Η ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ
Μετά την κυκλοφορία του Virgin Killer οι Scorpions εμφανίζονται πιο δεμένοι, πιο ώριμοι και αρκετά συνειδητοποιημένοι, όμως αναγκάζονται για δεύτερη φορά μέσα σε λίγα χρόνια να αντικαταστήσουν τον ντράμερ τους. Την άνοιξη του ’77 ο Rudy Lenners δεν μπορεί να αντέξει τις συνεχείς περιοδείες και αποχωρεί (για λόγους υγείας), αλλά στη θέση έρχεται ο εμβληματικός ντράμερ του γκρουπ, ο Herman Rarebell. Έχοντας καριέρα έξι χρόνων σαν session μουσικός, με σπουδές στη μουσική σχολή του Saarbrucken και με άριστη γνώση της αγγλικής γλώσσας η βοήθειά του θα αποδειχθεί πολύτιμη στα επόμενα χρόνια, καθώς μπορούσε όχι μόνο να συνθέτει, αλλά και να γράφει καλούς στίχους. Ο Michael Schenker τού προτείνει να περάσει audition, κάτι που πραγματοποιείται λίγες μέρες αργότερα μετά από μια συναυλία τους στο Marquee.
ΟΙ ΔΥΟ ΤΑΣΕΙΣ ΚΙ Ο ΓΑΜΟΣ ΤΟΥ KLAUS
Ο Herman διαπιστώνει ότι μπροστά του έχει ένα συγκρότημα που ισορροπεί ανάμεσα σε δυο τάσεις: α) την μελωδική, ρυθμική και ρομαντική που εκπροσωπούν οι Klaus Meine (φωνητικά) και Rudolf Schenker (κιθάρα), β) τη βαθιά επηρεασμένη από τον Jimi Hendrix προσέγγιση του Uli Jon Roth. Την επόμενη τον ενημερώνουν να πάει άμεσα στη Γερμανία για να ξεκινήσουν ηχογράφηση, αλλά ένα λάθος με το εισιτήριό του μεταθέτει την έλευσή του κατά μια εβδομάδα. Τον υποδέχεται ο προκάτοχός του Rudy Lenners και ο ερχομός του συμπίπτει με το γαμήλιο πάρτι του Klaus.
Η αξιοσημείωτη επιτυχία του Virgin Killer (χρυσό στην Ιαπωνία) έδωσε αυτοπεποίθηση στους Scorpions, που άρχισαν να πιστεύουν ότι μπορούν να έχουν την καταξίωση που επιθυμούν. Μια καταξίωση που περνούσε και από την εμπορική επιτυχία, κάτι που δεν έβρισκε σύμφωνο τον Uli. Παρά τις συχνές συμβουλές του θρυλικού παραγωγού Dieter Dierks, που τον παροτρύνει να βγει από τη «σκιά» του Hendrix και να ακολουθήσει τις σύγχρονες τάσεις, εκείνος δεν είναι διατεθειμένος να παρεκκλίνει στο ελάχιστο από την πορεία που έχει διαλέξει. Από τις αρχές του 1977 οι αμφιβολίες που του έχουν δημιουργηθεί από την πρόθεση των υπολοίπων για προσέγγιση σε πιο εμπορικό ήχο, εξελίσσονται σε τάσεις φυγής. Σε μια συζήτηση με τον Francis Buncholz (μπασίστας) εκμυστηρεύεται την απόφασή του για αποχώρηση από το συγκρότημα, με τον Francis να τον πείθει να μεταθέσει αυτή την απόφαση για μετά την ηχογράφηση του νέου τους άλμπουμ, που ήταν προγραμματισμένη για το καλοκαίρι του 1977. Η ηχογράφηση γίνεται στα Dierks Studios, στο Stommeln, από τον Ιούνιο έως τον Οκτώβριο εκείνης της χρονιάς και, ειδικά για τον Klaus και τον Herman, είναι εξοντωτική. Πολλά τραγούδια χρειάζεται να τα παίξουν περίπου εκατό φορές, καθώς το παραμικρό λάθος δεν μπορεί να διορθωθεί με την τεχνολογία της εποχής και είναι απαραίτητο να τα παίξουν από την αρχή. Ο Dierks πείθει τον Klaus να τραγουδά δοκιμαστικά έχοντας μικρούς φελλούς στο στόμα για να βελτιώσει την άρθρωσή του. Ο Uli δεν είναι ευχαριστημένος με το αποτέλεσμα, γιατί το μικρό στούντιο δεν βοηθά στην σωστή απόδοση της μουσικής, ενώ το μυαλό του ήδη βρίσκεται εκτός συγκροτήματος.
ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
Το ξεκίνημα είναι βίαιο και καθηλωτικό με τον ήχο ενός κομπρεσέρ που σπάει βράχους, πριν αισθανθείς τη δύναμη από το ογκώδη ήχο των Scorpions. Στο βάθος τα χορωδιακά φωνητικά θυμίζουν μια παρέα εφήβων που τραγουδούν αυθόρμητα και με ατελείωτο ενθουσιασμό. Οι αναφορές στη σχέση με τους οπαδούς τους, που έβλεπαν ότι πολλαπλασιάζονταν με γοργούς ρυθμούς , και η διάθεσή τους να αναπαράγουν την ατμόσφαιρα των live τους κάνουν το “Steamrock fever” ένα από τα τραγούδια που χαρακτηρίζουν την πρώτη περίοδο της πορείας των Scorpions, καθώς εκφράζουν επίσης και τον μεγάλο τους στόχο (εκείνη την εποχή) να γνωρίσουν επιτυχία στις Η.Π.Α. Καθώς ο ήχος του “Steamrock fever” «σβήνει» δεν μπορείς να φανταστείς ότι ακολουθεί ένα τραγούδι εντελώς διαφορετικό από κάθε άποψη. Το “We’ ll burn the sky” είναι τραγούδι-ορόσημο τόσο για τους Scorpions όσο και για το rock των 70s. Ένα επικό κομμάτι, έντονα συναισθηματικό, με συγκλονιστικές εναλλαγές και με τον Klaus Meine στην κορυφαία του ερμηνεία. Οι στίχοι ανήκουν στην Monica Dannemann, την ξανθιά μούσα του Jimi Hendrix και αργότερα του Uli Jon Roth. Η Dannemann βίωσε τις τελευταίες στιγμές του Jimi όντας στο πλευρό του όταν πέθανε και θεωρήθηκε (ως έναν βαθμό) υπεύθυνη για τον θάνατό του. Ήταν αυτές οι μνήμες που την βασάνιζαν ως το τραγικό της τέλος, αλλά και την ώθησαν να γράψει τους αλησμόνητους στίχους του “We ‘ll burn the sky”. Μια ωδή στην αγάπη που δεν μπορεί να χωρίσει ο θάνατος. Ακολουθεί το ξέσπασμα του Uli με το “I’ve got to be free”. Στο μυαλό του σχεδίαζε νέα μουσικά ταξίδια, μακριά από οτιδήποτε μπορούσε να του επιβάλει μια προσέγγιση σε πιο εμπορικό ήχο. Ο σπουδαίος κιθαρίστας ουσιαστικά ανακοινώνει τη φυγή του με ένα τραγούδι που το χαρακτηρίζει το οργιώδες σόλο και τα σχεδόν υστερικά φωνητικά του Klaus. Στο “The riot of your time” ο Klaus Meine εμπνέεται από τον θάνατο του “βασιλιά του rock ‘n roll” Elvis Presley και φαντάζεται πώς θα είναι ο μελλοντικός “Presley” που θα ξεσηκώνει τη νεολαία τού 1994, 1995…Οι εναλλαγές ρυθμού, τα χαρακτηριστικά χορωδιακά μέρη και ένα από τα καλύτερα σόλο του Uli καταξιώνουν το συγκεκριμένο τραγούδι ως ένα από τα καλύτερα «άγνωστα», στο ευρύ κοινό, τραγούδια των Scorpions. Από την εντυπωσιακή space εισαγωγή (που δυστυχώς την ακούμε μόνο στην ιαπωνική έκδοση του άλμπουμ) και το riff που καρφώνεται στο μυαλό σου με το πρώτο άκουσμα, μέχρι τη σταδιακή αύξηση της έντασης που οδηγεί σε σκοτεινά hard rock μονοπάτια το “The sails of Charon” σε καθηλώνει. Στίχοι εμπνευσμένοι από ένα έργο του Michelangelo στην Cappella Sistina (που παριστάνει τον ψυχοπομπό της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας να οδηγεί τις ψυχές στον Άδη) και σε συνδυασμό με την υποβλητική μουσική επιβεβαιώνουν το αστείρευτο ταλέντο του Uli Jon Roth. Ένα τραγούδι που έχει αποτελέσει πηγή έμπνευσης για μια γενιά συγκροτημάτων (Metallica, Smashing Pumpkins κλπ). Το “Your light” ίσως ακούγεται μελαγχολικό, αλλά είναι τόσο φωτεινό όσο σε προϊδεάζει ο τίτλος του. Μια ακόμη ιδιοφυής σύνθεση του Uli που δε διστάζει να εντάξει στοιχεία χορευτικής μουσικής (φλαμένγκο) στον (επηρεασμένο από τον Hendrix) ήχο του, για να ντύσει τις θεολογικές του ανησυχίες. Το τραγούδι, σύμφωνα με τον Uli, αναφέρεται στον Ιησού. Τολμηρό στιχουργικά και ιδανικό για headbanging το “He’s a woman she’s a man” μας επιστρέφει στο καταιγιστικό hard rock. Αυτό που κάνει το "He's a Woman, She's a Man" τόσο συναρπαστικό είναι ο έντονος τρόπος με τον οποίο πραγματεύεται το θέμα των τρανσέξουαλ, που είναι έτη φωτός πέρα από αυτό που οι Kinks παρουσίαζαν διφορούμενα στην επιτυχία του 1971 "Lola". Ο Herman εμπνεύστηκε το τραγούδι κατά τη διάρκεια μιας νυχτερινής βόλτας στο Παρίσι. Κάπου κοντά στο Moulin Rouge, o Herman ζητά να σταματήσει το αυτοκίνητο που τους μεταφέρει για να μιλήσει σε μια όμορφη γυναίκα. Προς γενική έκπληξη εκείνη απαντά με…αντρική φωνή! Η αυλαία του Taken by force πέφτει με το ρομαντικό, λυρικό και βαθιά συναισθηματικό “Born to touch your feelings”, που είναι προπομπός για τις rock μπαλάντες που θα κυκλοφορήσουν στα επόμενα άλμπουμς. Σύμφωνα με τον Klaus ο τίτλος απηχεί και τον στόχο του κομματιού. Δημιουργήθηκε για να αγγίξει τα συναισθήματά μας. Ένα τραγούδι που αγγίζει την ψυχή και σε ταξιδεύει σε άλλη διάσταση με το παραμυθένιο φινάλε του, όταν γυναικείες φωνές που ανήκουν σε μέλη του ιαπωνικού fan club των Scorpions δημιουργούν απόκοσμη ατμόσφαιρα μιλώντας σε διαφορετικές γλώσσες. Μία από αυτές τις κοπέλες ήταν και η Layla που ήταν η αρραβωνιαστικιά του αδερφού της Monika Dannemann, του Klaus Peter Dannemann, ο οποίος αποτέλεσε και τον μετέπειτα manager του Uli Jon Roth. Η ίδια ήταν από την Ταϊτή και τραγούδησε στα Γαλλικά, η εικόνα της υπάρχει και στο οπισθόφυλλο του άλμπουμ των Electric Sun “Earthquake”. Δυστυχώς λίγα χρόνια αργότερα έφυγε από τη ζωή χτυπημένη από μια σπάνια ασθένεια. Το όμορφο κολάζ των φωνών που κλείνει το Taken by force σου δίνει την αίσθηση ότι όλοι μπορούμε να είμαστε ενωμένοι.
ΤΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟ
Η φωτογραφία του εξωφύλλου τραβήχτηκε από τον Michael von Gimbut και ήταν η τρίτη φορά που επιμελήθηκε το εξώφυλλο ενός άλμπουμ των Scorpions. Στη φωτογραφία βλέπουμε δυο παιδιά παίζοντας να υποδύονται τους στρατιώτες και να «πυροβολούν» ενώ προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από τους σταυρούς ενός νεκροταφείου. Η άνοδος του νεοναζισμού, σε συνδυασμό με την έξαρση της τρομοκρατίας, είχε εξελιχθεί σε μείζον θέμα στη Δ. Γερμανία εκείνης της περιόδου και αποτέλεσε την αφορμή για την επιλογή της φωτογραφίας. Όπως και τα δύο προηγούμενα άλμπουμ τους (In Trance – Virgin Killer) το Taken by Force προκάλεσε αντιδράσεις με αφορμή το εξώφυλλό του. Τελικά αντικαταστάθηκε, εκτός της Ιαπωνίας, με ένα εναλλακτικό εξώφυλλο που βασίστηκε στις (όχι κολακευτικές) φωτογραφίες των μελών του συγκροτήματος. Ο Uli Jon Roth, σε συνέντευξή του το 2008, υπεραμύνθηκε του αρχικού εξωφύλλου λέγοντας:
ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕΤΑ…
Η πρόκληση μιας περιοδείας στην Ιαπωνία, σε συνδυασμό με τις πιέσεις του Klaus, έκανε τον Uli να αναβάλει προσωρινά την αποχώρησή του και να ακολουθήσει το συγκρότημα στη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου. Στο πρώτο live άλμπουμ των Scorpions, το κλασικό Tokyo Tapes, αποτυπώνεται η τεράστια δυναμική του συγκροτήματος και η αποθέωση που γνώρισαν από το ιαπωνικό κοινό. Αμέσως μετά ο Uli αποχώρησε και σχημάτισε τους Electric Sun με τους οποίους συνέχισε την πορεία που είχε επιλέξει. Οι Scorpions σύντομα βρήκαν τον αντικαταστάτη του στο πρόσωπο του νεαρού Matthias Jabs και με το Lovedrive συνεχίστηκε η πορεία τους προς την κορυφή.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Rudolf Schenker: Θεωρώ ότι το Taken by force ήταν ένα ακόμη βήμα προς τον στόχο μας, ένα κομμάτι από το παζλ της συνολικής εικόνας.
Uli Jon Roth: Το In Trance και το Virgin Killer είναι τα αγαπημένα μου. Για το Taken by force έχω ανάμεικτα συναισθήματα, γιατί πνευματικά ήμουν εκτός συγκροτήματος. Βέβαια περιέχει μερικά τραγούδια που μού αρέσουν πολύ.
Herman Rarebell: Κατάλαβα ότι επιτέλους, μετά από αρκετά χρόνια, μπόρεσα να βρω το κατάλληλο συγκρότημα.
Klaus Meine: Ο Herman μιλούσε πολύ καλά αγγλικά και ο ερχομός του έφερε νέες ιδέες, μια περισσότερο rock διάθεση και βοήθησε στη χημεία των Scorpions.
Με το Taken by force κλείνει η πρώτη φάση της πορείας των Scorpions. H αποχώρηση του μάγου της κιθάρας Uli Jon Roth, ο ερχομός του Matthias Jabs και η υπογραφή συμβολαίου σε νέα εταιρεία θα δημιουργήσουν νέα δεδομένα στην καριέρα τους και θα τους οδηγήσουν στην παγκόσμια καταξίωση. Η άποψή μου είναι ότι στο Taken by force οι Scorpions δείχνουν μεγάλη διάθεση να πειραματιστούν (μουσικά και στιχουργικά), είναι δημιουργικοί και εμφανίζουν τα χαρακτηριστικά ενός συγκροτήματος που έχει όλα τα εφόδια για να κατακτήσει την κορυφή.
ΘΟΔΩΡΟΣ ΤΕΡΖΟΠΟΥΛΟΣ
8/4/22
Ο ΜΑΝΟΣ ΖΩΗΣ ΓΙΑ ΤΟ TAKEN FY FORCE:
Ένα άλμπουμ ορόσημο για τους Scorpions, τους βρίσκει σε μια διαδικασία μετάβασης από ένα γκρουπ με πειραματική διάθεση σε ψυχεδελικές και heavy rock φόρμες, σε μια πιο στυλιζαρισμένη μορφή hard n heavy. O μεγάλος Uli Jon Roth έχει ήδη αποφασίσει ν’ αποχωρήσει λόγω διαφορετικού μουσικού οράματος και ο Dieter Dierks δίνει το έναυσμα για την επερχόμενη επιτυχία. Μερικά από τα πλέον αγαπημένα κομμάτια για τους fans (We ‘ll burn the sky, The sails of Charon, Born to touch your feelings ), μοντέρνος ήχος κι ένα συγκρότημα πραγματικό διαμάντι. Στα κορυφαία hard n heavy albums όλων των εποχών.
Ο Μάνος Ζώης είναι μέλος του ελληνικού fan club των Scorpions
Δημοσίευση σχολίου