Από την κυκλοφορία του πρώτου προσωπικού του άλμπουμ το 1980, ο Ozzy παρουσίαζε χρόνο με χρόνο, δίσκο με δίσκο, μια καλλιτεχνική και συνθετική ωριμότητα, που συνδυαζόταν με την κυκλοφορία καλών άλμπουμ. Σε αυτή την κατηγορία, ανήκει και το No More Tears (1991, Νο 17 Μ.Βρετανία, Νο 7Αμερική), που μπορεί να μην έβγαλε τα μεγάλα hit singles, αλλά σε γενικές γραμμές ήταν ένα ΚΑΛΟ άλμπουμ. Να ξεκινήσω από τους μουσικούς που τον συνοδεύουν που είναι ο κλασικός συνεργάτης του Zakk Wylde στην κιθάρα, ο Randy Castillo στα ντραμς , ο πρώην Heavy Metal Kids κι Uriah Heep, John Sinclair στα πλήκτρα κι ο Bob Daisley στο μπάσο, με την παραγωγή να έχουν αναλάβει οι Duane Baron και John Purdell και να δικαιούνται τα εύσημα. Κι αυτό γιατί όταν ο Ozzy έστειλε ένα demo με το ομώνυμο τραγούδι στην εταιρεία, κανείς δεν ήταν ενθουσιασμένος, παρά μόνο οι 2 παραγωγοί του. Ο ίδιος ο Ozzy ήταν πνιγμένος στο αλκοόλ και στα ναρκωτικά, για ακόμα μια φορά. Η αλήθεια είναι ότι οι άνθρωποι στη δισκογραφική εταιρεία βλέποντας τη στροφή που είχε πάρει το metal ήταν αρκετά μουδιασμένοι με το δρόμο που ακολουθούσε ο Ozzy και με βάση το demo που είχαν παραλάβει. Γι αυτό πρότειναν στον Zakk Wylde να πάει στο σπίτι του Rick Rubin στο Λος Άντζελες να του παίξει τα κομμάτια και να έχουν τη γνώμη του. Μόλις τα άκουσε ο Rubin του πρότεινε να βάλει περισσότερο Black Sabbath ήχο, κάτι που δεν ήθελε ο Ozzy. Τελικά με δυσκολία έπεισαν τη δισκογραφική εταιρεία να τους δώσει το πράσινο φως να προχωρήσουν και δικαιώθηκαν! Το άλμπουμ ανοίγει με το "Mr. Tinkertrain", που ηχητικά ακούγεται καλό-τυπικό κομμάτι Ozzy και με τους στίχους να θίγουν το θέμα της παιδικής κακοποίησης. Μουσικά στο ίδιο ύφος κινείται και το "I Don't Want to Change the World" για να φθάσουμε στην πολύ όμορφη μπαλάντα "Mama, I'm Coming Home"(Νο 28 Αμερική, Νο 46 Μ.Βρετανία), σύνθεση των Lemmy Kilmister, Zakk Wylde και Ozzy και αναφέρεται στην γυναίκα του τελευταίου, Sharon Osbourne που την αποκαλούσαν “Mama”, με τους στίχους γραμμένους από τον Lemmy!
Για την ιστορία, το κομμάτι γράφτηκε στο πιάνο από τον Wylde με τον Ozzy να προσθέτει κάποια στοιχεία. Εκείνη την εποχή οι σχέσεις του Ozzy και της Sharon δεν ήταν κι οι καλύτερες (ήταν σε διάσταση) κι ο Ozzy της είχε πει ότι θα ήταν η τελευταία περιοδεία του και μετά θα αποσυρόταν. Γενικά, όλοι οι μουσικοί που συνόδευαν τον Ozzy, αλλά και οι τεχνικοί, αποκαλούσαν την Sharon, “Mama”! Ακούστε προσεκτικά τα "Desire" και "S.I.N." που έχουν αρκετά μεγάλη δόση σύγχρονου metal (του 1991) αν και «τρέχουν» σε υψηλές ταχύτητες. Αλλά σαν τραγούδια, είναι απλά rock tracks και τίποτε άλλο. To Το τραγούδι «Νo More Tears", κατέχει το άτυπο ρεκόρ του μεγαλύτερου σε διάρκεια(7:23) τραγουδιού που ηχογράφησε σε studio. Στις διάφορες εκδόσεις του (single, video, συλλογές) έχει «υποστεί» edits και ο χρόνος του έχει περιοριστεί. Το τραγούδι κυκλοφόρησε σε single αλλά σταμάτησε πολύ χαμηλά στο chart, στο Νο71 της Αμερικής και στο Νο 32 της Μ.Βρετανίας. Οι στίχοι γράφτηκαν από τον Ozzy όταν βρισκόταν στο Albuquerque κι αναφέρονται σε ένα serial killer, με τους στίχους να είναι γραμμένοι από τη σκοπιά των εγκληματιών, ενώ η μουσική του γράφτηκε μετά από ένα jam session στο studio με πρώτο να ξεκινάει ο μπασίστας Mike Inez (δεν αναφέρεται στα credits) να ακολουθεί ο ντράμερ Randy Castillo, o κιθαρίστας Zakk Wylde κι ο οργανίστας John Sinclair. To video βασίζεται κυρίως στον Osbourne και κατά δεύτερο λόγο στα μέλη που τον συνοδεύουν ένα υπάρχει και η απαραίτητη γυναικεία παρουσία που κάθεται σε μια καρέκλα και…κλαίει! Στο τέλος του video εμφανίζεται η κόρη του Kelly ντυμένη σαν άγγελος! Ένα από τα καλύτερα τραγούδια του δίσκου, που πέρασε και δεν άγγιξε ήταν το "Hellraiser", όπου συνθετικά συμμετέχει κι ο Lemmy και κρίμα που ποτέ δεν πήρε τα εύσημα που του άξιζαν, παρά μόνο το Νοέμβριο του 2021 όταν παρουσιάστηκε ένα video με το τραγούδι να το ερμηνεύουν και οι δύο μαζί! Μαζί με το “Mama…” τα καλύτερα τραγούδια του δίσκου.
ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
Το No More Tears μπορεί να μην έβγαλε μια επιτυχία τύπου “Mr. Crowley” ή "Shot in the Dark" αλλά κυκλοφόρησε την πλέον κατάλληλη στιγμή (Σεπτέμβριος 1991) όταν το Black Album των Metallica είχε ήδη επαναπροσδιορίσει το metal και οι δίσκοι των Pearl Jam (Ten), Soundgarden (Badmotorfinger) και Nevermind των Nirvana δεν είχαν επηρεάσει το heavy όπως το ξέραμε.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
18/2/22
Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΝΔΡΕΟΥ ΓΙΑ ΤΟ NO MORE TEARS
Η τελευταία (τότε) περιοδεία του Ozzy δεν έγινε ποτέ «τελευταία» αλλά την ακολούθησε ένα διάλειμμα. Ο ίδιος βέβαια, έλεγε συνέχεια ότι δεν θα σταματήσει, ακόμα και επί σκηνής, καταστρέφοντας το όμορφο marketing με τίτλο "No More Tours". Αυτό που δεν κατάστρεψε όμως, ήταν το σερί από καταπληκτικούς δίσκους και αν το καλοσκεφτεί κάποιος, εκείνη την εποχή, ο Ozzy ήταν στον απόλυτη εμπορική κορυφή του μόλις πίσω από τους Metallica (μιλώντας για metal σχήματα), και πλέον το "No More Tears" έχει ξεπεράσει τα 4.000.000 αντίτυπα στις ΗΠΑ, ενώ το "I Don't Want to Change the World" του έφερε και ένα βραβείο Grammy. O δίσκος όχι μόνο άντεξε στο πέρασμα του χρόνου, αλλά σε μια μεταβατική περίοδο όπου οι νέες τάσεις στη μουσική βιομηχανία άφηναν στο περιθώριο το hard rock και το heavy metal, ο Ozzy δημιούργησε μια νέα γενιά οπαδών, ενώ η φήμη του είχε ήδη ξεπεράσει κατά πολύ αυτή των Black Sabbath και άλλων θηρίων που είδαν τη λάμψη να σβήνει. To "No More Tears" είναι ένας από τους τελευταίους (και) εμπορικά επιτυχημένους δίσκους μιας εποχής που πέρασε. Ή άλλαξε, αν προτιμάτε.
Ανδρέας Ανδρέου είναι label manager στη No Remorse Records και συντάκτης Crystal Logic, Metal Hammer και Iron Fist
Δημοσίευση σχολίου