Η ΑΡΧΙΚΗ ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ
Το 1981, αμέσως μετά το τέλος της περιοδείας Come an' Get It, οι Whitesnake ξεκινούν την ηχογράφηση του επόμενου album τους. Ωστόσο, οι εντάσεις μεταξύ των μελών είναι καθημερινό φαινόμενο. Ξενύχτια, ατέλειωτα πάρτι, αλλά κυρίως τα μεγάλα χρέη προκαλούν κούραση, απογοήτευση και αίσθημα αδικίας. Ο Micky Moody θυμάται: «Δεν είχαμε πολλά χρήματα από όσα κάναμε και σού έλεγαν ότι χρωστάς 200.000 λίρες, όταν μόλις είχες έξι χρυσά albums. Δεν ήμουν μόνο εγώ, όλοι είχαν κουραστεί, είχαν τσαντιστεί και έχασαν την αίσθηση της ταυτότητάς τους. Είναι δύσκολο για ένα συγκρότημα να μείνει πάνω από τρία ή τέσσερα χρόνια χωρίς να κουραστεί ο ένας από τον άλλο και να στερέψει από ιδέες. Τίποτα δεν διαρκεί για πάντα. Όλοι ήθελαν να κάνουν κάτι διαφορετικό μετά από τόσα χρόνια, ένα σόλο άλμπουμ ή να γράψουν με κάποιον άλλον». Κάτω από αυτές τις συνθήκες ηχογραφείται υλικό για το Saints 'N' Sinners. Ο κιθαρίστας Bernie Marsden θυμάται: «Το Here I go again γράφτηκε αρκετά αργά όταν κάναμε το Saints and Sinners, νομίζω ότι ήταν το τελευταίο πράγμα που ηχογραφήσαμε, στην πραγματικότητα. Και ήταν το τελευταίο πράγμα που ηχογράφησα προσωπικά με το συγκρότημα, κάτι που είναι κατά κάποιο τρόπο ειρωνικό. Όχι ότι με ενοχλεί. Ήξερα ότι είχαμε κάτι καλό και ήξερα ότι ήταν ένα πολύ αξιοπρεπές τραγούδι και ήταν επιτυχία εδώ [στο Ηνωμένο Βασίλειο] αμέσως μετά τη διάλυση του συγκροτήματος. Το τραγούδι γράφτηκε αρκετά γρήγορα.
 |
| Το εξώφυλλο τoυ sinlge (1982) |
Είχα ένα ολοκληρωμένο demo, για το οποίο ενημέρωσα τον David, και μετά το δουλέψαμε μαζί και αλλάξαμε μερικά πράγματα εδώ κι εκεί. Αλλά το τραγούδι ήταν λίγο πολύ σε φόρμα. Στιχουργικά, έγιναν κάποιες αλλαγές και πήγαμε στο στούντιο και το παρουσιάσαμε. Τα υπόλοιπα παιδιά — ήταν ο [keyboardist] Jon Lord και ο [ντράμερ] Ian Paice - είπαν απλώς: "Αυτό είναι πραγματικά ωραίο". Ο Jon Lord λάτρεψε την εισαγωγή και αμέσως πήγε να την παίξει στο Hammond». Ο Marsden είχε ηχογραφήσει το demo στο σπίτι του στο Buckingham. Η εισαγωγή, το ρεφρέν και το riff πιστώνονται στον Marsden και η ηχογράφηση του κομματιού ξεκινά στο Rock City στο Shepperton, αλλά ολοκληρώνεται στο Clearwell Castle. Σύμφωνα με τον Marsden, ο Coverdale, αφού άκουσε το demo, το άρπαξε και εξαφανίστηκε. Όταν επέστρεψε, μετά από μια ώρα, οι στίχοι είχαν ολοκληρωθεί. Σύμφωνα με μια εκδοχή ο David Coverdale είχε γράψει τους στίχους στην Πορτογαλία. Πιθανότατα εμπνεύστηκε τους στίχους μετά την διάλυση του πρώτου γάμου του με την Julia Borkowski, με την οποία παντρεύτηκε το 1974. Ο ίδιος θυμάται: «Είχα νοικιάσει μια βίλα στο Αλγκάρβε - τη νότια ακτή της Πορτογαλίας, απέναντι από την Αφρική - με τη μικρή μου κόρη και τη γυναίκα μου. Εγώ κι γυναίκα μου καταλήξαμε να κοιμόμαστε σε χωριστά δωμάτια. Απλώς φτάσαμε από το καλύτεροι φίλους στο να μην είμαστε οι καλύτεροι φίλοι. Και το ‘Here I Go Again’ αφορούσε αυτό». Είναι πραγματικά ένα τραγούδι για τη θλίψη και τη μοναξιά που την συνοδεύει, αλλά δίνει το μήνυμα ότι ανεξάρτητα με τα εμπόδια ή τις δυσκολίες πρέπει πάντα να προχωράμε μπροστά. Παρά την ποιότητα του “Here I go again” το Saints and Sinners δεν γνωρίζει ιδιαίτερη επιτυχία. Ο Moody εγκαταλείπει το συγκρότημα τον Δεκέμβριο του 1981, και αμέσως μετά ο David Coverdale καλεί σε μια συνάντηση όλα τα μέλη των Whitesnake και τους ανακοινώνει ότι αναστέλλεται κάθε δραστηριότητα του συγκροτήματος. Ο Coverdale ανησυχούσε επίσης για την απώλεια εσόδων που είχε το συγκρότημα. Θεώρησε ότι υπεύθυνος γι’αυτό ήταν ο μάνατζέρ τους John Coletta (ο οποίος ήταν επίσης μάνατζερ των Deep Purple από το 1968 έως το 1976)και αποφάσισε να θέσει το συγκρότημα σε αναμονή μέχρι να απαγκιστρωθούν οι Whitesnake από τον συγκεκριμένο μάνατζερ. Κατά τη διάρκεια του 1982, οι ειδήσεις για τους Whitesnake στις μουσικές εφημερίδες και τα περιοδικά αφορούν μόνο αποχωρήσεις. Πρώτα ο κιθαρίστας Bernie Marsden, έπειτα ο μπασίστας Neil Murray και τελικά ο ντράμερ Ian Paice. Μόνο ο Jon Lord παραμένει στο πλευρό του David Coverdale. Τον Αύγουστο του 1982 ο David Coverdale τηλεφωνεί στον Micky Moody και του ζητά να επιστρέψει στο συγκρότημα. Σύμφωνα με τον Moody, "προς το τέλος του 82, ο David μου τηλεφώνησε και μου είπε "θέλουμε να τελειώσουμε το Saints & Sinners και πρέπει να κάνουμε μερικά δεύτερα φωνητικά κ.λπ." Τρία νέα μέλη βρίσκονται στο συγκρότημα: ο πρώην κιθαρίστας των Trapeze Mel Galley, ο πρώην ντράμερ των Rainbow Cozy Powell και ο Colin Hodgkinson στο μπάσο. Καθώς το άλμπουμ είχε σχεδόν ολοκληρωθεί, η μόνη συνεισφορά της νέας σύνθεσης στο Saints & Sinners ήταν τα δεύτερα φωνητικά που ηχογραφήθηκαν, από τον Galley και τον Moody, στα Battery Studios στο Λονδίνο. Τα μέρη των ντραμς του Ian Paice και το μπάσο του Neil Murray έμειναν ανέγγιχτα.
Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Στα μέσα των 80s, ο ήχος των Bon Jovi κυριαρχούσε και τα περισσότερα συγκροτήματα, ακολουθώντας την τάση της εποχής και τα κελεύσματα του MTV,προσαρμόστηκαν στα νέα δεδομένα. Μια νέα, φιλική προς τον νέο ήχο, εκδοχή των Whitesnake (David Coverdale – φωνητικά, John Sykes – κιθάρες, Neil Murray – μπάσο, Aynsley Dunbar – ντραμς) ετοιμάζει την επίθεσή της στα αμερικανικά charts με το album 1987. Ανάμεσα στα «όπλα» και δυο παλιότερα, αλλά σε νέα εκτέλεση, τραγούδια: Το “Crying in the rain” και το “ Here I go again”, που έμελε να είναι το τραγούδι που θα καθιέρωνε τους Whitesnake στην Αμερική. Ο John Kalodner [ο «γκουρού» της Geffen Records A&R] διέκρινε αμέσως τη δυναμική του κομματιού και επέμεινε να είναι το δεύτερο single από το 1987, μια επιλογή για την οποία δικαιώθηκε απόλυτα καθώς το “Here I go again” έφτασε στο Νο1 των ΗΠΑ (Νο 8 στη Μ.Βρετανία). Αξίζει να αναφερθεί ότι για το σόλο ο Coverdale επέλεξε τον Andrian Vandenberg, καθώς το στυλ του John Sykes ήταν αρκετά "metal-country-western" και δεν ταίριαζε με το ύφος του κομματιού. Έτσι οι σχέσεις Coverdale – Sykes έφτασαν σε οριακό σημείο. Ο Vandenberg θυμάται: «Ήμουν λοιπόν στο πίσω μέρος του στούντιο και μελετούσα το νέο τραγούδι, και υπήρχε πολύς θόρυβος στο control room, με τον John και τον David να μαλώνουν για το γεγονός ότι ο John δεν δεχόταν πραγματικά να μην είναι πια στους Whitesnake».
Ακούγοντας προσεκτικά το «νέο» “Here I go again” εντοπίζουμε τις εξής βασικές διαφορές σε σχέση με το αρχικό:
• Η original version διαρκεί 5:08, κυλά σε αργό ρυθμό καθώς ο Coverdale τραγουδά και ο ήχος από το Hammond του Jon Lord θυμίζει αρκετά gospel. Τα drums δεν ακούγονται πριν το 1:20. Η version του 1987 διαρκεί 4:35 η εισαγωγή από το keyboard του Don Airey ακούγεται πιο επιθετική. Τα drums ακούγονται στο 1:15.
• Στην αρχική version ακούγεται ο στίχος "Like a hobo I was born to walk alone,", που στο 1987 αλλάζει σε"Like a drifter I was born to walk alone."
Όταν η εταιρεία (Geffen) ζήτησε μια super-radio-friendly version του κομματιού, ο Coverdale μπήκε πάλι στο studio με τoυς κημπορντίστες Don Airey και Bill Cuomo, αλλά και τον παραγωγό Keith Olsen. Ο Olsen είχε κάνει παραγωγή στο Passionworks των Heart και πήρε μαζί του την ίδια rhythm section (Denny Carmassi – ντραμς, Mark Andes – μπάσο) και τον κιθαρίστα Dann Huff . Το αποτέλεσμα ήταν μια μικρότερης διάρκειας (3:52) εκδοχή του κομματιού.
ΤΟ VIDEO CLIP
«Καθόμουν στο μπαρ, μετά από μια συναυλία στο Λίβερπουλ» θυμάται ο Bernie Marsden. «Κάποια στιγμή μού είπαν ότι στην τηλεόραση έπαιζαν το τραγούδι μου. Είχα ακούσει να μιλάνε γι’ αυτό, αλλά ήταν η πρώτη φορά που το έβλεπα. Πραγματικά εντυπωσιάστηκα». Και φυσικά δεν ήταν ο μόνος, καθώς όσοι παρακολούθησαν τον αισθησιακό χορό της Tawny Kitaen πάνω σε δυο Jaguars (μία ανήκε στο Coverdale και η άλλη στον σκηνοθέτη του clip Marty Callner) δεν έπαιρναν το βλέμμα τους από την οθόνη. Η Tawny εκείνη την εποχή ήταν το κορίτσι του Coverdale και εντελώς συμπτωματικά έλαβε μέρος στο videoclip. «Το βράδυ πριν από το γύρισμα, ο David μού είπε να τον ακολουθήσω στο σπίτι του Marty που ήταν ο σκηνοθέτης. Πήγαμε λοιπόν στην έπαυλή του στο Μπελ Αίρ, και άνοιξε την πόρτα, και χωρίς καν να μας χαιρετίσει με έδειξε και μου είπε: Εσύ είσαι αυτή», θυμάται η Tawny,που είχε ήδη απορρίψει προτάσεις για βίντεο από άλλες μπάντες, επειδή ήταν ηθοποιός και το θεωρούσε πισωγύρισμα για την καριέρα της. Αρχικά αρνήθηκε, αλλά τελικά δέχτηκε καθώς ήθελε να βοηθήσει τον αγαπημένο της. Έτσι στέρησε από την Claudia Schiffer τη συμμετοχή, καθώς αυτή θα ήταν το Whitesnake girl! Ο Coverdale έφερε ακόμη και τη χορογράφο Paula Abdul στο σετ για να δείξει κάποιες κινήσεις στην Tawny, κάτι που αποδείχθηκε περιττό.
Επίλογος
Στα 80s το MTV μπορούσε να εκτοξεύσει ή να εξαφανίσει συγκροτήματα. Το “Here I go again” αποτελεί χαρακτηριστική success story εκείνης της περιόδου. Ένα παλιότερο τραγούδι που η μοντέρνα παραγωγή και το αλησμόνητο video clip του, έδωσαν άλλη διάσταση στην ερμηνεία του Coverdale.
\
ΘΟΔΩΡΟΣ ΤΕΡΖΟΠΟΥΛΟ
12/3/22
Η ομορφοτερη εκτελεση ειναι η αρχικη , παρολο που εχει μεσα αυτο ο organ που σαν ηχο δεν τον συμπαθω , ομως γενικα εχει και καλυτερη ερμηνεια ο Coverdale . Και δευτερη φυσικα η πιο aorιστικη το us remix ,που το κανουν πιο 'driving΄.Δεν μου αρεσει αυτη του δισκου στο 1987 , ειδικα αυτα τα γκα κα γκα κα κα sto ρεφρεν δεν τα συμπαθησα ποτε . Σαν κομματι βεβαια ειναι κλασσικο γιαυτο και πολυδιασκευασμενο .
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή είναι η πιο ωραία και είναι και το μοναδικό τους νο. 1 που την κάνει ακόμα σημαντικότερη.Γενικά αυτή η φάση τους είναι η καλύτερη.
ΔιαγραφήΠάλι καλά που δεν σε είχαν μανατζερ, θα τους έκαιγες ΧΑΧΧΑΧΑΧ