Ένας από τους καλύτερους συνθέτες και φωνή της γενιάς του, ο Σταύρος Λογαρίδης πέθανε σε ηλικία 69 ετών, χτυπημένος από καρκίνο.
Όλα τα παρακάτω που θα διαβάσετε, είναι βιογραφικά στοιχεία που μπορείτε να βρείτε σε όλα τα sites που τιμούν τη μνήμη του. Εμείς οι παλαιότεροι, έχουμε στην καρδιά μας τη μοναδική φωνή, του και τον ατίθασο και μάχητικό χαρακτήρα. Τον ανακαλύψαμε σαν τη γλυκεία φωνή στους Poll και μάς τράβηξε σε όλο το δισκογραφικό ταξίδι του, σε μουσικές γεμάτες φαντασία. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει.
Ο Σταύρος έγινε γνωστός από τη συμμετοχή του στους θρυλικούς Poll που μάλιστα ο ίδιος κυνήγησε για να γίνει μέλος τους. Είχε γεννηθεί στην Κωνσταντινούπολη το 1953, ήρθε σε ηλικία 15 χρονών στην Αθήνα, ενώ πέρασε και από την Γερμανία.
Ξεκίνησε τη μουσική πριν πάει δημοτικό με την καθοδήγηση του παππού του που ήταν άρχων πρωτοψάλτης στο ναό του Αγίου Γεωργίου στο Πατριαρχείο χειροτονημένος από τον Αθηναγόρα. Σε ηλικία 10 ετών απέκτησε την πρώτη του κιθάρα και στα 14 του φτιάχνει τους Juniors και τον ίδιο χρόνο τους Sphinx (σ.σ. καμία σχέση με το ομώνυμο ελληνικό jazz συγκτρότημα). Οι Sphinx κέρδισαν το πρώτο βραβείο παντουρκικού διαγωνισμού μουσικής που κήρυξε η εφημερίδα «Hurriyet» και στα 15 του έρχεται στην Αθήνα και πάει στην τότε Polydor και κυκλοφορεί τον πρώτο του δίσκο 45 στροφών με τον αστείο τίτλο «Ήταν μια μικρούλα και μελαχρινούλα» και συμμετέχει κάνοντας σε φωνητικά σε δίσκους του Χατζηδάκη και σε ταινίες της Αλίκης Βουγιουκλάκη.
Ο τότε διευθυντής της Polydor Ν. Αντύπας επιμένει να τον γνωρίσει με τους Κώστα Τουρνά και Robert Williams που τότε είχαν σχηματίσει τους Poll, με τον Λογαρίδη να προσπαθεί να του εξηγήσει ότι τα συγκροτήματα δεν φτιάχνονται με συνοικέσια εταιρειών αλλά μέσα από φιλίες! Πείθεται και πηγαίνει να τους ακούσει και να τους γνωρίσει και γνωρίζεται για πρώτη φορά με τον Κ. Τουρνά, τον Robert Williams και τον ντράμερ Κώστα Παπαϊωάννου. Έτσι φτιάχτηκαν οι Poll με τους οποίους ηχογράφησε 2 δίσκους καθώς και μια σειρά 45άρια. Μερικά από τα τραγούδια που έγραψε είναι τα »¨Ψάχνω να βρω το φίλο μου», «Ρυθμός», «Μια μέρα βροχερή», «Σαν περνάει ο χειμώνας» και «Poll means love». Αποχώρησε μετάτην απόφασή των υπολοίπων να εμφανιστούν στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1972. Στη συνέχεια σχημάτισε το συγκρότημα Ακρίτας που κυκλοφόρησε ένα κι μοναδικό άλμπουμ αλλά ένα από τα καλύτερα της ελληνικής rock σκηνής με πολλά στοιχεία progressive.
Στην Ιαπωνία κυκλοφόρησε με γιαπωνέζικο εξώφυλλο, που θεωρείται σπάνιο συλλεκτικό αντικείμενο στους κύκλους των μουσικόφιλων σήμερα. Οι Ακρίτας συνεργάστηκαν live με τα Μπουρμπούλια της εποχής εκείνης και ηχογράφησαν έξι τραγούδια στη Γερμανία με τον Δ. Παπαχρήστου, τον Α. Τασούλη και τον Γ. Τσουπάκη. Αργότερα θα έρθει στο συγκρότημα και η Α. ΜacKinnon και ο Γ. Παπαδόπουλος με τους οποίους ταξίδεψαν στο Λονδίνο για να γράψουν με τον Βαγγέλη Παπαθανασίου. Ηχογράφησαν 5 τραγούδια που έχουν μείνει ακυκλοφόρητα μέχρι σήμερα.
O Λογαρίδης έγραψε μουσική για κινηματογραφικές ταινίες και τηλεόραση όπως την Μενεξεδένια Πολιτεία, για την οποία έγινε δίκη στο Λονδίνο το 1987, γιατί ΕΜΙ Λονδίνου, η οποία ήταν ο εκδότης του Λογαρίδη, μήνυσε την Warner Αμερικής και τον Βαγγέλη Παπαθανασίου για προσβολή εκδοτικών δικαιωμάτων με βάση τη σύνθεση του Παπαθανασίου Chariots of Fire. Έγραψε τη μουσική για τη σειρά Οικογένεια Ζαρντή, για την ταινία Η Φόνισσα του Α. Παπαδιαμάντη όπου και απέσπασε το 1ο βραβείο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης στην πρώτη μεταπολιτευτική κι επεισοδιακή του πρεμιέρα με κριτική επιτροπή τη Μελίνα Μερκούρη, Μάνο Λοΐζο, Νίκο Κούνδουρο κ.ά. Έχει κυκλοφορήσει αρκετά προσωπικά άλμπουμ με σημαντικότερα το άλμπουμ με τίτλο το όνομά του (1978) που περιέχει τα «Σνιφ Σνιφ», «Το πρώτο τραγούδι» και το “Close the Door”, το Σε άλλη γη με παραγωγό τον Λουκά Σιδερά των Aphrodite’s Child, με συνεργάτες τον Π. Σιδηρόπουλο, Γ. Φιλιππίδη, Γ. Μπετζίκη, Δ. Παπαχρήστου κ.ά., τους άλμπουμ με τη μουσική από τις σειρές Οικογένεια Ζαρντή και Προσεχώς όπου περιλαμβάνει τη μουσική που έγραψε για την ταινία Οι απέναντι του Γ. Πανουσόπουλου. Ακόμα το άλμπουμ Με τα φεγγάρια χάνομαι όπου δύο τραγούδια ερμήνευσε η Ελ. Αρβανιτάκη κάνοντας το ντεμπούτο της σαν σόλο καριέρα μετά από την Οπισθοδρομική Κομπανία, ενώ το 1985 ηχογραφεί στο Λονδίνο με την ΕΜΙ (Λονδίνου), το Alchemy, μόνο ορχηστρική μουσική μεταξύ των οποίων και μια εκδοχή-νέα εκτέλεση του επίμαχου κομματιού της διένεξής του με τον Βαγγέλη, Μενεξεδένια Πολιτεία (1975). Το 1981 πάει στο Αμβούργο όπου συνεργάζεται για 2 χρόνια με το γερμανικό συγκρότημα Elephant ενώ ένας άλλο καλό του άλμπουμ είναι το Μανούλα Ελλάς όπως Περασμένος Αιώνας(1999) με συνεργάτες τον Μπ. Στόκα, την Ελ. Δήμου και τον Ν. Πορτοκάλογλου και Μια βουτιά στην αγάπη με συνεργάτες τον Κ. Λειβαδά, Ελ. Τσαλιγοπούλου, Μ. Φάμελλο, Ν. Πορτοκάλογλου, Γ. Κλιούμη και Ξαφνικά Καλοκαίρι(2007) με την Ελ. Ζιώγα και την Λ. Δημοπούλου, Τζ. Κεφαλά, Γ. Σπάθα. Το 2009 κυκλοφορεί ένα διπλό δίσκο και ένα DVD στην εφημερίδα «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» με τίτλο Τα παιδία παίζει. Οι εμφανίσεις και οι συνεντεύξεις του ήταν εξαιρετικά σπάνιες.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
14/4/22
Δημοσίευση σχολίου