Κάπου στο κέντρο της Αγγλίας, βρίσκεται το βιομηχανικό Sheffield. Μόνιμα σκεπασμένο από γρι σύννεφα και μόνιμο μουντό. Ο νεαρός Joe Elliott, εργάτης σε βιομηχανία κατασκευής μαχαιροπήρουνων και συναφών ειδών, παρακολουθεί την ιστορική εμφάνιση των Led Zeppelin στο Knenbworth και φεύγοντας, περπατώντας μέσα στις λάσπες, παίρνει την απόφαση να σχηματίσει ένα συγκρότημα. Και τα καταφέρνει, αφού το Μάρτιο του 1980, οι Def Leppard (Joe Elliott τραγούδι, Steve Clark και Pete Willis κιθάρες, Rick Savage μπάσο και Rick Allen) κυκλοφορούν ένα από τα καλύτερα άλμπουμ του βρετανικού rock, που συνέβαλε με την εμφάνιση του NWOBHM, το On Through the Night. Είχε προηγηθεί το The Def Leppard E.P.(1979) με 3 τραγούδια, αλλά η κυκλοφορία του On Through the Night, άλλαξε τα πάντα. Έχοντας άγνοια του κινδύνου(!), οι 5 νεαροί, δεν έκαναν τίποτε άλλο παρά να παίξουν αυτό που τους άρεσε, καθοδηγούμενοι από τον παραγωγό Ton Alom.
ΠΩΣ Ο TOM ALLOM ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΑΛΜΠΟΥΜ
Ο καταξιωμένος Άγγλος παραγωγός δεν γνώριζε την ύπαρξη των Def Leppard, παρ όταν κτύπησε το τηλέφωνο και οι managers τους, Petere Mench και Cliff Burnstein του πρότειναν συνεργασία, με τον ίδιο να υποθέτει ότι η δουλειά του στο άλμπουμ του Pat Travers Live Go for what you know(1978) ήταν αυτή που έκανε τον Bunrstein να τον επιλέξει. Όπως λέει ο ίδιο, πήγε στο Sheffield για να τους γνωρίσει κι ακούσει, και συνάντησε κάποια νεαρά παιδιά, με μεγαλύτερο τον 20χρονο Joe Elliott και τον ντράμερ Rick Allen να είναι μόνο 16! “Έμεναν με τους γονείς τους κι έκανα πρόβες πάνω από ένα εργαστήριο που έφτιαχνε μαχαιροπήρουνα. Είχαν πολύ ενθουσιασμό και από την πρώτη συνάντησή μας, με εντυπωσίασαν με τη θετικότητά τους». Ο Allom πράττοντας σοφά, δεν επιχείρησε πολλές αλλαγές στον ήχο τους, αφήνοντας τους να παίξουν αυτό που ήθελαν. Κι αποδείχτηκε ότι είχε δίκιο. Περιέργως για Άγγλους, δεν πέρασαν πολλές ώρες στις pub κι αυτό γιατί δεν άφηναν τον Allen να μπαίνει αφού ήταν ανήλικος! Ο άνθρωπος από την Polygram που τους υπέγραψε, πήγε 2-3 φορές στο studio και είχε μείνει πολύ ικανοποιημένος από τη δουλειά που έκαναν. Οι ηχογραφήσεις διήρκεσαν το πολύ 4 εβδομάδες, κι είχαν τελείωσε πριν το τέλος του Ιανουάριου του 1980, με πιο χαρακτηριστική στιγμή την ηχογράφηση ενός βραστήρα που χρησιμοποίησαν στο “It don’t Matter” που χρειαζόντουσαν τον ήχο μιας κουδούνας αλλά δεν είχαν κάτι σχετικό στο studio. Έτσι «δανείστηκαν» τον βραστήρα από το bar και τον χτύπαγαν για να ακουστεί σαν κουδούνα. Τη δουλειά του την έκανε με το παρά πάνω, αλλά όταν το πρωϊ ήλθε ο άνθρωπος που εργαζόταν στο bar και τη βρήκε τσακισμένη, δεν χάρηκε καθόλου. Την εφευρετικότητα τους τη χρησιμοποίησαν και στο εφέ που ακούγεται στο “When the walls came tumbling down” όπου τον ήχο της έκρηξης τον “:πήραν”από το άναμμα ενός σπίρτου, αλλάζοντας του ταχύτητα ηχογράφησης στο μπομπινόφωνο, με αποτέλεσμα ο ήχος να ακούγεται ακριβώς σαν έκρηξη!
ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
Το On Through the Night(1980, Νο15 Μ.Βρετανία, Νο 51 Αμερική) ξεκινά με 2 κομματάρες, το πρώτο και καλύτερο “Rock Brigade”που είναι και το καλύτερο τραγούδι του δίσκου και συνεχίζει με το πιο «ελαφρύ» “Hello America” με τους στίχους να μιλούν για ΄’ένα φανταστικό συγκρότημα που περιόδευε στην Αμερική, αλλά το καλύτερο είναι στο τέλος της Α! πλευράς του βινύλιου, το "When the Walls Came Tumbling Down" που δεν είχε το ειδικό βάρος για να κυκλοφορήσει σε single, αλλά είναι αυτό που λέγαμε τότε «ακουστήρι»(sic).Και στη Β! πλευρά, ένα ένα τα τραγούδια του On Through the Night ξεδιπλώνουν τις διπλές κιθαριστικές αρμονίες των Thin Lizzy, τα διπλά φωνητικά των Uriah Heep και την ενέργεια των Led Zeppelin. Πολλές οι επιρροές τους αλλά απόλυτο φυσιολογικό και καμία από αυτές δεν ήταν ΚΑΚΗ! Για όσους δεν έχουν ακούσει το άλμπουμ, ΜΗΝ φανταστείτε ότι θα ακούσετε τα παραπάνω συγκροτήματα. Θα ακούσετε, ενέργεια, μελωδία κι αυτό που πολλοί τότε είδαν κι άκουσαν: Το μέλλον του Hard Rock, που γράφτηκε μέσα από τους hard ύμνους της εργατικής τάξης σαν τους "Rocks Off", “Rock Brigade”(σ.σ. το αγαπημένο μου από το δίσκο), “Hell America”, “When the Walls came tumbling down” και "Wasted", με το hard rock να αποκτά ένα σπουδαίο τραγουδιστή, τον Joe Elliott. Το άλμπουμ κλείνει με το 7λεπτο Overture , ένα σαφές δείγμα προσπάθειας για να δείξουν-και τα κατάφεραν- ότι μπορούν και σε μια σύνθεση πολυπλοκότερη!
ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
42 χρόνια μετά την κυκλοφορία του, το On Through the Night (Νο15 Μ.Βρετανία, Νο 51 Αμερική)εξακολουθεί να ξεχωρίζει γιατί έχει όλη εκείνη την ένταση του NWOHM αλλά κι αυτού που λέμε ROCK. Και κάτι τελευταίο: Η τεράστια επιτυχία που γνώρισε το συγκρότημα με τα άλμπουμ Pyromania, Hysteria και Adrenalize, έκανε μερικά εκατομμύρια fans να γνωρίσουν τον ήχο τους και να αποκτήσουν τους προηγούμενους δίσκους τους. Μπορεί να σας φανεί αστείο, αλλά όσοι από αυτούς αγόρασαν το On Through the Night, ΔΕΝ πίστευαν ότι ήταν το ίδιο συγκρότημα!!!
ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕΤΑ
Τον αμέσως επόμενο χρόνο, άλλαξαν τον ήχο τους, φέρνοντας τον πιο κοντά στο αμερικάνικο κοινό και με παραγωγό τον Robert John "Mutt" Lange, κυκλοφόρησαν το High’m’Dry.
TRIVIA
Την αφήγηση που ακούγεται στην αρχή του “When the Walls came tumbling down”, κάνει ο τραγουδιστής των Strawbs, Dave Cousins.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
15/4/22
Ο ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΙΡΑΝΙΔΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ON THROUGH THE NIGHT
Το οπισθόφυλλο
Κάθε μύθος έχει και μία αρχή. Και η πορεία των λατρεμένων μου Def Leppard ξεκίνησε με ένα αθώο, φαινομενικά, EP, δικής τους παραγωγής, το 1979. ‘Όμως το άλμπουμ που τους έκανε γνωστούς στον κόσμο για πρώτη φορά ήταν το ντεμπούτο τους “On Through The Night”, με σήμα την κλασική νταλίκα στο εξώφυλλο και την πρώτη εμφάνιση του logo τους σε τριγωνικό πλαίσιο. Το είχα πρωτοαγοράσει όταν βρέθηκα για πρώτη φορά στην Αγγλία, το καλοκαίρι του 1997 και έκτοτε δεν έπαψα να το ακούω με την ίδια αγάπη και έξαψη, ακόμα και 25 χρόνια μετά. Το On Through The Night περιέχει τα τραγούδια που είχαν κυκλοφορήσει στο EP και στο πρώτο single τους (ελαφρώς παραλλαγμένα και εκτός από το “Ride into the Sun”, για κάποιο λόγο), μαζί με άλλα 7 hard rock διαμάντια. Στο πιο σκληρό άλμπουμ τους, οι Def Leppard ακούγονται σαν ένα συγκρότημα του NWOBHM (παρόλο που προσπάθησαν να απαλλαγούν από αυτή την ταξινόμηση αργότερα), γεμάτο από ήχους που μόνο οι UFO, οι Thin Lizzy, οι AC/DC και οι Deep Purple θα μπορούσαν να συνδυάσουν. Όλα τα ψήγματα του μεγαλείου βρίσκονται εδώ με μία πιο αθώα αίσθηση, που οι επακόλουθες τεράστιες επιτυχίες των επόμενων ετών θα την απέβαλαν τελείως από το DNA του συγκροτήματος και ήδη από το τρίτο άλμπουμ και έπειτα το συγκρότημα δεν θα είχε καμία σχέση με τον ήχο του On Through The Night.
Δημοσίευση σχολίου