Το συγκρότημα America σχηματίστηκε στις αρχές του 1970 στο Λονδίνο, από τους 18χρονους Dewey Bunnell και Gerry Beckley και τον 20χρονο Dan Peek. Παρά το γεγονός όμως, ότι το πεδίο δράσης του γκρουπ είναι η Αγγλία, το γκρουπ είναι αμερικάνικο! Τα τρία μέλη του είναι γιοί Αμερικανών αξιωματικών της Αεροπορίας, που υπηρετούσαν εκείνη την εποχή στο Λονδίνο. Τα παιδιά πήγαιναν στο ίδιο σχολείο, όπου γνωρίστηκαν και άρχισαν να παίζουν μαζί, μέχρι που αποφοίτησαν και αποφάσισαν να φτιάξουν ένα γκρουπάκι. Μην έχοντας αρκετά λεφτά για εξοπλισμό, υποχρεώθηκαν να παίζουν με κάτι δανεικές ακουστικές κιθάρες και έτσι, θέλοντας και μη, δημιούργησαν την εικόνα ενός μελωδικού κιθαριστικού τρίο, στα πρότυπα των Crosby, Stills & Nash. Η αλήθεια είναι ότι, όντας βιρτουόζοι κιθαρίστες και διαθέτοντας εξαιρετικές φωνές, τους πήγαινε άριστα αυτό το στυλ! Παρόλο που οι Bunnell και Beckley είχαν Αγγλίδες μαμάδες, οπότε περνούσαν τον πιο πολύ καιρό τους στην Αγγλία και είχαν επηρεαστεί πολύ από τους Beatles, δεν ξέφυγαν ποτέ από τις αμερικάνικες ρίζες τους. Ακόμα περισσότερο, που ο Dan Peek (100% Αμερικάνος αυτός) κουβαλούσε γνήσιες country καταβολές και έσπρωχνε το γκρουπ προς εκείνη την κατεύθυνση. Αποφάσισαν λοιπόν να βαφτίσουν το γκρουπ “America”, ώστε να μην υπάρχουν αμφιβολίες για την καταγωγή τους ή τις μουσικές τους επιρροές. Πού να ήξεραν οι άνθρωποι, ότι θα βγαίνανε αργότερα κάποιοι Εγγλέζοι με το όνομα “Asia”, ή κάτι Σκοτσέζοι με το όνομα “Texas”, αλλά τέλος πάντων! Να σημειώσουμε, για την ιστορία, ότι η ιδέα για το όνομα τους ήρθε από ένα juke box μάρκας Americana, που είχαν στο σχολείο.
Έτσι, με αυτό το όνομα και αυτόν τον εξοπλισμό, άρχισαν να παίζουν σε διάφορα gigs στο Λονδίνο, όπου σύντομα τους εντόπισε ο παραγωγός Ian Samwell, παλιός συνεργάτης του Cliff Richard, ο οποίος τους έκλεισε αμέσως συμβόλαιο με την Warner Bros και τους έβαλε στο στούντιο για το πρώτο τους άλμπουμ. Εδώ ακριβώς είναι, που οριστικοποιείται το στυλ των America: Μένοντας ασυγκίνητος από την πληθώρα του εξοπλισμού, αλλά και των session μουσικών που διέθετε το στούντιο, ο Samwell (μαζί με τον συνεργάτη του Jeff Dexter) επιλέγει να διατηρήσει την μορφή του κιθαριστικού τρίο, με τις χαμηλόφωνες μελωδίες και τις υπέροχες τριφωνίες. Έτσι, το Δεκέμβριο του ’71, κυκλοφορεί στο Ηνωμένο Βασίλειο το πρώτο φερώνυμο άλμπουμ του γκρουπ, με μέτρια όμως εισπρακτική επιτυχία. Στο μεταξύ όμως, οι America δεν κάθονταν με σταυρωμένα τα χέρια. Το Νοέμβριο του ’71 ηχογραφούν ένα τραγούδι που είχε γράψει ο Bunnell, με αρχικό τίτλο “Desert Song”, που το μετονόμασαν σε “A Horse With No Name”. Αυτό ήταν! Το σινγκλάκι γνωρίζει τρελή επιτυχία και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού Ωκεανού. Το Μάρτιο του ’72 τού απονέμεται και χρυσός δίσκος! Συγχρόνως λοιπόν, οι Samwell-Dexter κυκλοφορούν το άλμπουμ των America στις ΗΠΑ, έχοντας πια συμπεριλάβει σ’ αυτό και το “A Horse With No Name”, και χτυπάνε αμέσως την κορυφή των charts και πλατινένιο δίσκο! Από το ίδιο άλμπουμ ξεπήδησε και ένα ακόμα top 10, το “I Need You”, σύνθεση του Beckley, ενώ γενικότερα, το άλμπουμ αυτό κατατάσσεται μεταξύ των πιο πετυχημένων debut albums της ροκ μουσικής (Δείτε περισσότερα εδώ).
Ήταν τόσο μεγάλη η επιτυχία του “A Horse With No Name”, που πρέπει να αφιερώσουμε (και θα αφιερώσουμε) χωριστό άρθρο γι’ αυτό το τραγούδι. Ας περιοριστούμε λοιπόν εδώ, να μιλήσουμε για το τραγούδι που ήταν το flip-side του “Horse” και που -μοιραία- δεν εμφανίζεται ανάμεσα στα μεγάλα τους hits, μια ακόμα σύνθεση του Bunnell με τίτλο “Sandman” (Προσοχή, έ; Σκέτο “Sandman”!). Πρόκειται για ένα εξίσου όμορφο τραγούδι, στο οποίο ο Bunnell καταγράφει τις αναμνήσεις των βετεράνων του Βιετνάμ, που έρχονται και τους στοιχειώνουν στα όνειρά τους, με αποτέλεσμα να φοβούνται να κοιμηθούν! Έτσι, προσπαθούν όλοι να αποφύγουν τον “Sandman”, αυτόν τον καλικάντζαρο που ρίχνει στάχτη στα μάτια των ανθρώπων, ώστε να βαραίνουν τα βλέφαρά τους και να κοιμούνται. Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι αντίστοιχο στην Ελλάδα. Εμείς μάλλον θα λέγαμε ότι κάποιος «παραδίδεται στις αγκάλες του Μορφέα». Αμέσως μετά τη τεράστια αυτή επιτυχία, οι America μετακομίζουν στην Καλιφόρνια, όπου αποφασίζουν να ξεφύγουν λίγο από το στυλ των τροβαδούρων, προσθέτοντας περισσότερη ηλεκτρική κιθάρα και keyboards και ντραμς και μπάσο στα τραγούδια τους. Σαν αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας, προκύπτει το 2ο άλμπουμ τους, με τίτλο Homecoming, που κυκλοφόρησε το Νοέμβριο του ’72 και έβγαλε δύο εξίσου επιτυχημένα singles, το “Don’t Cross the River” (Peek) και το καταπληκτικό “Ventura Highway” (Bunnell), το οποίο αποτέλεσε το soundtrack του καλοκαιριού του ’73! Μέσα σ’ αυτό το τραγούδι, ο Bunnell ξετυλίγει τις αναμνήσεις του από τους απέραντους δρόμους της Δύσης και τα χρόνια που πέρασε στην Omaha σαν παιδί. Στο τραγούδι αυτό ακούμε για πρώτη φορά και για την περίφημη “purple rain”, που την έκανε διάσημη αργότερα ο Prince. Εκείνο όμως που στ’ αλήθεια ξεχωρίζει, είναι το riff του τραγουδιού, που το παίζουν πρίμο-σεκόντο οι Beckley και Peek.
Το τρίτο τους άλμπουμ, το Hat Trick, που κυκλοφόρησε ένα χρόνο αργότερα και στο οποίο υιοθετούν και πάλι μια πιο ροκ προσέγγιση, δεν κατάφερε να σημειώσει σημαντικές εμπορικές επιδόσεις. Μάλιστα, το μοναδικό single αυτού του άλμπουμ, το “Muskrat Love” δεν είναι καν δική τους σύνθεση! Κάπως απογοητευμένοι, επιστρέφουν άρον-άρον στις «ρίζες» τους στο Λονδίνο, όπου κλείνουν συνεργασία με τον παραγωγό George Martin και τον τεχνικό ήχου Geoff Emerick, τους δύο ακρογωνιαίους λίθους του ήχου των Beatles, δηλαδή! Ο Martin φρόντισε αμέσως να τους επαναφέρει στο αρχικό τροβαδούρικο ύφος τους, τονίζοντάς το μάλιστα με έγχορδα και πνευστά. Μέσα απ’ αυτή τη συνεργασία, κυκλοφόρησαν τα άλμπουμ Holiday (1974), Hearts (1975), Hideaway (1976) και Harbor (1977), όπως και η συλλογή History (1975). Φαντάζομαι, θα επισημάνατε την τάση του γκρουπ να βαφτίζει τα άλμπουμ του με λέξεις που αρχίζουν από “H”, ποιος ξέρει γιατί! Μέσα απ’ αυτή τη συνεργασία, οι America επανήλθαν στις μεγάλες πωλήσεις, βγάζοντας επιτυχίες όπως “Tin Man” και “Lonely People” (Holiday, 1974), ή “Daisy Jane” και “Sister Golden Hair” (Hearts, 1975). Δεν κράτησε πολύ όμως αυτή η ανοδική πορεία. Ήδη, το Hideaway δεν πήγε καλά εμπορικά, ενώ το Harbor δεν κατάφερε (για πρώτη φορά) ούτε χρυσό να γίνει, ούτε singles να αναδείξει.
Πώς το λέει όμως ο «νόμος του Murphy»: Τίποτε δεν είναι τόσο κακό, που να μην μπορεί να γίνει χειρότερο! Λίγο μετά την κυκλοφορία του Harbor, o Dan Peek εγκαταλείπει το συγκρότημα, για να ακολουθήσει σόλο πορεία. Ύστερα απ’ αυτό, οι Bunnell και Beckley κυκλοφορούν ένα τελευταίο άλμπουμ με τον George Martin, το Silent Letter (1979) και διακόπτουν τη συνεργασία μαζί του. Κάπου εδώ τελειώνει και η ιστορία των America, του γκρουπ με τα 6 πλατινένια ή χρυσά άλμπουμ και με ένα “best of”, το History, που πούλησε πάνω από 4 εκατομμύρια αντίτυπα!
ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕΤΑ
Στη δεκαετία του ’80, οι America γνωρίζουν δύο ακόμα μεγάλες εμπορικές επιτυχίες, το “You Can Do Magic” (1982) και το “Border” (1983), συνθέσεις και τα δύο του γνωστού μας Russ Ballard, που έχει γράψει το “Since You’ve Been Gone” και το “I Surrender” των Rainbow! Εκείνη την εποχή μάλιστα, σε μια συναυλία τους στο Greek Theater του Los Angeles, ανέβηκε και τραγούδησε μαζί τους και ο Dan Peek, δημιουργώντας έτσι σοβαρές ελπίδες επανόδου του στην μπάντα. Όμως αυτό δεν συνέβη ποτέ! Όπως λέει αστειευόμενος ο Bunnell: «Αποφασίσαμε να γίνουμε οι Fab Two»! Όπως και να έχει, ύστερα από τον θάνατο του Peek, το 2011, το ζήτημα αυτό έληξε οριστικά.
Από το 1985 και εδώ, οι America έριξαν το βάρος στις συναυλίες, όπου παραμένουν πολύ δημοφιλείς, ακόμα και σήμερα. Στη δεκαετία του ’90, έκαναν κάποιες προσπάθειες για καινούργια άλμπουμ, όπως το Hourglass ή το Human Nature (νάτο πάλι το “H”), χωρίς επιτυχία.
ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ
America (1972)
Homecoming (1972)
History (1975)
ΔΙΚΑΙΟΠΟΛΙΣ
18/4/22
οποιος εχει μπει εδω και διαβαζει για τις μπαλαντες των America, για εμας που δεν τους ζησαμε το ΄70 αλλα την δεκαετια του ΄80, τους θυμαμαι με χαραγμενο εντονο στη μνημη μου με το Inspector Mills απο το 1982. Αξιξει ενα ακουσμα ακομα... (14 χρονων τοτε, αληθεια τα σημερινα 14χρονα τι μουσικα ερεθισματα εχουν?)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα σημερινά 14χρονα; Ούτε λόγος για τέτοιου ειδους τραγούδια. Κ pop(Korean pop) στην καλύτερη περίπτωση.
ΑπάντησηΔιαγραφήμωρε ας ειναι Kpop....εληνικη τραπ να μην ειναι
Διαγραφή