Οι Αμερικάνικες σαπουνόπερες ήταν πολύ δημοφιλείς για μεγάλο χρονικό διάστημα, ιδίως στα eighties και early nineties, στην χώρα μας. Από τις πιο γνωστές του είδους ήταν η "Τόλμη Και Γοητεία" ή " The Bold And The Beautiful" αγγλιστί. Το μεγάλο αστέρι της σειράς, ο κρυφός πόθος κάθε γυναίκας από έφηβη μέχρι ηλικιωμένη και ο λόγος ζήλιας κάθε άντρα ήταν (είναι) ο ακαταμάχητος γόης Ritz Forester ή Ronn Moss όπως είναι το πραγματικό του όνομα. Όλοι μας βιώσαμε αυτή την τρέλα που επικράτησε για τους ήρωες της σειράς και την ταύτιση της "νεο ακμάζουσας" ελληνικής κοινωνίας με τις ερωτικές περιπέτειες των πρωταγωνιστών. Ελάχιστοι γνώριζαν και γνωρίζουν πως ο "Ριτζ" υπήρξε μπασίστας και μέλος του Βρετανικού - Αμερικανικού ροκ συγκροτήματος Player το οποίο με το τραγούδι Baby Come Back χτύπησε Νο 1 το 1977 στο US Billboard Hot 100! Ακόμα λιγότεροι γνωρίζουν πως συνυπεύθυνος σε αυτή την επιτυχία ήταν ο άνθρωπος που το έγραψε και που ήταν η φωνή των Player καθώς και το Βρετανικό συστατικό, ο κύριος Peter Beckett.
Με τους Beatles να καθορίζουν την απόφαση του νεαρού Peter Beckett πως η μουσική είναι το μόνο πράγμα που θέλει να ακολουθήσει στην ζωή του, η τριβή του με διαφορετικά σχήματα ήταν έντονη από μικρή ηλικία κιόλας. Η έλευσή του στην Αμερική δεν θα αργήσει να γίνει και η υπόσχεση πως μπορεί να κατορθώσει τα πάντα σε αυτή την χώρα θα ενισχυθεί ακόμα περισσότερο από το κλίμα αισιοδοξίας και ανεμελιάς του L. A. Μέσα από διάφορες "ζημώσεις" θα δημιουργηθούν οι Player που θα κυκλοφορήσουν το πρώτο ομότιτλο άλμπουμ τους το 1977, με το τεράστιο hit single "Baby Come Back".
Λίγο πριν συμπληρωθεί το πρώτο μισό της δεκαετίας του ογδόντα, οι Player θα πάψουν να υπάρχουν ως συγκρότημα. Σε αυτό ακριβώς το σημείο, ο Peter Beckett θα ασχοληθεί μονάχα με την σύνθεση τραγουδιών που θα τα μοιράσει σε διάφορους καλλιτέχνες. Μάλιστα το 1986 θα λάβει και Grammy για το τραγούδι Stressed Out (Close To The Edge) που ήταν μέρος της ταινίας St. Elmo's Fire. Κάπως έτσι ερχόμαστε στο 1991 όπου ο Beckett με την ανάμιξη του γνωστού μουσικό συνθέτη David Foster θα κυκλοφορήσει μέσω της A&M Records ένα διαμάντι άλμπουμ που φέρει το επίθετό του ως τίτλο. Η στρατολόγηση των μουσικών που εμφανίζονται στον δίσκο είναι από την αφρόκρεμα της μελωδικής σκηνής του ογδόντα. Ενδεικτικά να αναφέρουμε πως στις κιθάρες συναντάμε τέσσερις παιχταράδες (Dunn Huff, Michael Thompson, Dave Amato, Danny Johnson) που εναλλάσσονται ανάλογα το τραγούδι. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του ιδίου του Beckett, "ο δίσκος είναι προϊόν αγάπης και πολλά τραγούδια γράφθηκαν μαζί με τον Dennis Lambert." Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε σε δύο διαφορετικές τοποθεσίες από δύο μέρη. Το πρώτο μέρος στο στούντιο του Dennis Lambert έχοντας τον ίδιο ως παραγωγό και το δεύτερο στο στούντιο του David Holman που μαζί με τον Peter Beckett ανέλαβαν και την παραγωγή. Ενδιαφέρον επίσης παρουσιάζει το γεγονός ότι ο δίσκος αποτέλεσε ουσιαστικά ένα side project για τον Beckett αφού το μεγαλύτερο ενδιαφέρον του το απορροφούσαν οι Little River Band στους οποίους ήταν μέλος από το 1988. Όπως και να έχουν τα πράγματα, τα τραγούδια και το ηχητικό αποτέλεσμα του "Beckett" θα μπορούσε κάλλιστα εκείνη την εποχή να δικαιολογήσει οποιαδήποτε περιοδεία για την προώθηση του άλμπουμ από τον καλλιτέχνη, πράγμα δυστυχώς που δεν έγινε.ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
Η αρχή του άλμπουμ γίνεται με το δυναμικό I Told You So. Οι πυρακτωμένες κιθάρες του Dan Huff ξεχύνονται ως λάβα μέσα από ένα τραγούδι που φέρει έντονα Kiss vibes.
Όταν η πίστη στην πραγματική αγάπη για μια γυναίκα γίνεται τραγούδι τότε ο τίτλος είναι Λακωνικός! Το My Religion που συνεχίζει με το χαλαρό, West Coast μουσικό του ύφος φέρει στα αυτιά μας ένα κολλητικό ρεφρέν που μας κερδίζει με την πρώτη ακρόαση.
Η διασκευή στο Brother Louie των Hot Chocolate είναι καλή. Κομμένη και ραμμένη για την "αντρική", γρεζάτη φωνή του Peter Beckett δεν συναρπάζει ιδιαίτερα αλλά ούτε λειτουργεί και ως αγκάθι για τον υπόλοιπο δίσκο. Η μεγάλη όμως στιγμή του άλμπουμ είναι αυτή που ακολουθεί!
Η τρομερή μπαλάντα Hangin' By A Thread έχει αυτή την γνησιότητα ως προς τον ήχο και το συναίσθημα της δεκαετίας του ογδόντα. Με απαραίτητη προϋπόθεση την μαγεία από την θέα της νυχτερινής πόλης από ψηλά, αυτό το ξεχασμένο μελωδικό διαμάντι έρχεται για να μας ταξιδέψει στο χρόνο με επιπλέον καύσιμη ύλη που παρέχεται από το μοναδικό σόλο του σπουδαίου Dann Huff. Το The Big Hurt για την συνέχεια επανατοποθετεί τον ανέμελο χαρακτήρα στην ροή του δίσκου με τα "oh - oh's" να εγκρίνουν την συναυλιακή του καταλληλότητα.
Το How Can The Girl Refuse είναι κομματάρα! Ανεβαστικό μέχρι τον Θεό, φέρνει μνήμες από τους επίσης υποτιμημένους ήρωες της σκηνής, Honeymoon Suite.
Ο Αυστραλός Rick Price θα εμπιστευτεί το τραγούδι του Not A Day Goes By στην φωνή του Peter Beckett και δεν θα κάνει λάθος για αυτό. Καλογραμμένη σύνθεση, άμεσα προσβάσιμη στον ακροατή που διαδέχεται πολύ όμορφα το προηγούμενο κομμάτι. Φυσικά, ο Rick Price ένα χρόνο αργότερα θα συμπεριλάβει το τραγούδι στο δικό του φωνητικό ντεμπούτο αλλά σίγουρα δεν έχει την δυναμική του Beckett.
Το The Bottom Line έχει ταξιδιάρικο, νωχελικό χαρακτήρα με την ικανότητα να σε χαλαρώσει και να σε γυρίσει στις ατελείωτες καλοκαιρινές μέρες.
Στο Still Of The Night απομακρυνόμαστε από την sexy πτυχή την οποία γνωρίσαμε με τον Θεό Coverdale στον γνωστό ύμνο και περιπλανιώμαστε σε συναισθηματικούς δρόμους σε ένα τραγούδι που μοιάζει μονάχα ως προς τον τίτλο με αυτό των Λευκών Φιδιών. Ακόμα μία δυνατή στιγμή του δίσκου.
Αν το τέλος του άλμπουμ σημαίνει και την πτώση από οποιαδήποτε μορφή εύνοιας τότε η επιλογή σε αυτή την κατάσταση γίνεται με πλήρη συνείδηση. Το Falling From Grace αφήνει αυτή την γλυκιά, νοσταλγική επίγευση η οποία είναι αρκετή για να σε γυρίσει πολλές φορές πίσω σε αυτόν τον μελωδικό θησαυρό.
Ακόμα και αν ο "Ριτζ" έκλεψε τα φώτα της δημοσιότητας, στο τέλος της ημέρας με δίσκους όπως το "Beckett" μπορούμε να καταλάβουμε ποιός τελικά είναι ο πραγματικά Πεφωτισμένος!
ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
20/4/22
πολυ δυνατο cd ! μεγαλη αξια ο Beckett , θυμαμαι πριν χρονια ειχα δει στο youtube μια προβα τους απο το γκαραζ του , με χυμα ηχο αλλα αυτα εινια τα καλα ... Επισης σαν Player μου αρεσε αρκετα ενα απο τα τελευταια κομματια τους (2012 αν δεν κανω λαθος ) η μπαλαντα 'too many reasons ' που σε αλλες εποχες θα ειχε γινει επιτυχια .
ΑπάντησηΔιαγραφή