Ποιος να το φανταζόταν ότι μέσα σε 2 κολλητά χρόνια, θα βλέπαμε τους Faith No More, δύο φορές! ‘Όταν μάλιστα, τους είχαμε βγάλει, συναυλιακά, από το μυαλό μας κι περιοριζόμαστε στις ακροάσεις των πολλών καλών τραγουδιών τους, αλλά και το γενικά περίεργο ύφος τους.
Μην νομίζετε! Το 1989 δεν είναι μακριά, μόνο 33 χρόνια πίσω, αλλά οι μνήμες είναι ακόμα φρέσκιες όταν έπαιρνα στα χέρια μου το The Real Thing κι άκουγα τα "From Out of Nowhere" κα ”Epic”. Δεν ήταν το στυλ μου αλλά ήταν τόσο διαφορετικά, που μου άρεσαν. Εξ άλλου, είχα εξοικειωθεί με αυτόν τον funk rock, ακούγοντας Antharx, Red Hot Chili Peppers, Mindfunk και Extreme, αλλά στο σύνολό του το The Real Thing των Faith No More ήταν μια κλάση ανώτερη.
ΑΛΛΑΖΟΝΤΑΣ ΟΝΟΜΑ...
Η ιστορία των Faith No More, ξεκινά το 1979 όταν ακόμα λεγόντουσαν Sharp Young Men. Ο ντράμερ Mike Bordin κι ο μπασίστας Billy Gould αποτελούν τον πρώτο πυρήνα, στον οποίο προστίθενται οι Mike Morris (τραγούδι) κι ο οργανίστας Wade Worthington που είχε «φάει» τις ώρες του παίζοντας περιστασιακά με διάφορα συγκροτήματα στην Sunset Strip. Με πρόταση του Morris, μετονομάζονται σε Faith In No Man, αργότερα σε Faith. No Man(σ.σ. προσέξτε την τελεία μετά το Faith!) για να κυκλοφορήσουν το single "Quiet in Heaven/Song of Liberty"(1983), ηχογραφημένο στο γκαράζ του πατρικού σπιτιού του Wallace. Το συγκρότημα καταλήγει στο όνομα Faith No More. Στις συχνές αλλαγές μελών τους, συνέδραμε και η μετέπειτα σύζυγος του Kurt Cobain, Courtney Love,η οποία έμεινε μαζί τους 6 ολόκληρους μήνες και μόνο καλά λόγια έχουν να πουν γι αυτήν, για να καταλήξουν στον Chuck Mosley και το 1983 να κυκλοφορήσουν μια κασέτα με live υλικό. Στην κιθάρα έχουν προσθέσει τον Jim Martin που μπήκε στην παρέα, μετά από πρόταση του Cliff Burdon! Το πρώτο που κάνουν ένα καλό demo, το οποίο το δίνουν σε ένα φίλο τους που δούλευε σε δισκάδικο με σαφή εντολή να παίζει την κασέτα μόνο όταν υπάρχει κόσμος στο μαγαζί. Και το κόλπο έπιασε, αφού η Ruth Schwartz που έτυχε να ψωνίζει δίσκους, ενδιαφέρθηκε για αυτό που άκουγε. Και η Schwartz »έτρεχε» τη νεοσύστατη Mordam Records, η οποία τους υπέγραψε! Χρήματα για γυαλιστερές παραγωγές δεν υπήρχαν και μέσα σε 3 Σαββατοκύριακα, οι ηχογραφήσεις είχαν τελειώσει με την πρώτη έκδοση να αναφέρει το συγκρότημα με το όνομα, σκέτο, Faith. Το τραγούδι που ανοίγει το άλμπουμ είναι το "We Care a Lot" είναι ένα από ελάχιστα τραγούδια στην ιστορία της μουσικής, που έχουν ηχογραφηθεί 3 φορές για 3 διαφορετικά άλμπουμ!!!! Η πρώτη ηχογράφηση έγινε για το πρώτο ομότιτλο άλμπουμ του 1985, η δεύτερη για το επόμενο άλμπουμ, Introduce Yourself από το οποίο κυκλοφόρησε και σαν single και η τρίτη για τη συλλογή Who Cares a Lot?(1989).
Για να ξανά γυρίσω στο πρώτο άλμπουμ τους, το συγκρότημα κατάφερε να γίνει αγαπητό στους κολεγιακούς σταθμούς και ειδικά το "We Care a Lot" για το οποίο ο συνθέτης του, οργανίστας Roddy Bottum έχει πει ότι το συνέθεσε ακούγοντας Run D-M-C! “Δεν είχαμε άποψη για το τραγούδι, μέχρι τη στιγμή που το ακούσαμε δυνατά από τα ηχεία του studio. Τότε καταλάβαμε ότι είχαμε ένα δυνατό τραγούδι στο άλμπουμ» λέει ο Gould. Έχοντας στα χέρια τους το πρώτο άλμπουμ νοικιάσανε ένα φορτηγάκι και άρχισαν να παίζουν όπου τους καλούσαν. «Χρήματα δεν υπήρχαν, αλλά ήταν ζωτική ανάγκη να παίξουμε» λέει. Παρ΄όλη την ανεξάρτητη παραγωγή, το πρώτο άλμπουμ δεν πέρασε απαρατήρητο και το 1986 υπέγραψαν στην Slash Records, η οποία μόλις είχε πουληθεί στην London Records W και τον Απρίλιο του 1987, έχοντας πλέον back up μια μεγάλη εταιρεία, κυκλοφορούν το δεύτερο άλμπουμ τους Introduce Yourself, με πρώτο single το "We Care a Lot", που δεν κατάφερε πολλά πράγματα. Το συγκρότημα αντιμετωπίζει την επιθετική συμπεριφορά του Mosley, με αποκορύφωμα την ευρωπαϊκή περιοδεία (1988) όπου έφθασε στο σημείο να γρονθοκοπήσει τον Billy Gould πάνω στη σκηνή, ενώ στο πάρτι κυκλοφορίας του άλμπουμ Introduce Yourself, αποκοιμήθηκε στη σκηνή. Παρ΄όλο που ένα συγκρότημα δύσκολα απολύει τον τραγουδιστή του, ο Mosley είδε την πόρτα της εξόδου.
ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗ
O Chris Cornell ήταν υποψήφιος για τη θέση του Mosley, μάλιστα οι Gould και Mike Bordin είχαν τζαμάρει σπίτι του Cornell αλλά δεν προχώρησαν. Οι FNM είχαν παίξει ορισμένες συναυλίες μαζί με τους Soundgarden και είχαν εντυπωσιαστεί από την ερμηνεία του. Δεν πρόλαβαν να του κάνουν πρόταση(μιλάμε για το 1987 όταν οι Soundgarden δεν είχαν κυκλοφορήσει ακόμα δίσκο). Έτσι άρχισαν να ακούν διάφορες κασέτες με τραγουδιστές, κατέληξαν σε 5 επικρατέστερεους με τη φωνή του Mike Patton που τότε τραγουδούσε στους Mr. Bungle, να ταιριάζει στα τραγούδια τους. Η ζωή συνεχίζεται και οι FNM με τον πολλά υποσχόμενο Mike Patton στο μικρόφωνο, οι FNM ανοίγουν την περιοδεία των Red Hot Chili Peppers (The Uplift Mofo Party Tour) παίζοντας μαζί τους για 2 ολόκληρους μήνες, 52 συναυλίες σε 56 ημέρες! Ότι καλύτερο για ένα νέο συγκρότημα για να προωθήσει τη δουλειά του και να το μάθουν, με τον Patton, στις λίγες ημέρες που βρισκόταν στο συγκρότημα, να τσακώνεται με τον Anthony Kiedis(R.H.C.P.). Δισκογραφικά, το Introduce Yourself ήταν ένα βήμα μπροστά και το μέλλον ήταν όλο δικό τους.
ΕΠΙ ΤΕΛΟΥΣ, ΕΠΙΤΥΧΙΑ
Με τους Gould, Martin και Bodin να συνθέτουν τα τραγούδια του Real Thing (1989, Νο11 Αμερική, Νο 30 Μ.Βρετανία) και τον Patton να γράφει στίχους, το καλοκαίρι του 1989 οι Faith No More απογειώνονται. Σε μια εποχή που το metal ήταν ακόμα στην κορυφή, το συγκρότημα πειραματίζεται ανακατεύοντας funk,rap metal, synthpop και hard rock κι όλα αυτά με μια αίσθηση black humor. To "From Out of Nowhere" που ανοίγει το άλμπουμ σκορπά τους όποιους ενδοιασμούς για τον αντικαταστάτη του Mosley, με τον Patton να έχει προσαρμοστεί απόλυτα στα «θέλω» της μουσικής τους. Ένα τζαμάρισμα στο studio των Gould, Bordin και Bottum, οδηγεί στο 'Epic', που από τότε, 33 χρόνια μετά εξακολουθεί να είναι το “signature” τραγούδι τους.
Το “Falling to pieces” που ακολουθεί, ξεκινά με το groovάτο μπάσο που παίζει σε όλο το τραγούδι και δένει με τα 2 προηγούμενα. Θα κλείσω με το Woodpecker from Mars και την ανατολίτικη μελωδία και το prοg ύφος του, που μένει καρφωμένη στο μυαλό, μετά την ακρόαση του άλμπουμ. Μέσα σε 12 ημέρες, οι Faith No More είχαν συνθέσει και ηχογραφήσει, ένα από τα καλύτερα άλμπουμ εκείνης της χρονιάς, ένα άλμπουμ που παραμένει ζωντανό.
ΕΝΑ ΚΕΪΚ ΓΕΜΑΤΟ ΣΚΑΤΑ
Η απρόσμενη επιτυχία τους στη Μ.Βρετανία, τους φέρνει να ανοίγουν την καλοκαιρινή περιοδεία των Guns’n’Roses του 1992, η οποία στεφανώθηκε με μια απίστευτη εμφάνιση στο στάδιο Wembley. Η αλήθεια είναι ότι η μουσική των 2 συγκροτημάτων, ήταν εντελώς διαφορετική μεταξύ τους και οι FNM αναγνωρίζουν ότι χάρις σε αυτή τη συναυλία, τους έμαθε πολλαπλάσιος κόσμος, πληρώθηκαν πολλά χρήματα αλλά ο μπασίστας Billy Gould, δεν σταμάτησε να λέει ότι όλο αυτό ήταν κάτι υπερβολικό. Και η πρώτη υπερβολή ήταν οι ίδιοι οι Guns N’ Roses, που περισσότερο έμοιαζε με περιοδεύοντα θίασο παρά με rock συγκρότημα. «Μπερδεύομαι με το ποιοι ήταν στο συγκρότημα» λέει ο οργανίστας Roddy Bottum.
Αξιοποιώντας την απρόσμενα μεγάλη επιτυχία τους στη Μ.Βρετανία, το καλοκαίρι του 1990 κυκλοφορούν το μοναδικό έως τώρα live άλμπουμ τους με τίτλο You Fat Bastards: Live at the Brixton Academy, που ηχογραφήθηκε στο πάλαι ποτέ Brixton Academy, το 1989. Ευχάριστη έκπληξη, η διασκευή του "War Pigs" των Black Sabbath, με το οποίο συμμετείχαν και στο tribute, Nativity in Black.
3 ολόκληρα χρόνια από την κυκλοφορία του Real Thing, 3 χρόνια που τα γέμισαν περιοδείες, κυκλοφορούν το άλμπουμ Angel Dust(1992, Νο 10 Αμερική, Νο 2 Μ.Βρετανία), που έδειξε ένα διαφορετικό δρόμο στο συγκρότημα, που έφευγε από το funk rock και οδηγούσε προς το θεατρικό! Σε αυτά τα 3 χρόνια, ο Mike Patton επανασυνδέθηκε με τους Mr. Bungle και κυκλοφόρησαν το πρώτο άλμπουμ τους χωρίς αυτό να σημαίνει ότι άρεσε στους υπόλοιπους. Παρ΄όλη την επιτυχία του άλμπουμ, ακόμα και μεταξύ τους δεν συμφωνούσαν με τον τίτλο του, που δόθηκε από τον οργανίστα Roddy Bottum, που σύμφωνα με τον ίδιο, συνδυάζει 2 όμορφες λέξεις κι ένα πραγματικά αποκρουστικό ναρκωτικό! Γι αυτό και το συνδύασαν με αυτήν την υπέροχη φωτογραφία του ερωδιού, στο εξώφυλλο!) ενώ στο πίσω μέρος είναι μια εικόνα μιας αγελάδας που κρέμεται σε ένα γάντζο με τους Billy Gould και Mike Bordin να λένε ότι η φωτογραφία στο πίσω μέρος του άλμπουμ δεν σχετίζεται με την υποστήριξη της χορτοφαγίας αλλά μάλλον σε μια προεπισκόπηση της μουσικής!
Για να ξανά γυρίσουμε στη μουσική(γιατί γι αυτό αγοράζουμε τα άλμπουμ), το Angel Dust σε γενικές γραμμές είναι ένα ΠΟΛΥ καλό άλμπουμ. Περίεργο μεν, καλό δε! Σε αυτό βοήθησε η δουλειά του Mike Patton στους πειραματικούς Mr. Bungle, που σε συνδυασμό με τη θεατρινίστικη rock κατεύθυνση που είχαν πάρει, οδήγησε το συγκρότημα σε ένα εμπνευσμένο σύνολο. Μπορεί τα "Land of Sunshine", "Midlife Crisis"και "A Small Victory", να μην φτάνουν ούτε στο μικρό τους δακτυλάκι την έμπνευση του ‘Epic” αλλά μαζί με την έξυπνη διασκευή του "Midnight Cowboy" του John Barry, προσφέρουν ένα καλό άλμπουμ. Βρισκόμαστε σε μια εποχή, που οι συναυλίες είναι στο αποκορύφωμά τους κι έτσι μετά την ευρωπαϊκή περιοδεία με τους Guns’n’Roses, οι FNM ανοίγουν για την αμερικάνικη περιοδεία των Metallica με τους Gunners, για να επιστρέψουν μετά το πέρας της στη δική τους ευρωπαϊκή περιοδεία. Ακόμα τότε, η Ελλάδα ήταν έξω από το πλάνο τους. Όλα τα παραπάνω, βοήθησαν το άλμπουμ να ξεπεράσει τα 2.500.000 αντίτυπα σε όλο τον κόσμο. Η αρχική κυκλοφορία του άλμπουμ περιείχε 13 τραγούδια και στις μετέπειτα εκδόσεις, συμπεριλήφθηκε η μαγική εκτέλεση του κλασικού “Easy”, σύνθεση του Lionel Richie που οι FNM χωρίς να κάνουν κάποια ιδιαίτερη διασκευή, του έδωσαν ακόμα μεγαλύτερη ποιότητα και το έκαναν δικό τους.
Μετά το τέλος της περιοδεία του Angel Dust, o κιθαρίστας Jim Martin, απολύθηκε με fax, με διάφορες φήμες να βγαίνουν προς τα έξω όπως ότι ήταν δυσαρεστημένος με την μουσική που έπαιζαν και την αποκαλούσε "gay disco" αλλά και με τον ίδιο να υποστηρίζει ότι ήταν δική του απόφαση να αποχωρήσει. Οι πρώτοι 2 που ήταν υποψήφιοι για τη θέση ήταν ο Justin Broadrick(Godflesh) κι ο Geordie Walker (Killing Joke) αλλά τελικά τη θέση πήρε ο Trey Spruance των Mr.Bungle. Όμως κι αυτός δεν κράτησε για πολύ, αφού αποχώρησε μετά το τέλος των ηχογραφήσεων του King for a Day... Fool for a Lifetime(1996) κι αντικαταστάθηκε από τον τεχνικό πλήκτρων Dean Menta.
Η μεγάλη επιτυχία του Angel Dust αλλά κυρίως η ποιότητά του, είχε ανεβάσει σε άλλο επίπεδο το status των FNM, πράγμα που δεν είχαν αντιληφθεί. Ο μικρόκοσμος των εσωτερικών προβλημάτων τους, δεν τους άφηνε να καταλάβουν τι είχαν πετύχει έως τότε. Την άνοιξη του 1995 κυκλοφόρησαν το 5ο άλμπουμ τους που ήταν το King for a Day... Fool for a Lifetime(Νο31 Αμερική, Νο5 Μ.Βρετανία) όπου κι εδώ συνεχίζουν το κοκτέιλ αταίριαστων μουσικών ειδών, αναμειγνύοντας punk, country, jazz, bossa nova, hard rock ακόμα και gospel κι όλα αυτά κάτω από τη σφραγίδας τους. Η έκπληξη δεν ήταν τα singles "Digging the Grave", "Evidence" και "Ricochet" αλλά το γενικό ύφος του άλμπουμ, που σε «ανάγκαζε» να το ακούσεις ξανά και ξανά, με τις τελικές πωλήσεις του να ξεπερνούν το 1.500.00 αντίτυπα σε όλο τον κόσμο.
ΤΟ ΤΕΛΟΣ…
To Album of the Year(1997, No41 Αμερική, Νο7 Μ.Βρετανία) τους βρίσκει με καινούργιο κιθαρίστα, αφού ο παλιός συγκάτοικος του Gould, Jon Hudson, έχει γίνει μέλος τους. Παρ όλες τις αρνητικές κριτικές που πήρε, το άλμπουμ ξεπέρασε τα 2.000.000 αντίτυπα αν και τα singles "Ashes to Ashes" και "Last Cup of Sorrow" δεν σημείωσαν επιτυχία. Προτείνω οι κινηματογραφόφιλοι να δουν το video του "Last Cup of Sorrow" που είναι εμπνευσμένο από την ταινία του Alfred Hitchcock, Vertigo κι εδώ πρωταγωνιστεί η Jennifer Jason Leigh. Η φωτογραφία στο εξώφυλλου, απεικονίζει τον πρώτο Πρόεδρο της Τσεχοσλοβακίας, Tomáš Garrigue Masaryk και βέβαια θα αναρωτιέσται πως βρέθηκε στο εξώφυλλο! Την ίδια απορία έχω κι εγώ!
Το 1998 τους βρίσκει έτοιμους να διαλυθούν, αφού ο Mike Patton αποχωρεί για να συνεχίσει την καριέρα του σε διάφορα projects και το συγκρότημα να παίζει για τελευταία φορά στη Λισαβώνα στις 7 Απριλίου 1998, ενώ ακύρωσαν περιοδεία που θα άνοιγαν για τους Aerosmith. Σύμφωνα με fax που έστειλε ο Billy Gould, «το συγκρότημα διαλύεται μετά από ώριμη σκέψη όλων μας για να ακολουθήσουμε προσωπικούς δρόμους». Η αλήθεια ήταν ότι μετά την απόλυση του Menta, οι ισορροπίες μέσα στο συγκρότημα χάλασαν, με τον οργανίστα Bottum να παίζει με τους Imperial Teen, τον Bordin να περιοδεύει με τους Black Sabbath, τον Gould να μένει στην Ευρώπη και τον Mike Patton να παντρεύεται στην Ιταλία!!!! «Ήταν ένας επαναλαμβανόμενος κύκλος» λέει ο Bottum “σχεδόν κάθε βράδυ παίζαμε το ίδιo set list, με ελάχιστες αλλαγές. Είχαμε κουραστεί και η διάλυση ήλθε φυσιολογικά»
Έπρεπε να περάσουν 9 χρόνια για να επανασυνδεθούν. Και μέσα σε αυτά τα 9 χρόνια δεν είχαν κάνει τίποτε το ιδιαίτερο. Ο γάμος του Bottum τους ένωσε ξανά και την άνοιξη του 2009 βγαίνουν περιοδεία στην Ευρώπη, με την The Second Coming Tour ενώ κυκλοφορεί η συλλογή The Very Best Definitive Ultimate Greatest Hits Collection. Το κοινό και οι διοργανωτές τους υποδέχονται θετικά, και η μουσική τους ξανά ακούγεται σε πολλά ευρωπαϊκά φεστιβάλ, μεταξύ αυτών και το Download αλλά και το γαλλικό Sonisphere (2012). Όλο αυτό το διάστημα το συγκρότημα παραμένει δεμένο και το Μαϊο του 2015 κυκλοφορούν το άλμπουμ Sol Invictus(Νο15 Αμερική, Νο6 Μ.Βρετανία) με ένα ήχο πάντα αιρετικό και διαφορετικό, με μόνη απουσία αυτή του Jim Martin που τον αντικατέστησε ο Jim Hudson. Όταν ο Patton έφερε τους στίχους του “Matador”,τους έδωσε στο studio και ξαφνικά ο Golud σχεδόν αμέσως έγραψε τη μουσική. Όπως τότε, σαν να μην έχει περάσει μια ημέρα! Πρώτο single ήταν το "Motherfucker", με την κυκλοφορία του άλμπουμ να συνοδεύεται από την Sol Invictus Tour. “Δεν μπορούσαμε να πάρουμε κανένα ρίσκο για το περιεχόμενο του Sol Invictus. Είμαστε οι FNM και έπρεπε να παρουσιάσουμε καλά τραγούδια» λέει ο Gould. Στις ημέρες μας, οι FNM εξακολουθούν να υπάρχουν και ήδη ετοιμάζονται να βγουν περιοδεία σε Αυστραλία κι Ευρώπη.ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
Οι Faith No More δεν έμειναν στην ιστορία ούτε για το “Epic”, ούτε για το “We care a Lot” ούτε για τις πολύ καλές live εμφανίσεις τους. Έμειναν γιατί παρουσίασαν ένα εντελώς δικό τους ύφος που επηρέασε πολλά συγκροτήματα όπως Slipknot, System of A Down ακόμα και τους Korn. Έμειναν γιατί αυτό που έκαναν ήταν πρωτότυπο και ξεχωριστό, ερμηνευμένο από ένα ευφυή τραγουδιστή, που ήξερε(ξέρει) να ερμηνεύσει.
OI FAITH NO MORE ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Ήταν 10 Αυγούστου 2009 όταν οι Faith No More εμφανιζόντουσαν για πρώτη φορά στη χώρα μας και συγκεκριμένα στο Θέατρο Βράχων. Πέραν της πολύ καλής (έως και εξαιρετικής ) εμφάνισής τους, το set list ήταν πολύ προσεγμένο, ότι έπρεπε για ένα κοινό που διψούσε να ακούσει τα κλασικά κομμάτια τους και δεν τους είχε δει ποτέ. Εντυπωσιακός ο Mike Patton, πραγματικά σπουδαίος ερμηνευτής ήταν σε μεγάλα κέφια και γνώριζε ότι βρισκόταν μπροστά σε ένα κοινό που ήθελε να περάσει καλά. Από τα highlights της συναυλίας, η εισαγωγή του "Stripsearch" από το Chariots Of Fire του Βαγγέλη Παπαθανασίου. Η δεύτερη φορά ήταν 13 Ιουλίου του 2010, δηλαδή δύο χρονιές κολλητά(!) στο Eject Festival.
TRIVIA
- Η αρχική φωτογραφία για το εξώφυλλοτου Angel Dust, ήταν αυτή που τελικά κατέληξε στο cd single του"Midlife Crisis". Η φωτογραφία ανήκει στον Werner Krutein και απεικονίζει μια ομάδα Ρώσων στρατιωτών, όπου στα πρόσωπά τους έχουν μπει φωτογραφίες των μελών του συγκροτήματος και βέβαια θυμίζει το εξώφυλλο του Led Zeppelin II, με τα πρόσωπα του συγκροτήματος σε αεροπόρους του Α! Παγκοσμίου Πολέμου.
- Το videos του τραγουδιού "Separation Anxiety" (από το Invictus) περιέχει αποσπάσματα από την ταινία τρόμου του 1955, Dementia.
- Τον Αύγουστο του 2016 εμφανίστηκαν σαν "Chuck Mosley & Friends" με τον πρώτο τραγουδιστή τους να ερμηνεύουν το άλμπουμ We Care a Lot.[64]
- Ο πρώτος τραγουδιστής του Chuck Mosley έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 57, το 2017.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
10/4/22
Την επόμενη Κυριακή: Τα σημαντικώτερα neo prog συγκροτήματα και κάποια από την old school της δεκαετίας του 80.
Δημοσίευση σχολίου