Γεννημένος το 1953 στο Columbus της Georgia, ο Robert Cray έγινε γνωστός στην Ευρώπη αλλά και στη χώρα μας το 1988 με το πολύ καλό του άλμπουμ Don't Be Afraid of the Dark(Νο 32 Αμερική) και το πολύ καλό ομότιτλο τραγούδι που παίχτηκε από τα ελληνικά ραδιόφωνα. Πρώτο του συγκρότημα ήταν οι One-Way Street και στα 20 του αφού είχε δει στη σκηνή τους Albert Collins, Freddie King και Muddy Waters, αποφάσισε να σχηματίσει το δικό του συγκρότημα. Έτσι, το 1979 σχηματίζει τους Robert Cray Band, υπογράφει στην Tomato Records και κυκλοφορεί το πρώτο άλμπουμ του με τίτλο Who's Been Talkin'(1980). Για κακή του τύχη, η Tomato Rec. κλείνει λόγω οικονομικών προβλημάτων και το άλμπουμ δεν παίρνει τη δημοσιότητα που του άξιζε.
Ακολούθησαν τα άλμπουμ Bad Influence (1983) και False Accusations (1985) με μικρή επιτυχία για να κυκλοφορήσει εκείνη τη χρονιά το άλμπουμ Showdown!(1985, Νο 124 Αμερική) σε συνεργασία με τους Albert Collins και Johnny Copeland, ξεπερνώντας τα 175.000 αντίτυπα σε όλο τον κόσμο και κερδίζοντας Grammy στην κατηγορία Best Traditional Blues Recording. Μόλις ο κόσμος τον είχε μάθει!Η αλλαγή δισκογραφικής εταιρείας (υπέγραψε στη Mercury Records), τον φέρνει στο studio όπου ηχογραφεί το πέμπτο άλμπουμ του με τίτλο Strong Persuader(1986, Nο 13 Αμερική) με πωλήσεις που ξεπέρασαν τα 2.000.000 αντίτυπα. Tο 1988 ήταν η χρονιά του αφού με το άλμπουμ Don't Be Afraid of the Dark (Νο 32 Αμερική, Νο 13 Μ.Βρετανία) κατάφερε να ακουστεί κι από τα mainstream ραδιόφωνα και να κερδίσει περισσότερους fans ακόμα κι από κοινό που δεν άκουγε Blues. Τη μεγάλη επιτυχία του Don't Be Afraid of the Dark, διαδέχτηκαν τα άλμπουμ Midnight Stroll (1990, No 51 Αμερική) και I was Warned (1992, No 103 Αμερική). Εξακολουθεί να κυκλοφορεί καλά άλμπουμ με πιο πρόσφατο το That's What I Heard (2020).
ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ
Το άστρο του αρχίζει να ανατέλλει, κι αρχίζει να ηχογραφεί και με άλλους καλλιτέχνες, όπως με το ψευδώνυμο "Night Train Clemons" που ηχογράφησε με τον Ted Hawkins, ενώ τον προσκάλεσε ο Keith Richards να παίξουν μαζί σαν backing band στην ταινία για τον Chuck Berry: Hail! Hail! Rock 'N' Roll(1987). Την ίδια χρονιά, η Tina Turner τον κάλεσε να την συνοδεύσει σε τηλεοπτική εκπομπή! Ο Cray κατάφερε να περάσει το παίξιμό του στο πλατύ κοινό, που δεν ήταν απαραίτητα Blues κι έτσι τον βρίσκουμε να ανοίγει συναυλίες του Eric Clapton ενώ συνεργάζεται με τις κιθάρες Fender για το μοντέλο Robert Cray Stratocasters. Η ποιότητα του παιξίματος του, τον φέρνει καλεσμένο στο άλμπουμ Boom Boom(1992)του ειδώλου του John Lee Hooker όπου παίζει το σόλο στο τραγούδι "Same Old Blues Again", ενώ έπαιξε και στο άλμπουμ The Healer, παίζοντας το σόλο στο τραγούδι "Baby Lee", ενώ ολόκληρο το συγκρότημα του συνόδευσε το Hooker στο ομότιτλο τραγούδι του δίσκου Mr. Lucky(1992). Το 1995 παίζει κιθάρα με τον B.B. King στο τραγούδι "Playin' with My Friends" που συμπεριλήφθηκε στο άλμπουμ του μεγάλου μπλουζίστα Lucille & Friends. Τον Αύγουστο του 1990, συμμετείχε στη μεγάλη περιοδεία μαζί με τους Eric Clapton, Buddy Guy, Jimmie Vaughan και Stevie Ray Vaughan όπου μετά την εμφάνισή τους στο Alpine Valley Music Theater στο Wisconsin, συνέβη το τραγικό δυστύχημα με την πτώση του ελικόπτερου που μετέφερε μόνο τον Stevie Ray Vaughan.
ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
Εκείνο που ξεχώρισε τον Robert Cray από τη μεγάλη μάζα των καλών blues κιθαριστών, είναι το γλυκό παίξιμο και η καλή φωνή του! Χωρίς υπερβολές και ότι άλλο συνοδεύει συνήθως τους κιθαρίστες, τα κομμάτια του ξεχώρισαν τόσο για το παίξιμό τους όσο και για ευκολία να φθάσουν στον απλό ακροατή.
TRIVIA
To 1989 επανακυκλοφόρησε το πρώτο άλμπουμ του με διαφορετικό τίτλο, Too Many Cooks.[7]
ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ
Strong Persuader (1986)
Don't Be Afraid of the Dark (1988)
I Was Warned (1992)
7/2/22
Δημοσίευση σχολίου