio άλμπουμ και το μόνο που κατάφεραν ήταν να κάνουν κάποιες μικρές περιοδείες και να συμμετάσχουν σε κάποια φεστιβάλ, μέχρι την οριστική τους διάλυση το 2014.
Όλο αυτό το διάστημα, ο Keifer δεν σταμάτησε να γράφει μουσική και μετά τον χωρισμό του με την πρώτη του γυναίκα και την εγκατάστασή του στο Nashville του Tennessee, γύρω στο 2003, άρχισε να μορφοποιεί όλες αυτές τις διάσπαρτες ιδέες του σε τραγούδια με σκοπό να κυκλοφορήσει ένα solo άλμπουμ. Η δουλειά αυτή πέρασε από χίλια κύματα μέχρι να γίνει πραγματικότητα καθώς οι αναποδιές για τον Tom συνεχίστηκαν, με το πρόβλημα της φωνής του να επανέρχεται το 2007 και να ακολουθούν νέες επεμβάσεις και μήνες αποθεραπείας. Μέσα σε όλα αυτά ήρθε αντιμέτωπος και με σοβαρή κατάθλιψη αφού έβλεπε την καριέρα του και την ζωή του να καταστρέφονται.
Παρόλα αυτά, μετά από πολλή προσπάθεια και μεγάλη υπομονή και έχοντας σημαντικό στήριγμα τη δεύτερη γυναίκα του, την επίσης μουσικό και συνθέτρια Savannah Snow κατάφερε να επανέλθει, έπιασε από την αρχή ό,τι μουσικές ιδέες είχε συγκεντρώσει και τελικά, το 2013, μετά από μια δεκαετία και παραπάνω προσπαθειών, κυκλοφόρησε το πρώτο προσωπικό του άλμπουμ με τίτλο The way life goes.
Το μουσικό του περιεχόμενο, σε αντίθεση με ό,τι πιθανότατα θα περίμεναν πολλοί, ελάχιστη σχέση έχει με το στυλ των Cinderella ή γενικότερα με το glam/sleaze στυλ της δεκαετίας του ’80. Αντίθετα, ο δίσκος είναι ένα μωσαϊκό διαφορετικών μουσικών τάσεων, από κλασικό rock και hard rock μέχρι blues rock και country, ενώ διακριτή είναι και μια southern γεύση, προφανώς λόγω και της πόλης όπου ζει ο Keifer (Nashville), στην οποία υπάρχει μια έντονη southern/blues μουσική σκηνή. Παράλληλα, στο άλμπουμ υπάρχουν διάχυτες και οι προσωπικές επιρροές του Keifer, όπως οι Aerosmith ή οι The Rolling Stones.
Το “The way life goes” ανοίγει δυνατά με το μόνο ίσως κομμάτι που θυμίζει τις παλιές, Cinderella μέρες, το “Solid Ground”. Με το μελωδικό του riff, τη χαρακτηριστική βραχνή φωνή του Tom, τα ταιριαστά γυναικεία δεύτερα φωνητικά στο ρεφρέν και το country rock vibe του, μας ταξιδεύει πίσω στο 1988 αναπολώντας τα “Gypsy Road” και “The last mile”. Ένα πολύ καλό τραγούδι με αρκετά προσωπικούς στίχους σχετικά με την πορεία της ζωής του Keifer.
Σε τελείως διαφορετικό ύφος ακολουθεί το “A different light” , μια σύνθεση σε πιο mainstream, pop/rock στυλ, που κάνει φανερή την ικανότητα του Tom να κινείται άνετα και σε άλλα μουσικά πεδία. Ένα γλυκό κομμάτι με καθαρά, κυρίως, φωνητικά και στίχους γεμάτους αισιοδοξία, σχετικά με τις ευκαιρίες που μπορεί να βρει κάποιος στη διάρκεια της ζωής του.
Επαναφορά σε hard rock φόρμες με το “It’s not enough”, για να ακολουθήσει ένα από τα καλύτερα τραγούδια του άλμπουμ, το “Cold day in hell”. Καταπληκτική έναρξη, με φυσαρμόνικα που οδηγεί την μελωδία, αρκετό Rollng Stones χρώμα, τέλειο ρεφρέν με γυναικεία back vocals και χρήση πνευστών σαν ιδανικό καρύκευμα.
Από το άλμπουμ δεν θα έλειπαν φυσικά οι μπαλάντες και εδώ έχουμε την πρώτη, το “Thick and Thin”, μια πολύ ζεστή και συναισθηματική σύνθεση με μαγευτικά φωνητικά και συνοδεία πιάνου και στίχους σχετικά με το στήριγμα που μπορεί να είσαι για κάποιον, μέσα από τις καλές και τις κακές στιγμές της ζωής. Προφανώς το κομμάτι έχει γραφτεί για την γυναίκα του που όντως αποδείχτηκε δυνατό στήριγμα για τον Keifer σε όλες τις δύσκολες στιγμές που πέρασε μέχρι να ξαναβρεί τον εαυτό του και την αυτοπεποίθησή του. Για την γυναίκα του έχουν γραφτεί, απ’ ότι φαίνεται και άλλα δύο κομμάτια, το southern rock, “Flower Song”, στο βίντεο του οποίου εμφανίζεται και η ίδια (η μελαχρινή που παίζει κιθάρα στα κοριτσάκια) και το “You showed me”, μια σαφής εξομολόγηση και ένα «ευχαριστώ» σε εκείνη που του «έδειξε πώς να ζει ξανά» (“..you showed me how to live again, helped me catch my breath, saved me from the bitter end, you showed me how to love again, kept me in the light when darkness was my only friend…”). Και τα τρία παραπάνω κομμάτια ανήκουν άνετα στα καλύτερα του δίσκου. Τα πιο light τραγούδια του άλμπουμ ολοκληρώνονται με την ακουστική μπαλάντα “Ask me yesterday” που, σε αντίθεση με τις προηγούμενες, αναφέρεται σε μια προβληματική σχέση και τέλος με το πιο blues rock “Ain’t that a bitch”.
Ο υπόλοιπος δίσκος, περιλαμβάνει άλλα πέντε κομμάτια σε πιο δυναμικό ύφος. Το βαρύτερο από αυτά είναι το “Mood Elevator”, με, βραχνά και ωμά φωνητικά από τον Keifer και αρκετά δυνατές κιθάρες, ενώ πιο σκοτεινό είναι το “Welcome to my mind” με στίχους σχετικά με την επιρροή των θρησκειών στους ανθρώπους. Αρκετά ενδιαφέρον και με περίεργη ενορχήστρωση είναι το “Fool’s paradise” για να φτάσουμε στο ομώνυμο, “The way life goes”, με country/blues αισθητική και ωραία γυναικεία δεύτερα φωνητικά με gospel γεύση. Το κομμάτι συνοδεύεται και από βίντεο, όπου μεταξύ όλων των μελών ξαναβλέπουμε τη γυναίκα του Keifer (μια από τις κυρίες στα back vocals).
H DELUXE ΕΚΔΟΣΗ ΜΕ 3 BONUS
To άλμπουμ κλείνει με ένα πιο mainstream rock τραγούδι το “Babylon”, ενώ η Deluxe έκδοση του δίσκου – που βγήκε το 2017 – έχει άλλες τρεις συνθέσεις: η μία είναι το γνωστό “Nobody’s Fool” των Cinderella, στο οποίο τραγουδάει ντουέτο με τον Tom, η Lzzy Hale των αμερικανών hard rockers, Halestorm, η δεύτερη, το ίδιο κομμάτι αλλά σε ακουστική εκδοχή με συνοδεία πιάνου και η τρίτη, η πολύ καλή διασκευή στο “With a Little help from my friends” των Beatles, από το κλασικό τους άλμπουμ “Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band” (1976).
Με τo The way life goes, ο Tom Keifer επανέρχεται στην δισκογραφία - είκοσι σχεδόν χρόνια μετά την τελευταία studio κυκλοφορία των Cinderella –με ένα άλμπουμ το οποίο αποτελεί απόσταγμα των βιωμάτων του από τα χρόνια που ακολούθησαν όταν έσβησαν τα έντονα φώτα της δημοσιότητας. Αποφεύγοντας την ευκολία της επανάληψης του παρελθόντος, παρουσιάζει την δική του οπτική για το σύγχρονο rock/hard rock συνδυάζοντας τις κλασικές rock επιρροές του με την southern/blues σκηνή του Nashville και προσφέρει μια τίμια και αξιόλογη δουλειά, πλούσια σε μελωδίες και συναισθήματα. όπου όσο περισσότερο την ακούς τόσο περισσότερα κομμάτια της ανακαλύπτεις.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΖΕΡΒΟΣ
27/4/22
Δημοσίευση σχολίου