H μήκους 35 χιλιομέτρων Sunset Boulevard διασχίζει το κεντρικό και δυτικό Λος Άντζελες και ένα μεγάλο κομμάτι της, η Sunset Strip είναι από τα διασημότερα του πλανήτη, αφού εκεί βρίσκονται συγκεντρωμένα εστιαστόρια, café, καταστήματα ρούχων και clubs. Σίγουρο μέρος για να συναντήσεις εύκολα κάποια διασημότητα. Ανοιχτά σπορ αυτοκίνητα, σκύλοι άγνωστων ρατσών, ωραίες γυναίκες κι όλοι, μόλις ο ένας βλέπει τον άλλο, φιλιούνται (αυτό πριν κορονωϊου!)! Αυτά στο κέντρο, κάτω από τη σκιά του λόφου με την περίφημη επιγραφή Hollywood και τους πέριξ λόφους του Beverly Hills με τις επαύλεις. Στις λαϊκές συνοικίες, η κατάσταση δεν είναι καθόλου ίδια. Άνθρωποι που δυσκολεύονται να βγάλουν τα προς το ζην, σχολεία που τα πιστόλια και μαχαίρια είναι περισσότερα από τα βιβλία και μικροσυμμορίες τσακώνονται σε ποιανής την κυριότητα ανήκει το, κάθε τετράγωνο. Σε μια από αυτές τις συνοικίες του βόρειου Λος Άντζελες, ζει ένας νεαρός με ξανθό μπούκλα μαλλί . Είχε γεννηθεί στο Cleveland, οι γονεί του χώρισαν και ζει με τη γιαγιά του, ώσπου μια ημέρα …άκουσε Kiss. Αυτό ήταν, ήθελε να γίνει rock star. Στο σχολείο γνωρίστηκε με ένα μαυριδερό νεαρό με αφάνα μαλλί, τον έλεγαν Saul Hudson. Ταίριαξαν κι άρχισαν να κάνουν παρέα, διασχίζοντας με τα ποδήλατά τους την Sunset Boulevard. Και οι δύο άρχισαν να πίνουν τις πρώτες μπύρες τους, ζώντας το όνειρό τους για να γίνουν rock stars, ενώ η πραγματικότητα τους προσγείωσε αφού υποχρεώθηκαν(!) να κάνουν παρέα με μεγαλύτερες γυναίκες για να τους κερνούν τις μπύρες (Classic Rock τεύχος Ιου.2000, σελ40!). Περιστασιακά ο ξανθός νεαρός που ονομαζόταν Steven Adler, έκανε και καμία πίπα σε μεγαλύτερους άνδρες με αντίτιμο 40$ (ίδιο τεύχος Classic Rock). O νεαρός ξανθομάλλης, άρχισε να μαθαίνει κιθάρα και τα πρώτα ακόρντα που έμαθε ήταν αυτά του Ace Frehley. Ήταν πλέον σίγουρος ότι το rock’n’roll ήταν για αυτόν. Αποστασιοποιημένος από τα βαριά ναρκωτικά, συνέχισε να κάνει τζούρες από κόκα και να κρατά σε απόσταση την ηρωϊνη. Έχουμε φθάσει στα μέσα της δεκαετίας του 80 και η δόξα της βρίσκεται στο μέσον του ουράνιου θόλου.
Η δεκαετία του 80 αρχίζει να μπαίνει για τα καλά στο πετσί μας. Και δεν είναι μόνοι οι κλασσικές ταινίες της εποχής (The Empire Strikes Back, The Blue Lagoon, Raiders of the Lost Ark, 48 Hrs, Blade Runner, First Blood κ.α.) είναι και η μουσική! Ο Αλέξανδρος Ριχάρδος θυμάται τις πρώτες ημέρες 7 βασικών συγκροτημάτων που ξεπετάχτηκαν από την Πόλη των Αγγέλων κι έγραψαν ιστορία ξεκινώντας από τέσσερεις τύπους που μάλλον δεν είχαν στον ήλιο μοίρα, με πρώτο και καλύτερο τον μπασίστα Frank Feranna, που άλλαξε το όνομά του σε Nikki Sixx, σχηματίζουν τους Motley Crue, με αρχικό όνομα Christmas(!!!) και κάνουν την πρώτη εμφάνισή τους στο Starwood nightclub στις 24 Απριλίου 1981. Το rock μόλις είχε προσθέσει ένα μεγάλο όνομα στις λίστες τους, αλλά για την ώρα δεν τους ήξερε κανείς. Αλλά δεν ήταν μόνο οι Motley Crue. Ήταν και οι Ratt, οι Poison και οι Hollywood Rose που γέμιζαν τα Rainbow, Starwood, Roxy, Troubador, Cathouse και Tropicana όπου έπαιζαν, έχοντας αποκτήσει ένα φανατικό κοινό. Εικόνα αλλά λεπτομέρειες από εκείνη την εποχή, μεταφέρθηκαν από τη σκηνοθέτη Penelope Spheeris στις 2 πολύ ενδιαφέρουσες ταινίες της ντοκιμαντέρ, The Decline of Western Civilization, ειδικά στο part ΙΙ. Το να ζεις στο Λος Άντζελες τη δεκαετία ου 80, ήταν σαν να ζούσες στο κέντρο του κόσμου.
ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΠΟΥ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΗΤΑΝ ΝΑ ΚΟΙΙΜΑΣΑΙ ΛΙΓΕΣ ΩΡΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΝΕΙΣ ΟΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΓΥΡΩ ΣΟΥ!
Και για να μην αδικήσουμε κανέναν, εκτός από τα hairy metal σκηνή, στην ίδια πόλη αναπτύχθηκε ένα σημαντικό κομμάτι του US Metal με ονόματα όπως Lizzy Borden. Seduce, Quiet Riot, Wasp, Hellion και τόσα άλλα αλλά σήμερα θα μιλήσουμε για τις pro halcyon days των hair metal συγκρτοημάτων. Και για να πιάσω την ιστορία εκεί που την άφησα λίγες γραμμές πιο πάνω, ενώ τα “Live Wire, “Too Fast for love” και "Looks That Kill" ακούγονται σε όλη την Αμερική, 4 τύποι μπαίνουν σε ένα αυτοκίνητο και με προορισμό το Λος Άντζελες, φεύγουν από το Mechanicsburg της Pennsylvania της ανατολικής ακτή. Όπως κάθε πρωτοεμφανιζόμενο συγκρότημα, ξεκίνησαν παίζοντας στα clubs της πόλης και της πολιτείας τους διασκευές κλασικών rock κομματιών. Αυτό όμως δεν τους ήταν αρκετό, οπότε τον Μάρτιο του 1983 αποφασίζουν να αλλάξουν όνομα κι από Paris να γίνουν Poison. Κι επειδή κάθε αρχή δύσκολη, τα πρώτα χρόνια ήταν πολύ σκληρά για το συγκρότημα. Μακριά από συγγενείς και φίλους, με ελάχιστα χρήματα, νοίκιαζαν, όπως έχει δηλώσει σε συνεντεύξεις του ο Bret Michaels, ένα χώρο πίσω από ένα καθαριστήριο και κοιμόντουσαν στο πάτωμα σε sleeping bags παρέα με κατσαρίδες! Γενικά η κατσαρίδα πρέπει να παίζει πολύ στο Λος Άντζελες γιατί μου τις είχε αναφέρει και η Lita Ford στη συνέντευξή της μετά την εμφάνισή της στο Rockwave του 2009 όταν έμενε με τον Nikki Sixx, πριν γίνει διάσημος! Πριν ακόμα υπογράψουν δισκογραφικό συμβόλαιο, ο κιθαρίστας Matt Smith αποχωρεί, αφού η σύντροφός του είχε μείνει έγκυος και επέστρεψε στο Harrisburg της Pennsylvania, απ΄όπου καταγόταν. Στη αγγελία που έβαλαν, απάντησαν 100 μελλοντικοί κιθαρίστες, για να καταλήξουν σε τρεις. Στον Steve Sliver που είχε παίξει με τους Joe Perry Project, τον Bruce Anthony Johanesson, που έπαιζε στους Roxx Regime που αργότερα μεταλλάχτηκαν στους Stryper και σε ένα τρίτο που λεγόταν Slash! O Michaels τον προτίμησε αλλά ο ντράμερ Richard Ream προτίμησε τον Johanesson. Ένας από τους λόγους που ο Michaels είχε προτιμήσει τον Slash ήταν ο εξοπλισμός του που ήταν πλήρης. Όμως ο Slash ήθελε το συγκρότημα να έχει 5 μέλη, εκ των οποίων οι 2 να είναι κιθαρίστες, αλλά οι Poison είχαν αποφασίσει να προχωρήσουν σαν τετραμελές συγκρότημα. Εκείνες τις ημέρες, ο Johanesson, τους παρουσίασε μια ολοκληρωμένη σχεδόν σύνθεσή του, το “Talk Dirty to me” που ήταν catchy και η πλάστιγα έγειρε προς αυτόν.
Έτσι οι Poison που ήδη είχαν έτοιμο το λογότυπο με τα πράσινα γράμματα και είχαν αλλάξει τα ονόματά τους (ο Bret Michael Sychak έγινε Bret Michaels, o Robert Kuykendall έγινε Bobby Dall, o Richard Ream έγινε Rikki Rockett και ο Bruce Johannesson έγινε C.C.Deville, όνομα που πήρε από το μοντέλο της Cadillac, DeVille!). Η καλή παρέα υπογράφει το 1986 στην Enigma Records που ήταν ένα label της Capitol, αντί του ευτελούς ποσού των $20.000 και μέσα σε 12 ημέρες ηχογραφεί τα 10 τραγούδια του άλμπουμ που κυκλοφόρησε τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς με τίτλο Look What the Cat Dragged In (σ.σ. που σημάνει «κοίτα ποιος ήλθε» ή σε ελεύθερη μετάφραση «καλώς τα μάτια μας τα δύο”).
Στο μεταξύ, οι Adler και Slash παίζουν στους Road Crew, ενώ στην ίδια πόλη, το Λος Άντζελες υπάρχει ένα συγκρότημα που λέγεται Hollywood Rose και μέλη του ήταν οι Izzy Stradlin και Tracii Guns. Στην ουσία, οι Hollywood Roses είναι οι προάγγελοι των Guns N' Roses. Η ιστορία θέλει το συγκρότημα να γεννιέται σχηματίζεται στο parking του Rainbow Bar and Grill, από τον κιθαρίστα Chris Weber και τον Izzy Stradlin, που τους είχε γνωρίσει ο κοινός φίλος τους Tracii Guns που ετοίμαζε τους L.A. Guns. Οι Weber και Stradlin άρχισαν να γράφουν τραγούδια και με πρόταση του δεύτερου, στο συγκρότημα έρχεται ο τραγουδιστής Axl Rose, που τότε ήταν γνωστός με το όνομα Bill Rose. Με πρότασή του, μετονομάστηκαν σε AXL με τον Rose να υιοθετεί το Axl σαν όνομα!
Οι εμφανίσεις τους γινόντουσαν σε όλα τα μικρά clubs του Λος Άντζελες όπου σύντομα άλλαξαν το όνομά τους σε Hollywood Rose καθώς ο Weber βρήκε ότι ήδη υπήρχε συγκρότημα με το όνομα Rose, στην άλλη πλευρά της Αμερικής, στη Νέα Υόρκη! Με τις θέσεις του μπασίστα και του ντράμερ να αλλάζουν διαρκώς, το 1984 με χρήματα του πατέρα του Weber, ηχογραφούν μια κασέτα demo με 5 τραγούδια, με την οποία δεν ασχολήθηκε καμία εταιρεία δίσκων. Απτόητοι, συνεχίσουν τις εμφανίσεις τους στα μικρά clubs του Λος Άντζελες, με πιο χαρακτηριστική για τη συνέχεια τους, αυτή στο Music Machine όπου κατά τη διάρκεια της συναυλίας, ο Weber κατά λάθος χτύπησε με την κιθάρα του τον Rose. Το αποτέλεσμα ήταν να τον απολύσει από το συγκρότημα και τότε να εμφανιστεί ο Slash, που τότε έπαιζε μαζί με τον Steve Adler στους Road Crew και με πίεση του Adler να πάει στην audition. "Ήταν η πρώτη φορά που είδα τον καλύτερο τραγουδιστή του Hollywood” γράφει στη βιογραφία του για τον Axl! Το συγκρότημα επινόησε το όνομά του συνδυάζοντας τα ονόματα και των δύο προηγούμενων ομάδων (L.Guns και Rose) αφού απέρριψε τα "Heads of Amazon" και "AIDS"!!! Όσο για τη θέση του μπασίστα, αυτή έχει καταληφθεί από τον Michael McKagan, πρώην μέλος των punk rockers Fastbacks. To Duff το απέκτησε από τα μικρά του χρόνια, υποδηλώνοντας έτσι την Ιρλανδέζικη καταγωγή του. Ίσως σήμερα όλα αυτά τα ονόματα να ακούγονται περίεργα και ίσως αστεία, ιδιαίτερα αυτά των Poison, αλλά τη δεκαετία του 80 αν ζούσες στο Λος Άντζελες και ήθελες να γίνεις star έπρεπε να συμπεριφέρεσαι σαν star! «Δεν θέλαμε να είμαστε τίποτε άλλο παρά οι εαυτοί μας» λέει ο Bret Michaels «και τα θέλαμε όλα, αυτοκίνητα, γυναίκες, ποτά, δόξα και φήμη» (σ.σ. ειδικά αν είσαι από την Pennsylvania, να συμπληρώσω).
Από τα τρία συγκροτήματα, οι Poison ήταν οι πιο φανταχτεροί, με τους άλλους δύο, Motley Crue και Guns’n’Roses να είναι σκοτεινοί και αλήτες.« Δεν φοβόμαστε να υπερβάλλουμε σεξουαλικά αλλά και με τη χρήση ουσιών» δήλωνε απερίφραστα ο Axl.
Οι W. Axl Rose, Slash, Izzy Stradlin, Duff "Rose" McKagan και Steven Adler ηχογραφούν στο Pasha Studios, 4 τραγούδια για το EP, Live ?!*@ Like a Suicide(1986) για την UZI Suicide records. Η κοπή του έγινε σε 10.000 αντίτυπα (κασέτες και δίσκοι, τότε δεν υπήρχε cd) και το ανακάλυψαν από λίγοι έως ελάχιστοι. Εμείς στην Ευρώπη…ούτε μυρωδιά. Για την ιστορία, τα χειροκροτήματα και η live ατμόσφαιρα είναι..πεπέ! Το "Reckless Life" είχε γραφτεί από την εποχή των Hollywood Rose κι είχε συμπεριληφθεί και στο cd των Hollywood Rose με τίτλο The Roots of Guns N' Roses, το "Nice Boys" είναι διασκευή τραγουδιού των Rose Tattoo, ενώ το "Mama Kin" είναι επίσης διασκευή της επιτυχίας των Aerosmith από το πρώτο άλμπουμ τους! Και τα 4 συμπεριλήφθηκαν στο (επίσημο) G N' R Lies (1988, Νο 2 Αμερική) με τις πωλήσεις του να ξεπερνούν τα 5.000.000 αντίτυπα!
Ο παραγωγός Spencer Proffer, ακούει το Ep και τους κλείνει studio για να ηχογραφήσουν τα "Nightrain" και "Sweet Child o' Mine". Τελικά ηχογραφούν 9 τραγούδια με παραγωγό τον κιθαρίστα των Nazareth, Manny Charlton, ενώ αρχική επιλογή ήταν ο Paul Stanley των KISS που τελικά δεν προχώρησε γιατί δεν τα βρήκε με τον Adler, σχετικά με την drum set που θα χρησιμοποιούσε! Έπαιξαν και τα ονόματα των Robert John "Mutt" Lange και Tom Werman, αλλά ήταν ακριβοί και το θέμα δεν προχώρησε. Τελικά την παραγωγή ανέλαβε ο «φθηνός» Mike Clink και το πρώτο κομμάτι που ηχογράφησαν ήταν το"Shadow of Your Love" που ΔΕΝ συμπεριλήφθηκε στο δίσκο. Όλο αυτό το διάστημα, έμεναν όλοι μαζί στο Hellhouse όπως είχαν ονομάσει το σπίτι τους που πληρώνανε από τα έσοδα των συναυλιών. Οι καθημερινοί επισκέπτες τους ήταν strippers. Όπως λέει ο Adler, «ακόμα συναντιέμαι με μια από αυτές, την Monica”. Η κυκλοφορία του Appetite for Destruction που ηχογραφήθηκε μέσα σε 2 εβδομάδες, με εξαίρεση τα φωνητικά, πούλαγε 200.000 αντίτυπα την εβδομάδα και συνολικά έχει ξεπεράσει τα 30.000.000 αντίτυπα σε όλο τον κόσμο (σ.σ. έχετε κάποιο αντίτυπο σπίτι σας;), ενώ το πρώτο άλμπουμ των Poison, Look What the Cat Dragged In, ξεπέρασε παγκόσμια τα 3.500.000 αντίτυπα, πράγμα που κατάφεραν οι Motley Cue με το δεύτερο άλμπουμ τους Shoot at the Devil που ξεπέρασε τα 4.500.000 αντίτυπα. Θα προσθέσω μια αναφορά που κάνει ο Slash στο βιβλίο του «Φαίνεται απίστευτο μα δεν σημαίνει ότι δεν συνέβη» (εκδόσεις Ψυχογιός), στην αρχή της δεκαετίας του 80, λέγοντας ότι «μισώ όλη εκείνη τη σκηνή. Ίσως στη Βρετανία τα πράγματα να ήταν διαφορετικά αλλά στο Λος Άντζελες ήταν σκατά κι εμείς (εννοεί οι Guns’n’Roses) βγήκαμε μέσα από εκεί.
Όλοι προσπαθούσαν να βρουν μια άκρη στις δισκογραφικές εταιρείες για να υπογράψουν συμβόλαιο και να αποκτήσουν κορίτσια. Μόνο αυτά τα δύο» λέει, σπεύδοντας να αποτίσει φόρο στους καλλιτέχνες που εμφανίστηκαν από τη μουσική σκηνή του Λος Άντζελες πριν εμφανιστούν οι Gunners. «Έχω υπέροχες αναμνήσεις από το Λος Άντζελες από όταν ήμουν επτά ετών μέχρι τα 12 μου», σημείωσε. «Μεγάλωσα στη μουσική σκηνή του L.A. και ήταν υπέροχο, παρακολουθώντας όλες τις τάσεις της Αλλά αυτό στο οποίο μετατράπηκε η δεκαετία του '80 ήταν διαφορετικό από κάθε άποψη και κάνει μια σύγκριση της τότε μουσικής του Λος Άντζελες και του σήμερα. «Πρέπει να πω, εκ των υστέρων, ότι ήταν συναρπαστικό γιατί τη δεκαετία του '80 υπήρχε μια σκηνή. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει σκηνή του L.A. Υπήρχε μια τεράστια σκηνή τη δεκαετία του '60 και του '70,σκορπόντας μια μουσική επανάσταση. Σήμερα δεν υπάρχει τίποτε».
Τα χρήματα αλλάζουν τον άνθρωπο κι από τις μπύρες και τις δευτεροκλασάτες βότκες, στα μέλη των συγκροτημάτων άλλαξαν προτιμήσεις και γούστα. Ένα από αυτά ήταν η συγκέντρωση στο φουαγέ του Hyatt on Sunset, ένα ξενοδοχείο που έχει συνδυάσει την ύπαρξή του με τους Rock stars. Τη δεκαετία του 70 ονομαζόταν Continental Hyatt House όπου συγκροτήματα όπως οι Doors, Who, Rolling Stones και Led Zeppelin, βρέθηκαν στα bars του για ένα ποτό. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το ξενοδοχείο πήρε το ψευδώνυμο "Riot House", για τις ακολασίες αλλά και υπερβολές που συνέβαιναν στα δωμάτια του. Ο Keith Richards έκανε το δωμάτιο 1015 διάσημο επειδή έριξε μια τηλεόραση από το παράθυρο και ο ντράμερ John Bonham φέρεται να οδήγησε μια μοτοσικλέτα στους διαδρόμους κατά τη διάρκεια μιας παραμονής του. Πάντως μετά το επεισόδιο του Keith Richards, οι τηλεοράσεις βιδώθηκαν στους τοίχους!
Οι Quiet Riot ήταν ένα από τα πρώτα συγκροτήματα που συνδύασαν το όνομά τους με την πόλη του Λος Άντζελες, έστω κι αν η καριέρα τους ξεκίνησε το 1973(!!!) από τον νεαρό τότε κιθαρίστα Randy Rhoads (σ.σ ναι, ο γνωστός) και τον μπασίστα Kelly Garni. Σε αυτούς τους δύο, προστέθηκαν οι Kevin DuBrow τραγούδι και Drew Forsyth ντραμς όπου ηχογράφησαν 2 άλμπουμ, τα Quiet Riot I και Quiet Riot ΙΙ, τα οποία κυκλοφόρησαν μόνο στην Ιαπωνία και ΔΕΝ έχουν καμία σχέση με τον μετέπειτα ήχο τους. Η αποτυχία των δύο δίσκων, τους βρίσκει να επανέρχονται το 1982 με ανανεωμένο ύφος και μόνο παλαιό μέλος τον τραγουδιστή DuBrow και δίπλα τους, τους Frankie Banali ντραμς, Chuck Wright μπάσο και Carlos Cavazo κιθάρα. H πρώτη ηχογράφησή τους ήταν το "Thunderbird" (σ.σ. συμπεριλήφθηκε στο άλμπουμ Metal Health (1983) και με παραγωγό τον Spencer Proffer, υπέγραψαν στην Pasha Rec., ιδιοκτησίας του Proffer με διανομή από την CBS. Η διασκευή τους στο κλασικό "Cum On Feel the Noize", πρώτη εκτέλεση των Slade, οδήγησε το άλμπουμ στο Νο1 της Αμερικής με πωλήσεις που ξεπέρασαν τα 7.000.000 παγκοσμίως, γράφοντας παράλληλα ιστορία, αφού το "Metal Health" ήταν το πρώτο heavy metal άλμπουμ, που πήγε στο Νο1 της Αμερικής.
Οι Quiet Riot, ήταν η πιο φωτεινή πλευρά των συγκροτημάτων του Λος Άντζελες (σ.σ. όχι ότι η κόκα και η ηρωϊνη τους ήταν άγνωστες λέξεις), αλλά σίγουρα ήταν καλύτερα παιδιά από τους προηγούμενους! Το metal (‘έτσι όπως το εννοούν οι Αμερικάνοι), ήταν πλέον μόδα και το Λος Άντζελες ήταν η πρωτεύουσα.
Στο ασταμάτητο πάρτι, βασικά μέλη ήταν οι Ratt που ποτέ δεν κατόρθωσαν να «την κάνουν» στην Ευρώπη. Η καριέρα τους ξεκίνησε το 1973 από το Hollywood, με κεντρικό πυρήνα τον τραγουδιστή Stephen Percy που μαζί με φίλους του είχε σχηματίσει τους Firedome, οι οποίοι μετονομάστηκαν σε Crystal Pystal, σε Buster Cherry και σε Mickey Ratt το 1976. Τότε στο σχήμα μπήκε ο κιθαρίστας Robbin Crosby (που πέθανε από επιπλοκές Aids και υπερβολικής δόσης ναρκωτικών το 2002) και μετά από πολλές αλλαγές, με μια από αυτές να περιλαμβάνει και τον Jake E. Lee (αργότερα Ozzy) κατορθώνουν σαν Mickey Ratt να δουν κάποια τραγούδια τους σε underground συλλογές της εποχής. Το 1981, όταν όλα έδειχναν ότι η μουσική άλλαζε, υπογράφουν συμβόλαιο με την Time Coast Music κι αλλάζουν το όνομά τους σε Ratt, κυκλοφορόντα το EP Ratt(1983) με σύνθεση Stephen Percy τραγούδι, Robbin Crosby και Warren DeMartini κιθάρες, Juan Croucier μπάσο και Bobby Blotzer ντραμς. Τα πόδια που κοσμούν το εξώφυλλο ανήκουν στην Tawny Kitten τότε σύντροφο του Crosby.
Η Kitten έγινε γνωστή λίγα χρόνια αργότερα, όταν συμμετείχε στα video των Whitesnake, σαν Κα Coverdale πια! Το EP πούλησε 300.000 αντίτυπα και τους προσέφερε ένα καλό συμβόλαιο με την Atlantic, με την οποία κυκλοφόρησαν το 1984 το πρώτο άλμπουμ τους με τίτλο Out of the Cellar, πάλι με την Tawny Kitten στο εξώφυλλο. Το άλμπουμ πάει στο Νο7 του αμερικάνικου chart, ενώ το single "Round and Round" μένει 2 θέσεις κάτω από τα 10 πρώτα (Νο 12). Οι Ratt περπατούσαν πια στο δρόμο της δόξας.
Ένα άλλο μεγάλο συγκρότημα του Λος Aντζελες εκείνης της εποχής, είναι οι Great White που η ιστορία τους ξεκινά το 1977 όταν ο 17χρονος κιθαρίστας Mark Kendall συναντά τον νεαρό 16χρονο Jack Russell που ένα χρόνο αργότερα κάνει το πρώτου του σνιφάρισμα. Με τον Kendall σχηματίζουν τους Highway, που αργότερα μετονομάστηκαν σε Livewire, αργότερα ZZYZX, για να αρχίσουν να δίνουν κάποιες συναυλίες με το όνομα Wires. Κανείς δεν ασχολούταν μαζί τους, ούτε αυτοί που τους έκλειναν ημερομηνίες στα clubs για να παίξουν, ούτε καν τα κορίτσια (σ.σ. το χειρότερο από όλα). Η συνταγή χάλασε το 1979, όταν ο νεαρός ξανθός τραγουδιστής Jack Russell συνελήφθη για απόπειρα ληστείας, αφού προηγουμένως είχε πυροβολήσει εναντίον μιας γυναίκας. Ο ίδιος λέει ότι η σφαίρα τη βρήκε από εξοστρακισμό και δεν είχε πρόθεση να τη χτυπήσει αλλά το δικαστήριο του επέβαλε φυλάκιση 8 χρόνων. Το νεανικό συγκρότημα διαλύθηκε και ο Kendall άρχισε να ψάχνει καινούργιους συνοδοιπόρους. Όμως σε μεταγενέστερες συνεντεύξεις του έχει δηλώσει ότι από την πρώτη στιγμή θαύμαζε τις ικανότητες του Russell που μπορούσε με μεγάλη ευκολία να μιμηθεί τις φωνές των Robert Plant και Klaus Meine.” Έπαιζα μια μελωδία στην κιθάρα και μπορούσε εκείνη τη στιγμή να γράψει ένα στίχο και να τον τραγουδήσει. Είχε πολύ μεγάλη άνεση με τη μελωδία». Κι ενώ ο Russell προαυλιζόταν στη φυλακή, ο Kendall άρχισε να σχηματίζει τους Dante Fox με μέλη τους Don Costa μπάσο (πέρασε από το συγκρότημα του Ozzy Osbourne αλλά κι από τους W.A.S.P.), Tony Richards ντραμς (αργότερα στους W.A.S.P.) ενώ στη θέση του τραγουδιστή δοκίμασε τους John Bush (αργότερα στους Armored Saint), ένα άγνωστο τύπο που λεγόταν Butch Say κι ακουγόταν σαν τον Rob Halford για να καταλήξει σε γυναίκα τραγουδίστρια, την Lisa Baker.
Οι Dokken ήταν ένας άλλος ακρογωνιαίος λίθος στη δόξα του Λος Άντζελες. Εμφανίστηκαν το 1978, με την αρχική κλασική σύνθεσή τους να περιλαμβάνει τους Bobby Blotzer (ντραμς) και Juan Croucier μπάσο με τους 2 τελευταίους να αποχωρούν για να προσχωρήσουν στους FireFoxx κι αργότερα στους Ratt. Έως τότε το συγκρότημα λεγόταν Airborn κι εμφανιζόντουσαν τακτικά στο Starwood αλλά προχέονται να αλλάξουν το όνομά τους σε Dokken γιατί ήδη υπήρχε συγκρότημα με το όνομα Airborn. Μετά από πολλές αλλαγές στη σύνθεσή τους, κατoρθώνουν (γιατί περί κατορθώματος πρόκειτο) να κυκλοφορήσουν στη γαλλική Carrere Rec. το πρώτο άλμπουμ με τίτλο Breaking the Chains(1981) το οποίο επαναηχογραφήθηκε με την κλασική σύνθεσή τους (Don Dokken, George Lynch, Mick Brown, Juan Croucier)και κυκλοφόρησε στην Αμερική από την Elektra Records.
Αυτά ήταν τα βασικά συγκροτήματα που με τα τραγούδια και την αλητεία τους (άλλοι περισσότερο άλλοι λιγότερο) έδωσαν πνοή στο Λος Άντζελες αλλά και πήραν κάτι από τη λαμπρότητά του. Οι Axl, Nikki Sixx, Tommy Lee, Jack Russell, Slash, Stephen Percy, έγιναν πρωτοσέλιδα στα κοσμικά περιοδικά, όχι για τα τραγούδια τους αλλά για τις περιπέτειες τους. Περιπέτειες που ο απόηχος τους έφθασε και στην Ευρώπη και βοήθησαν το μύθο τους. Λίγα χρόνια αργότερα, ακολούθησε το δεύτερο κύμα συγκροτημάτων με τους Faster Pussycat, Warrant, Kik Tracee, Bang Tango κ.α. για να φθάσουμε στο 1990 και στο grunge με τους καινούργιους μουσικούς ήρωες να λέγονται Eels, Fishbone (σ.σ. πως την οργή έχω δύο δίσκους τους, δεν ξέρω!), Kyuus, Korn και Rage Against the Machine. Όλοι είχαν ενέργεια, κανείς τους μελωδία!
TRIVIA
Προσέξτε ότι από τα 7 βασικά συγκροτήματα της σκηνής, τα 5 (Guns’n’Roses, Motley Crue, Great White, Ratt και Dokken) είχαν κυκλοφορήσει EP σε ανεξάρτητη παραγωγή και μάλιστα με επιτυχία, έστω και σε περιορισμένο κύκλο. Οι μόνοι που κυκλοφόρησαν κανονικό άλμπουμ LP σε πολυεθνική εταιρεία ήταν οι Poison και οι Quiet Riot!
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
6/3/22
Την επόμενη Κυριακή: Οι 58 Καλύτερες Συλλογές του Classic Rock
Προσκυνω το αρθρο... διαβαζεται σαν να βλεπεις ταινια
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ ευχαριστώ πολυ
Διαγραφή